Το δίκιο του Κασσελάκη

Το δίκιο του Κασσελάκη… Facebook Twitter
Ο Κασσελάκης, ως νέος ηγέτης του κόμματος, δεν προσποιήθηκε κάτι που δεν είναι. Επιβεβαίωσε το ελαφρύ πολιτικό του βάρος και κυρίως συνέχισε την τακτική που είχε από τότε που εμφανίστηκε ως διεκδικητής της εξουσίας.
0

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ έχει δίκιο σε όλα. Όχι μόνο σε όσα κάνει, αγνοώντας κορυφαία στελέχη, κομματικές διαδικασίες, όργανα, καταστατικό, φυσιογνωμία και πολιτικό περιεχόμενο, ή στο θέμα της αλλαγής του ονόματος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε όσα πρόκειται να ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα, προκαλώντας μια νέα, μεγάλη αναταραχή στο κόμμα του, ενδεχομένως και μια νέα διάσπαση, σίγουρα περισσότερα διαλυτικά φαινόμενα και μεγαλύτερη συρρίκνωση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ. O Κασσελάκης είναι ο τελευταίος που έχει ευθύνες για όλα αυτά.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο εξελέγη με έναν σχεδόν πανηγυρικό τρόπο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Προτού υπενθυμίσουμε όσα συνέβησαν από τότε, ας φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας για να δούμε πώς ένας πολιτικός κομήτης, άγνωστος στους ψηφοφόρους του κόμματος, έπεσε επάνω στην Κουμουνδούρου και σε ελάχιστο χρόνο κατάφερε κάτι εντυπωσιακό: να κερδίσει την ηγεσία του κόμματος, παρότι η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών και μελών του δεν είχε ιδέα τι ήταν ο τύπος που ερχόταν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με την προτροπή Τσίπρα, ο οποίος τον έβαλε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Ο Κασσελάκης, ως νέος ηγέτης του κόμματος, δεν προσποιήθηκε κάτι που δεν είναι. Επιβεβαίωσε το ελαφρύ πολιτικό του βάρος και κυρίως συνέχισε την τακτική που είχε από τότε που εμφανίστηκε ως διεκδικητής της εξουσίας: αδιαμεσολάβητη σχέση με τον λαό (του) με όχημα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Χωρίς σαφές πολιτικό στίγμα (αργότερα αποκαλύφθηκε ότι παλιά ερωτοτροπούσε με τη συντηρητική παράταξη), με σαφές όμως έλλειμμα πολιτικής κουλτούρας και απόλυτα επικοινωνιακό τρόπο, χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έπεισε την πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (ιδιαίτερα αυτούς του δίευρου, αλλά όχι μόνο) για όσα τους έλεγε.

Ότι μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη και να τους φέρει πάλι στην πολυπόθητη εξουσία. Και αν υποθέσουμε ότι οι απογοητευμένοι από τις συνεχείς εκλογικές ήττες ψηφοφόροι έδειξαν έτοιμοι και πρόθυμοι να πιστέψουν έναν ακόμα μεσσία που υποσχόταν όσα ήθελαν να ακούσουν τα αυτιά τους, υπήρχαν και πολλά από τα αποκαλούμενα κορυφαία στελέχη που βοήθησαν καθοριστικά να εκλεγεί ο Κασσελάκης στη θέση του προέδρου.

Ο Κασσελάκης αποτελεί κλασικό φαινόμενο μεταπολιτικής με όσα χαρακτηριστικά αυτή έχει και με μοναδική ιδιαιτερότητα για τη χώρα μας ότι προήλθε από την αριστερά και όχι από τη δεξιά, όπως συνήθως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Όμως ήταν φανερό, ακόμα και στους πιο αδαείς, πόσο μάλλον σε πολιτικά στελέχη με πολύχρονη εμπειρία, ότι δεν έφερνε κάτι καινούργιο, κάτι εντυπωσιακό, κάτι ελκυστικό ή αριστερό.

Πασάλειψε το προφίλ του με μια επίσκεψη στη Μακρόνησο, διεκδίκησε την ηγεσία του κόμματος και κατάφερε στον πρώτο γύρο την πρώτη θέση με μοναδικό πλεονέκτημα το άφθαρτο πολιτικά πρόσωπό του. Αυτό το φαινόμενο το έβλεπαν και κορυφαία στελέχη του κόμματος, τα οποία για πολλούς και διαφορετικούς (συνήθως ιδιοτελείς) λόγους αποφάσισαν να πάνε με το μέρος του στον δεύτερο γύρο. Η στήριξη που είχε από τον Νίκο Παππά, για παράδειγμα, ήταν καθοριστική.

Από κει και πέρα, ο Κασσελάκης, ως νέος ηγέτης του κόμματος, δεν προσποιήθηκε κάτι που δεν είναι. Επιβεβαίωσε το ελαφρύ πολιτικό του βάρος και κυρίως συνέχισε την τακτική που είχε από τότε που εμφανίστηκε ως διεκδικητής της εξουσίας: αδιαμεσολάβητη σχέση με τον λαό (του) με όχημα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρόκειται γι’ αυτήν τη σχέση που θέλει την αποδυνάμωση ή, αν χρειαστεί, και την κατάργηση κομματικών οργάνων και αντιπροσώπων της βάσης, των ενδιάμεσων δηλαδή, και προβλέπει απευθείας συνομιλία με τα μέλη του κόμματος, έστω κι αν αυτά έγιναν μέλη έναντι δύο ευρώ και δεν είχαν καμία οργανωτική ή άλλη σχέση με τον πολιτικό φορέα.

Η επικίνδυνη, αδιαμεσολάβητη σχέση, που ιστορικά απαντά μόνο σε ηγέτες μονάρχες, έγινε δεκτή με πανηγυρικό τρόπο ή, τουλάχιστον, δεν αμφισβητήθηκε από κανένα απ’ όσα στελέχη τον στήριξαν. Έβλεπαν ότι εξελίσσεται σε μια επικίνδυνη περίπτωση, αλλά σιωπούσαν. Άλλωστε, τα περισσότερα από τα στελέχη αυτά είχαν βρει μια καλή θέση δίπλα ή κοντά στον πρόεδρο και ανανέωναν τις μελλοντικές προσδοκίες τους.

Το ερωτηματολόγιο προς τα μέλη μέσω isyriza, με το οποίο ζητάει γνώμες και προτάσεις για το κόμμα που φαντάζεται ο ίδιος, είναι κι αυτό προϊόν της αδιαμεσολάβητης σχέσης, τίποτα περισσότερο. Μπορεί να αγνοεί κομματικά όργανα, διαδικασίες, καταστατικό, τα οποία έχουν δώσει σαφείς και συγκεκριμένες απαντήσεις για όλα αυτά τα ζητήματα και ιδιαίτερα για την πολιτική ταυτότητα του κόμματος, αλλά αυτό τον Κασσελάκη δεν τον αφορά. Δεν είναι δικό του θέμα. Από την αρχή επιδίωξε αυτήν τη σχέση, τώρα με συνέπεια τη συνεχίζει. Όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανησυχούν, τρομάζουν, οργίζονται και διαμαρτύρονται, άργησαν αρκετά να το κάνουν. Ο Κασσελάκης τους τα είχε πει και δείξει με ξεκάθαρο τρόπο…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ