«Ραντεβού θανάτου» στο ΕΠΑΛ

«Ραντεβού θανάτου» στο ΕΠΑΛ Facebook Twitter
Το ζήτημα είναι ποιος θα σε στρατολογήσει καλύτερα, και συχνά οι φασίστες έχουν το αβαντάζ μιας λούμπεν αυθεντικότητας στην αστοιχείωτη ρητορική τους.
0

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΣΚΗΝΕΣ από τις άγριες συγκρούσεις με φόντο το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, νιώθει κανείς να κυριεύεται ως πολίτης και ως θεατής από μια έντονη αμηχανία και μια απόγνωση, καθώς αδυνατεί –λόγω ηλικίας, απόστασης, ελλιπούς ενημέρωσης– να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που βλέπει και, κυρίως, πώς φτάσαμε μέχρι εκεί. Να μετατρέπεται δηλαδή ένα σχολείο σε ορμητήριο εφήβων νεοναζί χούλιγκαν (συνδεδεμένων ενδεχομένως με τον οργανωμένο οπαδισμό) που αμύνονται περί πάτρης με κάθε μέσο, ενάντια στους «άπλυτους» διαδηλωτές.      

Δεν πιστεύω καθόλου στη βολική και ύποπτη θεωρία των δύο άκρων, έχω ακούσει όμως μέσα στα χρόνια για διάφορες περιπτώσεις εφήβων που τη μία εβδομάδα δηλώνανε antifa και την επόμενη νεοναζί – ή το αντίστροφο. Σε κάποιες περιπτώσεις, χωρίς να έχουν προλάβει να αλλάξουν εμβλήματα, φετίχ και αξεσουάρ. Δεν είναι κάτι το πρωτοφανές, σ’ αυτές τις άστατες ηλικίες. Συμβαίνει κατ’ αντιστοιχία παντού στον κόσμο.

Αν αντέχει κανείς να ρίξει μια ματιά στα σχόλια κάτω από τα δημοσιεύματα για τα επεισόδια, θα αντιμετωπίσει ένα κύμα συμπαράστασης προς τους ανήλικους κουκουλοφόρους που έδωσαν το κατάλληλο μάθημα στους «άπλυτους» – ένας προσδιορισμός που έχει ξεφύγει από τα όρια της εθνικιστικής / ακροδεξιάς αργκό και έχει αγκαλιαστεί από όλες τις αποχρώσεις της δεξιάς αντίληψης.

Και τις περισσότερες φορές δεν συμβαίνει κατόπιν σκέψης ή συνειδητοποίησης ή εξαιτίας κάποιου συνταρακτικά καθοριστικού περιστατικού που σου γυρίζει σε ευαίσθητη ηλικία το μυαλό ανάποδα, όπως συνήθως συμβαίνει στην μυθοπλασία. Συχνά έχει να κάνει με κάτι συγκυριακό: μια αλλαγή παρέας, κλίκας, διάθεσης, μια μετακίνηση σε άλλη γηπεδική φράξια.

Το ζήτημα δεν είναι η στράτευση και η παραμονή σε μια ιδεολογία αλλά σε μια αορίστως συγκρουσιακή και διαρκώς ετοιμοπόλεμη συνθήκη. Το ζήτημα είναι ποιος θα σε στρατολογήσει καλύτερα, και συχνά οι φασίστες έχουν το αβαντάζ μιας λούμπεν αυθεντικότητας στην αστοιχείωτη ρητορική τους. 

Δεν υπονοώ με όλα αυτά ότι αυτά τα παιδιά έχουν το ακαταλόγιστο ή είναι αθώα θύματα ή έρμαια ενήλικων καθοδηγητών, επειδή είναι… παιδιά ή επειδή προέρχονται από υποβαθμισμένες συνοικίες, δυτικές ή άλλες (πόση ταξικότητα και πρόθεση χειραγώγησης κρύβουν τέτοιου είδους τοπικοί προσδιορισμοί). Για να μην ξεκινήσουμε με τα ταξικά στερεότυπα και τους συνειρμούς παραβατικότητας που προκαλεί στους πάσης φύσεως προνομιούχους και καλομαθημένους ο όρος ΕΠΑΛ.  

Δεν είναι ανησυχητική μόνο η ιδέα ότι τα σπαράγματα του χρυσαυγιτισμού εξακολουθούν να βρίσκουν πεδίο ανάπτυξης στη δευτεροβάθμια τεχνική εκπαίδευση ή στις λαϊκές γειτονιές. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι τέτοιοι νεανικοί θύλακες φασιστικής βίας, αντιμετωπίζονται με μια ευρεία ανεκτικότητα, ακόμα και αποδοχή, όταν συγκρούονται με το «αντίπαλο δέος».

Αν αντέχει κανείς να ρίξει μια ματιά στα σχόλια κάτω από τα δημοσιεύματα για τα επεισόδια, θα αντιμετωπίσει ένα κύμα συμπαράστασης προς τους ανήλικους κουκουλοφόρους που έδωσαν το κατάλληλο μάθημα στους «άπλυτους» – ένας προσδιορισμός που έχει ξεφύγει από τα όρια της εθνικιστικής / ακροδεξιάς αργκό και έχει αγκαλιαστεί από όλες τις αποχρώσεις της δεξιάς αντίληψης.

Μέχρι και στη Βουλή είχε ακουστεί ο όρος, όταν σε ανύποπτο χρόνο κ. Βελόπουλος άρχισε ξαφνικά να καταφέρεται από το βήμα ενάντια στις υπερβολικά χαλαρές ενδυματολογικές επιλογές μερίδας των συναδέλφων του, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αναφέρομαι κυρίως στην αριστερή πλευρά, όπου νομίζουν ότι είναι αριστερός κάποιος όταν είναι άπλυτος». 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Daily / Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Αν υπήρξε ένα ναδίρ στην μαζική χρήση του Chat GTP για τη δημιουργία εικόνων που μιμούνται την αισθητική του γιαπωνέζικου Studio Ghibli, αυτό ήταν μάλλον η «παιγνιώδης» οικειοποίηση του εργαλείου από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Daily / Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Έξι δεκαετίες μετά από την κλασική ταινία του Βισκόντι, το ιταλικό έπος του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα αναβιώνει στο Netflix, σε μια άρτια και πολυτελή σειρά έξι επεισοδίων, λουσμένη στο σικελικό φως 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ