Τι είναι ο ετεροπεσιμισμός και πώς επηρεάζει τις νέες γυναίκες

Ο ετεροπεσιμισμός ως καταλύτης ορατότητας και η βία στο Σπίτι των Ονείρων Facebook Twitter
«Mέχρι τώρα η κοινωνία μας δεν γνώρισε ποτέ μια αγάπη που να μη βασίζεται στην ανισότητα». Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΤΟ 2019 Ο ASA SERESIN, συγγραφέας και ερευνητής του οποίου το έργο επικεντρώνεται σε θέματα φύλου και σεξουαλικότητας, έγραψε ένα άρθρο για το αμερικανικό online περιοδικό «The New Inquiry» με τίτλο «On heteropessimism: Ηeterosexuality is nobody’s personal problem», συστήνοντας τον όρο «ετεροπεσιμισμός». Στο άρθρο μπορεί να βρει κανείς και τον ορισμό, όπως τον ανέφερε ο Serin: «Ο ετεροπεσιμισμός προϋποθέτει επιτελεστική, συνειδητή απόκλιση από την ετεροφυλοφιλία, που συνήθως εκφράζεται με τη μορφή λύπης, αμηχανίας ή απελπισίας».

Ο Serin εντοπίζει στη συμπεριφορά των στρέιτ ανδρών τη ρίζα του ετεροπεσιμισμού των στρέιτ γυναικών και αναλύει τον ετεροπεσιμισμό ως ψυχικό σύμπτωμα και όχι ως μια τάση που θέλει τις γυναίκες απαραιτήτως να απέχουν από τις στρέιτ σχέσεις. Αναφέρει πως πράγματι κάποιες γυναίκες όντως απέχουν από τις σχέσεις συνειδητά, εφόσον η στρέιτ κουλτούρα δεν φαίνεται να τους ταιριάζει – με αυτόν τον τρόπο η πλειονότητα αυτών των γυναικών δείχνει τη δυσαρέσκειά της.

Ο ετεροπεσιμισμός συναντάται κυρίως στις νέες γυναίκες, οι οποίες νιώθουν πως η εμπειρία των ετεροφυλοφιλικών σχέσεων έχει συγκεκριμένα δυσάρεστα χαρακτηριστικά που εντοπίζουν στους περισσότερους άνδρες. Η παραπάνω αναφορά μπορεί να αντιμετωπιστεί με δύο διαφορετικούς τρόπους: ο πρώτος έχει τις ρίζες του στο αφήγημα του «καλού παιδιού» και σύμφωνα με αυτόν οι ετεροπεσιμίστριες επιλέγουν συνειδητά ή ασυνείδητα ξανά και ξανά τους ελάχιστους μη συναισθηματικά διαθέσιμους στρέιτ άνδρες.

Το 1950, η Simone de Beauvoir, στο κεφάλαιο «It’s about time women put a new face on love» του βιβλίου Feminist Writings, αναφέρει πως «μέχρι τώρα η κοινωνία μας δεν γνώρισε ποτέ μια αγάπη που να μη βασίζεται στην ανισότητα», κάτι που σε μεγάλο βαθμό ισχύει ακόμα.

Στη δεύτερη εκδοχή, πολλές γυναίκες έχουν εσωτερικεύσει το αφήγημα που τις θέλει «άξιες της μοίρας τους», που συμπληρώνεται από τη γνωστή πλέον φράση «καλά, ρε κορίτσια, πού τους βρίσκετε αυτούς;», λες και η πλειονότητα των γυναικών αναζητάει ενεργά την υποτιθέμενη σπάνια μη συναισθηματική επικοινωνία των ανδρών. Η πατριαρχία το έχει ξεκαθαρίσει αυτό το ζήτημα άλλωστε: τα συναισθήματα και οι συζητήσεις που τα αφορούν είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση, είτε αφορούν τις ίδιες τις γυναίκες είτε τους άνδρες.

Ο Nick Roberts, δημοσιογράφος της «Washington Post», αναφέρει σε άρθρο του με τίτλο «Trying to decipher a man’s mind? Now there’s a name for that» πως έχει παρατηρηθεί ότι οι γυναίκες «αφιερώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο στην ερμηνεία των αρκετά αδιαφανών ενδείξεων της συμπεριφοράς των ανδρών με τους οποίους βγαίνουν», προσθέτοντας στη συζήτηση τον γνωστό όρο «συναισθηματική εργασία», ο οποίος ορίστηκε για πρώτη φορά από την κοινωνιολόγο Arlie Hochschild για να περιγράψει τον τρόπο που συνήθως οι γυναίκες αναγκάζονται να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους, συχνά αφιερώνοντας πάρα πολύ χρόνο για να ερμηνεύσουν τα δικά τους συναισθήματα, ενώ τα λογοκρίνουν και παράλληλα ερμηνεύουν και τα συναισθήματα των άλλων. Ταυτόχρονα, επιχειρούν να καθορίσουν ποια είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να κάνουν δύσκολες συναισθηματικές συζητήσεις.

Ο ετεροπεσιμισμός καταγράφει αυτή την αόρατη ανισότητα: οι γυναίκες επιχειρούν να γίνουν ειδικές σε θέματα ψυχολογίας προκειμένου να ερμηνεύσουν και συνεπώς να διευκολύνουν τη σχέση τους, ενώ συχνά οι άνδρες δυσκολεύονται να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους. Μάλιστα, ο Ronald F. Levant, ψυχολόγος, καθηγητής και πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας (American Psychological Association-APA), έκανε λόγο για την αλεξιθυμία ως μια «κανονιστική συνθήκη των ανδρών».

Μάλιστα η μελέτη του Levant το 2012 διαπίστωσε ότι η αλεξιθυμία στους άνδρες συσχετίστηκε με υψηλότερα ποσοστά φόβου για την οικειότητα και χαμηλότερα ποσοστά ικανοποίησης από τη σχέση τους και την ποιότητα επικοινωνίας σε αυτήν. Η έρευνα, με ψυχαναλυτική διάθεση, αναφέρει: «Αν ένα αγόρι ουσιαστικά τιμωρηθεί επειδή έδειξε στοργή ή κλάψει, στο μέλλον δεν θα επιτρέψει την εξωτερίκευση αυτού του συναισθήματος».

Η Sara Ahmed, ακαδημαϊκός ειδική στη φεμινιστική θεωρία, ορίζει στο βιβλίο της «Complaint!» (2021) το παράπονο ως έκφραση δυσαρέσκειας για μια κατάσταση. Κατά την άποψή της τα παράπονα, επειδή αφορούν καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε, μπορούν επίσης να αποκαλύψουν πώς το παρόν αντιμετωπίζει προβλήματα από το παρελθόν.

Περαιτέρω, η Ellie Anderson, καθηγήτρια στο Pomona College της Καλιφόρνια, αναφέρει ότι μια στάση όπως ο ετεροπεσιμισμός μπορεί να δράσει καταλυτικά ώστε να κάνει ορατή μια κατάσταση – ενώ σήμερα ίσως φαίνεται εξοργιστική ως διαδικασία, είναι απαραίτητη ώστε να θεσπιστούν νέες πρακτικές που θα αποβούν χρήσιμες στο μέλλον. Μάλιστα, η Ahmed σημειώνει επίσης ότι ο ετεροπεσιμισμός «δεν είναι μόνο ένα συναίσθημα ή μια στάση. Είναι μια πολιτική δράση» εντός της στρέιτ κουλτούρας, στην οποία τα φύλα έχουν τους γνωστούς ρόλους.

Από την άλλη πλευρά, ο ετεροπεσιμισμός των στρέιτ γυναικών φαίνεται να μη λαμβάνει υπόψη τη βία στις queer σχέσεις. Με λίγα λόγια, σύμφωνα με τον Αμερικανικό Συνασπισμό ενάντια στην Ενδοοικογενειακή Βία (NCADV), το 43,8% των λεσβιών και το 61,1% των αμφιφυλόφιλων γυναικών έχουν βιώσει βιασμό, σωματική βία ή/και καταδίωξη από σύντροφο κάποια στιγμή στη ζωή τους, σε αντίθεση με το 35% των ετεροφυλόφιλων γυναικών, άρα αναφορές του τύπου «τα queer ζευγάρια είναι καλύτερα ή πιο ευτυχισμένα από τα στρέιτ» δεν μπορούν να περιλαμβάνονται σε μια συζήτηση περί ετεροπεσιμισμού, μια και η βία στις queer σχέσεις είναι συχνά μη ορατή, ειδικά όταν κάποιο άτομο δεν έχει κάνει coming out ή ισχύουν άλλοι κοινωνικοί και πολιτικοί παράγοντες, όπως η άρνηση των αρχών να υπερασπιστούν κάποιο queer άτομο.

Το 1950, η Simone de Beauvoir, στο κεφάλαιο «It’s about time women put a new face on love» του βιβλίου «Feminist Writings», αναφέρει πως «μέχρι τώρα η κοινωνία μας δεν γνώρισε ποτέ μια αγάπη που να μη βασίζεται στην ανισότητα», κάτι που σε μεγάλο βαθμό ισχύει ακόμα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Tο νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο μισογύνης της διπλανής πόρτας

Οπτική Γωνία / Ο μισογύνης της διπλανής πόρτας

Βρίσκεται παντού: Είναι το αφεντικό που θα σε καπελώσει όποτε βρει ευκαιρία, είναι ο υπεράνω πάσης υποψίας εκδηλωτικός γνωστός με τα δήθεν τυχαία παραβιαστικά αγγίγματα, είναι ο θείος που θα πει τις μάτσο ατάκες περί ανδρισμού στον τρίχρονο γιο σου.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πεθαίνοντας ως δημοσιογράφος στη Γάζα

Ακροβατώντας / Πόσο αξίζει η ζωή ενός Παλαιστίνιου δημοσιογράφου στη Γάζα;

Σίγουρα όχι όσο ενός που προέρχεται από τη Δύση, τουλάχιστον για τον ισραηλινό στρατό. Γιατί ο δυτικός κόσμος σίγουρα θα αντιδρούσε με μεγαλύτερη ένταση αν οι δημοσιογράφοι που έχασαν τη ζωή τους είχαν άλλες εθνικότητες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Ρεπορτάζ / Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Διακίνηση ναρκωτικών και όπλων, εκβιασμοί και αμφιλεγόμενες συναλλαγές ακινήτων/φιλέτων της μοναστηριακής περιουσίας περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, η δικογραφία που έφερε στη Δικαιοσύνη το κύκλωμα το οποίο δρούσε με επίκεντρο τα Χανιά.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Απειλείται η Ευρώπη από μια νέα οικονομική κρίση;

Οπτική Γωνία / Θ' αντέξει η Ευρώπη την επερχόμενη κρίση στη Γαλλία;

Η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε., αντιμετωπίζει πολιτική αστάθεια και το ενδεχόμενο οικονομικού εκτροχιασμού. Γιατί υπάρχει φόβος για ντόμινο στις αγορές; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο University of Liverpool Κώστας Μήλας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία…» που τη ζωντάνεψε το AI / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»; / AI, η αθανασία σού πάει πολύ / Ο θάνατος στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης 

Οπτική Γωνία / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»;

Οι φωτογραφίες νεκρών αγαπημένων μας αποκτούν «ζωή» μέσω εφαρμογών AI. Πώς αλλάζει η Τεχνητή Νοημοσύνη τον τρόπο που βλέπουμε τον θάνατο σήμερα και ποια διλήμματα και φιλοσοφικά ερωτήματα θέτει;
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Ρεπορτάζ / Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Με τους μισθούς καθηλωμένους και τα κόστη των διακοπών να έχουν ξεφύγει, οι μεγάλες καλοκαιρινές εξορμήσεις που συνηθίζαμε μέχρι πρόσφατα, κατέληξαν σε «long weekends» για πολλούς, ενώ για άλλους ούτε καν αυτό δεν είναι πια επιλογή.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Αθήνα / Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ κεντρικής διοίκησης και Δήμου Αθηναίων βρίσκεται πλέον το θέμα της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας, μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να προχωρήσει, κατά πλειοψηφία, στην επαναφορά της κυκλοφορίας οχημάτων και στη μετατροπή της σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Ρεπορτάζ / Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Κάποιοι ελπίζουν στην επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και άλλοι ζητάνε την επιστροφή του Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι πληροφορίες της LiFO επιβεβαιώνουν τις συζητήσεις για την επιστροφή του Δημητριάδη, αλλά στο κόμμα και όχι στο Μαξίμου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Οπτική Γωνία / Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Η κυβέρνηση σκληραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμεταναστευτική της πολιτική, στοχοποιώντας επιπλέον ξανά τις ΜΚΟ, ευτυχώς όμως όχι χωρίς «αντίλογο», παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης και σε αυτό το πεδίο. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Οπτική Γωνία / «Δέχομαι απειλές από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Η Ιωάννα Αλυγιζάκη μιλά για το γράμμα που έλαβε στο μαγαζί της στα Χανιά ενώ ο πρώην πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών Μίνος Μωυσής σχολιάζει τις συνέπειες του περιστατικού και περιγράφει την ανησυχία του για τη μισαλλοδοξία στην Ελλάδα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ