«Ραντεβού θανάτου» στο ΕΠΑΛ

«Ραντεβού θανάτου» στο ΕΠΑΛ Facebook Twitter
Το ζήτημα είναι ποιος θα σε στρατολογήσει καλύτερα, και συχνά οι φασίστες έχουν το αβαντάζ μιας λούμπεν αυθεντικότητας στην αστοιχείωτη ρητορική τους.
0

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΣΚΗΝΕΣ από τις άγριες συγκρούσεις με φόντο το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, νιώθει κανείς να κυριεύεται ως πολίτης και ως θεατής από μια έντονη αμηχανία και μια απόγνωση, καθώς αδυνατεί –λόγω ηλικίας, απόστασης, ελλιπούς ενημέρωσης– να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που βλέπει και, κυρίως, πώς φτάσαμε μέχρι εκεί. Να μετατρέπεται δηλαδή ένα σχολείο σε ορμητήριο εφήβων νεοναζί χούλιγκαν (συνδεδεμένων ενδεχομένως με τον οργανωμένο οπαδισμό) που αμύνονται περί πάτρης με κάθε μέσο, ενάντια στους «άπλυτους» διαδηλωτές.      

Δεν πιστεύω καθόλου στη βολική και ύποπτη θεωρία των δύο άκρων, έχω ακούσει όμως μέσα στα χρόνια για διάφορες περιπτώσεις εφήβων που τη μία εβδομάδα δηλώνανε antifa και την επόμενη νεοναζί – ή το αντίστροφο. Σε κάποιες περιπτώσεις, χωρίς να έχουν προλάβει να αλλάξουν εμβλήματα, φετίχ και αξεσουάρ. Δεν είναι κάτι το πρωτοφανές, σ’ αυτές τις άστατες ηλικίες. Συμβαίνει κατ’ αντιστοιχία παντού στον κόσμο.

Αν αντέχει κανείς να ρίξει μια ματιά στα σχόλια κάτω από τα δημοσιεύματα για τα επεισόδια, θα αντιμετωπίσει ένα κύμα συμπαράστασης προς τους ανήλικους κουκουλοφόρους που έδωσαν το κατάλληλο μάθημα στους «άπλυτους» – ένας προσδιορισμός που έχει ξεφύγει από τα όρια της εθνικιστικής / ακροδεξιάς αργκό και έχει αγκαλιαστεί από όλες τις αποχρώσεις της δεξιάς αντίληψης.

Και τις περισσότερες φορές δεν συμβαίνει κατόπιν σκέψης ή συνειδητοποίησης ή εξαιτίας κάποιου συνταρακτικά καθοριστικού περιστατικού που σου γυρίζει σε ευαίσθητη ηλικία το μυαλό ανάποδα, όπως συνήθως συμβαίνει στην μυθοπλασία. Συχνά έχει να κάνει με κάτι συγκυριακό: μια αλλαγή παρέας, κλίκας, διάθεσης, μια μετακίνηση σε άλλη γηπεδική φράξια.

Το ζήτημα δεν είναι η στράτευση και η παραμονή σε μια ιδεολογία αλλά σε μια αορίστως συγκρουσιακή και διαρκώς ετοιμοπόλεμη συνθήκη. Το ζήτημα είναι ποιος θα σε στρατολογήσει καλύτερα, και συχνά οι φασίστες έχουν το αβαντάζ μιας λούμπεν αυθεντικότητας στην αστοιχείωτη ρητορική τους. 

Δεν υπονοώ με όλα αυτά ότι αυτά τα παιδιά έχουν το ακαταλόγιστο ή είναι αθώα θύματα ή έρμαια ενήλικων καθοδηγητών, επειδή είναι… παιδιά ή επειδή προέρχονται από υποβαθμισμένες συνοικίες, δυτικές ή άλλες (πόση ταξικότητα και πρόθεση χειραγώγησης κρύβουν τέτοιου είδους τοπικοί προσδιορισμοί). Για να μην ξεκινήσουμε με τα ταξικά στερεότυπα και τους συνειρμούς παραβατικότητας που προκαλεί στους πάσης φύσεως προνομιούχους και καλομαθημένους ο όρος ΕΠΑΛ.  

Δεν είναι ανησυχητική μόνο η ιδέα ότι τα σπαράγματα του χρυσαυγιτισμού εξακολουθούν να βρίσκουν πεδίο ανάπτυξης στη δευτεροβάθμια τεχνική εκπαίδευση ή στις λαϊκές γειτονιές. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι τέτοιοι νεανικοί θύλακες φασιστικής βίας, αντιμετωπίζονται με μια ευρεία ανεκτικότητα, ακόμα και αποδοχή, όταν συγκρούονται με το «αντίπαλο δέος».

Αν αντέχει κανείς να ρίξει μια ματιά στα σχόλια κάτω από τα δημοσιεύματα για τα επεισόδια, θα αντιμετωπίσει ένα κύμα συμπαράστασης προς τους ανήλικους κουκουλοφόρους που έδωσαν το κατάλληλο μάθημα στους «άπλυτους» – ένας προσδιορισμός που έχει ξεφύγει από τα όρια της εθνικιστικής / ακροδεξιάς αργκό και έχει αγκαλιαστεί από όλες τις αποχρώσεις της δεξιάς αντίληψης.

Μέχρι και στη Βουλή είχε ακουστεί ο όρος, όταν σε ανύποπτο χρόνο κ. Βελόπουλος άρχισε ξαφνικά να καταφέρεται από το βήμα ενάντια στις υπερβολικά χαλαρές ενδυματολογικές επιλογές μερίδας των συναδέλφων του, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αναφέρομαι κυρίως στην αριστερή πλευρά, όπου νομίζουν ότι είναι αριστερός κάποιος όταν είναι άπλυτος». 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Εθνικός πανωλεθρίαμβος

Daily / Εθνικός πανωλεθρίαμβος

Δύο απανωτές πανωλεθρίες – μία από την «σύζυγο» χθες και μία από την «επίσημη αγαπημένη» σήμερα – δύσκολα θα τις αντέξει ο ευάλωτος ψυχισμός του Έλληνα φιλάθλου, όπου τα συμπλέγματα κατωτερότητας βαδίζουν αγκαλιά με τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι μεταφέρει το πνεύμα του Κουροσάβα στη Νέα Υόρκη του σήμερα

Daily / Highest 2 Lowlest: Ο Σπάικ Λι φέρνει τον Κουροσάβα στη σημερινή Νέα Υόρκη

Η νέα ταινία του «μαέστρου» από το Μπρούκλιν, διαθέσιμη εδώ και λίγες μέρες στο Apple TV+, αποτελεί ένα συναρπαστικό ριμέικ του αστυνομικού θρίλερ «High and Low» του Ιάπωνα σκηνοθέτη, έξι δεκαετίες μετά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Για τα πανηγύρια

Daily / Για τα πανηγύρια

Τα πανηγύρια είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος του πακέτου της καλοκαιρινής εμπειρίας. Δεν είναι κακό αυτό. Κι ας απορούμε κάποιοι με την «γιγάντωσή» τους, την οποία δεν θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει με τίποτα λίγες δεκαετίες πριν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Daily / Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από το HBO το νέο ‘comedy special’ του πάντα εξαίρετου Μαρκ Μάρον, στη διάρκεια του οποίου το οικουμενικό γίνεται προσωπικό, το προσωπικό πολιτικό και το γέλιο ένα στιγμιαίο αλλά πολύτιμο βάλσαμο για τον πόνο και την σύγχυση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ