Ο νεροχύτης χάλασε και βγάζει ρατσιστικό μίσος

Ο νεροχύτης χάλασε Facebook Twitter
Το κακό είναι ανάμεσά μας και ο λόγος του θεωρείται λόγος κανονικός, όχι κατ’ εξαίρεση. Έργο: Paul McCarthy
0

ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΒΡΑΔΥ. Τρώω με δυο φίλες στο κέντρο. Το μαγαζί έχει απλώσει τραπεζάκια στον πεζόδρομο κι ένας μεγαλόσωμος άντρας κάνει πάνω-κάτω ανάμεσά τους με το ύφος του επιτηρητή τη μέρα του διαγωνίσματος. Κινείται με άνεση στον χώρο.

Κοιτάζω τα χέρια του. Σε εμφανές σημείο έχει ναζιστικά τατουάζ. Ρίχνω το βλέμμα μου στα χέρια άλλου άνδρα της παρέας. Κι αυτός τα ίδια σύμβολα. Τι απέγινε η ντροπή; Δεν είναι καν στα μπράτσα τους, είναι λίγο πάνω απ’ την παλάμη.

Λίγες μέρες πριν έχω μιλήσει μ’ έναν «ξένο» που έχει ζήσει περισσότερα συνεχόμενα χρόνια στην Αθήνα από εμένα. Με ρωτάει ντροπαλά αν τα ελληνικά του είναι καλά και ξέρω τι του συμβαίνει. Μου ’χει τύχει κι εμένα, απ’ την άλλη πλευρά, να μη μιλάω τη γλώσσα ενός μέρους και οι γύρω μου να αποφασίζουν να με αποκλείσουν πολύ εύκολα, μιλώντας στη γλώσσα τους.

Φέρνω στον νου μου τους νεοναζί του κέντρου, που ρωτούσαν διερχόμενους άμα ξέρουν ελληνικά. Το ’χω ακούσει και από φίλους που εργάζονται σε πολύ ανοιχτόμυαλα, υποτίθεται, μέρη ότι τους κάνουν υποδείξεις για την ξένη γλώσσα.

Παλιότερα κορόιδευα τους Έλληνες που πάσχιζαν να κάνουν βρετανική προφορά (ας παραδεχτούμε ότι το αποτέλεσμα είναι κάπως γελοίο). Τώρα ξέρω και δεν κοροϊδεύω. Καταλαβαίνω ότι η αγωνιώδης προσπάθεια για καλή προφορά φανερώνει ένα όραμα ένταξης παρά τον ρατσισμό που ίσως να έχουν υποστεί στις δουλειές τους, στη συζήτηση με τον εκμισθωτή, στον καβγά με τον/την ντόπιο/-α σύντροφο.

Αναγνωρίζω σε μετανάστες από και προς την Ελλάδα αυτή την πολύ προσεκτικά δομημένη ομιλία του ανθρώπου που δεν έχει καμία όρεξη να ανοίξει ένας κύκλος ερωτήσεων ή, ακόμα χειρότερα, ένας κύκλος κακοποίησης. Ίσως οι γλώσσες κάτι χάνουν απ’ αυτή την επιβεβλημένη συστολή όσων τις μεταχειρίζονται με προσοχή. Οι άνθρωποι από αλλού μιλούν αλλιώς μια γλώσσα κι αυτό την εμπλουτίζει, νομίζω.

Ακραίες λέξεις και εκφράσεις έχουν κανονικοποιηθεί. Το «λάθρο» ή το «εισβολείς» έχουν γίνει mainstream. Το ίδιο και τα αντίστοιχα νοήματα. «Η κατάντια του κέντρου» ξαφνικά συνδέεται με τους Πακιστανούς και τους Κούρδους στα νηπιαγωγεία, σύμφωνα με το κυβερνών κόμμα. Μπορεί να διαφωνεί κανείς με την προσέγγιση, αλλά το θέμα ετέθη με όρους προβλήματος που απαιτεί λύση: τι γίνεται με τους ξένους στο κέντρο!

Ο ρατσιστής προτάσσει «δικαιώματα» εκ γενετής, νιώθει ότι η γλώσσα ανήκει σ’ αυτόν και στους ομοίους του (τι φτώχεια!). Το σκηνικό πίεσης το συμπληρώνει με το σώμα. Ένα ογκώδες σώμα που πιέζει το νεοναζιστικό τατουάζ του μες στα μούτρα σου, για παράδειγμα, στο κέντρο της Αθήνας και μαζί η μόνιμη παρουσία της αστυνομίας ντυμένης Ρόμποκοπ ανάμεσα σε άοπλους πολίτες βοηθούν στο χτίσιμο μέσα σου της αίσθησης του λαθρεπιβάτη, του ξένου. 

Ενώ τρώγαμε, αναρωτιόμουν: αν δεν ήμουν λευκή, με καλά ελληνικά, πώς θα ένιωθα δίπλα στους ογκώδεις τύπους που τρωγοπίνανε με τα νεοναζί τατουάζ τους σε δημόσια θέα; Πιστεύω, θα είχα αντιδράσει όπως μια φορά σε ένα μπαρ. Ήταν μόνο άντρες κι εγώ φοβόμουν να πιω ακόμα και μισή μπίρα, είχα μαζευτεί στη γωνίτσα μου και ήμουν σε ετοιμότητα να με προστατεύσω οποτεδήποτε.

Ακραίες λέξεις και εκφράσεις έχουν κανονικοποιηθεί. Το «λάθρο» ή το «εισβολείς» έχουν γίνει mainstream. Το ίδιο και τα αντίστοιχα νοήματα. «Η κατάντια του κέντρου» ξαφνικά συνδέεται με τους Πακιστανούς και τους Κούρδους στα νηπιαγωγεία, σύμφωνα με το κυβερνών κόμμα. Μπορεί να διαφωνεί κανείς με την προσέγγιση, αλλά το θέμα ετέθη με όρους προβλήματος που απαιτεί λύση: τι γίνεται με τους ξένους στο κέντρο!

Η εβραϊκή θρησκεία είναι ρετσινιά, σύμφωνα με υπουργούς μας (άλλο που μετά «μετάνιωσαν» δήθεν). Η χώρα έχει αγκαλιάσει την κλειστομυαλιά της. Η καθημερινότητά μας φτωχαίνει απ’ την ομοιογένεια. Μεγάλη μερίδα του κόσμου μάλλον πιστεύει ότι καλοί πρόσφυγες είναι οι διωκόμενοι πρόσφυγες.

Οι μετανάστες δεν θεωρούνται ικανοί να πλουτίσουν τις εμπειρίες μας και τις ζωές μας με την ενεργητικότητά τους και τα ταλέντα τους, όμως, αν πάνε αλλού και δοξαστούν (π.χ. επειδή παίζουν εντυπωσιακό μπάσκετ), η πατρίδα είναι έτοιμη να τους απευθύνει επαίνους που θυμίζουν μεταγλωττισμένη συζήτηση για την αξία της προσπάθειας και της αντοχής στα δύσκολα.

Το κακό είναι ανάμεσά μας και ο λόγος του θεωρείται λόγος κανονικός, όχι κατ’ εξαίρεση. Το μίσος για το «ξένο» είναι κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά. Το να έχεις και να διαδίδεις ρατσιστικές φαντασιώσεις ή να είσαι πρώην διώκτης των Ελλήνων Εβραίων δεν είναι αιτία αποκλεισμού απ’ την κυβέρνηση.

Η σχέση μας με όλα αυτά μού θυμίζει τους νεροχύτες που χαλάνε και αρχίζουν να «φτύνουν» το βρόμικο εσωτερικό τους. Αυτό που μέχρι πριν ήταν αθέατο, τελικά δεν είχε χωνευτεί καλά, δεν αποβλήθηκε ποτέ πραγματικά απ’ τους σωλήνες, είναι ακόμα μες στο σπίτι και τώρα, υπερχειλές, ξεχύνεται στην επιφάνεια.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ραντεβού θανάτου» στο ΕΠΑΛ

Δημήτρης Πολιτάκης / «Ραντεβού θανάτου» στο ΕΠΑΛ

Το πιο ανησυχητικό είναι πως τέτοιοι νεανικοί θύλακες φασιστικής βίας αντιμετωπίζονται με ανεκτικότητα, ακόμα και με αποδοχή, από μεγάλο μέρος του κοινού που θεωρεί ότι απειλείται θανάσιμα από τους «άπλυτους» φοιτητές.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Καταδίκη Χρυσής Αυγής: Είναι κρίμα η ανάταση να κρατήσει λιγότερο απ' όσο της αξίζει

Δημήτρης Χριστόπουλος / Καταδίκη Χρυσής Αυγής: Είναι κρίμα η ανάταση να κρατήσει λιγότερο απ' όσο της αξίζει

Στη μοναδική ιστορική στιγμή που βιώνουμε, αναδεικνύεται η εικόνα ενός μίζερου πολιτικού κόσμου που δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τη σπουδαιότητα της ποινικής καταδίκης, ύστερα από 40 χρόνια ατιμωρησίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Τραμπ & Χίτλερ: Εις το όνομα του Πατρός

Διεθνή / Τραμπ & Χίτλερ: Εις το όνομα του Πατρός

Τη στιγμή που πολλοί φρίττουν για τις αποκαλύψεις που θέλουν τον Πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ να θαύμαζε τον Χίτλερ και απορούν για το πώς κάτι τέτοιο είναι δυνατόν, οι απαντήσεις κρύβονται στον άνθρωπο που μεγάλωσε τον Τραμπ: τον πατέρα του
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης για τον ποιητικό πλούτο της ελληνικής γλώσσας

Ιδέες / Ο Κορνήλιος Καστοριάδης για τον ποιητικό πλούτο της ελληνικής γλώσσας

Στο δοκίμιό του «Εκφραστικά μέσα της ποιήσεως» ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής αναλύει την πολυσημία της «πρωτογενούς» ελληνικής γλώσσας και με πλήθος παραδειγμάτων δείχνει πώς οι νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες έπρεπε να καταφύγουν σε «τεχνάσματα» προκειμένου να δημιουργήσουν μια συγκρίσιμη εκφραστική ένταση.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ