Ο Ακίλε Πολονάρα και η σύζυγός του, Έρικα Μπουφάνο, μίλησαν στην ιταλική εκπομπή Le Iene και τον δημοσιογράφο Νικολό Ντε Βίτις, περιγράφοντας τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής τους και τη μάχη του 34χρονου φόργουορντ της Ντινάμο Σάσαρι με τη λευχαιμία.
«Μου είπαν ότι είχα 90% πιθανότητες να πεθάνω», θυμάται ο Πολονάρα. «Αλλά δεν θα με ξεφορτωθείτε έτσι εύκολα».
Ήταν η πρώτη φορά που ο Ιταλός διεθνής μίλησε δημόσια για όσα βίωσε τους τελευταίους μήνες, από τη διάγνωση, μέχρι τη μεταμόσχευση μυελού των οστών και την επίπονη ανάρρωση.
Η διάγνωση ήρθε τον Ιούνιο, λίγους μόλις μήνες μετά την επιστροφή του στα παρκέ, ύστερα από θεραπεία για καρκίνο των όρχεων. Ακολούθησαν εξαντλητικοί κύκλοι χημειοθεραπείας και, στις 25 Σεπτεμβρίου, μεταμόσχευση μυελού των οστών στη Βαλένθια, με δότρια μια νεαρή γυναίκα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όμως η πορεία δεν ήταν χωρίς εμπόδια. Λίγες ημέρες μετά τη μεταμόσχευση, ο Πολονάρα υπέστη εγκεφαλική εμβολή και οι γιατροί τον έθεσαν σε τεχνητό κώμα για δέκα ημέρες. «Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα», λέει. «Ήταν σαν να κοιμόμουν».
Η σύζυγός του, Έρικα Μπουφάνο, περιγράφει εκείνες τις πρώτες στιγμές μετά το ξύπνημα: «Με ρωτούσε πράγματα που δεν είχαν συμβεί ποτέ, τραγουδούσε, έκλαιγε. Οι γιατροί μας έλεγαν να ελπίζουμε, αλλά ήξεραν πόσο κρίσιμη ήταν η κατάστασή του».
Σήμερα, ο Ιταλός διεθνής βρίσκεται εκτός κινδύνου και ακολουθεί εντατική φυσιοθεραπεία, προσπαθώντας να ανακτήσει πλήρως την κινητικότητα του δεξιού του χεριού. Πήρε εξιτήριο στα τέλη Οκτωβρίου και ανυπομονεί να ξανασμίξει με τα παιδιά του, τη Βικτόρια και τον Ακίλε Τζούνιορ. «Χρειάζομαι τις αγκαλιές τους — μου δίνουν δύναμη», λέει χαμογελώντας.
Παρά τη δοκιμασία, ο Πολονάρα δεν μιλά σαν άνθρωπος που απλώς επέζησε, αλλά ως αθλητής που συνεχίζει να θέτει στόχους: «Θα χρειαστεί χρόνος», παραδέχεται. «Αλλά θέλω να επιστρέψω στο γήπεδο. Αν αποδεχόμουν έναν ρόλο εκτός παρκέ, θα σήμαινε ότι τα παράτησα».
Πριν κλείσει τη συνέντευξη, έστειλε ένα μήνυμα ελπίδας και ευαισθητοποίησης: «Χρειάζονται πολλοί δότες. Αν ο καθένας κάνει ένα μικρό βήμα, μπορούν να σωθούν ζωές. Η δική μου είναι μία από αυτές».
