Ο δύσκολος Σεπτέμβρης της κυβέρνησης

Η χαμένη εμπιστοσύνη του 41% Facebook Twitter
Η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα, από τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα, δεν έχει δείξει κανένα σημάδι ανάκαμψης. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ, ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ, οι κυβερνήσεις, ειδικά όταν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει κοινωνική δυσαρέσκεια, θέτουν ως σημείο επανεκκίνησης την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, κατά την οποία εκείνος ανακοινώνει τους νέους στόχους και κάποιες παροχές που φουσκώνει το επικοινωνιακό επιτελείο για να μοιάζουν σημαντικότερες. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πέντε χρόνια μετά, έχει ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού της κεφαλαίου χωρίς να έχει πετύχει τους περισσότερους στόχους που είχε εξαγγείλει το 2019, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. 

Η σχετικά καλή διαχείριση των πρώτων κρίσεων και η σύγκριση με την προηγούμενη κυβέρνηση τής έδωσαν μια μεγάλη ώθηση που την έφερε στο περίφημο 41% των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, παρότι η τελευταία χρονιά της προηγούμενης θητείας είχε σημαντικές αποτυχίες (Τέμπη, πυρκαγιές, ακρίβεια, ασφάλεια κ.ά.). Όμως, αντί το ποσοστό εκείνο να το αντιληφθεί ως μια δεύτερη ευκαιρία για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει, η κυβέρνηση κάθισε πάνω στις δάφνες εκείνου του 41% με αλαζονεία και αίσθηση παντοδυναμίας. Και όταν οι πρόσφατες ευρωεκλογές το διόρθωσαν, ρίχνοντάς την κάτω από το 30%, οι πολίτες έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα το οποίο υποτίθεται ότι πήρε.   

Ο πραγματικός στόχος που έχει βάλει το Μέγαρο Μαξίμου είναι η δημοσκοπική ανάκαμψη, ώστε να βρίσκονται τουλάχιστον πάνω από το ψυχολογικό όριο του 30%. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ήταν ένα σοκ, το οποίο όμως έχουν ξεπεράσει.

Η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα, από τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα, δεν έχει δείξει κανένα σημάδι ανάκαμψης. Αυτό που κάνει είναι διαχείριση της φθοράς, ξοδεύοντας πολύ χρόνο αναλύοντας αν οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι που την εγκατέλειψαν είναι δεξιοί ή κεντρώοι και προς ποια κατεύθυνση πρέπει να στρίψει για να τους ξανακερδίσει.

Ο πραγματικός στόχος που έχει βάλει το Μέγαρο Μαξίμου είναι η δημοσκοπική ανάκαμψη, ώστε να βρίσκονται τουλάχιστον πάνω από το ψυχολογικό όριο του 30%. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ήταν ένα σοκ, το οποίο όμως έχουν ξεπεράσει. Η συνεχιζόμενη καθοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να καλύψει το κενό με άλμα τούς καθησυχάζουν ότι δεν κινδυνεύουν, παρότι και αυτοί αδυνατούν να καταγράψουν πρόοδο. 

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις κατέδειξαν ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να μην ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει. Περίπου επτά στους δέκα πολίτες την κρίνουν αρνητικά και, σύμφωνα με τις ενδείξεις, το ποσοστό που πήρε στις ευρωεκλογές δεν φαίνεται να είναι προσωρινό αλλά μάλλον, γι’ αυτή την περίοδο, ταβάνι. 

Όσο για τους ψηφοφόρους που την εγκατέλειψαν και τη διένεξη που υπάρχει ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη αλλά και εντός της ΝΔ για το αν αυτοί είναι οι δεξιοί ή οι κεντρώοι, από τα στοιχεία και τις αναλύσεις που έχουν γίνει προκύπτει ότι είναι και τα δύο. 

Η κυβερνητική πολιτική στα εθνικά, στο μεταναστευτικό και στην ασφάλεια έχει απογοητεύσει τους δεξιούς και πολλούς παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ. Αυτό ακριβώς εκφράζουν με τις τοποθετήσεις τους οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, οι οποίοι επικοινωνούν μεταξύ τους αλλά και με μέρος της κομματικής βάσης.

Η ακρίβεια, η κατάσταση στην υγεία, η απουσία ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων, οι ανεξέλεγκτες τράπεζες, τα προβλήματα της δικαιοσύνης, η μη αντιμετώπιση της διαφθοράς και της αυθαιρεσίας, η μικρή οικονομική ανάπτυξη και τα όποια αποτελέσματα που δεν φτάνουν στους πολλούς, καθημερινά προβλήματα (π.χ το αργό, αλλά πανάκριβο ίντερνετ), είναι μερικοί από τους λόγους που απομάκρυναν τους κεντρώους ψηφοφόρους και μια μεγάλη μερίδα πολιτών απ’ όσους της είχαν δώσει το 41%, το οποίο, όπως επιβεβαίωσε ο πρωθυπουργός, γνωρίζει ότι πια δεν υπάρχει. 

Η παραδοχή αυτή θα μπορούσε να είναι ένα πολύ θετικό σημάδι, εάν πείσμωνε το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου και το ωθούσε να κερδίσει ξανά, με το έργο του, τη χαμένη εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας που του έδωσε πέρσι τη δεύτερη ευκαιρία. 

Αντ’ αυτού, ωστόσο, φαίνεται να μην τους ενοχλεί το ότι το 41% δεν υπάρχει. Το έχουν αποδεχθεί και προχωρούν με αυτό, εστιάζοντας στο ότι η διαφορά τους από τα κόμματα που ακολουθούν είναι μεγάλη. Αντί η κυβέρνηση να καλύπτει την οπισθοχώρηση των χρόνων της κρίσης και να εκσυγχρονίζει με γρήγορους ρυθμούς τη χώρα, που το έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ, στα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης εξαγγέλλει ως μεταρρυθμίσεις απλές αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας, όπως «το κινητό στην τσάντα» (που ούτε αυτό δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ή να αλλάξει κάτι).

Η εκκίνηση μιας νέας πολιτικής περιόδου, που σηματοδοτείται και από τις αλλαγές που κυοφορούνται στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, δεν εμπνέει καμία ιδιαίτερη αισιοδοξία ως τώρα, τα πράγματα όμως αναμένεται να ξεκαθαρίσουν περισσότερο τον επόμενο μήνα.  

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ