Ανατομία θλίψης

Ανατομία θλίψης Facebook Twitter
Αυτή η κοινωνική και πολιτική αποτυχία είναι τόσο «οργανωμένη», εμπεδωμένη και παλιά, που καταλήγει να είναι μια τελείως αναμενόμενη καθημερινότητα. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΣΤΙΣ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ελληνική Αστυνομία, σχηματίστηκαν 141 δικογραφίες σε όλη τη χώρα και πραγματοποιήθηκαν 73 συλλήψεις.

Δηλαδή είχαμε έξι γυναίκες-θύματα ενδοοικογενειακής βίας κάθε μία ώρα, ενώ κάθε 45 λεπτά χτυπούσε το τηλέφωνο στα αστυνομικά τμήματα της χώρας και στην άλλη πλευρά της γραμμής βρισκόταν κάποια γυναίκα/θηλυκότητα που ήθελε να καταγγείλει κάποιο περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας, διερωτώμενη ταυτόχρονα εάν θα την πάρουν στα σοβαρά· εάν θα τηρηθούν τα σχετικά, θεσμικά καθιερωμένα πρωτόκολλα/ενέργειες ώστε να την προστατέψουν ή εάν θα την αγνοήσουν· και θα την ειρωνευτούν· φυσικά, τι συνέπειες θα έχει για την ίδια ή και τα παιδιά της, αργότερα, αυτό το τηλεφώνημα· εάν σύντομα θα γραφτεί και το δικό της όνομα με κόκκινη μπογιά στους τοίχους, στους δρόμους και εάν θα γίνει σύνθημα σε πανό διαμαρτυρίας μέχρι να το αντικαταστήσει το επόμενο όνομα, που είμαστε βέβαιοι πως θα ακολουθήσει.

Τα παραπάνω είναι μονάχα τα νούμερα που φτάνουν σ’ εμάς. Πρόκειται απλώς για την κορυφή του παγόβουνου, τις λίγες γυναίκες που βρίσκουν το θάρρος μέσα στο αδιέξοδο και κάνουν αυτό το τηλεφώνημα. Ας γίνει σαφές πως το «θάρρος» είναι μια λέξη αμηχανίας και όχι η κατάλληλη: γιατί τα θύματα δεν χωρίζονται σε γενναία και δειλά. Αυτό είναι απλώς το γλωσσικό καθρέφτισμα της αποτυχίας μιας οργανωμένης κοινωνίας να προστατέψει τις γυναίκες, τις θηλυκότητες και τα παιδιά ενός κόσμου που βασίζεται στον ανδρικό τρόπο σκέψης και ενώ αντιμετωπίζει σορούς γυναικών κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα, δεν δέχεται τον όρο γυναικοκτονία.

Οι γυναικοκτονίες δεν είναι μια φήμη, η κακιά στιγμή, το πάθος ή ένα σοκαριστικό ταμπού για το οποίο δεν μιλάμε, λες και είναι κολλητικό. Είναι ένα φαινόμενο που έχει καταγραφεί, έχει ονομαστεί, αναλύεται στατιστικά και πρέπει να αντιμετωπιστεί συστημικά.

Αυτή η κοινωνική και πολιτική αποτυχία είναι τόσο «οργανωμένη», εμπεδωμένη και παλιά, που καταλήγει να είναι μια τελείως αναμενόμενη καθημερινότητα· οποιοσδήποτε διαφορετικός χειρισμός εκ μέρους του επαγγελματία που θα απαντήσει στην κλήση του θύματος κάνει τόση εντύπωση ώστε θα χαρακτηριστεί «σωστός», «με ενσυναίσθηση», λες και η προστασία των γυναικών και των θηλυκοτήτων είναι μια προαιρετική ενέργεια.

Τη Δευτέρα 1/4 η Κυριακή Γρίβα βγήκε από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων και κάλεσε την Άμεση Δράση ζητώντας βοήθεια, την όποια δεν έλαβε. Άφησε την τελευταία της πνοή όχι απλά στην καρδιά μιας πόλης που όφειλε να την προστατέψει αλλά στην είσοδο του τμήματος όπου ζήτησε βοήθεια. Μία από τις τελευταίες φράσεις που άκουσε ήταν πως «το περιπολικό δεν είναι ταξί».

Ξημέρωσε άλλη μια μέρα που κάνουμε τον γνωστό, τετριμμένο χορό μας. Πριν πιω την πρώτη γουλιά από το τσάι μου, θα δω τα «καμία μόνη» και θα πετρώσει το στομάχι μου. Μία ακόμα γυναίκα μέσα σε μια κοινωνία με νόμους και δομές και όλα όσα μας χωρίζουν από το να τρέχουμε στα δάση για να σωθούμε (αυτά που θα υπήρχαν εάν δεν καίγονταν οι «πνεύμονες» της χώρας τους μισούς μήνες του έτους) θα έχει δολοφονηθεί κι εμείς, οι ζωντανές, θα έχουμε μείνει πίσω, να διαφωνούμε με την κοινωνική μέγγενη για γλωσσικούς όρους και κοινωνικά φαινόμενα.

Μάλιστα, η καθημερινότητα μιας γυναίκας που διαβάζει για μία ακόμα γυναικοκτονία έχει αποκτήσει μια φριχτή μορφή ρουτίνας: κάποιες κατεβαίνουν στις πορείες και έρχονται αντιμέτωπες με την αστυνομική βία. Κάποιες απαντάνε σε ερωτήσεις/σχόλια: «γιατί δεν μίλησε;», «τον τρέλανε τον άνθρωπο», «ποιος ξέρει τι του είπε», «το 2014 σε ένα χωριό κοντά στην Ήπειρο μια φίλη της θείας της κουμπάρας μου μού είπε πως μια δηλητηρίασε τον άντρα της», «δεν μιλάτε για τη βία που ασκούν οι γυναίκες», «κι ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς», «θες το ξύλο σου, μου φαίνεται», «πού τον βρήκε αυτόν, στο ίντερνετ;», «υπάρχουν μια χαρά παλικάρια, αλλά αυτούς θέλετε, σας αξίζουν», «αφού φοβόταν, γιατί δεν έφευγε;», «αφού την κακοποιούσε, γιατί δεν ζήτησε βοήθεια;».

Κάποιες αντιμετωπίζουν αυτούς που «αγαπάνε τις γυναίκες» και η λύση που προτείνουν είναι να κρεμάσουμε τους γυναικοκτόνους λες και πρόκειται για δυο ή τρία χαλασμένα φρούτα.

Κάποιες αντιμετωπίζουν τους σοκαρισμένους. Αυτούς που «δεν μπορούν να το πιστέψουν», που «πέφτουν από τα σύννεφα» και αυτούς που «δεν το χωράει το μυαλό τους». Κάποιες άλλες αποθαρρύνονται ακόμα περισσότερο και δεν ζητούν βοήθεια.

Έτσι ορίζεται η πραγματικότητα όταν το θύμα παραγκωνίζεται, υποτιμάται και διακωμωδείται, μέχρι μια μέρα να βρεθεί νεκρό και να επαναλάβουμε τα παραπάνω.

Η ανατομία αυτής της θλίψης έχει στο κέντρο της αυτό ακριβώς: το βάρος που σου μένει όταν δεν δικαιολογείς τον δράστη και την πατριαρχία· τον βουβό πανικό από τα γκροτέσκ πρωτοσέλιδα και περιγραφές του αιματηρού ρεπορτάζ· το άγχος τού να προστατέψεις τον εαυτό σου και τις άλλες· τον φόβο, όταν το πέπλο της ασφάλειας σηκώνεται και βλέπεις καθαρά, έστω και για λίγο· Την περιφρόνηση και την οργή για τη θεσμική μηχανή και τους υποστηρικτές της που δεν επιτρέπουν περιθώρια διορθωτικών κινήσεων στις δικηγόρους που προτείνουν συγκεκριμένα βήματα και την υλοποίηση αυτών· το μούδιασμα, γιατί το να πέφτεις από τα σύννεφα είναι ένα προνόμιο που ποτέ δεν είχες.

Οι γυναικοκτονίες δεν είναι μια φήμη, η κακιά στιγμή, το πάθος ή ένα σοκαριστικό ταμπού για το οποίο δεν μιλάμε, λες και είναι κολλητικό. Είναι ένα φαινόμενο που έχει καταγραφεί, έχει ονομαστεί, αναλύεται στατιστικά και πρέπει να αντιμετωπιστεί συστημικά.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μήπως την επόμενη φορά που θα χρειαστούμε περιπολικό να καλέσουμε κατευθείαν ταξί;

Οπτική Γωνία / Μήπως την επόμενη φορά που θα χρειαστούμε περιπολικό να καλέσουμε κατευθείαν ταξί;

Η στυγερή δολοφονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι η αστυνομία δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στο λειτούργημα για το οποίο υποτίθεται προορίζεται παρά μόνο όταν είναι να προστατεύσει ή να καλύψει τους ισχυρούς, τους έχοντες, τους προνομιούχους, τους αρσενικού γένους κακοποιητές επίσης, όπως επανειλημμένως έχει πράξει.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ