Βαθιά απογοητευμένη δηλώνει η Μίνα Αρναούτη, μετά την εκδίκαση της υπόθεσης των αποζημιώσεων για το τροχαίο δυστύχημα του Παντελή Παντελίδη.
Οι αποζημιώσεις εκδικάστηκαν μετά από αγωγές, που είχαν υποβάλλει η Φρόσω Κυριάκου και Μίνα Αρναούτη, με το Εφετείο να τούς αναγνωρίζει 50% συνυπαιτιότητα, καθώς σύμφωνα με το δικαστήριο «γνώριζαν πως ο οδηγός εν προκειμένω ο Παντελής Παντελίδης, τελούσε υπό επήρεια μέθης, ωστόσο επιβιβάστηκαν στο αυτοκίνητο, για να τις μεταφέρει».
Η Φρόσω Κυριάκου θα λάβει αποζημίωση ύψους 9.000 ευρώ, ενώ η Μίνα Αρναούτη 39.000 ευρώ.
Η Μίνα Αρναούτη στις πρώτες της τηλεοπτικές δηλώσεις μετά την απόφαση, ανέφερε πως είναι απογοητευμένη αλλά και λυπημένη από την παραπάνω απόφαση.
«Είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται και εγώ ειδικά το βίωσα πάρα πολύ άσχημα όλο αυτό. Είναι πάρα πολύ δύσκολο για μένα να βγαίνω και να αναφέρω συνέχεια αυτά τα πράγματα. Η κατάσταση μου αυτές τις μέρες δεν είναι πολύ καλή, είμαι πάρα πολύ ταραγμένη. Νιώθω απογοητευμένη, λυπημένη, δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό που πέρασα δεν το αναλογίστηκε κανείς. Ούτε τη μητέρα μου που ήταν 5 μήνες στο νοσοκομείο και κοιμόταν στις καρέκλες. Βγήκε μία απόφαση που ήταν κατάφωρα άδικη», ανέφερε αρχικά η Μίνα Αρναούτη μιλώντας στο Live News.
«Εγώ δεν ήμουν μια κοπέλα η οποία μπήκε σε ένα αυτοκίνητο, βγήκε και μετά η ζωή της συνεχίστηκε. Η ζωή μου συνεχίστηκε για τέσσερα χρόνια μέσα στα νοσοκομεία. Έφτασα στον Ευαγγελισμό και είχα συντριπτικά κατάγματα σε όλο μου το σώμα, είχα ανοιχτό πνευμονοθώρακα, καρφώθηκε ένα σίδερο στον πνεύμονα μου. Είχαν σπάσει τα πλευρά μου. Αφού βγήκα από την εντατική και ξεπέρασα το μεγάλο ζόρι έκανε ακόμη ένα μεγάλο χειρουργείο, το οποίο ήταν πολύ οδυνηρό, ήμουν κατασφαγμένη», συνέχισε.
«Δεν είναι ότι θέλω χρήματα για να φτιάξω το μέλλον μου. Αλλά το μέλλον μου είναι και η υγεία μου. Πώς μπορώ εγώ τώρα να συνεχίσω με ασφάλεια τη ζωή μου; Αυτά τα λεφτά που έβγαλε η συγκεκριμένη δικαστής, εγώ θα τα δώσω. Τα χρωστάω ήδη. Όταν φύγαμε από το σπίτι, ο Παντελίδης ήταν μια χαρά. Οι καταθέσεις των μαρτύρων που ήτανε εκείνο το βράδυ στο συγκεκριμένο σπίτι, γιατί εγώ δεν το λέω λέσχη, ήταν σπίτι, λέγανε ότι ήταν σε ευθυμία, χαρούμενος, χαμογελαστός και δεν παραπατούσε. Κανένας στην κατάθεσή του δεν είπε για εκείνο το βράδυ ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ήτανε καλά», κατέληξε.
