Η Αλέξια ξαναπηγαίνει στο πατρικό της στα Κατεχόμενα, συναντώντας τους ηλικιωμένους Τούρκους που το έχουν

16

Αγαπητοί φίλοι, αγαπητοί αναγνώστες της LIFO, το 1974, έγινε η Άλωση της Αμμοχώστου, της πόλης στην οποία γεννήθηκα, στην Κύπρο.

Η Αμμόχωστος ήταν μία πόλη που έσφυζε από ζωή, από γιορτές, από Μουσική! Κάθε γωνιά και ποιητής, ζωγράφος, καλλιτέχνης, Μουσικός!

Από το 1974, αυτή η πόλη, η πόλη μου, μοιάζει να κοιμάται. Ένα μεγάλο μέρος της είναι κλεισμένο σε συρματοπλέγματα και απαγορεύεται η πρόσβαση. Όλα τα κτίρια: εγκαταλελειμμένα. Μόνα.


Ένα άλλο μέρος της Αμμοχώστου, κατοικείται από Τουρκο-Κύπριους αλλά και από εποίκους από τα βάθη της Ανατολίας.

Το σπίτι μου βρίσκεται στην "ελεύθερη ζώνη", οπότε μπόρεσα να το επισκεφθώ. Πρώτα το 2003 και μετά ακόμα 5 φορές. Μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού.

Έμεινα στην Αμμόχωστο γιά μία ημέρα. Την νύχτα έπρεπε να επιστρέψω.


Επισκέφθηκα το αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας, τον Πύργο του Οθέλλου, τα Ενετικά τείχη, την εκκλησία της ενορίας μου, την Αγία Αικατερίνη μόνο απ' έξω, αφού δεν υπήρχε πρόσβαση. Είναι επίσης κλειστή μέσα σε συρματοπλέγματα. Πέρασα απέξω από το Γυμνάσιο Θηλέων στο οποίο φοίτησε η μητέρα μου. Περπάτησα στην τελειότερη αμμουδιά του κόσμου, την αμμουδιά της και κολύμπησα στα διάφανα, ολογάλανα νερά της θάλασσας της.

Όταν ήμουν μικρή, υπήρχαν άγρια κρίνα στην άμμο της.

Μού λείπει η Αμμόχωστος καί κάθε μέρα τέτοια μέρα την θυμούμαι -όχι και ότι την ξεχνώ ποτέ- όπως καί οι γονείς μου, και οι παιδικές μου οι φίλες αλλά και όλο το νησί.

Περιμένω ότι σύντομα θα ζούμε εκεί, όλοι: οι παλιοί νόμιμοι κάτοικοι.

Με χορούς, με πολιτισμό, Μουσική και Χαρά.

Αλέξια

_____

Επιμέλεια: Αντώνης Μποσκοϊτης

16

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
Σπίτι νοικιάζεις, που το αγάπησες, φεύγεις και αποχωρείς οριστικά. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και αν τυχόν περάσεις απ΄έξω, κοιτάξεις -και μόνο- το μπαλκόνι του και καταλάβεις ότι κατοικείται από άλλον σφίγγει η καρδιά σου (το έχω νιώσει), πως το αντέχουν αυτοί οι άνθρωποι (Κύπριοι) και αντικρίζουν τα σπίτια που μεγάλωσαν να καταπατώνται από άλλους;;; Γιατί έτσι είναι, ΔΕΝ κατοικούνται, καταπατώνται, έστω και με κάποιο σεβασμό από ορισμένους.Να δείτε, να δούμε όλοι εμείς εδώ ότι και αυτό το χρόνιο-πικρό Κυπριακό ζήτημα θα επιλυθεί στο τέλος. Οι Κύπριοι βγήκαν από την οικονομική επιτήρηση των μνημονίων (αν και ακόμη είναι η αρχή με την κοινωνία τους να μην έχει επανακάμψει πλήρως - θα γίνει όμως), ήδη προχωράνε στην εξόρυξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και αερίου και εμείς εδώ (οι πολιτικές μας ηγεσίες), παίζουνε τις κουμπάρες: «Εγώ είμαι καλύτερος από εσένα»... ..«Εσύ είσαι χειρότερος από εμένα».. ..«Παραλάβαμε καμένη γη»... ..«Φτου και βγαίνω, ποιός τα φυλάει;»...!Το γεγονός ότι ξεκίνησαν οι υποθαλάσσιες έρευνες, αυτό και μόνο δίνει μια σπουδαία πνοή αισιοδοξίας στον Κυπριακό λαό, στην Κυπριακή κοινωνία, ελπίζοντας για καλύτερες, πολύ καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Και να δείτε ότι στο τέλος θα τα καταφέρουν.
Θα αφήσει δηλ. η Αλέξια την γκλαμουράτη ζωή να πάει να ζήσει μαζί με Τούρκους έποικους, να ακούει τον μουεζίνη. Ο Κύπριος που κονομάει μισθούς 5-6 χιλιάρικα τον μήνα θα μοιραστεί το ΑΕΠ του με τους Τουρκοκύπριους. Και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες
Καλός ο αμανές, αλλά δεν ξέρω εμείς παραδείγματος χάριν, αν μας είχαν καταλάβει Έβρο και Κομοτηνή, ή Σάμο και Κω θα το δεχόμασταν ή θα πολεμούσαμε μέχρι τελικής πτώσης;
..πέραν της πλάκας, αν διαβάσεις την ιστορία της τούρκικης εισβολής στην Κύπρο, 20 Ιουλίου 1974 («Αττίλας 1») θα διαπιστώσεις ότι επί της ουσίας η Κύπρος ήταν στρατιωτικά, σχεδόν, πλήρως ανοχύρωτη. Ο Συνταγματάρχης-χουντικός Γ. Παπαδόπουλος, πολύ νωρίτερα, είχε αποσύρει την Ελληνική Μεραρχία από την Κύπρο. Και ενώ, εν συνεχεία η «νέα» χούντα του Συνταγματάρχη Δ. Ιωαννίδη που κατέρρευσε στις 24 Ιουλίου, είχε προλάβει η Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο 4 ημέρες νωρίτερα (20 Ιουλίου 1974). Η Χούντα του Ιωαννίδη, που είχε την ευθύνη για την προάσπιση του νησιού, δεν αντέδρασε όπως θα έπρεπε, παραπλανημένη από τις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, και έχασε τον πόλεμο, ο οποίος οδήγησε στη διχοτόμηση του νησιού στις 14 Αυγούστου, με την Τουρκία να έχει επιχειρήσει δεύτερη επίθεση («Αττίλας 2») όπου και κατέλαβε το 36,2% του νησιού.Ενδεικτικές είναι οι καταγεγραμμένες μαρτυρίες Κυπρίων και Ελληνοκυπρίων στρατιωτών πως όταν ανοίγανε τα αποθηκευμένα, ξύλινα κιβώτια οπλισμού, μέσα βρίσκατε πέτρες!.....σύμφωνα με τις ίδιες μαρτυρίες, ήταν τόσο μεγάλη η σύγχυση, ο πανικός και η πλήρης ανοργανωσιά των κυπριακών στρατευμάτων (της οποίας ευθύνη έφεραν οι πολιτικές ηγεσίες εκατέρωθεν, Κύπρου και Ελλάδας), ώστε το Ελληνοκυπριακό πυροβολικό, μέσα σε όλη αυτή την σύγχυση έφερε πυρ κατά τα Ελληνικών μεταγωγικών αεροπλάνων!.....από την άλλη και οι Τούρκοι δεν πήγαιναν πίσω. Έδεναν στα τροχήλατα-μετακινούμενα πυροβολεία τους, τους τούρκους φαντάρους προκειμένου εκείνοι να μην λιποτακτήσουν... ΦΡΙΚΗ!
συγκινητικο.. είχα ακούσει από ε/κ πως αρκετοί τ/κ έποικοι φέρθηκαν με σεβασμό στις περιουσίες των ε/κ που εκδιώχθηκαν και πως όταν μετά από χρόνια μπόρεσαν να επισκεφτούν τα σπίτια τους οι τ/κ είχαν φυλλάξει τα πράγματα τους (φωτογραφίες, αντικείμενα, κλπ) και τους τα έδωσαν.. αυτό δεν συνέβει με περιπτώσεις άλλων εποίκων που τους έστειλαν από την Ανατολία.. οι λαοί μπορούν να ζουν μονιασμένοι αλλά πρέπει να επαγρυπνούν από τον κάθε μεγαλομανή με εξουσία στα χέρια
Μωρέ εμένα που πήγα, Τουρκοκύπρια γιαγιά μου είπε να δώσω χαιρετίσματα στον Ελληνοκύπριο πρώην της από την Πάφο. Μου διηγήθηκε και όλη την ιστορία του παράνομου έρωτά τους (σε άπταιστα ελληνικά) :) Κατά τα άλλα, έχουμε γνωρίσει έποικους που ήρθαν από τον Πόντο και μιλούσαν επίσης ελληνικά και το παιδί μας είπε πως μεγάλωσε με τους παππούδες του στην Τραπεζούντα, οι οποίοι μιλούσαν στο σπίτι τους ελληνικά. Έχουμε γνωρίσει και έποικους πολύ καλούς, αυτοί που ζούσαν στο σπίτι του παππού μου μας καλοδέχονταν πάντα. Τους έποικους από Ανατολία δεν τους θέλει κανένας, είναι άλλης νοοτροπίας και δεν ταιριάζουν με τους Τουρκοκύπριους ούτε τους έποικους από άλλα μέρη της Τουρκίας. Είδομεν τι θα γίνει τελικά. Οι Τουρκοκύπριοι πάντως είναι εντελώς Κύπριοι, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ένα μεγάλο μέρος τους ήταν Ελληνοκύπριοι που αλλαξοπίστησαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και όταν η Κύπρος πέρασε στους Άγγλους το 1878 ζήτησαν να ξαναβαπτιστούν αλλά η κυπριακή εκκλησία δεν τους δέχτηκε πίσω. Έχθρες μεταξύ των δύο κοινοτήτων υπήρχαν μεν, όμως υπήρχαν και έχθρες μεταξύ Γριβικών και Μακαριακων και σκότωναν ο ένας τον άλλο, αυτά όμως δεν τα θυμάται κανείς πλέον. Είναι κρίμα που με τους Τουρκοκύπριους καταλήξαμε να χωριστούμε έτσι. Μακάρι να βρεθεί μια λύση αν και είναι πολύπλοκο το θέμα.
Εντάξει,πολύ συγκινητικό βιντεο,ειδικα εκει που ο σημερινός έποικος μιλαει με τον πατερα της...Οι λαοι μας δεν ειχαν τίποτα να χωρισουν,για όλα φταινε πολιτικες κ κυβερνησεις.
Οι κυβερνήσεις εκμεταλλεύονται τους πιο βασικούς φόβους των ανθρώπων για να αποκτήσουν δύναμη. Και όταν την αποκτού, για να τη διατηρήσουν πρέπει να κρατάνε τους φόβους ζωντανούς.Φτιάχνουν δράκους για να έχουν οι άνθρωποι να φοβούνται και εκείνοι να κάνουν κάθε φορά πως σκοτώνουν για να τους σώσουν.Δε θα πω ότι οι λαοί δεν έχουν έχθρα.Προφανώς και έχουν.Θα πω απλά ότι οι λαοί, δυστυχώς και σήμερα και πάντοτε, αγονται και φέρονται, από προϋπολογισμούς, εξοπλιστικές δαπάνες, μισαλλοδοξία και φόβο του αγνώστου.Έτσι γινόταν πριν χιλιάδες χρόνια.Έτσι γίνεται και σήμερα.
Τώρα σοβαρά το γράφεις αυτό;; Γνωρίζεις ιστορία;Κατά τη περίοδο εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, στην Ελλάδα είχαμε ΧΟΥΝΤΑ, από την άλλη πλευρά στην Κύπρο ένας κληρικός έπαιζε τον ρόλο του σωτήρα-εθνάρχη... (σκ@@ τα έκανε!... [αυτό είναι μια άλλη συζήτηση]), και όσο αφορά την συνέχεια στα κατεχόμενα πρόκειται για ένα ψευδοκράτος που δεν αναγνωρίζεται επίσημα με ψευδοκυβερνήσεις-μαριονέτες, τοποθετημένες από το επίσημο Τουρκικό κράτος.Πραγματικά οι κοινότητες των ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, για πολλά χρόνια, πριν την εισβολή, τα πηγαίνανε πολύ καλά μεταξύ τους.