Βαρύς αποχωρισμός: Τι κάνεις όταν δεν έχει άλλο Χάρι Πότερ για να διαβάσεις με το παιδί σου;

Βαρύς αποχωρισμός: Τι κάνεις όταν δεν έχει άλλο Χάρι Πότερ για να διαβάσεις με το παιδί σου; Facebook Twitter
«Δεν ήταν απλά το διάβασμα ενός βιβλίου. Ήταν μια ιερή τελετουργία που κάναμε μαζί στο τέλος εκατοντάδων ημερών»
3

Ήμουν προετοιμασμένη για άλλους σημαντικούς σταθμούς στη ζωή του: τα πρώτα του βήματα, την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου, την πρώτη φορά που άφησε το χέρι μου καθώς περπατούσαμε μαζί στο δρόμο.

Προετοιμάζομαι ψυχολογικά και για αυτά που θα ακολουθήσουν και ελπίζω να ανταποκριθώ με την ίδια μακροθυμία και καρτερικότητα που επέδειξα στα προηγούμενα: την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο, τον πρώτο έρωτα και την πρώτη ερωτική απογοήτευση, το πανεπιστήμιο...

Γιατί όμως δεν βρέθηκε κανείς να με προετοιμάσει για τον σπαραγμό μετά το τελείωμα και του τελευταίου Χάρι Πότερ;

Δεν αποτελεί είδηση αυτό για πολλούς γονείς – το τελευταίο βιβλίο εκδόθηκε το 2007. Για μένα όμως είναι φρέσκο και δυσβάσταχτο.

Εξερευνήσαμε μαζί έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς ο Χάρι και οι φίλοι του εξελίχθηκαν κι αυτοί από εντεκάχρονα με διάπλατα μάτια σε νεαρούς ενήλικες που τα έχουν δει όλα.

Του διάβασα την τελευταία λέξη από το τελευταίο κεφάλαιο πριν από μερικά βράδια κι ακόμα νοιώθω έντονη τη στέρηση.

Όταν ξεκινήσαμε μαζί τα βιβλία πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, ήταν ακόμα αρκετά μικροκαμωμένος και «συμπαγής» ώστε να κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου ενώ του διάβαζα. Τώρα έχει γίνει πια ένα μεγάλο, βαρύ πλάσμα. Όταν καμιά φορά κάθεται στα πόδια μου –το κάνει κυρίως για πλάκα πλέον– μου κόβεται η αναπνοή.

Στο ενδιάμεσο διάστημα, εξερευνήσαμε μαζί έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς ο Χάρι και οι φίλοι του εξελίχθηκαν κι αυτοί από εντεκάχρονα με διάπλατα μάτια σε νεαρούς ενήλικες που τα έχουν δει όλα.

Δεν ξέρω αν το έχουν προσέξουν και άλλοι, αλλά αυτή η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ φαίνεται να το έχει με το γράψιμο. Το παιδί μου πέρασε πολλές ανυπόμονες ώρες περιμένοντας να διαβάσω ξανά και ξανά μια ιδιαίτερα ελκυστική φράση, ελπίζοντας να γίνει κολλητική η τόλμη της Ρόουλινγκ με το γράψιμο – και για τους δύο μας.

Οι ιστορίες της, καθηλωτικές, διαυγείς και προφητικές ενίοτε, έγιναν η σπίθα για πολλές συζητήσεις σχετικά με τον ρατσισμό, τον αυταρχισμό, την καλοσύνη και την αφοσίωση (τυφλή και μη) την ώρα που τον έβαζα για ύπνο.

Να είναι ευλογημένα αυτά τα βιβλία που μου έδωσαν την αφορμή να συζητήσω για τέτοια βαριά ζητήματα με ένα παιδί του δημοτικού.

Εκτός των άλλων, τα βιβλία βρίθουν δυνατών θηλυκών χαρακτήρων. Όχι μόνο η Ερμιόνη, που αποτελεί τη διανοητική και ηθική πυξίδα αυτού του σύμπαντος, αλλά και η αγαπημένη μου Λούνα Λάβγκουντ, ένα περίεργο κορίτσι που όμως νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της – ψύχραιμη, οξυδερκής και απαθής στις επιτιμητικές ενίοτε κρίσεις των άλλων. Αργά ή γρήγορα, ο κόσμος αναγνωρίζει την αξία τέτοιων κοριτσιών.

Και βέβαια η Μόλι Ουέσλι, μητέρα όλων, που αποκαλύπτεται επίσης ως φοβερή μαχήτρια.

Σταδιακά, κατά την εξέλιξη της σειράς, εμφανίζονταν και κάποια «σκοτεινά» θέματα που κάποιες φορές με ανάγκαζαν να περιμένω για μήνες μεταξύ των βιβλίων, μέχρι να μου φανεί πιο έτοιμος να τα διαχειριστεί ο μικρός ακροατής μου.

Είναι συχνά ιδιαίτερα σκληρή η βία που εξαπολύουν ο Λόρδος Βόλντεμορτ και οι υποτακτικοί του. Φριχτά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς χαρακτήρες, ενώ ξανά και ξανά οι μικροί αναγνώστες έρχονται αντιμέτωποι με έναν εγκόσμιο πόνο. Όλα αυτά πρέπει να εξηγηθούν με κάποιο τρόπο.

Προσπάθησα. Πραγματικά προσπάθησα. Κάποιες φορές όμως, δεν υπάρχουν απαντήσεις, δεν υπάρχει τρόπος να προκύψει καλό από το κακό, και το μόνο που μπορείς να προσφέρεις είναι κάποια παραλλαγή της σοφής συμβουλής του Ντάμπλντορ: «Μη λυπάσαι τους νεκρούς, Χάρι. Να λυπάσαι τους ζωντανούς, και πιο πολύ από όλους, αυτούς που ζουν χωρίς αγάπη».

Κάποιες φορές όμως ήμουν απαρηγόρητη, έβαζα τα κλάματα και δεν μπορούσα να συνεχίσω το διάβασμα.


«Ένα βιβλίο είναι μόνο, βρε μαμά» με καθησύχαζε ο ανυπόμονος και ντροπιασμένος, εδώ που τα λέμε, γιος μου.

Δεν ήταν όμως μόνο ένα βιβλίο. Ήταν μια ιερή τελετουργία που κάναμε μαζί στο τέλος εκατοντάδων ημερών. Όταν είχαμε –ο ένας από μας ή και οι δύο– μια άσχημη μέρα, ξέραμε ότι μας περιμένει τουλάχιστον αυτή η απόκοσμη χαλάρωση στο τέλος της.

Εντάξει, ξέρω ότι δεν ήρθε αναγκαστικά το τέλος. Πολλοί φίλοι μου προτείνουν άλλα βιβλία για να συνεχίσουμε αυτό το τελετουργικό μας.

Ας είμαστε ρεαλιστές όμως. Πόσο θα αντέξει κι αυτός να κάθομαι να του διαβάζω; Κοντεύει έντεκα, σε ηλικία δηλαδή που μπορεί να γίνει δεκτός στη Σχολή Χόγκουαρτς και να ξεκινήσει την πορεία για να γίνει άντρας.

Με στοιχεία από το άρθρο "Leaving Harry Potter behind" της δημοσιογράφου της Boston Globe, Yvonne Abraham

 

Βιβλίο
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM

σχόλια

3 σχόλια
Μπορούν να συνεχίσουν με τα βιβλία του Πέρσι Τζάκσον. Δεν θεωρώ κακό να υπάρχει μία στιγμή χαλάρωσης κάθε βράδυ και μπορούν να τροποποιήσουν τη διαδικασία ώστε το παιδί α διαβάζει μόνο του ένα κεφάλαιο κάθε βράδυ το ίδιο και η μητέρα και να ανταλλάσσουν εντυπώσεις
Ευτυχώς για το παιδί που τελείωσε ο Χάρι Πότερ γιατί στα 11 σου είναι αδιανόητο να σου διαβάζει η μαμά σου παραμύθια κάθε βράδυ. Ας ευχηθούμε στο αγόρι καλή λευτεριά, Τι ίδιο και στη μητέρα.
Το λύσαμε αυτό το θέμα εμείς στην Ελλάδα. Συνεχίζεις με αυτοβιογραφία Αγγελόπουλου, κατά κόσμον γνωστός και ως Ντάνος. Την άνοδο ενός λαϊκού παιδιού. Ή αλλιώς την απίστευτη τύχη που μπορεί ξαφνικά να σου χαρίσει η ζωή (και που ομολογουμένως διαχειριστηκε σωστά και δεν ξέφυγε).