«Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα»

«Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα» Facebook Twitter
Μετά την ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών από τον πρωθυπουργό για τις 21 Μαΐου ξεκινάει ένα ταξίδι περίπου πενήντα ημερών κυριολεκτικά «στο άγνωστο» με βάρκα την ελπίδα.
0

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ θεωρεί μονόδρομο την αυτοδυναμία. Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό τον ίδιο. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πηγαίνει «βλέποντας και κάνοντας».

Μετά την ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών από τον πρωθυπουργό για τις 21 Μαΐου ξεκινάει ένα ταξίδι περίπου πενήντα ημερών κυριολεκτικά «στο άγνωστο» με βάρκα την ελπίδα. Κανένα κόμμα δεν έχει ρεύμα στην κοινωνία αυτήν τη στιγμή και πλην των κομματικών οπαδών, οι περισσότεροι πολίτες που θα πάνε στην κάλπη φαίνεται ότι θα ψηφίσουν με τη λογική του μικρότερου κακού.

Εκφράζονται ωστόσο σοβαρές ανησυχίες για το πόσοι θα πάνε στις κάλπες στις 21 Μαΐου, καθώς υπάρχουν εκτιμήσεις για μεγάλη αποχή ως εκδήλωση διαμαρτυρίας απέναντι στις «διαχρονικές παθογένειες του πολιτικού συστήματος», που παραμένουν ακόμα και όταν οι κυβερνήσεις αλλάζουν. 

Κανένα κόμμα δεν έχει ρεύμα στην κοινωνία αυτήν τη στιγμή και πλην των κομματικών οπαδών, οι περισσότεροι πολίτες που θα πάνε στην κάλπη φαίνεται ότι θα ψηφίσουν με τη λογική του μικρότερου κακού.

Οι περισσότεροι εκλογολόγοι επισημαίνουν ότι καμία πρόβλεψη δεν είναι ασφαλής αυτή την περίοδο. Το μόνο που ξέρουμε είναι οι στόχοι των δύο κομμάτων, της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καν του ΠΑΣΟΚ δεν γνωρίζουμε, που ίσως παίξει καθοριστικό ρόλο, αν κανένας από τους δύο δεν καταφέρει να πετύχει μια σαφή νίκη, ενδεχόμενο που δεν μπορεί να αποκλειστεί. Κι αυτό διότι το ΠΑΣΟΚ με τον νέο πρόεδρό του, σύμφωνα με όσα έλεγαν αρχικά, δεν σκόπευαν να συμμετάσχουν στην επόμενη κυβέρνηση, αλλά τώρα το αφήνουν ανοιχτό, χωρίς να είναι και πάλι βέβαιο ότι το θέλουν. 

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις που δέχεται για να διαλέξει πλευρά, προτιμά να πηγαίνει «βλέποντας και κάνοντας», σταθμίζοντας τα δεδομένα και μετρώντας τις αντιδράσεις. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ότι, εκτός από κάποιους που πράγματι δεν θέλουν να συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ στην επόμενη κυβέρνηση, το υπόλοιπο κόμμα είναι μοιρασμένο ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να συμμαχήσουν με τον Κ. Μητσοτάκη και σε αυτούς που θέλουν να συμμαχήσουν με τον Αλ. Τσίπρα.   

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά τη ρητή άρνηση του Ανδρουλάκη να συναινέσει σε μια νέα θητεία με τον ίδιο πρωθυπουργό, έχει στόχο την αυτοδυναμία που ελπίζει να πετύχει σε δεύτερες εκλογές. Για να πάει η χώρα σε δεύτερες εκλογές, όμως, δεν πρέπει ούτε οι αντίπαλοί του να καταφέρουν να σχηματίσουν κυβέρνηση στις πρώτες, πράγμα που δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. 

Ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό τον ίδιο. Για να συμβεί αυτό, πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει πρώτο κόμμα στις  21 Μαΐου, κάτι που θεωρεί πιθανότερο μετά τα Τέμπη και τη διαμαρτυρία που εύχεται να εισπράξει η κυβέρνηση στην πρώτη κάλπη, έστω και με την αποχή των απογοητευμένων ψηφοφόρων της.

Το «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» του Νίκου Ανδρουλάκη εκνευρίζει σε έναν βαθμό και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει αποφασίσει να το αγνοεί, πιστεύοντας ότι δεν το εννοεί και το λέει μόνο για να ανεβάσει τις μετοχές του προεκλογικά. Στον ΣΥΡΙΖΑ οι προεδρικοί θεωρούν δεδομένο ότι αν βγουν πρώτο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ θα συνεργαστεί μαζί τους, «ας κάνουν προεκλογικά τους δύσκολους», και δεν συζητούν καν το ενδεχόμενο να μην είναι πρωθυπουργός ο Τσίπρας. 

Αν υπάρχει ένα σημείο σύγκλισης μεταξύ των τριών παικτών, αυτό είναι ότι θεωρούν καθοριστικής σημασίας το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου, κάτι που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συμμεριστούν και οι ψηφοφόροι. 

Στη Νέα Δημοκρατία κυρίως, αλλά σε έναν βαθμό και στον ΣΥΡΙΖΑ, φοβούνται την ψήφο διαμαρτυρίας που θα κατευθυνθεί σε μικρότερα κόμματα ή και την αποχή στις επερχόμενες εκλογές από ψηφοφόρους που θα θεωρήσουν ως δεδομένο ότι θα υπάρξουν και δεύτερες, οι οποίες θα είναι εκείνες που θα κρίνουν την κυβέρνηση.

Αν η ψήφος τιμωρίας όμως ή η αποχή οδηγήσει τη Νέα Δημοκρατία σε μεγάλες απώλειες την Κυριακή της 21ης Μαΐου, ή ακόμα κι αν «έρθει ισοπαλία» με τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζει ότι κινδυνεύει να μην υπάρξει καν δεύτερος γύρος. Οπότε αυτές τις πένηντα μέρες θα ρίξει όλες τις δυνάμεις του για να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους της να πάνε στις κάλπες την 21η Μαΐου, έστω και με βαριά καρδιά. 

Στον ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνουν από τις δημοσκοπήσεις ότι ούτε αυτοί έχουν κάποιο ρεύμα στην κοινωνία. Γνωρίζουν ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν το «όλοι ίδιοι είναι» και το «γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα έκανε καλύτερα;» μαζί με την αποχή και την ψήφο διαμαρτυρίας που θα διοχετευθεί σε μικρότερα κόμματα. Από την άλλη, θεωρούν μοναδική ευκαιρία τις απώλειες της κυβέρνησης σε αυτήν τη συγκυρία, που δεν πρέπει να χαθεί. Άρα και το δικό τους στοίχημα είναι να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους στις πρώτες κάλπες, και για να μην υπάρξουν δεύτερες. 

Ακριβώς το ίδιο επιθυμεί και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ., για τους δικούς του λόγους. Η απογοήτευση, μετά τις υποκλοπές και τα Τέμπη, αρκετών κεντρώων και εκσυγχρονιστών ψηφοφόρων του Κ. Μητσοτάκη (σημαντικό μέρος τους προέρχεται από το παλιό «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ) αλλά και κεντροαριστερών που ψήφισαν τον Αλ. Τσίπρα, ελπίζοντας σε μια αλλαγή που δεν ήρθε, είναι η ευκαιρία του Νίκου Ανδρουλάκη, σύμφωνα με στελέχη κόμματος. Γι' αυτό και ο στόχος της προεκλογικής του καμπάνιας είναι να κερδίσει όσους έχουν θυμώσει με τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύει ότι την 21η Μαΐου μπορεί να πετύχει ένα καλό ποσοστό.

Αντιλαμβάνεται, όμως, ότι αν η χώρα οδηγηθεί σε δεύτερες εκλογές, το κλίμα μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ θα πολωθεί σε ακραίο βαθμό και εκεί δύσκολα θα καταφέρει να διατηρήσει τα ποσοστά που θα έχει κερδίσει στον πρώτο γύρο. Γι' αυτό και δεν έχει κανένα λόγο να επιθυμεί τη διενέργεια δεύτερων εκλογών. 

Στο μεταξύ, αν και ανακοινώθηκε η ημερομηνία των εκλογών, ο πρωθυπουργός πρέπει να επικαλεστεί τώρα και κάποιον σοβαρό εθνικό λόγο, αφού, αν και μένει ένα μικρό διάστημα, η θητεία της κυβέρνησης δεν έχει ολοκληρωθεί. Η πρόωρη διάλυση της Βουλής προβλέπεται μόνο για σοβαρό εθνικό λόγο, η επίκληση του οποίου δεν ανταποκρίνεται στο κλίμα των χαμηλών τόνων που επιδιώκεται τελευταία στα ελληνοτουρκικά.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Οπτική Γωνία / Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Η κυβέρνηση σκληραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμεταναστευτική της πολιτική, στοχοποιώντας επιπλέον ξανά τις ΜΚΟ, ευτυχώς όμως όχι χωρίς «αντίλογο», παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης και σε αυτό το πεδίο. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Οπτική Γωνία / «Δέχομαι απειλές από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Η Ιωάννα Αλυγιζάκη μιλά για το γράμμα που έλαβε στο μαγαζί της στα Χανιά ενώ ο πρώην πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών Μίνος Μωυσής σχολιάζει τις συνέπειες του περιστατικού και περιγράφει την ανησυχία του για τη μισαλλοδοξία στην Ελλάδα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ