Ο Γεωργούλης, η υπεράσπιση των «δικών μας» και άλλες παγίδες

Ο Γεωργούλης, η υπεράσπιση των «δικών μας» και άλλες παγίδες Facebook Twitter
Η ιδιαιτερότητα με τον κόσμο που στηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η έκδηλη δυσκολία του να αναγνωρίσει ότι ένας «δικός μας» μπορεί να μην είναι καλός και δίκαιος. Εικονογράφηση: Ατελιέ LiFO
0

ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΛΛΩΝ ανθρώπων από τη βάση των οπαδών του Αλέξη Τσίπρα για την υπόθεση Γεωργούλη αναγνωρίζει κανείς ένα πρόβλημα που δεν φαίνεται να υπάρχει στον ίδιο βαθμό στα άλλα κόμματα: ένα υπερβάλλον πάθος δικαιολόγησης και υπεράσπισης του χώρου και των ανθρώπων του λες και πρόκειται για επίθεση του συστήματος (άλλη μία).

Δεν έχω δει ανθρώπους από το ΠΑΣΟΚ να σπεύδουν να βγάλουν υπερασπιστική γραμμή για την Εύα Καϊλή ούτε νεοδημοκράτες για τον Πάτση ή τον Δημητριάδη των υποκλοπών. Οι φανατισμοί και οι ανοησίες είναι, βέβαια, πολλών λογιών και τους συναντάς παντού, στη μία ή άλλη μορφή.

Ας πούμε, πολλοί οπαδοί της κυβέρνησης σπεύδουν να δουν πίσω από κάθε αμάρτημα μεμονωμένου συριζαίου την «απάτη» ή την «αθλιότητα» της όλης αριστεράς (φτιάχνοντας απαράδεκτους ισοπεδωτικούς χυλούς). Και ενώ άλλοτε περιμένουν να δουν τι θα αποφανθεί εν ευθέτω χρόνω η Δικαιοσύνη, στην ενδεχόμενη κακοποιητική συμπεριφορά Γεωργούλη δείχνουν βεβαιότητα.

Επιτέλους, κανένας δεν καταδιώκει πια τους αριστερούς καλλιτέχνες, πολλώ δεν μάλλον ανθρώπους δίχως κανένα παρελθόν σε κινήματα και πολιτικές συγκρούσεις, όπως ο Αλέξης Γεωργούλης.

Όμως η ιδιαιτερότητα με τον κόσμο που στηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η έκδηλη δυσκολία του να αναγνωρίσει ότι ένας «δικός μας» μπορεί να μην είναι καλός και δίκαιος. Μια σχεδόν μεταφυσική ταυτοτική γραμμή, μαζί με την εντύπωση ότι όλα τα συστήματα γυρίζουν γύρω από την επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να ξανακυβερνήσει, θέλοντας να εμποδίσουν, να αμαυρώσουν ή να συκοφαντήσουν.

Στην ουσία πρόκειται για μια θεωρία ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης που εμφανίζεται ακόμα και σε φαιδρές ιστορίες ή περιπτώσεις όπως αυτή του Αλέξη Γεωργούλη. Η ιδέα ότι κάποιος διώκει ή φοβάται την αριστερά προέρχεται από ένα παρελθόν όπου είχε έρεισμα στην πραγματικότητα και στη ζωή.

Όμως έχουν περάσει δεκαετίες από τότε και σήμερα έχουμε πια μια συμβατική και στην ουσία μη κινηματική πολιτική δύναμη η οποία μπορεί όντως να ενοχλεί ένα τμήμα των ελίτ, αλλά δεν είναι αντιπαθής (το αντίθετο) σε πολλές άλλες μερίδες του «κατεστημένου».

Όλα τα κόμματα πρέπει να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι οι σεξιστικές αθλιότητες, η ατομική διαφθορά ή ακόμα και άλλες ανήθικες συμπεριφορές και στάσεις υπάρχουν και σε δικούς τους ανθρώπους· να συμφιλιωθούν με το γεγονός πως χρειάζονται κανόνες, διαγραφές και αποπομπές. Η έννοια της συντροφικότητας ή κάποιος παραταξιακός πατριωτισμός δεν μπορεί να γίνονται ομερτά, φυλετική συνενοχή ή έντεχνη κάλυψη.

Το σοβαρότερο πρόβλημα είναι ο κόσμος της βάσης, τα κοινά που διαπαιδαγωγούνται καθημερινά σε λογικές κερκίδας. Φεμινίστριες που ψάχνουν να δικαιολογήσουν τον έναν, ενώ κατασπαράζουν τον άλλον ή, ακόμα χειρότερα, κάποιοι που αναζητούν θεωρητική δικαιολόγηση αυτής της τερατώδους ασυνέπειας, θεωρώντας, εν τέλει, πως κάθε βιαστής ή κακοποιητής πρέπει να προέρχεται από το «αντίπαλο στρατόπεδο».

Κάποτε, αυτή η μανία για ευφημισμούς και στρεψόδικα επιχειρήματα είχε πάρει το βαρύ όνομα «κομματικότητα». Είχε καθαγιαστεί στην κομμουνιστική αριστερά ως μια στάση ηθικής προσήλωσης στο κόμμα. Φαίνεται όμως πως έχει μεταβιβαστεί στο αλλοπρόσαλλο, οχλοκρατικό πατιρντί των social media. «Πρέπει να υπερασπίζουμε τους ανθρώπους μας που βάλλονται». Αυτή η φράση, φαινομενικά αθώα και για κάποιους συγκινητική, γέννησε τέρατα και ιδίως μια κακέκτυπη ιδέα πολιτικής συσπείρωσης και αντιπαράθεσης.

Μια διέξοδος από αυτή την παράδοση παραλογισμού θα ήταν να υπάρξουν ανοιχτά φωνές που θα πουν όχι στις ίδιες τις «αυθόρμητες» τάσεις του ακροατηρίου τους. Φωνές που προφανώς δεν θα υπολογίζουν το αν θα γίνουν αρεστές ή όχι, το αν θα ακουστεί πως «εξυπηρετούν το αφήγημα του αντίπαλου» ή όχι. Τα κόμματα δυσκολεύονται πολύ να χειριστούν αυτό το λεπτό ζήτημα, πόσο μάλλον που ο προεκλογικός ανταγωνισμός δεν πρέπει να διώξει ψήφους. Νομίζω περισσότερο απ’ όλους ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ας το κάνουν, όμως, όσοι/-ες δεν είναι υποψήφιοι/-ες και δεν έχουν ανάγκη να μιλούν τη γλώσσα μιας ιδεατής παραταξιακής αρμονίας. Επιτέλους, κανένας δεν καταδιώκει πια τους αριστερούς καλλιτέχνες, πολλώ δεν μάλλον ανθρώπους δίχως κανένα παρελθόν σε κινήματα και πολιτικές συγκρούσεις, όπως ο Αλέξης Γεωργούλης.

Το ζήτημα που επείγει είναι η ελευθερία της δικαιοσύνης να προχωρεί τις έρευνές της, το δικαίωμα των θυμάτων να μιλούν και να καταγγέλλουν, οι όροι της προσωπικής και δημόσιας πολιτικής ηθικής. Και επίσης, το να μη γίνονται τα συναισθήματα ένας βρόχος που πνίγει τη λογική και τη στοιχειώδη αίσθηση δικαιοσύνης και συνέπειας σε αρχές.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η καταγγελία που πάγωσε τον ΣΥΡΙΖΑ

Ρεπορτάζ / Αλέξης Γεωργούλης: Η καταγγελία που πάγωσε τον ΣΥΡΙΖΑ

«Είχε ακουστεί μια αόριστη φήμη, ένα κουτσομπολιό, τίποτα συγκεκριμένο» λέει στην LiFO o Δημήτρης Παπαδημούλης, που κάλεσε τον Αλέξη Γεωργούλη για εξηγήσεις και εκείνος του το διέψευσε κατηγορηματικά.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κάποτε στην Αμερική…

Ακροβατώντας / Η αμερικανική δημοκρατία οδεύει προς το τέλος της

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επιδοθεί σε ανελέητο κυνηγητό όσων αμφισβητούν την αλήθεια της. Κυνηγάει δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ακτιβιστές, αντιφρονούντες, δικαστές, όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Χωρίς αναισθητικό, χωρίς δικαιώματα: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Χωρίς αναισθητικό, χωρίς δικαιώματα: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές στην Ελλάδα;

Παρά τις προσπάθειες νομιμοποίησης του εβραϊκού και ισλαμικού τρόπου σφαγής των ζώων χωρίς αναισθητοποίηση, το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν αλλάζει. Η σχεδιαζόμενη Εθνική Στρατηγική Halal επαναφέρει το θέμα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
H εξέγερση της «κανονικότητας»

Οπτική Γωνία / H εξέγερση της «κανονικότητας»

Μια τάση που θέλει να προσελκύσει μετριοπαθή ακροατήρια, αντλώντας από μια ψευδή εκδοχή της Ιστορίας, η οποία θέλει τον δυτικό πολιτισμό να υποφέρει ή να παρακμάζει γιατί τάχα έπεσε θύμα του ανθρωπισμού του.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
EPEJERGAS HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οπτική Γωνία / HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οι κρίσιμοι σταθμοί μιας δύσκολης πορείας που ξεκίνησε το 1981, οπότε πιστοποιήθηκαν τα πρώτα κρούσματα HIV, μέχρι σήμερα, που στόχος πια είναι η πλήρης ύφεση της νόσου, με ορίζοντα την επίτευξη της ίασης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Επιστρατεύοντας το ύστατο μέσο πίεσης, ο Πάνος Ρούτσι ζητά δικαιοσύνη για τα Τέμπη και άδεια για να ξεθάψει το παιδί που έχασε στο μοιραίο τρένο, ώστε να ταυτοποιηθεί και να γίνουν τοξικολογικές εξετάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τα drones μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Οπτική Γωνία / Από τα drones μέχρι το AI: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Πώς η στρατιωτική άνοδος της Κίνας και η στρατηγική σύμπλευση με τη Ρωσία διαμορφώνουν τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες προκλήσεις για την ασφάλεια; Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Οπτική Γωνία / Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζουν πιο διχασμένες από ποτέ; Και πού οφείλεται η άνοδος της πολιτικής βίας; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αντιδράσεις στην Πάρο για την τουριστική επένδυση στις Κολυμπήθρες ή Συλλογή υπογραφών κατά της στρατηγικής επένδυσης στην Πάρο

Ρεπορτάζ / Στις Κολυμπήθρες της Πάρου θα χτιστεί ένα τεράστιο ξενοδοχείο. Γιατί;

Η τοπική κοινωνία αντιδρά στην κατασκευή μεγάλου τουριστικού συγκροτήματος, προειδοποιώντας για αλλοίωση του τοπίου και επιβάρυνση των ήδη πιεσμένων υποδομών του νησιού.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Βασιλική Σιούτη / Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη έχει τη χειρότερη άποψη για τα πολιτικά κόμματα της χώρας, αλλά αυτό δεν μοιάζει να πτοεί κανέναν, παρά τον υπαρκτό κίνδυνο απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο…

Ακροβατώντας / Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο και ο κάθε Γιάννης

Σαν αυτόν υπάρχουν χιλιάδες ακόμα άνθρωποι που ζουν στη χώρα μας, πολλές χιλιάδες «καταραμένοι» που για διάφορους λόγους έφτασαν και φτάνουν ως εδώ με κάτι καρυδότσουφλα, σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ρεπορτάζ / Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ενώ τα πορίσματα της Πυροσβεστικής δεν εντοπίζουν στοιχεία εμπρησμού, δύο φοιτητές εξακολουθούν να κρατούνται προσωρινά για τη φωτιά στην περιοχή του Γηροκομείου Πατρών, με την υπόθεση να ξυπνά μνήμες από παλαιότερες δικαστικές πλάνες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σάγκα της Μονής Σινά

Ρεπορτάζ / Μυστήριο, βία, σκάνδαλα και διαπλοκή: Η σάγκα της Μονής Σινά

Από την έρημο Σινά και την Ιερουσαλήμ μέχρι το Φανάρι, από το Κάιρο και την Αθήνα μέχρι τις Βρυξέλλες, εκτυλίσσεται μια εκκλησιαστική-διπλωματική υπόθεση που θα μπορούσε να γίνει ταινία.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ