Λίγο μετά την είδηση του θανάτου της Μαριανίνας Κριεζή (6.2.2022) και ενώ ακόμα η σημαία της Λιλιπούπολης κυμάτιζε μεσίστια, έκανε το γύρο του διαδικτύου μία επιστολή που είχε στείλει η ίδια στον Γιώργο Σεφέρη σε ηλικία 14 ετών. Την επιστολή έφερε στο φως ο συγγραφέας και μεταφραστής Άκης Γαβριηλίδης με το ακόλουθο συνοδευτικό κείμενο:
«Πριν από λίγα χρόνια, στο πλαίσιο της έρευνάς μου για τον Ασιάτη Σεφέρη, είχα επισκεφθεί κάποιες φορές και τη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, στην Αθήνα, ώστε να συμβουλευθώ το αρχείο του ποιητή που βρίσκεται εκεί. Σε μία από αυτές τις επισκέψεις, με έκπληξη διαπίστωσα ότι μέσα στην αλληλογραφία του υπήρχε και μία επιστολή σταλμένη από μία δεκατετράχρονη μαθήτρια ονόματι Μαριανίνα Κριεζή. Εξ όσων γνωρίζω, η επιστολή αυτή δεν είναι μέχρι τώρα δημοσιευμένη πουθενά. Μολονότι το εύρημα αυτό δεν ταίριαζε με όσα έψαχνα εγώ, την αντέγραψα με τη σκέψη ότι ίσως κάποτε προκύψει κάποια ευκαιρία να αξιοποιηθεί. Δεν φανταζόμουν τότε ότι δυστυχώς η ευκαιρία επρόκειτο να είναι ο θάνατος της Μαριανίνας και ότι θα προέκυπτε τόσο σύντομα. Την δημοσιεύω λοιπόν στη μνήμη της».
Μπορείτε να τη διαβάσετε ΕΔΩ
Διαβάζοντας την επιστολή οι περισσότεροι αναρωτηθήκαμε τι να απάντησε στο νεαρό κορίτσι ο Γιώργος Σεφέρης. Την απορία μας ήρθε να λύσει ο δημοσιογράφος Γιώργος Αλλαμανής, συγγραφέας του υπό έκδοση βιβλίου έρευνας με τον τίτλο «Στον Καιρό της Λιλιπούπολης». Εκείνος πρώτος παρουσίασε την απάντηση του νομπελίστα ποιητή προς τη μικρή Μαριανίνα στη ραδιοφωνική εκπομπή του Αλέξη Βάκη στο «Κόκκινο 105.5» το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου.
Να σημειώσουμε ότι από την απάντηση φαίνεται ότι η αλληλογραφία έγινε τον Ιανουάριο του 1962 και όχι του 1961 όπως αρχικά είχε αναφέρει ο κύριος Άκης Γαβριηλίδης. Άλλωστε και το πρώτο της βιβλίο που του στέλνει, με τον τίτλο ή «Σχήματα και Ρυθμοί» κυκλοφόρησε αρκετά αργότερα από τον Ιανουάριο του 1961.
Ακολουθεί η απάντηση του Γιώργου Σεφέρη:
28 Ιανουαρίου 1962
Αγαπητή Μαριανίνα,
Ευχαριστώ για το καλό γράμμα σας και τα «Σχήματα». Γνώρισα πολλούς Κριεζήδες – ξέρω τον πατέρα σας; Έλειψα πολύ από την πατρίδα τα τελευταία χρόνια, προσπαθώ να σας τοποθετήσω.
Χθες, σαββατόβραδο, το βιβλίο σας μου κράτησε συντροφιά. Σήμερα το πρωί θυμάμαι «Τ’ αγόρι από την Κίνα», τη «Μπαλάντα» και τον «Βεδουίνο με τις αλαβάστρινες καμήλες». Είδατε ποτέ σας την έρημο; Είναι γεμάτη αντικατοπτρισμούς και οράματα.
Μ’ αρέσει ο τρόπος που έχετε να βλέπετε τον φυσικό κόσμο. Οι άνθρωποι είναι πιο δύσκολοι. Και σκέπτομαι το χρυσόψαρό σας, τον Εδουάρδο. Πρέπει να σας δίνει καλές συμβουλές. Άμα αυτός πάρει τη σύνταξή του και θέλετε ακόμα να γράψετε, θα σας χρειαστεί περισσότερος κόπος.
Όμως συλλογίζομαι πως στην ηλικία σας, ασφαλώς δεν ήξερα να γράφω τόσο καλά όπως εσείς. Αυτό μου έδωσε χαρά. Πρέπει να σημαίνει πως ο τόπος προκόβει.
Έχω ταξιδέψει στην Ύδρα. Είναι έξοχο νησί. Όμως το περασμένο καλοκαίρι φοβήθηκα την πολυκοσμία της. Πήγα στην Αμοργό. Εκεί δεν έχει πάει ακόμα ο τουρισμός. Μόνο μουλαρόδρομοι. Τη μούλα μας, την έλεγαν Σεβαστή.
Με πολλά χαιρετίσματα,
Γιώργος Σεφέρης
