Έχεις δοκιμάσει ποτέ αβγά σαλιγκαριού; Από την Ελένη Ψυχούλη

Έχεις δοκιμάσει ποτέ αβγά σαλιγκαριού; Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter
3
Έχεις δοκιμάσει ποτέ αβγά σαλιγκαριού; Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter

Δυό μεγάλες εκθέσεις-πανηγύρια που έρχονται ολοταχώς-¨Ημέρες Γαστρονομίας”, 9-11 Μαϊου στο Μουσείο Μπενάκη και Ελλάδα-Γιορτή Γεύσης στην Τεχνόπολη, 9-11 Μαϊου, επίσης. Ένα Σαββατοκύριακο όπου το ό,τι καλύτερο της νέας τοπικής παραγωγής, σε περιμένει να το γνωρίσεις, να το δοκιμάσεις, να συστηθείς με ανθρώπους και προσπάθειες πίσω από βαζάκια και καινοτόμα προϊόντα. Όχι, το τοπικό προϊόν δεν είναι πια άλλη μια σπιτική μαρμελάδα σε βαζάκι, ούτε άλλο ένα γλυκό κεράσι χωρίς συντηρητικά.

 

Χώρα-μπουτίκ, ήρθε η δική μας ώρα να αποδείξουμε ότι ουκ εν τω πολλώ το ευ και να παρουσιάσουμε ως σπάνιο και ξεχωριστό το λιγοστό προϊόν που παράγει η κάθε περιοχή. Ίσως σε καμμιά άλλη χώρα της Μεσογείου το μέλι ή το ελαιόλαδο δεν παρουσιάζουν μια τόσο μεγάλη ποιοτική και γευστική διαφορά από το ένα χωριό στο παραδίπλα και ήδη η λίστα των ΠΟΠ μετράει γύρω στα 100 προϊόντα, τα οποία περιμένουν να αποκτήσουν μια θέση στα «πολύτιμα» γκουρμέ του πλανήτη.

 

Το ελληνικό μέλι προσφέρεται σαν δώρο γάμου στην Ιαπωνία, στην Ασία τα ελληνικά πεπόνια προσφέρονται σε συσκευασίες κοσμημάτων, το ελληνικό ελαιόλαδο φιγουράρει στην Αμερική πλάι στις πιο ακριβές μάρκες καλλυντικών, η μαστίχα Χίου γίνεται ανάρπαστη σαν πρώτη ύλη για καλλυντικά και φαρμακευτικά σκευάσματα από την Ιαπωνία ως το Χονγκ-Κονγκ και προσφέρεται ως ξεχωριστό δώρο στα Αραβικά Εμιράτα. 198 χώρες στον κόσμο ανακαλύπτουν σιγά-σιγά όλα όσα παραμελήσαμε σαν λαός στη μεταπολεμική Ελλάδα της ξενομανίας.

 

Ο παλιός αγρότης της αραχτής των επιχορηγήσεων, δίνει τη θέση του στον αγρότη νεο-γιάπι, που διαθέτει πλείστα διδακτορικά, κυρίως στο μάρκετινγκ, σε κείνον που προσπαθεί να επανεφεύρει, να ανακαλύψει, να ντύσει με πρωτοτυπία και με όση τεχνολογία αιχμής αντέχει το προϊόν της παράδοσης προκειμένου να βρει τη θέση που του αξίζει στις αγορές του κόσμου. Αυτός ο νέος αγρότης, που ελέγχει μέσω i-phone τα κοπάδια και τις στάνες του, δεν περιμένει τίποτα από το κράτος.

 

Οι νέοι και παλιότεροι επιχειρηματίες, πίσω από τα χαμόγελα της όποιας μέχρι στιγμής επιτυχίας, κρύβουν την κούραση, την αγανάχτιση, τον κόπο του μοναχικού κάου-μπόυ απέναντι σε μια Πολιτεία, που αντί για αρωγός στην προσπάθεια, κάνει ό,τι μπορεί για να τους αντιμετωπίσει ως εκ των προτέρων ενόχους ενός θωλού εγκλήματος. Καμμία οικονομική βοήθεια, καμμία συντονισμένη πολιτική, καμμία σοβαρή κίνηση προώθησης. Μόνο μια άκρατη, παροχημένη γραφιοκρατεία, που την εποχή της απόλυτης τεχνολογικής αιχμής, απαιτεί μεταφράσεις και δικαιολογητικά σε δαιδάλους που καθυστερούν, και ενίοτε ακυρώνουν, την ιδιωτική προσπάθεια, εξαντλώντας την υπομονή του ξένου πελάτη.

 

Κι αν αναρωτιέστε τί νόημα έχει όλο αυτό στη δική μας καθημερινότητα,  αγοράζοντας “ξένα” κερδίζουμε στιγμιαία αλλά μακροπρόθεσμα καταστρέφουμε την οικονομία μας, την παραγωγή μας, σκοτώνουμε τα μαγαζιά της γειτονιάς, στέλνουμε στα αζήτητα της ανεργίας τον παλιό μπακάλη και τον μανάβη. Όταν ψωνίζουμε παπούτσι από τον τόπο μας δημιουργούμε θέσεις εργασίας για μας και τα παιδιά μας κι αν κάθε ελληνική οικογένεια αφιερώσει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα τότε για 1000 οικογένειες θα αυξηθεί η ζήτηση των ελληνικών προϊόντων κατά 500 000 ευρώ. Σε οικονομικούς όρους, αυτές οι 1000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις εργασίας.

 

Η οικονομία του μέλλοντος ξεκινά από το προσωπικό καλάθι της αγοράς του καθενός από μας.  Όταν η μαμά σε μεγαλώνει από τα πιο μικρά σου με “εισαγωγής”, δύσκολα σαν ενήλικος θα αναζητήσεις στα ράφια το κασκαβάλι και το κατίκι που απλά αγνοείς ότι υπάρχουν και ότι ανήκουν στην οικογένεια των νοστιμότερων τυριών της χώρας που σε γέννησε. 

 

Κάπου μάλλον ξεχάσαμε το πόσο νόστιμη χώρα είμαστε.

 

Γεύση
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Ο Κύριος Ρεμί στοχάζεται πάνω στα όρια της κριτικής εστιατορίων, μαγειρεύει τέσσερις παστιτσάδες μέσα στην εβδομάδα και δεν έχει κάτι προσωπικό με το σπανακόρυζο. Απλώς δεν είναι μακαρονάδα!
ΡΕΜΙ
«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Για να πω την αλήθεια , τους τελευταίους εξι μήνες , λόγω η ανεργία, τρέφομαι με τυρόπιτες. Μόλις όμως φτιαξουν τα πράματα και ξαναγίνω CO στην εταιρεία , θα είναι από τα πρώτα που θα δοκιμάσω.Το υπόσχομαι.
Δεν ξεχάσαμε ακριβώς τη νοστιμιά της χώρας μας αλλά προτιμήσαμε το εύκολο κέρδος και την αρπαχτή. Διάβαζα ότι οι αγρότες προτιμούσαν ποικιλίες ροδάκινων που δεν ήταν ανθεκτικές στο κρύο, ώστε τα δέντρα να μη δίνουν καρπούς και να εισπράττουν τις αποζημιώσεις.Είναι παρήγορο το γεγονός ότι σιγά σιγά αλλάζει αυτή η νοοτροπία με νέους ανθρώπους που επιστρέφουν στην ύπαιθρο φέρνοντας καινοτόμες ιδέες. Και όσο για το κράτος θα ήταν αρκετό να μη βάζει γραφειοκρατικά εμπόδια, για βοήθεια ούτε λόγος...