Βαρύς αποχωρισμός: Τι κάνεις όταν δεν έχει άλλο Χάρι Πότερ για να διαβάσεις με το παιδί σου;

Βαρύς αποχωρισμός: Τι κάνεις όταν δεν έχει άλλο Χάρι Πότερ για να διαβάσεις με το παιδί σου; Facebook Twitter
«Δεν ήταν απλά το διάβασμα ενός βιβλίου. Ήταν μια ιερή τελετουργία που κάναμε μαζί στο τέλος εκατοντάδων ημερών»
3

Ήμουν προετοιμασμένη για άλλους σημαντικούς σταθμούς στη ζωή του: τα πρώτα του βήματα, την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου, την πρώτη φορά που άφησε το χέρι μου καθώς περπατούσαμε μαζί στο δρόμο.

Προετοιμάζομαι ψυχολογικά και για αυτά που θα ακολουθήσουν και ελπίζω να ανταποκριθώ με την ίδια μακροθυμία και καρτερικότητα που επέδειξα στα προηγούμενα: την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο, τον πρώτο έρωτα και την πρώτη ερωτική απογοήτευση, το πανεπιστήμιο...

Γιατί όμως δεν βρέθηκε κανείς να με προετοιμάσει για τον σπαραγμό μετά το τελείωμα και του τελευταίου Χάρι Πότερ;

Δεν αποτελεί είδηση αυτό για πολλούς γονείς – το τελευταίο βιβλίο εκδόθηκε το 2007. Για μένα όμως είναι φρέσκο και δυσβάσταχτο.

Εξερευνήσαμε μαζί έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς ο Χάρι και οι φίλοι του εξελίχθηκαν κι αυτοί από εντεκάχρονα με διάπλατα μάτια σε νεαρούς ενήλικες που τα έχουν δει όλα.

Του διάβασα την τελευταία λέξη από το τελευταίο κεφάλαιο πριν από μερικά βράδια κι ακόμα νοιώθω έντονη τη στέρηση.

Όταν ξεκινήσαμε μαζί τα βιβλία πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, ήταν ακόμα αρκετά μικροκαμωμένος και «συμπαγής» ώστε να κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου ενώ του διάβαζα. Τώρα έχει γίνει πια ένα μεγάλο, βαρύ πλάσμα. Όταν καμιά φορά κάθεται στα πόδια μου –το κάνει κυρίως για πλάκα πλέον– μου κόβεται η αναπνοή.

Στο ενδιάμεσο διάστημα, εξερευνήσαμε μαζί έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς ο Χάρι και οι φίλοι του εξελίχθηκαν κι αυτοί από εντεκάχρονα με διάπλατα μάτια σε νεαρούς ενήλικες που τα έχουν δει όλα.

Δεν ξέρω αν το έχουν προσέξουν και άλλοι, αλλά αυτή η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ φαίνεται να το έχει με το γράψιμο. Το παιδί μου πέρασε πολλές ανυπόμονες ώρες περιμένοντας να διαβάσω ξανά και ξανά μια ιδιαίτερα ελκυστική φράση, ελπίζοντας να γίνει κολλητική η τόλμη της Ρόουλινγκ με το γράψιμο – και για τους δύο μας.

Οι ιστορίες της, καθηλωτικές, διαυγείς και προφητικές ενίοτε, έγιναν η σπίθα για πολλές συζητήσεις σχετικά με τον ρατσισμό, τον αυταρχισμό, την καλοσύνη και την αφοσίωση (τυφλή και μη) την ώρα που τον έβαζα για ύπνο.

Να είναι ευλογημένα αυτά τα βιβλία που μου έδωσαν την αφορμή να συζητήσω για τέτοια βαριά ζητήματα με ένα παιδί του δημοτικού.

Εκτός των άλλων, τα βιβλία βρίθουν δυνατών θηλυκών χαρακτήρων. Όχι μόνο η Ερμιόνη, που αποτελεί τη διανοητική και ηθική πυξίδα αυτού του σύμπαντος, αλλά και η αγαπημένη μου Λούνα Λάβγκουντ, ένα περίεργο κορίτσι που όμως νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της – ψύχραιμη, οξυδερκής και απαθής στις επιτιμητικές ενίοτε κρίσεις των άλλων. Αργά ή γρήγορα, ο κόσμος αναγνωρίζει την αξία τέτοιων κοριτσιών.

Και βέβαια η Μόλι Ουέσλι, μητέρα όλων, που αποκαλύπτεται επίσης ως φοβερή μαχήτρια.

Σταδιακά, κατά την εξέλιξη της σειράς, εμφανίζονταν και κάποια «σκοτεινά» θέματα που κάποιες φορές με ανάγκαζαν να περιμένω για μήνες μεταξύ των βιβλίων, μέχρι να μου φανεί πιο έτοιμος να τα διαχειριστεί ο μικρός ακροατής μου.

Είναι συχνά ιδιαίτερα σκληρή η βία που εξαπολύουν ο Λόρδος Βόλντεμορτ και οι υποτακτικοί του. Φριχτά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς χαρακτήρες, ενώ ξανά και ξανά οι μικροί αναγνώστες έρχονται αντιμέτωποι με έναν εγκόσμιο πόνο. Όλα αυτά πρέπει να εξηγηθούν με κάποιο τρόπο.

Προσπάθησα. Πραγματικά προσπάθησα. Κάποιες φορές όμως, δεν υπάρχουν απαντήσεις, δεν υπάρχει τρόπος να προκύψει καλό από το κακό, και το μόνο που μπορείς να προσφέρεις είναι κάποια παραλλαγή της σοφής συμβουλής του Ντάμπλντορ: «Μη λυπάσαι τους νεκρούς, Χάρι. Να λυπάσαι τους ζωντανούς, και πιο πολύ από όλους, αυτούς που ζουν χωρίς αγάπη».

Κάποιες φορές όμως ήμουν απαρηγόρητη, έβαζα τα κλάματα και δεν μπορούσα να συνεχίσω το διάβασμα.


«Ένα βιβλίο είναι μόνο, βρε μαμά» με καθησύχαζε ο ανυπόμονος και ντροπιασμένος, εδώ που τα λέμε, γιος μου.

Δεν ήταν όμως μόνο ένα βιβλίο. Ήταν μια ιερή τελετουργία που κάναμε μαζί στο τέλος εκατοντάδων ημερών. Όταν είχαμε –ο ένας από μας ή και οι δύο– μια άσχημη μέρα, ξέραμε ότι μας περιμένει τουλάχιστον αυτή η απόκοσμη χαλάρωση στο τέλος της.

Εντάξει, ξέρω ότι δεν ήρθε αναγκαστικά το τέλος. Πολλοί φίλοι μου προτείνουν άλλα βιβλία για να συνεχίσουμε αυτό το τελετουργικό μας.

Ας είμαστε ρεαλιστές όμως. Πόσο θα αντέξει κι αυτός να κάθομαι να του διαβάζω; Κοντεύει έντεκα, σε ηλικία δηλαδή που μπορεί να γίνει δεκτός στη Σχολή Χόγκουαρτς και να ξεκινήσει την πορεία για να γίνει άντρας.

Με στοιχεία από το άρθρο "Leaving Harry Potter behind" της δημοσιογράφου της Boston Globe, Yvonne Abraham

 

Βιβλίο
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Μπορούν να συνεχίσουν με τα βιβλία του Πέρσι Τζάκσον. Δεν θεωρώ κακό να υπάρχει μία στιγμή χαλάρωσης κάθε βράδυ και μπορούν να τροποποιήσουν τη διαδικασία ώστε το παιδί α διαβάζει μόνο του ένα κεφάλαιο κάθε βράδυ το ίδιο και η μητέρα και να ανταλλάσσουν εντυπώσεις
Ευτυχώς για το παιδί που τελείωσε ο Χάρι Πότερ γιατί στα 11 σου είναι αδιανόητο να σου διαβάζει η μαμά σου παραμύθια κάθε βράδυ. Ας ευχηθούμε στο αγόρι καλή λευτεριά, Τι ίδιο και στη μητέρα.
Το λύσαμε αυτό το θέμα εμείς στην Ελλάδα. Συνεχίζεις με αυτοβιογραφία Αγγελόπουλου, κατά κόσμον γνωστός και ως Ντάνος. Την άνοδο ενός λαϊκού παιδιού. Ή αλλιώς την απίστευτη τύχη που μπορεί ξαφνικά να σου χαρίσει η ζωή (και που ομολογουμένως διαχειριστηκε σωστά και δεν ξέφυγε).