Τα "ευγενή" κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση

Τα "ευγενή" κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση Facebook Twitter
Το κτήμα Παρπαρούση είναι μια σύγχρονη «κιβωτός», έκτασης είκοσι στρεμμάτων, με ελεύθερα ζώα ανάμεσα στ' αμπέλια, στα οπωροφόρα και τις υπόλοιπες καλλιέργειες
0

Τα κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση τα γνωρίζω χρόνια. Με κάποιες από τις ετικέτες τους ξεκίνησα να δοκιμάζω, να συγκρίνω, να μαθαίνω. Δεν συνέβαινε το ίδιο με τους ανθρώπους ‒ απλή, τυπική συναναστροφή στις εκθέσεις κρασιού. Είχα διαμορφώσει εξαρχής καλή εικόνα, μα δεν έτυχε να αναπτύξουμε περισσότερες σχέσεις.

Πριν από λίγους μήνες, σε μια τιμητική εκδήλωση για το έργο της εμβληματικής Ρωξάνης Μάτσα, κάθισα στο ίδιο τραπέζι με τον κ. Θανάση Παρπαρούση. Γνώρισα, λοιπόν, έναν θαυμάσιο άνθρωπο και κατάλαβα αμέσως ότι τα κρασιά του έχουν χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς και του χαρακτήρα του: ευγένεια, φινέτσα, πραότητα, ποιότητα.

Μόλις διασχίσεις την είσοδο του κτήματος, όλα αλλάζουν. Μια σύγχρονη «κιβωτός» έκτασης είκοσι στρεμμάτων, με ελεύθερα ζώα ανάμεσα στ' αμπέλια, στα οπωροφόρα και τις υπόλοιπες καλλιέργειες. Απέναντι από τους γιγαντιαίους κάκτους, το οινοποιείο και το κτίσμα, όπου γίνονται οι οινικές δοκιμές. Ατμόσφαιρα μιας άλλη εποχής.

Τέλος Αυγούστου βρίσκομαι για τρύγο στην ορεινή Αιγιαλεία. Ο βροχερός καιρός μάς κρατάει μακριά από το αμπέλι. Αποφασίζω να πεταχτώ μέχρι την Πάτρα, να επισκεφθώ επιτέλους το οινοποιείο της οικογένειας Παρπαρούση. Η περιοχή ήταν κάποτε αγροκτήματα, ο αστικός ιστός της πόλης επεκτάθηκε βίαια όμως και σήμερα η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Η χαρά του εργολάβου.

Αλλά μόλις διασχίσεις την είσοδο του κτήματος, όλα αλλάζουν. Μια σύγχρονη «κιβωτός» έκτασης είκοσι στρεμμάτων, με ελεύθερα ζώα ανάμεσα στ' αμπέλια, στα οπωροφόρα και τις υπόλοιπες καλλιέργειες. Απέναντι από τους γιγαντιαίους κάκτους, το οινοποιείο και το κτίσμα, όπου γίνονται οι οινικές δοκιμές. Ατμόσφαιρα μιας άλλη εποχής.

Με υποδέχεται η Εριφύλη, που μαζί με τη Δήμητρα συμμετέχουν ενεργά στο έργο του πατέρα τους. Περιμένοντας τον κύριο Θανάση, με ξεναγεί στο κτήμα, μου μιλάει για τα κύρια αμπελοτόπια που βρίσκονται πιο δυτικά, τις διαφορές, τις καλλιεργήσιμες ποικιλίες. Ο κύριος Θανάσης φτάνει και η πρώτη ερώτηση που του κάνω αφορά την εξέλιξη του φετινού τρύγου και την ποιότητα των σταφυλιών. Μου απαντά σύντομα και περιεκτικά «είναι μια χρονιά που προϋποθέτει εμπειρία».

Τα "ευγενή" κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση Facebook Twitter
Η είσοδος του οινοποιίου.

Με προσκαλούν να δοκιμάσουμε παρέα τα κρασιά τους. Προχθές που έφυγα από την Αθήνα για αμπέλια ξεκίνησα, μα, τελικά, ο «παράδεισος» δεν μπορεί να περιμένει. Απρόσμενο όνειρο οι χρονιές που δοκιμάζουμε, το ένα φέρνει το άλλο κι έτσι γέμισε το μακρύ τραπέζι φιάλες, πλατό τυριών, λίγους ακόμα μεζέδες, για να μη μας πειράξει το κρασί... Στο τέλος, η κυρία Βάσω, η καλοσυνάτη σύζυγος του κυρίου Θανάση, έβγαλε ένα ταψί γεμιστά που είχε ετοιμάσει για την οικογένεια.

Η φιλοξενία είναι μια λέξη που σε γενικές γραμμές χαρακτηρίζει τους οινοποιούς παντού στον κόσμο, μα εδώ πρόκειται για κάτι άλλο, ανώτερο. Η οινοποσία φέρνει χαλάρωση και η χαλάρωση διηγήσεις. Έτσι, άκουσα έκπληκτος την ιστορία της πρόσκλησης σε δείπνο στη Γερμανία (αν θυμάμαι σωστά στην Κολονία), τις φιάλες και τις σοδειές που ανοίχτηκαν.


Κάτι ξέρει ο Fred Dame MS που δηλώνει ότι «η δουλειά του οινοχόου είναι η καλύτερη του κόσμου». Φαντάζομαι τον οινοχόο εκείνο το βράδυ, που διαχειρίστηκε τόσες φιάλες Romanée-Conti από δεκάδες διαφορετικές σοδειές, οι περισσότερες αγορασμένες σε δημοπρασίες.

Τα "ευγενή" κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση Facebook Twitter
Η Εριφύλη και ο Θανάσης Παρπαρούσης.

Μετά από σχεδόν τέσσερις ώρες δοκιμών, φαγητού και κουβέντας, αποχαιρέτησα τη φιλόξενη οικογένεια Παρπαρούση. Η «επίγευση» της απολαυστικής ημέρας επέμενε για ώρες. Τα απρόσμενα είναι τα καλύτερα στη ζωή.

Δοκιμάζοντας, ξεχώρισα και σας προτείνω από ετικέτες και σοδειές που μπορείτε εύκολα να βρείτε στις κάβες:

ΟΙΝΑΡΙ / Αγιωργίτικο - Μαυροδάφνη

Τα "ευγενή" κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση Facebook Twitter

Χαρμάνι των δύο βασικών ερυθρών ποικιλιών της Πελοποννήσου με παλαίωση για 9 μήνες σε δρύινα βαρέλια. Ένα μαλακό και απολαυστικό καθημερινό ερυθρό κρασί που πίνεται ευχάριστα και δροσερό. Άξιος συνοδός κρεατοφαγίας, αν και το προτιμάμε με πληθωρικά τυριά.

ΝΕΜΕΑ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟΣ RESERVE / Αγιωργίτικο

Τα "ευγενή" κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση Facebook Twitter

«Κόντρα στο ρεύμα» όσων αναζητούν «μαρμελαδένια» Αγιωργίτικα από υπερώριμα σταφύλια, η Νεμέα αυτή έχει βουργουνδικό χαρακτήρα, λεπτότητα και φινέτσα που συναντά κανείς σε σπουδαία ερυθρά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και τσιτάτα. Πρόσφατα σέρβιραν αυτήν τη Νεμέα Reserve (εσοδείας 2012) στο ζεύγος Μακρόν, στο παρισινό αστεράτο εστιατόριο Mavrommatis, και φήμες λένε ότι εντυπωσιάστηκε. Αγνοήστε την πολιτική και το lifestyle, μα αναλογιστείτε πόσο σημαντική είναι η αποδοχή ενός ελληνικού ερυθρού από καλοαναθρεμμένους Γάλλους. En marche, λοιπόν!

ΤΑΩΣ / Μαυροδάφνη

Τα "ευγενή" κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση Facebook Twitter

Εδώ βρισκόμαστε σε «δύσκολη» πίστα. Την πρώτη φορά που δοκίμασα Ταώς (παγώνι) στη ζωή μου, ομολογώ, δυσκολεύτηκα. Κυριακή μεσημέρι, μέσα Ιουλίου... δεν κάνεις τέτοια λάθη. Από το λάθος έμαθα και την επομένη, με δροσερό καιρό και αερισμό για ώρες, γεύτηκα ένα από τα ωραιότερα ερυθρά που παράγει ο τόπος μας. Τίποτα δεν συγκρίνεται με τις συγκινήσεις που προσφέρει το Ταώς. Στο έγκυρο περιοδικό «Decanter» του περασμένου Αυγούστου ψηφίστηκε το καλύτερο ελληνικό ερυθρό, με 96/100.

Όλα τα παραπάνω είναι ερυθρά. Μεγάλη επιτυχία του Θανάση Παρπαρούση (που ξεκίνησε τη δραστηριότητά του το 1974) είναι η γκριζωπή ποικιλία Σιδερίτης που δίνει τις ετικέτες Δώρα Διονύσου (λευκό) και Petite Fleur (ροζέ). Σπάνια τοπική ποικιλία που ωριμάζει τον Νοέμβριο. Ευτυχώς γι' αυτούς, δυστυχώς για εμάς, και οι δύο ετικέτες (εσοδείας 2017) εξαντλήθηκαν από την ελληνική αγορά την περασμένη άνοιξη, λόγω αυξημένης ζήτησης στη βόρεια Αμερική. Περιμένουμε να γευτούμε σε μερικούς μήνες, λοιπόν, τι καλό θα δώσει το 2018.

Τα "ευγενή" κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση Facebook Twitter
Petite Fleur
Τα "ευγενή" κρασιά της Οικογένειας Παρπαρούση Facebook Twitter
Δώρα Διονύσου

Στην εποχή του λυσσαλέου ανταγωνισμού, η επιβίωση απαιτεί στομάχι και υπάρχουν ευτυχώς οινοποιοί που είναι προσηλωμένοι στη δουλειά τους, το αμπέλι και το οινοποιείο. Χαιρόμαστε ειλικρινά να γνωρίζουμε τέτοιους ανθρώπους.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ