1.
Για το όλο δανέζικο vybe
Η σειρά έχει στυλ. Όχι τα ινσταγκραμικά διαμερίσματα που έχουμε σιχαθεί να βλέπουμε σε διάφορες λίγο-πολύ παρόμοιες σειρές στο Νetflix.
Στενοί χώροι, υποβλητικά φωτισμένοι και ξύλινα έπιπλα δημιουργούν μια οικεία ατμόσφαιρα που έρχεται σε αντίθεση με την αυστηρότητα των επιβλητικών κυβερνητικών δωματίων ή με τα γυαλιστερά, κοινόχρηστα γραφεία των τηλεοπτικών σταθμών. Ποδήλατα, τρέξιμο πλάι σε παγωμένα νερά, εντυπωσιακοί δημόσιοι χώροι και ραδιουργίες σε κάποια υποφωτισμένη σχεδόν, άδεια κεντρική γέφυρα.
Όταν η πρωθυπουργός θέλει να τονώσει το δημοκρατικό προφίλ της μεταβαίνει με το ποδήλατο στη δουλειά και όταν στην τέταρτη σεζόν (μικρό σπόιλερ) ο γιος της κάνει μια παράβαση, η ίδια αρνείται να εξασφαλίσει οποιαδήποτε ιδιαίτερη μεταχείριση στο παιδί της. Άλλος κόσμος (που τον θέλουμε και για δικό μας).
Αφήνω ασχολίαστο το πόσο υγιές είναι να βρίσκει κανείς πολιτική παρηγοριά στο Νetflix και ομολογώ ότι μερικές φορές δυσκολεύομαι να αποδεχτώ ότι η Μπιργκίτε δεν υπάρχει.
2.
Επειδή δεν ρομαντικοποιεί την πολιτική
Η σειρά αποτυπώνει τα πάρε-δώσε της πολιτικής, τις χάρες, τα ανταλλάγματα, τη διαφθορά. Αλλάζοντας οπτικές γωνίες, φωτίζει την άνοδο της Birgitte στην εξουσία και τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα, βλέπουμε την πυρετώδη αναρρίχηση της νεαρής δημοσιογράφου Kατρίνε που παλεύει διαρκώς να βγάλει την είδηση, να στριμώξει τους πολιτικούς και, φυσικά, ν’ ανέβει. Όλοι οι ισχυροί άνθρωποι της σειράς, όμως, παραμένουν άνθρωποι. Η Μπιργκίτε είναι μητέρα, σύζυγος και σε κάποια σεζόν ασθενής. Η Kατρίνε παλεύει με τα δράματα της ενηλικίωσης, τις συγκρούσεις με τον μέντορά της και την καθημερινότητα γενικώς. Πολλές και συνηθισμένες δύσκολες στιγμές στοιχειώνουν τους ήρωες.
Οι αγαπημένες μου είναι όταν η εντελώς ευγενική και αποστασιοποιημένη Μπιργκίτε χάνει τον έλεγχο και φωνάζει ή όταν σέρνεται μεθυσμένη στα πατώματα του υπουργικού της γραφείου, βλέποντας, όμως, παράλληλα και τις ειδήσεις που σχολιάζουν την πρόσφατη (κακή) της εμφάνιση κάπου.
3.
Για τη συναρπαστική σύνδεσή της με την πραγματικότητα
Η σειρά επέστρεψε πρόσφατα με την 4η σεζόν. Η κλιματική κρίση, το λιώσιμο των πάγων, η χορτοφαγία, η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από ανήθικα καθεστώτα τύπου Πούτιν, η υποκρισία και τα προβλήματα πίσω από τον στόχο της Δύσης να απεξαρτηθεί από τις μη βιώσιμες μορφές ενέργειας, όλα συνδέονται με μαγικό τρόπο ήδη από το πρώτο επεισόδιο της νέας σεζόν όταν ο γιος της Μπιργκίτε εμφανίζεται ως (κούκλος) χορτοφάγος-ακτιβιστής και οι ειδικοί ενημερώνουν την κυβέρνηση ότι βρέθηκε πετρέλαιο.
Όλα αυτά διαπλέκονται με το πολιτικό όραμα της Μπιργκίτε και τη δεδηλωμένη προσήλωσή της στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, η οποία προϋποθέτει ότι τα ορυκτά καύσιμα θα μείνουν στη γη. Πόσο εύκολο είναι αυτό όταν η τοπική κοινωνία επιθυμεί να εξορύξει και τίθενται ζητήματα αποικιοκρατίας και κυριαρχίας;
Παράλληλα, η Μπιργκίτε έχει μεγαλώσει. Δεν είναι πια η πρωτοπόρος. Νεότερες γυναίκες την έχουν διαδεχθεί με επιτυχία στην πολιτική, ενώ πλέον οι αποφάσεις λαμβάνονται σ’ ένα περιβάλλον διαρκούς θορύβου από τα stories, τα tweets, τα fake news και τις selfies.
Πάντως, όσο περίπλοκος κι αν είναι ο σύγχρονος κόσμος, η εξακολουθεί να εμπνέει σιγουριά στο φανατικό, διεθνές κοινό της. Αφήνω ασχολίαστο το πόσο υγιές είναι να βρίσκει κανείς πολιτική παρηγοριά στο Νetflix και ομολογώ ότι μερικές φορές δυσκολεύομαι να αποδεχτώ ότι η Μπιργκίτε δεν υπάρχει.
4.
Για τις ισχυρές γυναίκες
Εάν είσαι Ελληνίδα και θες πολιτική ζωή με ισχυρές γυναίκες, καλύτερα να βλέπεις Νetflix, η πραγματικότητα απογοητεύει. Ή μπορείς να παρακολουθείς ειδήσεις από την Αυστρία, την Ισπανία, τη Φινλανδία και τη Σουηδία.
Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη συμμετοχή των γυναικών στα εθνικά Κοινοβούλια των κρατών-μελών (αναφορά 2021 με στοιχεία έως 2020), στην Ελλάδα το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων είναι τεράστιο (η Ουγγαρία και η Μάλτα έχουν ελαφρώς πιο ντροπιαστική γυναικεία εκπροσώπηση).
Στα δροσερά, γκρίζα τοπία του «Borgen», εκτός από εντυπωσιακούς πάγους, ψαράδες της Γροιλανδίας, ψηλούς, μαύρους βράχους και απόκοσμους γκρεμούς, βρίσκουμε κι άλλα εξωτικά πράγματα, όπως ο έλεγχος της πολιτικής από τη δημοσιογραφία και ο δημόσιος διάλογος, η υποχρεωτική λογοδοσία και το στρίμωγμα ακόμα και συμπαθών πολιτικών, τύπου Μπιργκίτε, για τα λάθη τους.
To τρέιλερ της 4ης σεζόν
σχόλια