Οι εικόνες από την παιδική ηλικία του Αμάρ Σαχ είναι γεμάτες γέλια, οικογένεια και απλές στιγμές, γιορτές, αποφοιτήσεις, γενέθλια. Όλα όμως έχουν ένα κοινό σκηνικό: ξενοδοχείο ιδιοκτησίας οικογενειών Ινδών μεταναστών.
Ο Σαχ μεγάλωσε σε αυτό το περιβάλλον, αλλά για χρόνια ήθελε να το αφήσει πίσω του. Οι γονείς του είχαν βενζινάδικο στη Φλόριντα, ενώ φίλοι και συγγενείς δούλευαν νύχτα-μέρα σε οικογενειακά μοτέλ. «Το θεωρούσα σκληρή και ταπεινή δουλειά», λέει. Όμως σήμερα, στα 45 του, βλέπει τα πράγματα αλλιώς.
Η μικρού μήκους ταινία του, The Patel Motel Story, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Tribeca της Νέας Υόρκης, αφηγείται τη μοναδική ιστορία του πώς οι Ινδοί μετανάστες κατέκτησαν τη βιομηχανία των ξενοδοχείων στις ΗΠΑ.
Από τη Γκουτζαράτ στα Motel 6: Πώς ξεκίνησε η «ξενοδοχειακή αυτοκρατορία» των Πατέλ
Η ταινία ξεκινά με ένα συγκλονιστικό στοιχείο: οι Ινδοί, που αποτελούν μόλις 1% του αμερικανικού πληθυσμού, κατέχουν πάνω από το 60% των ξενοδοχείων και μοτέλ της χώρας. Από μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις δίπλα σε αυτοκινητόδρομους, μέχρι πολυτελή ξενοδοχεία, η επιρροή τους είναι τεράστια.
Πίσω από αυτή την επιτυχία, όπως ανακαλύπτει ο Σαχ, κρύβεται μια ιστορία μετανάστευσης, επιμονής και συνεργασίας. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του αναζήτησαν τις ρίζες του φαινομένου και εντόπισαν έναν σχεδόν ξεχασμένο πρωτοπόρο: Κάντζι Μάντσου Ντεσάι, τον άνθρωπο που θεωρείται ο «νονός» των ινδικών μοτέλ στις ΗΠΑ.
Ο Ντεσάι, μετανάστης από τη Γκουτζαράτ, έφτασε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930 από το Τρινιντάντ. Εργάστηκε στα χωράφια, έζησε ως παράτυπος μετανάστης, και τελικά έγινε ο πρώτος Ινδός που διαχειρίστηκε μοτέλ στην Καλιφόρνια. Όταν μια Ιαπωνοαμερικανίδα ιδιοκτήτρια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την επιχείρησή της κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, του ζήτησε να προσέχει το μοτέλ της. Εκείνος όχι μόνο το κράτησε ζωντανό, αλλά αργότερα άνοιξε δικό του.
Η φράση που επαναλάμβανε στους νεοαφιχθέντες από τη Γκουτζαράτ έγινε θρύλος: «Αν είσαι Πατέλ, νοίκιασε ένα ξενοδοχείο». Έτσι ξεκίνησε ένα δίκτυο οικογενειών που υποστήριζαν η μία την άλλη, δημιουργώντας μια επιχειρηματική κληρονομιά που συνεχίζεται ως σήμερα.
Οι «ξενοδοχειακές δυναστείες» δεύτερης και τρίτης γενιάς
Η ιστορία της Τζιότι Σαρόλια αποτυπώνει αυτή τη συνέχεια. Η οικογένειά της έφτασε στις ΗΠΑ το 1952, ύστερα από επιστολή του Ντεσάι που τους προέτρεπε να επενδύσουν στα ξενοδοχεία. Ο ίδιος τους πρόσφερε στέγη και μικρά δάνεια «χειραψίας» για να ξεκινήσουν.
«Σήμερα, η οικογένειά μας αριθμεί 400 μέλη σε τέσσερις γενιές και όλοι έχουμε σχέση με τον ξενοδοχειακό κλάδο», λέει η Σαρόλια, η οποία διευθύνει πλέον την Ellis Hospitality Group, με οκτώ ξενοδοχεία στο χαρτοφυλάκιό της. Για εκείνη, τα μοτέλ της παιδικής ηλικίας δεν ήταν μόνο δουλειά, αλλά και παιδική χαρά: «Έμαθα να κάνω ποδήλατο στους διαδρόμους, παίζαμε κρυφτό στα δωμάτια. Ήταν το δικό μας βασίλειο.»
Η Patel Motel Story προβάλλεται αυτόν τον μήνα σε φεστιβάλ στο Ορλάντο, το Σιάτλ, το Σαν Φρανσίσκο και τη Νέα Ορλεάνη. Η ταινία εστιάζει στη ζωή του Ντεσάι, αλλά και στη συλλογική μνήμη μιας γενιάς μεταναστών που άλλαξε το επιχειρηματικό τοπίο των ΗΠΑ. «Οι γονείς μας μεγαλώνουν και οι ιστορίες τους κινδυνεύουν να χαθούν», λέει ο Σαχ. «Όμως αυτές οι ιστορίες είναι πιο μεγάλες απ’ όσο φανταζόμασταν».
Οι δημιουργοί σχεδιάζουν ήδη επόμενα βήματα: ίσως μια σειρά ντοκιμαντέρ ή μια μεγάλου μήκους ταινία. Γιατί, όπως λένε, «έχουν απομείνει ακόμη πολλές ιστορίες Πατέλ να ειπωθούν».
Με πληροφορίες από CNN
