Η Σώτη Τριανταφύλλου αφηγείται τη ζωή της στη LIFO Facebook Twitter
Ναι, αυτό ήθελα να κάνω πάντα, να γίνω συγγραφέας. Αλλά χρειαζόμουν μακρά μαθητεία και το ήξερα, γι' αυτό και δεν βάλθηκα να δημοσιεύω από πολύ νεαρή ηλικία. Φωτο: Στάθης Μαμαλάκης/LIFO

Η Σώτη Τριανταφύλλου αφηγείται τη ζωή της στη LIFO

0

Γεννήθηκα το 1957 στην οδό Πατησίων, πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στη Φωκίωνος Νέγρη κι αργότερα στο Πολύγωνο, μια καταθλιπτική συνοικία. Η Αθήνα των παιδικών μου χρόνων ήταν υπέροχη, γεμάτη μουσικές. Την περιγράφω σ' ένα βιβλιαράκι με τίτλο Αύριο, μια άλλη χώρα. Μετά το 1974 έγινε μια φρικτή πόλη, όπου ακούγονταν αντάρτικα. Φυσικά, έχω γράψει κι άλλες φορές γι' αυτήν.

Υπάρχουν ελπίδες, υπάρχουν κι απογοητεύσεις. Κυρίως υπάρχουν ιδέες για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη. Πιστεύω στο έργο που έχει ξεκινήσει η Δημοτική Αρχή, όμως χρειάζεται τη στήριξη όλων. Όχι, δεν ξέρω να σου πω αν η Αθήνα είναι, παρ' όλα αυτά, μια πόλη «συναρπαστική»: όλα είναι συναρπαστικά, αν είσαι έτοιμος γι' αυτά. Συχνά ο συναρπαστικός χαρακτήρας μιας πόλης συνδέεται με τον τρόπο ζωής της νεολαίας: εγώ είμαι 56 ετών, δεν ζω όπως οι 20άρηδες.

Εννοείται πως έχω κάνει χιλιάδες λάθη, όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Και όπως όλοι οι άνθρωποι, δεν θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου διαφορετικά: δεν υπάρχει ένας και μοναδικός δρόμος. Υπάρχουν πολλές επιλογές και μία μονάχα ζωή. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αλλά δεν μπορούμε να ζούμε με «αν» και «αν δεν»... Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας για τα σφάλματά μας και προχωρούμε.

• Η Φαρμακευτική Αθηνών –κι όλο το πανεπιστήμιο– ήταν, για μένα, μια αρνητική εμπειρία. Ήθελα να μπω στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσω, όχι για να χάνω τον χρόνο μου σε αδιέξοδες κι ανόητες συζητήσεις. Ούτε για να παίζω τάβλι σε ντουμανιασμένα «φοιτητικά στέκια» (γκρρρρρ!). Όχι, δεν συμμετείχα καθόλου στο φοιτητικό κίνημα. Μου φαινόταν ασυνάρτητο, οι συνδικαλιστές μού φαίνονταν μικρομέγαλα και οι πρακτικές του βάρβαρες. Εξάλλου, εργαζόμουν ήδη σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών, δεν είχα καιρό για χάσιμο.

Το κλίμα γενικά ήταν «τιμημένο ΚΚΕ», μαοϊκοί και άλλα τέτοια τρελά πράγματα. Πήγα για μερικούς μήνες στην ΚΝΕ επειδή είχε πάει ο φίλος μου, με τον οποίο βρισκόμασταν τότε πάρα πολύ κοντά, κι έφυγα τρέχοντας. Χωρίσαμε και με τον φίλο μου κακήν κακώς... Ευτυχώς, αργότερα, όταν έφυγε κι εκείνος από την ΚΝΕ, γίναμε πάλι κολλητοί. Ύστερα, το 1980, πήγα στο Παρίσι, όπου χρειάστηκε να κάνω σκληρή προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα. Στο πανεπιστήμιο στάθηκα τυχερή: βρήκα έναν καθηγητή που λάτρευα και στον οποίον αφιέρωσα το βιβλίο Σπάνιες Γαίες.

Η Σώτη Τριανταφύλλου αφηγείται τη ζωή της στη LIFO Facebook Twitter
Η Φαρμακευτική Αθηνών –κι όλο το πανεπιστήμιο– ήταν, για μένα, μια αρνητική εμπειρία. Ήθελα να μπω στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσω, όχι για να χάνω τον χρόνο μου σε αδιέξοδες κι ανόητες συζητήσεις. Φωτο: Στάθης Μαμαλάκης/LIFO

• Ναι, αυτό ήθελα να κάνω πάντα, να γίνω συγγραφέας. Αλλά χρειαζόμουν μακρά μαθητεία και το ήξερα, γι' αυτό και δεν βάλθηκα να δημοσιεύω από πολύ νεαρή ηλικία. Ήμουν και είμαι μεγάλη αναγνώστρια, άρα χρειάζομαι πολλές σελίδες για να αραδιάσω τους αγαπημένους μου συγγραφείς (Φίλιπ Ροθ, Τόμας Μπέρνχαρντ, Τζ. Μ. Κούτσι...). Άρχισα να γράφω βιβλιαράκια για τον κινηματογράφο και στη συνέχεια σύντομα κείμενα γύρω από τις περιπλανήσεις μου και το ροκ εν ρολ.

Δεν ξέρω ποιος είναι ο φίλος και ο εχθρός του συγγραφέα – δεν σκέφτομαι έτσι. Προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη σ' αυτό που κάνω, αυτό είναι όλο. Διαβάζω, ξέρεις, κυρίως ηλεκτρονικά βιβλία πλέον. Όλα εξάλλου τα δικά μου κυκλοφορούν επίσης σε ηλεκτρονική μορφή. Τι γράφω αυτό τον καιρό; Ένα δοκίμιο για την αμερικανική εξωτερική πολιτική και τον Ψυχρό Πόλεμο.

• Πήγα στις ΗΠΑ σε τέσσερις δόσεις για να ολοκληρώσω κάποιες διδακτορικές σπουδές. Πηγαίνω κάθε χρόνο από το 1982. Γιατί τόση Αμερική; Διότι θαυμάζω τον αμερικανικό πολιτισμό και την αμερικανική παράδοση. Γι' αυτό έγινα ιστορικός των ΗΠΑ και όχι κάτι άλλο. Ταξίδεψα πολύ εκεί, έκανα σταθερές φιλίες, είδα τις καλύτερες ροκ συναυλίες της ζωής μου. Αυτό δεν σημαίνει πως έχω μια ρομαντική εικόνα για τη χώρα – κάθε άλλο. Δεν είναι τυχαίο το ότι απέφυγα να παραμείνω στη Νέα Υόρκη, να βρω εκεί δουλειά και τα λοιπά.

Ο επαγγελματικός ανταγωνισμός στην Αμερική είναι συντριπτικός για το άτομο. Αν κάτι με ανησυχεί σήμερα εκεί, είναι το χαοτικό οικονομικό κλίμα και το μίσος που καλλιεργείται εναντίον του Ομπάμα. Στη Γαλλία έχω μείνει περισσότερο – 33 χρόνια με διαλείμματα. Έχω, ωστόσο, πολλές διαφορές με το γαλλικό κατεστημένο, που μοιάζει με το ελληνικό. Δεν θα μπορούσα, ξέρεις, να ζήσω πουθενά μονίμως – η επιλογή που έχω κάνει είναι ακριβώς αυτή: να μη μένω πουθενά μόνιμα.

Η Σώτη Τριανταφύλλου αφηγείται τη ζωή της στη LIFO Facebook Twitter
Εννοείται πως έχω κάνει χιλιάδες λάθη, όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Και όπως όλοι οι άνθρωποι, δεν θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου διαφορετικά: δεν υπάρχει ένας και μοναδικός δρόμος. Φωτο: Στάθης Μαμαλάκης/LIFO

• Δεν προκαλώ επίτηδες. Ούτε είμαι πνεύμα αντιλογίας. Έχω όμως μακρά πείρα στη διαφωνία και τη σύγκρουση. Ποτέ δεν θα κάτσω να συμφωνήσω με πράγματα που μου φαίνονται ανόητα ή παράλογα. Δεν πρόκειται να υποχωρήσω μπροστά σε οποιαδήποτε πίεση και μισαλλοδοξία. Αν έχω ευτυχήσει; Βεβαίως, και εξακολουθώ να ευτυχώ. Είμαι απολύτως γαλήνια και αντιμετωπίζω την κάθε φάση της ζωής, την κάθε ηλικία, με περιέργεια και προσμονή. Η επιθυμία μου είναι να παραμείνω υγιής – όλα τα άλλα θα τα δημιουργήσω μόνη μου.

• Εννοείται πως έχω κάνει χιλιάδες λάθη, όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Και όπως όλοι οι άνθρωποι, δεν θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου διαφορετικά: δεν υπάρχει ένας και μοναδικός δρόμος. Υπάρχουν πολλές επιλογές και μία μονάχα ζωή. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αλλά δεν μπορούμε να ζούμε με «αν» και «αν δεν»... Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας για τα σφάλματά μας και προχωρούμε.

• Αν μετάνιωσα ποτέ πραγματικά για κάτι; Φυσικά και ναι. Θα μπορούσα, π.χ., να έχω αποφύγει το ελληνικό πανεπιστήμιο. Έχασα πέντε χρόνια από τη ζωή μου ανάμεσα σε ανθρώπους που συνθηματολογούσαν καπνίζοντας και φυσώντας τον καπνό επάνω μου. Θα μπορούσα, επίσης, να έχω αποφύγει ανθρώπους που δεν άξιζαν τόσο τον κόπο. Φαντάζομαι ότι αυτό ισχύει για όλους μας. Αλλιώς βλέπουμε τα πράγματα εκ των υστέρων. Αυτό είναι, εξάλλου, και από ιστορικής πλευράς το στοίχημα της ζωής του ανθρώπου: να μαθαίνει από τα λάθη του και να μην τα επαναλαμβάνει μέχρι την τελική καταστροφή.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ