Η κολοκυθιά της ντόπας .

ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ που απασχολούν τον αθλητισμό: ντοπαρισμένος τελικά είναι όποιος πιάνεται; Πρώτος το διατύπωσε ο Χρήστος Τζέκος. Χωρίς ερωτηματικό. Ο άλλοτε εθνικός προπονητής στίβου, που, εκτός από το ότι είχε γεμίσει το σακάκι του με μετάλλια- παράσημα, είχε κιόλας αποκτήσει αυτή την απαράμιλλη βλάχικη έπαρση που του επέτρεπε να δηλώσει το αμίμητο: «Ντοπαρισμένος είναι όποιος πιάνεται ντοπέ». Σήμερα ο Τζέκος είναι κατηγορούμενος. Όχι στον Άρειο Πάγο, αλλά σε ένα λυόμενο της Ευελπίδων. Θεατές δεν είναι όλη η Ελλάδα, αλλά οι γραφικοί πελάτες του δικαστηρίου, ασκούμενοι δικηγόροι και δημοσιογράφοι, όπως ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, που πιστεύουν πως η υπόθεση Θάνου Κεντέρης είναι μια από τις αιτίες της συλλογικής μας κατρακύλας. Δεν έχει και άδικο. Κεντέρης, Θάνου και Τζέκος δεν είναι πια ούτε οι «φτωχοί συγγενείς». Τι γίνεται με την Πηγή Δεβετζή, όμως; Ο διετής αποκλεισμός της επειδή απέφυγε να δώσει δείγμα το 2009 στη Γιάλτα μάς γύρισε πάλι στο καλοκαίρι του 2004. Η ολυμπιονίκης τριπλουνίστρια είχε κερδίσει επάξια τον σεβασμό όλων μας. Χαμηλών τόνων, χωρίς εθνικοπατριωτικές κορόνες, με σταθερή παρουσία στο top επίπεδο και πάρα πολλές διακρίσεις. Αποσύρθηκε ήρεμα, χόρεψε λίγο σε reality στην TV και μετά αποφάσισε να ξαναγυρίσει. Και τότε τιμωρήθηκε. Είναι να απορείς, όμως, πάλι. Ντοπαρισμένος είναι όποιος πιάνεται; Ντοπαρισμένος είναι όποιος αποφεύγει τον έλεγχο; Ντοπαρισμένος είναι όποιος τον τσακώνει ο ΣΕΓΑΣ; Ντοπαρισμένος είναι όποιος πέφτει στα δίχτυα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου (IAAF); Και ποιος είναι ο ρόλος, αλήθεια, της IAAF στην υπόθεση της Δεβετζή; Το περιστατικό για το οποίο τιμωρείται το 2011 συνέβη το 2009. Γιατί; Επειδή αποφάσισε να επιστρέψει στην ενεργό δράση; Δεν επιθυμώ να αθωώσω τη Δεβετζή για το γόητρο της φυλής. Αν παρανόμησε, πρέπει να τιμωρηθεί, αλλά, όπως θίγεται πλέον η αξιοπιστία των αθλητών υψηλού επιπέδου, πρέπει να επανεξεταστεί και το σύστημα ελέγχου και ποινών της IAAF. Γιατί θυμίζει περισσότερο ένα όργανο που δρα με συμπάθειες, εμπάθειες και βεντετισμούς παρά μια οργάνωση που οφείλει να προστατεύει τον στίβο.