Ο «Βασιλιάς Ληρ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ανεβαίνει φέτος στο Μπρόντγουεϊ με πρωταγωνίστρια τη βραβευμένη με δύο Όσκαρ ηθοποιό Γκλέντα Τζάκσον, και από την παράσταση δεν λείπουν οι αδιόρατες αναφορές και οι παραλληλισμοί, με την κατάσταση που επικρατεί στις ΗΠΑ και την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.
To 1606 o Σαίξπηρ γινόταν 42 ετών, σχετικά μεγάλος για τα δεδομένα της εποχής, δεδομένου ότι οι περισσότεροι πέθαιναν μέχρι τα 45 από αρρώστια ή πείνα. Οι πιο δημιουργικές ημέρες του ανήκαν στο παρελθόν και πλέον έγραφε όλο και πιο αραιά.
Όμως αντί να σταματήσει και να περάσει όσα χρόνια του απέμεναν στην εξοχή, ο Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας παρουσίασε τρία από τα σπουδαιότερα έργα του εκείνη τη χρονιά: τον «Μάκβεθ», το «Αντώνιος και Κλεοπάτρα» και φυσικά το ανυπέρβλητο «Βασιλιάς Ληρ».
Ο «Βασιλιάς Ληρ» έχει διαποτιστεί από όλες τις προκλήσεις της εποχής, την έξαρση της πανώλης στο Λονδίνο, τον Γκάι Φωκς και τη συνωμοσία για την ανατίναξη του κοινοβουλίου.
«Είναι ένα έργο που φαίνεται να κολακεύει και να επιτίθεται υπολογισμένα, για να υποστηρίξει την προσπάθεια του βασιλιά να ενοποιήσει τη Βρετανία αλλά και για να προειδοποιήσει για τη διαφθορά της εξουσίας», σχολιάζουν οι New York Times.
Τέσσερις αιώνες αργότερα, μία άλλη καλλιτέχνις είναι κοντά στο να σημειώσει μια τριπλή επιτυχία. Μετά από 23 χρόνια αποχής από την υποκριτική, η 82χρονη Γκλέντα Τζάκσον που πέρασε τα τελευταία 20 χρόνια ως μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου, επέστρεψε στη σκηνή.
Το 2016 πρωταγωνίστησε στον «Βασιλιά Ληρ» στο θέατρο Old Vic στο Λονδίνο, κέρδισε ένα Tony Award για την εμφάνισή της στο έργο του Έντουαρντ Άλμπι "Three Tall Women" την επόμενη χρονιά, και αυτή την άνοιξη πρωταγωνιστεί και πάλι στον Βασιλιά Ληρ, στο Μπρόντγουεϊ.
Η Τζάκσον δεν είναι η πρώτη γυναίκα που υποδύεται τον Ληρ. Η ίδια άλλωστε έχει υποστηρίξει πως όσο οι άνθρωποι μεγαλώνουν, οι όποιες διαφορές ανάμεσα στα φύλα γίνονται ολοένα και πιο αδιόρατες.
Σε αντίθεση με την παραγωγή που ανέβηκε στο Λονδίνο με σκηνοθέτη την Ντέμπορα Γουόρνερ, η παράσταση στο Μπρόντγουεϊ θα είναι διαφορετική, καθώς ο σκηνοθέτης Σαμ Γκολντ επιχειρεί μια ηθελημένη στροφή στο πομπώδες, με την χλιδή να παραπέμπει στην πολυτέλεια μέσα στην οποία ζει ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Αρκετοί είναι εκείνοι που ίσως εντοπίσουν και άλλα κοινά σημεία, καθώς ο Ληρ δεν υποφέρει απλώς από τις προδοσίες των θυγατέρων του και τις προκλήσεις της ηλικίας, αλλά και από τους περιορισμούς που έχει οποιοσδήποτε «ζει με το δικό του μυαλό».
«Ο Σαίξπηρ είναι ο πιο σύγχρονος θεατρικός συγγραφέας», παρατηρεί η Τζάκσον. «Στην πραγματικότητα κάνει πάντα τρεις ερωτήσεις: Ποιοι είμαστε; Γιατί είμαστε; Τι είμαστε; (...) Και κανείς μέχρι σήμερα δεν απάντησε επαρκώς σε καμία από αυτές τις ερωτήσεις».
«Ο Βασιλιάς Ληρ είναι ένα έργο για τους ανθρώπους. Την αλληλεπίδρασή τους και την αποτυχία τους σε αυτό, στο να καταλάβουν ο ένας τον άλλον (...) Υποθέτουμε ότι καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους όταν τους γνωρίζουμε για πολύ καιρό. Φυσικά ποτέ δεν τους μαθαίνουμε στα αλήθεια».
Με πληροφορίες από New York Times
