Καραμέλες Αστακού

Καραμέλες Αστακού Facebook Twitter
4

Στον μικρό ξενώνα της Ορεινής Κορινθίας, θα κοιμηθούμε στο χθες. Στο διακοσμητικό σύμπαν που έχει επιμεληθεί η κυρία Καίτη, με κουρελούδες, υφαντά, πλαστικές αζαλέες, μπομονιέρες-διακοσμητικά, πορσελάνινες μαρκησίες και μπακιρένια μπρίκια.

Ο μινιμαλιστής θα το έλεγε κιτς. Αυτό το εμπριμέ, κλαρωτό φόντο που φιλοξένησε την παιδική μου ηλικία σε σπίτια σαν της κυρίας Καίτης, που στη σερβάντα στήνουν τις επιχρωματισμένες φωτογραφίες του παππού πλάι στο κρυστάλλινο μπολ με το κέρασμα. Καραμέλλες Αστακού.

Η σκληρή καραμέλλα που στην καρδιά της κρύβει μια σχεδόν μαλακή κρέμα καρύδας, κακάο ή-μήπως πραλίνας; Τεράστια για τα παιδικά μας στόματα, άκαμπτη για τα παιδικά δόντια, την πιπιλούσες για μια αιωνιότητα και μια μέρα, μέχρι το γλυκό σάλιο να ποτίσει τα δάχτυλα, τα μάγουλα, να φτάσει μέχρι τα μαλλιά και να τα κολλήσει, να τρέξει στο στήθος να κοκκαλώσει τα ρούχα, μετά να ραγίσεις επιτέλους την καρδιά της, να ρουφήξεις λίγη-λίγη την κρέμα, να βαρεθείς το πολύ το κύριε-ελέησον της γλύκας να φτύσεις τα υπολείματα στο τασάκι, να γίνει έξαλλη η μαμά. Κ

Καταδέχομαι το κέρασμα της κυρίας Καίτης, μετά από 40 χρόνια η καραμέλλα μου φαίνεται μικρότερη, σχεδόν χωρά στο στόμα «των μεγάλων», ίδια γεύση αλλά λιγότερο γλυκιά-ίσως την επηρεάζουν οι ενήλικες πίκρες-ίδιο μυστήριο: άχρωμη, διόλου θελκτική αν την βάλεις ανάμεσα στα φλούο mash mellows των καιρών, τεράστια, σε ξεθυμασμένο περιτύλιγμα με ένα απειλητικό ζουζούνι που καθώς την ξετυλίγεις κουνά τις κεραίες του-κατσαρίδα έτοιμη να σου επιτεθεί.

Και είναι να απορείς. Ποιός σκέφτηκε να δώσει το όνομα ενός οστρακόδερμου που απουσιάζει από τη γευστική αλλά και τη γλωσσική νοημοσύνη ενός παιδιού για να το δελεάσει. Αν σήμερα ο εμπνευστής τους είχε εκθέσει την ιδέα του στους μάνατζερς των marketings θα είχαν σκίσει τα πτυχεία τους, θα έκοβαν το δρόμο της δόξας για τον γλυκό Αστακό. Που έγινε διάσημος, έκαψε τις καρδιές γενεών και γενεών από τη δεκαετία του '50 και κυκλοφορεί απτόητος την ανυπέρβλητη κλασικότητά του.

«Βάλτε μου και λίγες Αστακού» λέει η μαμά μου στο καφεκοπτείο που αγοράζει ελληνικό. Για να αντιληφθείς ευθύς πως εννοεί καραμέλλες γενικώς. Καθότι ειδικώς, υπάρχουν κάποιες συνταγές επιτυχίας που ξεπερνούν όλους μαζί τους κώδικες της εμπορικότητας. Στο γευστικό μυστικό που κάτω από το περιτύλιγμα κάτι μυστικό έχει να ψιθυρίσει στη γλώσσα.

Γεύση
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

4 σχόλια