LIVE!

Θυμάστε τότε που τα σπίτια είχαν ένα συρτάρι όπου έμπαιναν τα καλώδια;

Θυμάστε τότε που τα σπίτια είχαν ένα συρτάρι όπου έμπαιναν τα καλώδια; Facebook Twitter
Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΟΤΕ ΠΟΥ τα σπίτια είχαν ένα συρτάρι όπου έμπαιναν τα καλώδια; Το μνημονεύω συχνά αυτό το συρτάρι όταν η καθημερινότητα φέρνει «ασύρματα» προβλήματα. Κάτι το ασύρματο πληκτρολόγιο που δεν συνδέεται, κάτι τα ασύρματα ακουστικά που δεν βρίσκουν το κινητό, κάτι το αυτοκαταστροφικό βασανιστήριο που ονομάζεται «ασύρματοι εκτυπωτές», με πιάνω καθημερινά ν’ αναρωτιέμαι γιατί ο κόσμος γύρω μου έχει προβλήματα που λύνονται με ένα καλώδιο.

Έχοντας ζήσει τη μετάβαση απ’ το ενσύρματο στο ασύρματο, έχοντας πολύ φρέσκια τη μνήμη της υπόσχεσης μιας απελευθερωτικής αποδέσμευσης απ’ την ύλη, φτάνω στο σήμερα και λέω: τελικά, απελευθερωθήκαμε; Έγινε η ζωή μας πιο εύκολη; Είναι τόσο κοινώς παραδεδεγμένη η ευκολία της απουσίας καλωδίου που δικαιολογείται τα καινούργια κινητά να μην έχουν θύρα για ακουστικά;

Aν το ασύρματο παρέμενε επιλογή, δεν θα ’γραφα τίποτα. Γράφω όμως γιατί ολοένα και περισσότερες συσκευές έρχονται χωρίς θύρες, θεωρώντας δεδομένη την προτίμηση του αγοραστικού κοινού σ’ έναν κόσμο αυξανόμενα άυλο, και γιατί το ν’ αγοράσεις ένα προϊόν που να μπορεί να ενταχθεί στο «τεχνολογικό νοικοκυριό» σου είναι ολοένα και πιο δύσκολο.

Όπως διαφέρει ο κόσμος ενός ανθρώπου που διαθέτει μόνο ένα κατσαβίδι και μια πένσα για τις δουλειές του σπιτιού από εκείνου που έχει προσεκτικά διαλεγμένα κλειδιά και ηλεκτρικό τριβείο, έτσι διαφέρει και ο κόσμος των ανθρώπων που παίρνουν τα καλώδιά τους στα σοβαρά από εκείνων που δεν βρίσκουν τη χρησιμότητά τους και νιώθουν πως είναι περιοριστικά, με τον περιορισμό αυτόν να λύνεται με την υιοθέτηση κάθε λογής «ασύρματου».

Δεν πιστεύω φυσικά ότι το καλώδιο και η εξαφάνισή του είναι ένα φαινόμενο γεννημένο σε κενό αέρος. Το καλώδιο, το CD, η βιντεοκασέτα, ο δίσκος, το χαρτί, το γράμμα, το χάρτινο βιβλίο −ακόμα και το ν’ ανοίγεις τις κουρτίνες με τα χέρια και όχι πατώντας ένα κουμπί που δίνει εντολή στο σύστημα το οποίο έχεις εγκαταστήσει να τις ανοίξει− αποτελούν κομμάτια μιας κουλτούρας που βρίσκει και αναγνωρίζει τον εαυτό της μέσα στην ύλη. Είναι χρηστικά αντικείμενα και ως τέτοια υπονοούν και αποδεικνύουν μια ανάγκη.

Η ίδια τους η ύπαρξη αποδεικνύει τη χρησιμότητά τους. Οι υποχρεώσεις που συνάγονται από την παρουσία τους, το ξέμπλεγμα των ακουστικών το πρωί, το κρύψιμο των καλωδίων σ’ ένα σπιτικό γραφείο, το σιχτίρισμα της χαλαρής σύνδεσης του εκτυπωτή σ’ έναν υπολογιστή, είναι κι αυτές μικρογεγονότα μιας καθημερινότητας που μπορεί να σε εξαναγκάσει να της δώσεις σημασία. Και μετά, η οργάνωση των καλωδίων ενός σπιτιού είναι από μόνη της πεδίο ικανοποίησης.

Άλλο είναι να έχεις τα απολύτως απαραίτητα και εντελώς άλλο να έχεις προνοήσει για διαφορετικών λογιών θύρες HDMI ή να έχεις στην κατοχή σου ένα καλώδιο ικανό να συνδέσει ένα λάπτοπ με μετατροπέα βιντεοκασέτας. Όπως διαφέρει ο κόσμος ενός ανθρώπου που διαθέτει μόνο ένα κατσαβίδι και μια πένσα για τις δουλειές του σπιτιού από εκείνου που έχει προσεκτικά διαλεγμένα κλειδιά και ηλεκτρικό τριβείο, έτσι διαφέρει και ο κόσμος των ανθρώπων που παίρνουν τα καλώδιά τους στα σοβαρά από εκείνων που δεν βρίσκουν τη χρησιμότητά τους και νιώθουν πως είναι περιοριστικά, με τον περιορισμό αυτόν να λύνεται με την υιοθέτηση κάθε λογής «ασύρματου».

Δεν βρίσκω καθόλου άσχετη την αφήγηση για τη σημασία της «ανεξαρτησίας», την υπονόμευση των κοινωνικών δεσμών και το πολιτισμικό διαζύγιο απ’ τα καλώδια. Μου φαίνεται πολύ λογικό να βλέπω την κουλτούρα που παράγει την ιδέα του «αυτόνομου και ανεξάρτητου ανθρώπου» να εξαφανίζει κάθε σημείο της καθημερινότητας που αποδεικνύει ότι έχουμε ανάγκες και ότι αυτές λύνονται με την αποδοχή του γεγονότος ότι, τελικά, εξαρτώμαστε.

Επειδή η τεχνολογία −νόμιζα− υπάρχει για να μας είναι χρήσιμη, πίστευα ότι θα φτιάξει έναν νέο κανόνα. Σκεφτόμουν ότι, όταν μιλάμε για χρηστικά αντικείμενα, αυθόρμητα θα κυριαρχήσει το πιο χρήσιμο και ότι αν ένα αντικείμενο δεν είναι χρήσιμο, θα βελτιωθεί ή θα περιπέσει σε αχρησία. Φυσικά. Εύκολα. Απ’ το αγοραστικό κοινό. Με τον ίδιο τρόπο που η οικονομική θεωρία έχει θεωρήσει δεδομένη την ιδέα του «homo economicus», του ορθολογικού εκείνου ανθρώπου που πράττει σύμφωνα με το συμφέρον του, έτσι κι εγώ θεμελίωσα τη ζωή μου πάνω στην ιδέα ότι αγοράζουμε χρήσιμα αντικείμενα και αφήνουμε στη λήθη τα άχρηστα.

Και μετά, ήρθε η πραγματικότητα και μου θύμισε ότι η ιδεολογία, στο τέλος, νικά την ίδια τη ζωή. Κάθε φορά που συστήνω σε κάποιον την ιδέα του ethernet −ασυνήθιστα συχνά για κάτι τόσο γνωστό−, κάθε φορά που ακούω την πρόταση «έχασα το ένα ακουστικό μου», μια πρόταση ολοκαίνουρια, καθότι μόλις τα τελευταία χρόνια κατέστη εφικτή μια τόσο μεμονωμένη απώλεια, και κάθε φορά που ένα ποντίκι κολοβό δεν «βρίσκει» το λάπτοπ για να συνδεθεί, αναρωτιέμαι πώς γίνεται να κατάπιαμε τόσο εύκολα την ιδέα ότι η λύση στους περιορισμούς της καλωδιακής σύνδεσης δεν είναι η βελτίωσή της αλλά η εξάλειψή της.

Μέχρι τώρα, καθόλου δεν με πείραζε το δόγμα των άλλων, των «Ασύρματων», καθότι συνυπήρχαμε ειρηνικά. Μόνο που, πλέον, οι μικρές τρύπες παντός μεγέθους που υπόσχονται εύκολη χρήση και εύκολη αποκατάσταση μιας βλάβης, με μια απλή αντικατάσταση καλωδίου, εξαφανίζονται. Αυτό συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο γιατί η πίστη στο ασύρματο έχει λάβει θρησκευτικές διαστάσεις και απαιτεί να επιβληθεί.

Συνδέω ευθέως το ζήτημα αυτό με την κυριαρχία των συνδρομών και την αυξανόμενα παρούσα φαντασίωση ότι το AI θα μας κάνει αθάνατες, μεταφορτώνοντας το είναι μας σ’ ένα ψηφιακό «για πάντα», απελευθερωμένο από ύλη, ιδιοκτησία και σάρκινα όρια. Το συνδέω επίσης με την ονείρωξη «πανταχού παρόντες χωρίς να μετακινηθούμε ρούπι», αυτή την υπόσχεση ψηφιακών χώρων που θα είναι σαν να πηγαίνουμε στην παραλία, σαν να ιππεύουμε, σαν να κάνουμε σεξ, αλλά απ’ την οθόνη μας, χωρίς καμία απολύτως επιβάρυνση.

Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της δήθεν ελευθερίας; Από τι υποφέρουμε τόσο πολύ που καταφεύγουμε στο άυλο για να σωθούμε; Μπορεί ποτέ η απάντηση στα προβλήματα ένσαρκων όντων να είναι η απάλειψη της ύλης; Βλέπω καμιά φορά στα social αυτά τα τέλεια οργανωμένα γραφεία, με τις άδειες επιφάνειες, που έχουν μόνο ένα notepad που κάνει τα πάντα και συμφέρει, χωρίς καλώδια, χωρίς ποντίκια, χωρίς γραφική ύλη, χωρίς αντικείμενα, χωρίς απόδειξη ότι κάποιος κάθεται σ’ αυτό το γραφείο και καταβάλλει κάποιον πνευματικό κόπο, και σκέφτομαι, αυτό ήταν που μας έτρωγε και το νικήσαμε;

Η ύλη είναι απόδειξη ότι συμβαίνουμε. Επειδή είμαι εντάξει μ’ αυτό, είμαι εντάξει με το γήρας, με το σώμα, με τις συλλογές δίσκων και με τα καλώδια. Εσείς;

Οπτική Γωνία
0

LIVE!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Ιλιρίντα Μουσαράι: «Ο πατέρας μου κατάφερε φέτος για πρώτη φορά να ψηφίσει και να αισθανθεί πολίτης όχι στην Ελλάδα, όπου ζει εδώ και τριάντα χρόνια, αλλά στην Αλβανία»

Πολιτική /  Ιλιρίντα Μουσαράι: «Η Αλβανία δεν είναι η “Κολομβία της Ευρώπης”»

Με αφορμή τις αλβανικές κοινοβουλευτικές εκλογές της 11ης Μαΐου, μία επίκαιρη συζήτηση με την Ιλιρίντα Μουσαράι, την αλβανικής καταγωγής πολιτική επιστήμονα και υποψήφια διδάκτορα στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ