Αφιερωμένο στους φίλους του κοκκινιστού. Από την Ελένη Ψυχούλη

Αφιερωμένο στους φίλους του κοκκινιστού. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter
2

Μαζί του με δένει μια ιδιαίτερη αγάπη, τέτοια, δηλαδή, που ακόμη κι έχω φάει το μεσημέρι το δικό μου που το μαγειρεύω ακριβώς στα γούστα μου, το βράδυ δεν θα αρνηθώ να το παραγγείλω στο εστιατόριο.

Από προσμονή και περιέργεια μαζί. Να δω με τι το σερβίρουν-άλλη γεύση έχει με χοντρό μακαρόνι, άλλη με μισόχοντρο και άλλη με τηγανητές πατάτες-να δω πόσο τρυφερό θα είναι το κρέας, με τί κομμάτι το έχουν φτιάξει-άλλη γεύση έχει με ελιά και άλλη με ποντίκι-,να δω αν η σάλτσα θα έχει κανέλα, μπαχάρι ή και τα δυό μαζί, αν η μαγείρισσα φρόντισε να κόψει με λίγη ζάχαρη την ξινίλα της ντομάτας, αν το μαγειρεύει με κατακόκκινη ή ροζέ σάλτσα, με φρέσκια ντομάτα, με κονκασέ ή με πελτέ ή μήπως και με τα τρία μαζί;-αν έβαλε σκόρδο ή μόνο κρεμμύδι, αν το έσβησε με κρασί, και ω! Θεέ μου! πόσες εκδοχές για ένα μόνο όνομα, μια συνταγή.

Αυτή, εξ’άλλου είναι και η γοητεία του παραδοσιακού, που χρίζεται κλασικό γιατί ο κάθε μάγειρας βάζει το χεράκι του για να του δώσει τη δική του αύρα, τη δική του νοστιμιά, παίζοντας στις χαμηλές νότες της ελάχιστης παραλλαγής-που κάνει τη διαφορά.

Τα πιο πετυχημένα του προσωπικού μου κοκκινιστολογίου

 

Στις Νοστιμιές της Μαίρης ( Ύδρας 2, πλ. Αγ. Γεωργίου, 2108229239) από τα χεράκια της σέξυ Μαιρούλας, με σπιτικές φρεσκοτηγανισμένες πατάτες.

Στο Καλωσόρισμα του Αντώνη (Γ. Λύρα 41, Κηφισιά, 2108017869) με τρυφερό κατσικάκι, μπόλικη φρέσκια ντομάτα και σαντορινιά ντοματίνια, σβησμένο με γλυκό κρασί του νησιού και σερβιρισμένο με μέτριο μακαρόνι.

Στην ‘Αλεξάνδρα (Λ. Αλεξάνδρας & Ζωναρά 21, Πάρκο Παναθήναια, 2106420874) με μοσχαρίσια μάγουλα και σερβιρισμένο με παραδοσιακό, νόστιμο στριφτούδι. 

Στην Παλιά Φάβα (Ηρώων Πολυτεχνείου 15, Ηλιούπολη, 2109939900) μαγειρεμένο με φρέσκια ντομάτα και ροζέ σάλτσα, με χοντρό μακαρόνι και πασπαλισμένο με κεφαλοτύρι, από την κυρία Ντίνα, την πιο νόστιμη μαμά-μαγείρισσα του Λεκανοπεδίου.

Στον Μπάρμπα-Θανάση (Πάρνηθος 17, Φραγκοκλησιά, 2106815675), ίσως το νοστιμότερο απ’όλα, μαγειρεμένο με ποντίκι που διαλύεται στην επαφή με το πιρούνι, ισορροπημένο άρωμα από μπαχάρι και χοντρό μακαρόνι.

Στο Κουτούκι (Μακρυγιάννη 115, Μοσχάτο, 2104822040), έντονα ντοματένιο χωρίς περιττά λίπη, με κρέας που δεν χρειάζεται μαχαίρι για να κοπεί και σερβιρισμένο με φρεσκοτηγανισμένες πατάτες κομμένες στο χέρι.

Στο  Koύβελο (Γενναίου Κολοκοτρώνη 66, Κουκάκι, 2109221183) σε εκδοχή κυριακάτικου ροζμπίφ, και ανανεωτικής παράδοσης, μελωμένο, ντοματένιο και σερβιρισμένο με αλάδωτες, αληθινές πατάτες.

Στη Ζωοδόχο Πηγή (Κατσούλη 77, Καμίνια, 2104814438), όπως ακριβώς θα το έφτιαχνε η μαμά σου αν ήταν μεγάλη μαγείρισσα.

 

Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT

σχόλια

2 σχόλια
Εγώ το ακριβώς αντίθετο, δεν το τρώω έξω ποτέ.Ίσως γιατί έχω συνηθίσει σε δεινές μαγείρισσες, όπως η μαμά μου, οι θείες, οι γιαγιάδες που έκαναν καταπληκτικά κοκκινιστά και το <<έξω>> μου φαίνεται πάντα πιο άνοστο.Το ίδιο ισχύει και για πολλά φαγητά, κλασικά ελληνικά, τα καθημερινά μαμαδίστικα που λένε, όπως τα λαδερά και ειδικά τα γεμιστά, φρικασέ, σούπες, όσπρια, γιουβαρλάκια, πίτες και άλλα πολλά, τα ευχαριστιέμαι σπιτικά μαγειρεμένα.Παραξενιά;Μπορεί.