Ρέκβιεμ για την αίθουσα σύνταξης

Ρέκβιεμ για την αίθουσα σύνταξης Facebook Twitter
Η αίθουσα σύνταξης των New York Times κατά τη διάρκεια του μπλακάουτ στη Νέα Υόρκη τον Νοέμβριο του 1965
0

Με τους δημοσιογράφους να συνωστίζονται αυτές τις μέρες στην Ουάσιγκτον για το ετήσιο δείπνο των ανταποκριτών του Λευκού Οίκου και τον καταιγισμό των πάρτι στα πέριξ, φαίνεται ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να γραφτεί η τελευταία νεκρολογία για το newsroom των αμερικανικών εφημερίδων.

Δεν θέλω να είναι αυτό ένα από εκείνα τα κείμενα που λένε ότι τα πράγματα ήταν κάποτε καλύτερα και ότι δεν θα είναι ποτέ ξανά τα ίδια. Όταν πρόκειται όμως για τις αίθουσες σύνταξης, συμβαίνει να είναι αλήθεια.

Ο Μάικ Ίσικοφ, ερευνητικός δημοσιογράφος στο Yahoo που δούλεψε μαζί μου στην Washington Star τη δεκαετία του '70, συμφώνησε: «Οι αίθουσες σύνταξης ήταν γεμάτες τρελό κουτσομπολιό, αστεία, άγχος και περίεργους και ξεκαρδιστικούς χαρακτήρες. Τώρα καθόμαστε μόνοι στο σπίτι και κοιτάμε τους υπολογιστές μας. Τι κρίμα».

Όπως παρατήρησε ο φίλος μου Μαρκ Λίμποβιτς, αρθρογράφος στο Atlantic: «Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα επάγγελμα που να βασίζεται περισσότερο στην ώσμωση και στη συναναστροφή με άλλους δημοσιογραφίας». Τώρα πια ο ίδιος κάνει τις περισσότερες συναντήσεις από το σπίτι του: «Στο τέλος μιας κλήσης Zoom, κανείς δεν λέει: 'Θέλεις να πάμε για ένα ποτό;'. Υπάρχει απλώς ένα κλικ που κλείνει τη συνάντηση. Κάποτε το καλύτερο σχολείο δημοσιογραφίας για έναν νεαρό ρεπόρτερ ήταν το να κρυφακούς δημοσιογράφους την ώρα που έκαναν τη δουλειά τους».

Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, βρίσκομαι σε μια έρημη αίθουσα σύνταξης στο γραφείο των New York Times στην Ουάσινγκτον. Αφού δούλευα στο σπίτι για δύο χρόνια κατά τη διάρκεια του Covid, χάρηκα που επέστρεψα, όμως τον τελευταίο χρόνο, όποτε βρίσκομαι εδώ, αντικρύζω μόνο πολλές σειρές άδειων γραφείων.

Είχα πάρει μια γεύση από εκείνη την παλιά αίγλη στην Washington Star. Όταν ξεκίνησα, ήμουν στη βάρδια των 9 μ.μ. Μετά πηγαίναμε στο Tune Inn, το μοναδικό μπαρ στο Capitol Hill που σερβίριζε Bloody Mary τα ξημερώματα. Ένα βράδυ, ο αρχισυντάκτης μου με είχε στείλει να του πάρω μπύρα και μετά παραλίγο να με απολύσει όταν του έφερα πίσω Miller Lite.

Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, βρίσκομαι σε μια έρημη αίθουσα σύνταξης στο γραφείο των New York Times στην Ουάσινγκτον. Αφού δούλευα στο σπίτι για δύο χρόνια κατά τη διάρκεια του Covid, χάρηκα που επέστρεψα, όμως τον τελευταίο χρόνο, όποτε βρίσκομαι εδώ, αντικρύζω μόνο πολλές σειρές άδειων γραφείων.

Ρέκβιεμ για την αίθουσα σύνταξης Facebook Twitter
Η πολυβραβευμένη Αμερικανίδα πολιτική αρθρογράφος Maureen Dowd

Φοβάμαι ότι ο ρομαντισμός και η αλχημεία έχουν χαθεί οριστικά. Μόλις οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι μπορούσαν να βγάλουν μια εφημερίδα από το σπίτι τους, αποφάσισαν: γιατί όχι;

Εκτιμώ τις χαρές - και την ευκολία - της εργασίας από το σπίτι. Μπορώ να χαλαρώσω, να βάλω λίγο Miles Davis και να γράψω στην τραπεζαρία, ενώ παράλληλα κάνω και δουλειές του σπιτιού. «Ας είμαστε ειλικρινείς», λέει μια συνάδελφός μου. «Οι δημοσιογράφοι του πολιτικού ρεπορτάζ μπορούσαν να δουλεύουν πάντα από οπουδήποτε, αρκεί να έδιναν καλά κείμενα».

Η αλήθεια είναι ότι τα newsrooms συρρικνώνονται και εξαφανίζονται εδώ και πολύ καιρό λόγω της αλλαγής του οικονομικού μοντέλου των εφημερίδων και της ψηφιακής επανάστασης.

Και τώρα αναζητώ σημεία ζωής σ’ ένα πλοίο-φάντασμα. Πού και πού ακούω κάποιον δημοσιογράφο να πιέζει μια απρόθυμη πηγή στο τηλέφωνο, αλλά ακόμη και αυτό μοιάζει  υποτονικό και βουβό, επειδή πολλοί νεότεροι δημοσιογράφοι προτιμούν να στέλνουν γραπτά μηνύματα ή ηλεκτρονικά μηνύματα στις πηγές τους.

«Το πρόβλημα με το να παίρνεις συνεντεύξεις γραπτώς», λέει η Τζέιν Μέγιερ του New Yorker, η οποία ξεκίνησε μαζί μου στην Star, «είναι ότι ο συνεντευξιαζόμενος έχει χρόνο να σκεφτεί και να επεξεργαστεί τις απαντήσεις του, γεγονός που σημαίνει ότι οι αυθόρμητες, απροσδόκητες, απερίσκεπτες και διασκεδαστικές ατάκες έχουν πεθάνει».

Απορώ όταν ακούω ότι τόσοι πολλοί από τους 20-κάτι συντάκτες ειδήσεων προτιμούν να εργάζονται από το σπίτι. Σε αυτή την ηλικία, εγώ θα δυσκολευόμουν να βρω μέντορες, φιλίες ή σχέσεις αν δεν ήμουν καθημερινά στην αίθουσα σύνταξης.

Η Μέγιερ θυμάται τι γινόταν κάποτε όταν έσκαγε μια δυνατή ιστορία στην εφημερίδα: «Έβλεπες την ιστορία να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου. Οι συνάδελφοι μαζεύονταν πάνω από το γραφείο του ρεπόρτερ που την είχε αναλάβει, μπαινόβγαιναν στο γραφείο του διευθυντή και συχνά ξεσπούσαν απίστευτα έντονοι καβγάδες. Υπήρχαν διάφορες εκκεντρικές φιγούρες στις αίθουσες σύνταξης και επικρατούσε η αίσθηση ότι είσαι μέλος μιας ετερόκλητης κουστωδίας. Τώρα είσαι μόνο εσύ και ο μικρός κέρσορας στην οθόνη σου».

Με στοιχεία από The New York Times

Οπτική Γωνία
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ