Γύρω άνθρωποι έχαναν την πίστη τους. Μερικοί φώναζαν, κάποιοι άλλοι έβριζαν, οι περισσότεροι ήταν έτοιμοι να βάλουν τα κλάματα όπως μόνο το ποδόσφαιρο και τα δακρυγόνα μπορούν να τα προκαλέσουν τόσο απενοχοποιημένα στους άντρες. Το αίσθημα της αδικίας λειτουργούσε αφροδισιακά, σαν μια διαδήλωση που δεν θα εξελισσόταν σε άλλον έναν καφέ στο κέντρο, αλλά σε πραγματική επανάσταση. Και η ΑΕΚ, δυο χρόνια πριν, ζούσε την τελευταία μεγάλη χαρά της: κέρδιζε 4-0 τον Ολυμπιακό και ακόμα και αν στη συνέχεια έχανε το πρωτάθλημα με γραφειοκρατικούς όρους, εξασφάλιζε τη συναισθηματική της ηρεμία και την οπαδική επιχειρηματολογία για ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Τα δυο χρόνια στο ποδόσφαιρο, όμως, είναι μεγάλο διάστημα.

Οι ιστορίες αποτυχίας έχουν κάποια διαβάθμιση. Κάποιες είναι κινηματογραφικές, έχουν και κάποια όμορφη στιγμή να διηγηθούν. Κάποιες είναι οικονομικές και έχουν μόνο τα χρέη να ακολουθούν. Κάποιες άλλες είναι πολιτικές και έχουν βουλευτική ασυλία. Αυτή της ΑΕΚ, όμως, είναι ξεχωριστή, ολοκληρωτική, θλιβερή, ταπεινωτική και, το χειρότερο απ' όλα, όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο αδιάφορη.

Μέσα στις ενδιαφέρουσες στιγμές της χρονιάς, τον αναπάντεχα ανταγωνιστικό ΠΑΟΚ, τον επίδοξο πρωταθλητή Παναθηναϊκό, τον κουρασμένο διεκδικητή με τα σκόρπια του κομμάτια που κάποτε ήταν Ολυμπιακός, τον Μάκη Ψωμιάδη και την αρμάδα του, τον Εργοτέλη, με τον μυστακοφόρο πρόεδρο που θα ήθελες να είναι θείος σου, η ΑΕΚ δεν βγάζει κανένα συναίσθημα. Είναι τόσο απολαυστική όσο μια γαστρεντερίτιδα, δεν ξέρει τι θα της ξημερώσει, οι οπαδοί της έχουν κουραστεί ακόμα και να διαβάζουν το ρεπορτάζ της, ο Μπάγεβιτς τελευταία φορά γέλασε πριν από την οικονομική κρίση και όταν ο Ντέμης προσπάθησε να μιλήσει, παρενέβησαν τα ΜΑΤ.

Δεν είναι κακό να αποτυγχάνουν οι ομάδες, αυτό ακόμα και ο παντοκράτορας των τίτλων το έμαθε φέτος. Το κακό είναι να συρρικνώνονται τόσο πολύ, επειδή ένα σωρό λαμόγια έκαναν πάρτι στο κορμάκι τους για πολλά μαζεμένα χρόνια. Να γίνουν τόσο μικρές που στο τέλος να μοιάζουν με ανίατες, αδιάφορες καταστάσεις. Και αν στις τελευταίες προτάσεις βγει η λέξη ομάδα και μπει η λέξη χώρα, δικαιολογείται ο γενικός πανικός.

MATCH PROGRAMME

→Κυριακή 14 Μαρτίου, 19:00

Άρης - ΠΑΟΚ

Οι δυο τους είναι ικανοί να κονιορτοποιήσουν τη Θεσσαλονίκη, ακόμα και όταν δεν υπάρχει λόγος. Πόσο μάλλον τώρα, που, αν ο ΠΑΟΚ κερδίσει, ελπίζει σε πρωτάθλημα, ενώ, αν ο Άρης κερδίσει, ελπίζει πως ο ΠΑΟΚ δεν θα ελπίζει για πρωτάθλημα.

→Τετάρτη 17 Μαρτίου, 21:45

Μπορντό - Ολυμπιακός

Όταν οι ελπίδες για το πρωτάθλημα μοιάζουν με κάτι το μακρινό, τα ευρωπαϊκά παιχνίδια είναι μια κάποια λύση. Ο Ολυμπιακός παίζει για την τιμή και το καλό αποτέλεσμα κόντρα στην Μπορντό στη Γαλλία.

•ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ: «ΠΑΟΚ, σαμπάνια, τρομοκρατία, φέρ' τε την Τζούλια στον Πάμπλο τον Γκαρσία». Οι λυρικοί οπαδοί του διεκδικητή  του πρωταθλήματος εμπνέονται από την ποίηση της ελληνικής καθημερινότητας.