Παρέμβαση 55 ακαδημαϊκών για την αναδοχή και υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια

Παρέμβαση 55 ακαδημαϊκών για την αναδοχή και υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια Facebook Twitter
5

Θέση για το θέμα της αναδοχής και της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια παίρνουν 55 ακαδημαϊκοί ψυχολόγοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό σε κείμενο που υπογράφουν.

Στην παρέμβασή τους αναφέρουν μεταξύ άλλων πως «Η ανασκόπηση της σχετικής επιστημονικής βιβλιογραφίας καταλήγει στο ξεκάθαρο συμπέρασμα ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων δεν έχει μετρήσιμες επιπτώσεις στην ποιότητα των σχέσεων γονέα-παιδιού, στην ψυχική υγεία των παιδιών ή στην κοινωνική τους προσαρμογή.

Υπενθυμίζεται πως χθες, όλοι οι φορείς ήταν θετικοί στο νομοσχέδιο. Σχεδόν όλοι για την ακρίβεια, καθώς δύο εξέφρασαν την έντονη αντίθεσή τους.

H επιστολή των ακαδημαϊκών:

Ως πανεπιστημιακοί της Ελλάδας και του εξωτερικού στον ευρύτερο χώρο της ψυχολογίας, επιθυμούμε να συνδράμουμε στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται σχετικά με την αναδοχή αλλά και την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, με την παρακάτω τοποθέτηση, η οποία βασίζεται αυστηρά στην επιστημονική βιβλιογραφία και είναι σε συμφωνία με τις δημόσιες τοποθετήσεις της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας και της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής (βλ. https://goo.gl/2yqcF2).

Η ανασκόπηση της σχετικής επιστημονικής βιβλιογραφίας καταλήγει στο ξεκάθαρο συμπέρασμα ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων δεν έχει μετρήσιμες επιπτώσεις στην ποιότητα των σχέσεων γονέα-παιδιού, στην ψυχική υγεία των παιδιών ή στην κοινωνική τους προσαρμογή. Δεν έχουν βρεθεί διαφορές αναφορικά με κρίσιμους παράγοντες, όπως η αυτοεκτίμηση, το άγχος, η κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς. Κατά συνέπεια, οι ισχυρισμοί ότι τα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων δεν αναπτύσσονται το ίδιο καλά σε σχέση με τα παιδιά ετεροφυλόφιλων γονέων, δεν βρίσκουν υποστήριξη στην επιστημονική ερευνητική βιβλιογραφία. Αντίθετα, τα επιστημονικά ευρήματα συμφωνούν στο ότι οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι είναι τόσο κατάλληλοι και ικανοί ως γονείς όσο είναι και οι ετεροφυλόφιλοι. Επιπρόσθετα, η εμπειρική έρευνα δεν υποστηρίζει την αντίληψη ότι η ανατροφή από ομοφυλόφιλο γονέα επηρεάζει την ανάπτυξη της ταυτότητας φύλου του παιδιού, ενώ δεν υπάρχουν εμπειρικά δεδομένα ότι η παρουσία τόσο του αντρικού όσο και του γυναικείου προτύπου στο σπίτι προάγει την προσαρμογή και ευεξία παιδιών και εφήβων.

Εκατοντάδες μελέτες που διεξήχθησαν τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν οδηγήσει σε συμφωνία σε ό,τι αφορά τους παράγοντες που σχετίζονται με την υγιή προσαρμογή των παιδιών και των εφήβων. Οι τρεις πιο σημαντικοί είναι: (1) η ποιότητα των σχέσεων γονέα-παιδιού, (2) η ποιότητα των σχέσεων των σημαντικών ενηλίκων στη ζωή του παιδιού ή του εφήβου (για παράδειγμα οι σχέσεις ανάμεσα στους γονείς) και (3) οι οικονομικοί και άλλοι πόροι που είναι στη διάθεση του παιδιού ή του εφήβου. Οι παράγοντες αυτοί φαίνεται να είναι οι ίδιοι ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό των γονέων. (Bιβλιογραφία που υποστηρίζει τα παραπάνω συμπεράσματα βρίσκεται εδώ: goo.gl/YeyPxm).

Την παρέμβαση συνυπογράφουν οι:

1. Αυδή Ευρυνόμη, Αναπληρώτρια Καθηγήρια Κλινικής Ψυχολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
2. Αθανασιάδου Χριστίνα, Επίκουρη Καθηγήτρια Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, Αριστοστέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
3. Αντωνίου Φαίη, Επίκουρη Καθηγήτρια Παιδαγωγικής των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
4. Αποστολίδης Θεμιστοκλής, Professeur de Psychologie sociale de la santé, Aix-Marseille Université, France
5. Αρβανίτης Αλέξιος, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
6. Βακόλα Μαρία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Διοίκησης Ανθρωπίνου Δυναμικού, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
7. Βατάκη Αργυρώ, Επίκουρη Καθηγήτρια Γνωστικής Πειραματικής Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
8. Βλάχου Στυλιανή, Επίκουρη Καθηγήτρια Συμπεριφορικών Νευροεπιστημών, Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου (DCU)
9. Γαρδικιώτης Αντώνης, Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας και ΜΜΕ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
10. Γεωργάκα Ευγενία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
11. Γιακουμάκη Στέλλα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλινικής Νευροψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
12. Γιοβαζολιάς Θεόδωρος, Αναπληρωτής Καθηγητής Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
13. Διακογιώργη Κλεοπάτρα, Επίκουρη Καθηγήτρια Αναπτυξιακής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
14. Δραγώνα Θάλεια, Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
15. Ζιώρη Ελένη, Επίκουρη Καθηγήτρια Γνωστικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
16. Θεμελή Όλγα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Εγκληματολογικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
17. Ιατρίδης Τηλέμαχος, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
18. Κανελλοπούλου Λίσσυ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στις «Ψυχοδυναμικές Θεωρίες Προσωπικότητας», Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
19. Καραγιαννοπούλου Ευαγγελία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
20. Κατερέλος Ιωάννης, Καθηγητής Μεθοδολογίας Έρευνας στην Κοινωνική Ψυχολογία, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
21. Κορδούτης Παναγιώτης, Καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας των Διαπροσωπικών Σχέσεων, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
22. Κουνενού Καλλιόπη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, ΑΣΠΑΙΤΕ
23. Κουρκούτας Ηλίας, Καθηγητής Ψυχολογίας – Ειδικής Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κρήτης
24. Κούτρα Αικατερίνη, Επίκουρη Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
25. Κωνσταντίνου Νίκος, Γνωστικός Νευροεπιστήμονας, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου
26. Λυπουρλή Ελένη, Λέκτορας Γνωστικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
27. Μαλικιώση-Λοΐζου Μαρία, Ομότιμη Καθηγήτρια Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
28. Μασούρα Ελβίρα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Γνωστικής Ψυχολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
29. Μποζατζής Νικόλαος, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
30. Νικολάου Ιωάννης, Αναπληρωτής Καθηγητής Οργανωσιακής Συμπεριφοράς, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
31. Μαντόγλου Σουλτάνα, Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
32. Μιχαήλ Μαρία, Senior Researcher στην Ψυχολογία της Υγείας, Πανεπιστήμιο του Birmingham, Ηνωμένο Βασίλειο
33. Μπάκα Αφροδίτη, Επίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
34. Ντάβου Μπετίνα, Καθηγήτρια Ψυχολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
35. Ξανθοπούλου Δέσποινα, Επίκουρη Καθηγήτρια Οργανωσιακής Ψυχολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
36. Οικονόμου Αλεξάνδρα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Νευροψυχολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
37. Οικονόμου Ηλίας, Επίκουρος Καθηγητής Γνωστικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
38. Παναγής Γεώργιος, Καθηγητής Βιοψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
39. Παπαδάτου-Παστού Μαριέττα, Λέκτορας Νευροψυχολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
40. Παυλόπουλος Βασίλης, Αναπληρωτής Καθηγητής Διαπολιτισμικής Ψυχολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
41. Πίνα Αφροδίτη, Senior Lecturer Εγκληματολογικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο του Kent, Ηνωμένο Βασίλειο
42. Σαρρή Μαργαρίτα, Associate Lecturer, Open University, Ηνωμένο Βασίλειο
43. Σιδερίδης Γεώργιος, Αναπληρωτής Καθηγητής Παιδαγωγικής Ψυχολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
44. Σουκάκου Έλενα, Honorary Research Fellow, University of Roehampton, Ηνωμένο Βασίλειο
45. Στάθη Σοφία, Senior Lecturer Κοινωνικής Ψυχολογίας, University of Greenwich, Ηνωμένο Βασίλειο
46. Στυλιανίδης Στέλιος, Καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
47. Τουλουμάκου Άννα, Associate Fellow, Scope Center, University of Oxford, Ηνωμένο Βασίλειο
48. Τριλίβα Σοφία, Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
49. Τσαμπαρλή Αναστασία, Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
50. Τσακανίκος Ηλίας, Reader in Psychology, University of Roehampton, Ηνωμένο Βασίλειο
51. Τσαούσης Ιωάννης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχομετρίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
52. Φίγγου Ευαγγελία, Επίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας των Διομαδικών Σχέσεων, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
53. Χαντζή Αλεξάνδρα, Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
54. Χουχουρέλου Αριέττα, University of Roehampton London Online, Ηνωμένο Βασίλειο
55. Χρυσοχόου Ξένια, Καθηγήτρια Πολιτικής και Κοινωνικής Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών

Ελλάδα
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Απάντηση Βαρθολομαίου στις αντιδράσεις για κοινή ημέρα εορτασμού του Πάσχα από Ορθοδόξους και Καθολικούς

Ελλάδα / Απάντηση Βαρθολομαίου στις αντιδράσεις για κοινή ημέρα εορτασμού του Πάσχα από Ορθοδόξους και Καθολικούς

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έκανε λόγο για απάνθρωπη πολιτική του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, ενώ χαρακτήρισε αντιχριστιανικό το κήρυγμα του Πατριάρχη Μόσχας
LIFO NEWSROOM

σχόλια

5 σχόλια
Κάτι που πλέον θεωρείται αυτονόητο στις ΗΠΑ και σε πολλές άλλες χώρες. Τουλάχιστον έχει ξεκινήσει ο δημόσιος διάλογος περί του θέματος και στην Ελλάδα. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξουν θαρραλέα δημόσια πρόσωπα να αντικρούσουν τις αναμενόμενες επιθέσεις από άτομα τύπου "Άνθιμου," που θα χρησιμοποιήσουν την δήθεν προστασία των παιδιών, ως δικαιολογία για χυδαίες ομοφοβικές επιθέσεις. Αυτό που χρειάζονται τα παιδιά είναι να μεγαλώνουν σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη και φροντίδα - και δεν έχει σημασια αν η οικογένεια αυτή είναι μονογονεική, αν είναι με διαζευγμένους γονείς, αν είναι μεικτή εθνολογικά ή θρησκευτικά, ή αν είναι με ομόφυλο ζευγάρι. Αυτό που έχει σημασία είναι τα παιδιά να αισθάνονται αγάπη και φροντίσα. Ας τα προστατέψουμε λοιπόν από μίσος, από μιζέρια, από ιδεοληψίες και συμπλέγματα. Εγώ δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία οτι με τον μέλλοντα άντρα μου, θα κάνουμε ό,τι περνά από τα χέρια μας να είμαστε καλοί γονείς και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αγάπη. Θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, όπως και κάθε άλλο ζευγάρι - ετερόφυλο και μη : παιδιά αγαπημένα, ηθικά, με ψυχικό σθένος και αυτοπεποίθηση - παιδιά που θα είναι παραγωγικά στην κοινωνία και που θα προσφέρουν στους συνανθρώπους τους. Έχουμε τα ίδια όνειρα που έχει όποιο ζευγάρι θέλει να μεγαλώσει παιδιά - είτε είναι οι κουμπάροι μας, είτε εμείς. Έχουμε τα ίδια όνειρα, τις ίδιες ελπίδες, και τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ανησυχίες που θα είχε όποιο ζευγάρι προχωράει στην δημιουργία μιας οικογένειας. Και θα τα προστατεύσουμε όσο μπορούμε από επιθέσεις τύπου Άνθιμου και άλλων - που το μόνο αποτέλεσμα που έχουν είναι να βλάπτουν αυτά τα παιδιά, να καλλιεργούν κλίμα μίσους, και να οδηγούν αγαπημένες και καλές οικογένειες στον κοινωνικό αποκλεισμό. Ισότητα γάμου, ισότητα οικογένειας, ισότητα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Ειλικρινώς,Ιωάννης Στυλιαράς MD, MSΝευροχειρουργός, Μιννεσότα, Η.Π.Α.
'Όταν συζητάς θέματα όπως η υιοθεσία ή η αναδοχή τέκνου από ομόφυλα ζευγάρια τρία θέματα εξετάζεις.Το καλώς έχειν των παιδιών. Πρώτο και βασικότερο.Το κατά πόσο οι θετοί/ανάδοχοι γονείς μπορούν να είναι κατάλληλοι.Κατά πόσο η κοινωνία στην οποία λαμβάνει χώρα η αναδοχή/υιοθεσία είναι ώριμη για το μέγεθος της "διαφορετικότητας", έτσι ώστε να μην στιγματιστεί το παιδί.Ας το πιάσουμε αντίστροφα. Αναφορικά με το τρίτο σκέλος φρονώ ότι η ελληνική κοινωνία είναι σε -γενικές γραμμές- σχεδόν έτοιμη να αποδεχτεί κάτι τέτοιο. Δεν είμαστε Σουηδία αλλά επουδενί δεν είμαστε και Σαουδική Αραβία. Εξάλλου ο νόμος οφείλει και να παιδαγωγεί.Αναφορικά με την καταλληλότητα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών για υιοθεσία/αναδοχή δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο θεμελιώδες "κόλλημα", καίτοι ο γάμος είναι το μέσο εντός του οποίου δημιουργείται η οικογένεια. Εδώ δεν έχουμε -πολιτικά- το θάρρος να νομοθετήσουμε ευθέως για ένα θέμα που αφορά σχεδόν αποκλειστικά δύο συναινούντες ενήλικες. Η ελληνική πολιτεία φοβάται να αναλάβει το πολιτικό κόστος της νομιμοποίησης του πολιτικού γάμου ομοφυλόφιλων ζευγαριών και προσπαθεί πλαγίως να το εγείρει. Κατά τα λοιπά είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι άνθρωποι μεστοί στοργικών συναισθημάτων που θα γινόντουσαν άριστοι γονείς.Ας πάμε στο βασικό. Το κατά πόσον είναι καλό για το παιδί. Εδώ οι κκ ψυχολόγοι, υιοθετώντας αποκλειστικά αμερικάνικη βιβλιογραφία (με προβληματίζει αυτό), μας λένε ότι είναι ΟΚ. Εδώ είναι που έχω κάποιες αμφιβολίες.Ειδικός ΔΕΝ είμαι αλλά κάποια πράγματα βασικά τα γνωρίζω. Κατά το πρώτο έτος της ζωής του το παιδί περνάει το στοματικό στάδιο. Κατά το δεύτερο έτος το πρωκτικό. Κατά το τρίτο το οιδιπόδειο (Μ. Γιωσαφάτ, Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια).Εκεί ανακαλύπτει το φύλο του ταυτιζόμενο ή όχι με τους γονείς του. Εκεί αν είναι αγοράκι αρχίζει και αντιγράφει τον μπαμπά και αν είναι κοριτσάκι τη μαμά, ενώ αρχίζει και δημιουργείται ενός ερωτικού τύπου αγάπη για τον γονέα του αντίθετου φύλου.Αυτό είναι ένα πεδίο προβληματικής για τα ομόφυλα ζευγάρια σε σχέση με την υιοθεσία/αναδοχή τέκνου.Δεύτερο πεδίο προβληματικής είναι το κάτωθι.Και βέβαια ένας ομοφυλόφιλος άνθρωπος έχει DNAική τάση αναφορικά με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Ακριβώς όπως έχουν πχ οι άνθρωποι που είναι εθισμένοι σε ουσίες. Είναι όμως γνωστό τοις πάσι ότι τα παιδιά αντιγράφουν τους γονείς τους. Έτσι αν ένα παιδάκι έχει γονείς που καπνίζουν είναι πιθανότερο να γίνει καπνιστής ασχέτως DNAικής τάσης. Είμαι σίγουρος ότι το αυτό ισχύει και για τα παιδιά ομόφυλων γονέων.Υπάρχει κάτι κακό σε αυτό, δηλ. στο να γίνουν ομοφυλόφιλοι κάποιοι άνθρωποι λόγω του γονεϊκού παραδείγματος; Δύο προβληματικές και εδώ: (α) η πλειοψηφία σε μια δημοκρατία έχει δικαίωμα να αποφασίζει για το πώς θα μεγαλώνουν τα παιδιά της και τι πρότυπα/αξίες θα παίρνουν και (β) τα ομόφυλα ζευγάρια δεν μπορούν να αναπαραχθούν από μόνα τους.Εξόσων γνωρίζω, είμαι ανοιχτός σε διορθώσεις, τα ορφανά που είναι σε ιδρύματα προς υιοθεσία στην Ελλάδα είναι λιγότερα από τη ζήτηση. Άρα το επιχείρημα αν είναι καλύτερα για ένα παιδί να έχει δύο γονείς που να το αγαπάνε (ασχέτως του φύλου τους) ή να μεγαλώνει σε ίδρυμα αφορά μόνο τα προς αναδοχή παιδιά.Εκεί νομίζω, ότι λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, δεν υπάρχει αυτονόητη απάντηση.Αν θες να κάνεις χρήσιμο δημόσιο διάλογο οφείλεις να δεις και τις δύο πλευρές. Αλλιώς αν έχεις απόλυτες και βολικές αλήθειες μάλλον κάνεις πολιτική στην πλάτη των παιδιών όπως πολλοί αυτόκλητοι περιβαλλοντολόγοι ή "ευαίσθητοι πολίτες" κάναν πολιτική στην πλάτη των ανέργων (θυμάται κανείς τους κορμοράνους του Βοτανικού;).Όταν νομοθετείς για τέτοια θέματα οφείλεις πάνω από όλα να βάλεις το καλό των παιδιών και όχι να προβείς σε ένα μανιφέστο προχωρημενοσύνης έναντι των ομόφυλων ζευγαριών. Αν σε κόφτει να το παίξεις προχώ έναντι των ομόφυλων ζευγαριών νομιμοποίησε τον γάμο τους και αναφορικά με τα παιδιά κάνε σοβαρή και επιστημονική δημόσια διαβούλευση. Μην υποκύπτεις στους κοινωνικά μαρξιστές που μοναδικός τους σκοπός είναι να καταργηθεί/παύσει οτιδήποτε "παραδοσιακό" υπάρχει.Γενικά είναι ανοιχτός σε οποιοδήποτε σχόλιο/διόρθωση πλην άναρθρων και αγενών κραυγών.
Που είναι οι αγαπητοί ψυχολόγοι να παρουσιάσουν δημόσια την γνώμη τους για τα εκατοντάδες,μην πω χιλιάδες παιδιά, που ζουν χωρίς το αυτονόητο δικαίωμα τους,να μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς,ισάξια όταν είναι χωρισμένοι;Οι ψυχολογικές επιπτώσεις που υπάρχουν απο την μη παρουσία του ενός γονέα,ειδικά όταν εκείνος το επιθυμεί και οι δικαστικές αποφάσεις του το στερούν ποιές είναι;Αλλά όταν αφορά "μειονότητες" εδώ στην Ελλάδα της υπερασπιζόμαστε....τις πλειονότητες όχι!!!!Σαφώς είμαι υπέρ τα παιδιά να μεγαλώνουν σε κλίμα αγάπης,με όποιον και να είναι....ειτε ετεροφυλο ζευγάρι,είτε ομοφυλόφιλο,είτε μονογονεας, είτε παππούδες....Άλλα βλαπτουν τις ψυχές των παιδιών και όχι το φύλο του φροντιστή τους!!!
Το ό,τι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των τέκνων δεν εξαρτάται από αυτόν των γονιών, το ξέραμε από καιρό (άσχετα το ό,τι μερικοί έκαναν πως δεν το γνώριζαν παραβλέποντας πως οι ομοφυλόφιλοι γεννιούνται και δεν ..φυτρώνουν).Δεν βλέπω όμως να δημοσιεύεται καμιά έρευνα για το πώς επηρεάζει την όποια φάση ανάπτυξης ενός παιδιού, η ανατροφή του από ομόφυλα ζευγάρια, λόγω της διαφορετικής αντιμετώπισης του γεγονότος από την γύρω κοινωνία.Κι ενώ αυτός είναι ένας σημαντικότατος παράγοντας που δύσκολα παραβλέπεται, δεν βλέπω να λαμβάνεται υπόψη από τα ΜΜΕ.Ποιά προβλήματα λοιπόν παρουσιάζονται σε ένα παιδί, σε ποιον βαθμό και πώς αντιμετωπίζονται, όταν οι όποιοι γύρω του (παππούδες, θείοι, ξαδέρφια, συμμαθητές, γείτονες, συμπαίκτες σε αθλήματα/ ωδεία, γκόμενοι/-ες) αντιδρούν με τρόπο απαράδεκτο στο γεγονός της έξω από τα συνηθισμένα ανατροφής τους από ομόφυλα ζευγάρια;Για να μην παρεξηγηθώ: ΔΕΝ θεωρώ πως η αρνητική εκτίμηση αυτού του παράγοντα από κάποιον …αντικειμενικά …υπεύθυνο θα πρέπει να αποτελεί αιτία ώστε να μην δίνεται η δυνατότητα υιοθεσίας σε ομόφυλα ζευγάρια.Απλώς μου είναι δύσκολο να παραγνωρίσω τα προβλήματα που θα είχε από την αντιμετώπιση της τοπικής κοινωνίας όχι μόνο το ίδιο το ομόφυλο ζευγάρι αν ζούσε σε κάποια μη «κοσμοπολίτικη» γωνιά της χώρας, αλλά και τα υιοθετημένα τέκνα του.