Homecoming: Παιχνίδια της μνήμης, αχαλίνωτες μυστικές υπηρεσίες ή μήπως κάτι άλλο;

Καταρχάς, θα πρέπει να πανηγυρίσουμε για το γεγονός ότι κάθε επεισόδιο της σειράς διαρκεί μισή ώρα περίπου, και συνεπώς δεν πλαδαρεύει, δεν πλατειάζει, δεν ξεχειλώνει την υπόθεση και την υπομονή του θεατή με σκηνές που επιχειρούν να κατοχυρώσουν υπο-πλοκές, αντιπερισπασμούς και χαρακτήρες που δεν έχουν κρίσιμη συμμετοχή στην κεντρική αφήγηση. Μακάρι να υιοθετηθεί και από άλλες δραματικές σειρές «κύρους» αυτή η χρονική διάρκεια.

Στο "Homecoming" κάθε σκηνή, κάθε χαρακτήρας, κάθε εξέλιξη, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι ενός παζλ που μορφοποιείται σταδιακά. Η σύντομη –σχετικά με τις περισσότερες μη κωμικές σειρές– διάρκεια των επεισοδίων δεν αναιρεί πάντως τους αργούς, υπόγειους και κλειστοφοβικούς ρυθμούς με τους οποίους κινείται αυτή η σειρά η οποία βασίζεται σε μια έντονα παραισθητική ατμόσφαιρα και έρπει απειλητικά σε δύο διαφορετικά χρονικά επίπεδα.

Το πρώτο ανήκει στο «χθες» αλλά συμβαίνει το 2018, κυρίως στις εγκαταστάσεις ενός κυβερνητικού κτιρίου απομονωμένου κάπου στα βάθη της Φλόριντας (ή μήπως όχι;) που μοιάζει όμως με κάτι ανάμεσα σε μοντέρνο εταιρικό σύμπλεγμα γραφείων και κλινικής αισθητικής εμπορικό κέντρο.

Εκεί βρίσκεται και το ινστιτούτο αποκατάστασης στρατιωτών από το Ιράκ και το Αφγανιστάν που πάσχουν από μετα-τραυματικά σύνδρομα με την ονομασία «Homecoming», όπου εργάζεται ως ψυχολόγος / σύμβουλος η Χάιντι Μπέργκμαν με τη μορφή της Τζούλια Ρόμπερτς.

Η σύντομη –σχετικά με τις περισσότερες μη κωμικές σειρές– διάρκεια των επεισοδίων δεν αναιρεί πάντως τους αργούς, υπόγειους και κλειστοφοβικούς ρυθμούς με τους οποίους κινείται αυτή η σειρά η οποία βασίζεται σε μια έντονα παραισθητική ατμόσφαιρα και έρπει απειλητικά σε δύο διαφορετικά χρονικά επίπεδα.

Το δεύτερο χρονικό επίπεδο –το οποίο διαχωρίζεται εμφανώς με το κάδρο να συνθλίβεται στις άκρες του και την εικόνα να γίνεται από ευρεία, τετράγωνη– συμβαίνει «τώρα» αλλά τοποθετείται στο 2020 (ή μήπως όχι;) με τη Χάιντι Μπέργκμαν να δουλεύει ως σερβιτόρα και να έχει σβήσει από τη μνήμη της τη θητεία στο «Homecoming».

Ώσπου εμφανίζεται ένας εμφανώς ταλαίπωρος υπάλληλος του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ο οποίος με βάση μια καταγγελία που ξέθαψε ανάμεσα στα βουνά γραφειοκρατικής χαρτούρας, προσπαθεί να μάθει τι ακριβώς συνέβαινε σε εκείνο το μυστηριώδες ινστιτούτο, το οποίο συνδέεται άμεσα με τα πλοκάμια του στρατιωτικού – βιομηχανικού – κορπορατικού συμπλέγματος.

Στο "Homecoming" κάθε σκηνή, κάθε χαρακτήρας, κάθε εξέλιξη, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι ενός παζλ που μορφοποιείται σταδιακά.

Σκηνοθέτης όλων των επεισοδίων του πρώτου κύκλου της σειράς (έχει προ-εγκριθεί και ο δεύτερος) είναι ο Σαμ Εζμέιλ, δημιουργός του Mr. Robot, και το σενάριο βασίζεται στο επιτυχημένο ομώνυμο podcast μυθοπλασίας (μάλιστα) των Eli Horowitz και Micah Bloomberg, στο οποίο μεταξύ άλλων ακούγονται οι φωνές των Κάθριν Κίνερ, Όσκαρ Άιζακ και Ντέιβιντ Σουίμερ.

Ένα podcast φυσικά δεν έχει εικόνα, μόνο ήχο, αλλά η σειρά έχει διατηρήσει την κομβική σημασία που έχουν για την πλοκή οι καταγεγραμμένες συνομιλίες, οι ηχογραφημένες συνεδρίες και οι τηλεφωνικές υποκλοπές. Το «οπτικό» κομμάτι όμως είναι εξίσου καθοριστικό για τη λειτουργία της σειράς και το απαράμιλλο μινιμαλιστικό στυλ υπηρετεί εν προκειμένω την ουσία, δημιουργώντας μια μόνιμη ατμόσφαιρα χωροταξικής απειλής.

Αν αναζητήσει κάποιος σώνει και καλά συγκεκριμένες αισθητικές επιρροές από το παρελθόν, θα τις βρει πιθανότατα στο έργο του Χίτσκοκ (ειδικά στον «Δεσμώτη του ιλίγγου») αλλά και στα πιο εκλεκτά θρίλερ πολιτικής παράνοιας της δεκαετίας του '70 όπως η «Υπόθεση Πάραλαξ» του Άλαν Πάκουλα.

Πέρα όμως από το υποβλητικό ντεκόρ της σειράς, η καρδιά της ανήκει στη (στοιχειωμένη κατά τόπους) παρουσία της Τζούλια Ρόμπερτς που φαίνεται συγχρόνως ευάλωτη και ψυχρή, συναισθηματική και απόμακρη, καλοπροαίρετη και παραιτημένη, ελπιδοφόρα σθεναρή και αμετάκλητα κλονισμένη, εδώ και «αλλού», με το πρόσωπό της (το βλέμμα και τα σουφρωμένα εμβληματικά χείλη) να αντανακλά τη διαίσθηση του θεατή από ένα σημείο και μετά ότι κάτι πολύ ανησυχητικό και μη αναστρέψιμο έχει συμβεί και έχει να κάνει με τον απάνθρωπο εταιρικό κυνισμό μιας σύγχρονης αποκεντρωμένης κυβέρνησης με αποχαλινωμένες μυστικές υπηρεσίες.

Το τρέιλερ του «Homecoming»