Ο Γούιλιαμ Σάτνερ περίμενε πως το ταξίδι στο διάστημα θα αποτελούσε την «απόλυτη κάθαρση», αντ' αυτού του προκάλεσε μία «συντριπτική θλίψη» αλλά και τον έκανε να εκτιμήσει την ομορφιά της Γης, όπως λέει ο ίδιος ο ηθοποιός.
«Το ταξίδι μου στο διάστημα υποτίθεται πως θα ήταν γιορτή. Αντ'αυτού το ένιωσα σαν κηδεία» εξομολογείται στο βιβλίο του: "Boldly Go: Reflections on a Life of Awe and Wonder".
«Αγαπάω το μυστήριο του σύμπαντος. Αγαπάω τα ερωτήματα που μάς έχουν δημιουργηθεί κατά τα χιλιάδες χρόνια διερευνήσεων και υποθέσεων (...) αλλά, είδα στην άλλη πλευρά, στο διάστημα, δεν υπήρχε μυστήριο, κανένα μεγαλοπρεπές δέος για να δω (...) το μόνο που είδα ήταν ο θάνατος» γράφει.
Οι εικόνες του ηθοποιού πιεσμένου στο παράθυρο της κάψουλας του πυραύλου Blue Origin του Τζεφ Μπέζος μεταδόθηκαν ζωντανά στη Γη τον περασμένο Οκτώβριο, καθώς το τετραμελές πλήρωμα πλησίαζε το όριο του διαστήματος, γνωστό ως Γραμμή Κάρμαν, και συνέχισε.
Αλλά, ο Σάτνερ περιγράφοντας τη θέα έκανε λόγο για «ένα κρύο, σκοτεινό, μαύρο κενό».
«Όλα όσα είχα σκεφτεί ήταν λάθος. Όλα όσα περίμενα να δω ήταν λάθος» αναφέρει. «Είχα πιστέψει ότι η μετάβαση στο διάστημα θα ήταν η απόλυτη κάθαρση αυτής της σύνδεσης που αναζητούσα μεταξύ όλων των έμβιων όντων. Ότι το να βρίσκομαι εκεί πάνω θα ήταν το επόμενο όμορφο βήμα προς την κατανόηση της αρμονίας του σύμπαντος».
Μετά την προσγείωση της κάψουλας, ο Σάτνερ ξέσπασε σε κλάματα, αναφέροντας πως είχε την «η πιο βαθιά εμπειρία που μπορούσα να φανταστώ». «Ελπίζω να μην την ξεπεράσω ποτέ» έλεγε εκείνη την περίοδο. «Είμαι πολύ συναισθηματικός γι' αυτό που συνέβη. Είναι εξαιρετικό».
Αλλά, έναν χρόνο μετά την επιστροφή στη Γη, η γνώμη του είναι πολύ διαφορετική. «Ανακάλυψα πως η ομορφιά δεν είναι εκεί έξω, είναι εδώ, με όλους μας. Αφήνοντας αυτό πίσω, η σύνδεσή μου με τον μικροσκοπικό πλανήτη μας έγινε ακόμα πιο βαθιά» γράφει στο βιβλίο του.
«Ήταν από τα πιο ισχυρά συναισθήματα πένθους που είχα βιώσει ποτέ. Η αντίθεση μεταξύ της μοχθηρής ψυχρότητας του διαστήματος και της ζεστής φροντίδας της Γης από κάτω με γέμισε με συντριπτική θλίψη».
«Κάθε μέρα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη γνώση της περαιτέρω καταστροφής της Γης από τα χέρια μας: την εξαφάνιση ειδών ζώων, χλωρίδας και πανίδας (...) πράγματα που χρειάστηκαν 5 δισεκατομμύρια χρόνια για να εξελιχθούν, και ξαφνικά δεν θα τα ξαναδούμε ποτέ εξαιτίας της παρέμβασης της ανθρωπότητας. Αυτό με γέμισε τρόμο».
«Το ταξίδι μου στο Διάστημα υποτίθεται ότι ήταν γιορτή, αντ' αυτού, ένιωσα λες και ήταν κηδεία».
Με πληροφορίες από Guardian
