Με τον τέταρτο κύκλο του, το The Bear επανέρχεται εν μέρει στις αρχικές του ρυθμίσεις  

Με τον τέταρτο κύκλο του, το The Bear επανέρχεται εν μέρει στις αρχικές του ρυθμίσεις   Facebook Twitter
O τέταρτος κύκλος της σειράς επιτρέπει στους χαρακτήρες (αλλά και στους θεατές) την πολυτέλεια της ανακούφισης.
0


Η ΑΓΑΠΗ ΦΕΡΝΕΙ
 την οικειότητα, η οικειότητα την γκρίνια και η γκρίνια την περιφρόνηση. Μετά τον «διχαστικό» τρίτο κύκλο του The Bear, μιας τηλεοπτικής σειράς που (δικαίως) αγαπήθηκε όσο ελάχιστες τα τελευταία χρόνια και εξελίχθηκε σε «φαινόμενο», δεν ήταν λίγοι εκείνοι που εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια, την γκρίνια και την περιφρόνησή τους ακόμα, ως απατημένοι εραστές ή ως εθισμένοι σε μια ουσία που ξαφνικά και απροειδοποίητα άλλαξε η σύσταση και το εφέ της. Ο φρενήρης ρυθμός του πρώτου κύκλου με τα διαρκή «εγκεφαλικά» στην κουζίνα και το συναισθηματικό ντελίριο του (ανεπανάληπτου ομολογουμένως) δεύτερου δεν είχαν εξαφανιστεί, έμοιαζαν όμως να έχουν χαθεί σε μια υπαρξιακή αχλή και σ’ ένα αργόσυρτο κρεσέντο ενδοσκόπησης που τύλιγε τον τρίτο. Η σειρά φαινόταν να αντικατοπτρίζει την συναισθηματική παράλυση του κεντρικού της χαρακτήρα, του σεφ Καρμ, ο οποίος βυθιζόταν όλο και πιο βαθιά στα αδιέξοδα που ο ίδιος είχε μεθοδικά χτίσει. Ήταν γενναία και φιλόδοξη και λυρική και αντισυμβατική τηλεόραση, από την άλλη όμως δεν μπορεί κανείς και να διαφωνήσει εντελώς με όσους και όσες διαμαρτύρονταν ότι χάθηκε, αν όχι η μπάλα, σίγουρα η σπιρτάδα, η ένταση, η πλοκή. 

Το χάος, οι εκρήξεις, οι ομηρικοί καυγάδες, τα πυροτεχνικά ξεσπάσματα έχουν αντικατασταθεί από την ανακωχή, τη νηφαλιότητα, την πίστη στην εξέλιξη (και την χαρά) της ζωής.

Ποτέ όμως το The Bear δεν ήταν περί πλοκής στην πραγματικότητα, αλλά περί χαρακτήρων, γήινων και τρωτών, και περί διαλόγων που αναδεικνύουν τις μαγικές, παράξενες και ιαματικές υφές της καθημερινότητας. Μετά την οργή και τον πόνο και την ενοχή έρχεται η λύτρωση, η εξιλέωση, η αποτοξίνωση (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Αυτό συμβαίνει στον τέταρτο κύκλο της σειράς, ο οποίος επιτρέπει στους χαρακτήρες (αλλά και στους θεατές) την πολυτέλεια της ανακούφισης. Κι αυτό παρότι κρέμεται διαρκώς από πάνω τους ένα ρολόι που ξεκινά στην αρχή του πρώτου επεισοδίου να μετρά ανάποδα από τις 1.440 ώρες (δύο μήνες). Τόσος είναι ο χρόνος που μένει στους ήρωές μας για να αποσοβήσουν το μοιραίο (το κλείσιμο του εστιατορίου), ιδανικά κερδίζοντας το πολυπόθητο Michelin αστέρι. 

Με τον τέταρτο κύκλο του, το The Bear επανέρχεται εν μέρει στις αρχικές του ρυθμίσεις   Facebook Twitter
Το χάος, οι εκρήξεις, οι ομηρικοί καυγάδες, τα πυροτεχνικά ξεσπάσματα έχουν αντικατασταθεί από την ανακωχή, τη νηφαλιότητα, την πίστη στην εξέλιξη (και την χαρά) της ζωής.

Ενδεικτικό του θετικού κλίματος, της συναισθηματικά θερμής ατμόσφαιρας και της ώριμης, στοχαστικής και απολογητικής στάσης των χαρακτήρων σ’ αυτόν τον τέταρτο κύκλο που θα μπορούσε να είναι και ο τελευταίος (ευτυχώς δεν θα είναι τελικά και λέω ευτυχώς γιατί ακόμα και στα πιο αδύναμά της, η σειρά αποτελεί διαμάντι για την τηλεόραση, όαση για το βλέμμα και βάλσαμο για την ψυχή) είναι ότι υπάρχει ένα επεισόδιο –το έβδομο– που μοιάζει με καθρέφτη του θρυλικού έκτου επεισοδίου του δεύτερου κύκλου. Όπως κι εκείνο έχει διάρκεια ταινίας σχεδόν (70 λεπτά), πολλούς από τους ίδιους εκλεκτούς γκεστ σταρ (Τζέιμι Λι Κέρτις, Μπομπ Όντενκερκ, Σάρα Πόλσον, Μαρκ Μαλέινι), και διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια οικογενειακής συγκέντρωσης. ‘Όμως το χάος, οι εκρήξεις, οι ομηρικοί καυγάδες, τα πυροτεχνικά ξεσπάσματα έχουν αντικατασταθεί από την ανακωχή, τη νηφαλιότητα, την πίστη στην εξέλιξη (και την χαρά) της ζωής. Είναι από τις στιγμές εκείνες που η τηλεοπτική μυθοπλασία σε πείθει ότι, αν τα βρεις με τον εαυτό σου και αποδεχτείς τους άλλους, όλα θα πάνε καλά. Ή τουλάχιστον, καλύτερα. 

Το τρέιλερ του 4ου κύκλου

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ