Έφυγε από τη ζωή στα 91 του ο Ρίτσαρντ Ντόνερ, σκηνοθέτης του Σούπερμαν και των Φονικών Όπλων

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 91 ετών ο σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Ντόνερ, πλήρης ημερών που λέμε, αν και είμαι βέβαιος πως αν ρωτούσαμε τον άνθρωπο που έφυγε, θα μας διαβεβαίωνε πως κακώς το λέμε.

Ως όνομα σκηνοθέτη ίσως δεν λέει τόσα πολλά σε ένα ευρύτερο κοινό, οι ταινίες που γύρισε, όμως, λένε πάρα πολλά, έχει στο βιογραφικό του μερικούς από τους διασημότερους και πιο εμπορικούς τίτλους του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα.

Έχοντας διδαχτεί την τέχνη μέσα από τη δουλειά του στην τηλεόραση, όπου μεταξύ άλλων γύρισε κι ένα από τα καλύτερα επεισόδια της «Ζώνης του Λυκόφωτος», το «Nightmare on 20.000 feet», με έναν μαινόμενο Γουίλιαμ Σάτνερ να προσπαθεί να πείσει τους άλλους επιβάτες του αεροπλάνου ότι ένα πλάσμα επιχειρεί να καταστρέψει τον κινητήρα, ο Ντόνερ θα κάνει την πρώτη του μεγάλη επιτυχία το 1976 με την «Προφητεία» (The Omen) – ας πούμε ένας «Εξορκιστής» για σκεπτικιστές, με ένα μουσικό score καμωμένο από το υλικό που φτιάχνονται οι εφιάλτες. Ακολουθεί ο «Σούπερμαν» (1978) με τον Κρίστοφερ Ριβ. Περιττές οι συστάσεις, πάντως, παρά την εξαιρετική δουλειά του,  θα τα σπάσει με την παραγωγή για τη συνέχειά του, η οποία θα προσλάβει τον Ρίτσαρντ Λέστερ για να ολοκληρώσει την ταινία.

Τα ‘80s του έχουν αποτυχίες που αγάπησε η ελληνική τηλεόραση, όπως ο «Κούκλος» (The Doll, 1982) με τον Ρίτσαρντ Πράιορ και η ρομαντική φαντασία «ο Λύκος και το Γεράκι» (Ladyhawke, 1985), έχουν όμως και τα σπιλμπεργικά και επιδραστικά Goonies (1985), ταινία σήμα κατατεθέν της Amblin και έχουν φυσικά και το Φονικό Όπλο (Lethal Weapon, 1989), από τα βασικά buddy movies της αμερικανικής κινηματογραφίας, με τους Μελ Γκίμπσον και Ντάνι Γκλόβερ να επαναλαμβάνουν τους ρόλους τους σε άλλες τρεις συνέχειες, όλες τους υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Ντόνερ. Θα κάνει και την σύγχρονη παραλλαγή της ντικενσιανής Χριστουγγενιάτικης Ιστορίας «Scrooged» (1988) με έναν οργιαστικό Μπιλ Μάρεϊ σε ρόλο στρυφνού καναλάρχη, θα κάνει και το «Maverick» (1993), εμπορική αποτυχία μεν, μα κατεξοχήν ταινία επαναληπτικών προβολών.

Τελευταία του ταινία τυπικά είναι η εκδοχή του στο «Superman II», που πρόκυψε αξιοποιώντας υλικό που είχε προλάβει να γυρίσει ο ίδιος και μέρος της ταινίας του Λέστερ, ουσιαστικά είναι η τίμια περιπετειούλα «16 Τετράγωνα» (16 Blocks) με τον Μπρους Γουίλις.

Ελαφρύ το χώμα κι ευχαριστούμε για τις ταινίες.