ΘΕΑΤΡΟ
Θέατρο /

Τίμων ο Αθηναίος

Το γνωστό σαιξπηρικό έργο μεταφερμένο στη σύγχρονη πραγματικότητα των μεγάλων οίκων μόδας.

Τίμων ο Αθηναίος Facebook Twitter
LIFOTEAM
LIFOTEAM
1

Ο πλούσιος Αθηναίος ευγενής Τίμων ξοδεύει τα χρήματά του σε τεράστια συμπόσια από τα οποία περνάει ολόκληρη η Αθήνα. Όλοι όσοι τον περιτριγυρίζουν του δείχνουν αγάπη και τον κολακεύουν για ν' απολαμβάνουν τα δώρα του. Πολύ σύντομα τού ανακοινώνεται πως έχει χρεοκοπήσει και, όταν θα τρέξει στους «φίλους» του για να ζητήσει βοήθεια, το μόνο που θα εισπράξει είναι άρνηση. Οργισμένος από αυτό ο Τίμων απαρνείται ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, γίνεται μισάνθρωπος και αποφασίζει να πεθάνει μόνος μακριά από τους ανθρώπους που τόσο πολύ τον απογοήτευσαν.

Η παράσταση –μεταφερμένη στη σύγχρονη πραγματικότητα των μεγάλων οίκων μόδας– αποτελεί ένα σχόλιο στην εποχή μας: μια εποχή παράλογης πολυτέλειας και αδικαιολόγητων υπερβολών που διακόπηκε απότομα, όταν σταδιακά άρχισε να εξαπλώνεται η οικονομική κρίση.

Θέατρο

Tags

1

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η τραγική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη γίνεται θεατρική παράσταση

Θέατρο / Η σοκαριστική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη έγινε θεατρική παράσταση

Η παράσταση-ντοκουμέντο «801,5 μ.» βασίζεται στην υπόθεση του αδικοχαμένου φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων και ανεβαίνει από το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων στο Θέατρο Τζένη Καρέζη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η οδύνη που δεν εκλύεται

Θέατρο / Η οδύνη που δεν εκλύεται

Μέσα από μια πολυπρισματική θεατρική αφήγηση ο συγγραφέας του έργου «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» επιχειρεί να αναδείξει το πολυσύνθετο τοπίο καταπίεσης και εκφοβισμού που οδηγεί σε ακραία φαινόμενα βίας.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Φωκάς Ευαγγελινός: «Με ζουρνάδες έχω μεγαλώσει, στις ντίσκο χόρευα επειδή χόρευαν γύρω μου»

Οι Αθηναίοι / Φωκάς Ευαγγελινός: «Με ζουρνάδες έχω μεγαλώσει, στις ντίσκο χόρευα»

Από τους πιο αγαπητούς χορευτές και χορογράφους της Ελλάδας, ο Φωκάς Ευαγγελινός αφηγείται την πορεία του από τις εποχές που η τέχνη του χορού δεν έχαιρε μεγάλης αναγνώρισης μέχρι σήμερα που -ευτυχώς- τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αργύρης Ξάφης: «Η φράση “πάμε κι ό,τι γίνει” είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας που μας έχει γαμήσει σε αυτή τη χώρα σε κάθε επίπεδο»

Θέατρο / Αργύρης Ξάφης: «Να μου προτείνουν τι; Να αναλάβω το Εθνικό; Δεν με ενδιαφέρει»

Το «Πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» είναι από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν και με την ευκαιρία βρεθήκαμε με τον Αργύρη Ξάφη στο θέατρο Θησείο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Θέατρο / Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλά για τις εργασίες μεταστέγασής του στην οικία Αλεξάνδρου Σούτσου, για την πολύτιμη αρχειακή συλλογή αλλά και για το τι αναμένεται να γίνει με τα καμαρίνια σπουδαίων ηθοποιών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Περιμένοντας τον Γκοντό του Θεόδωρου Τερζόπουλου

Θέατρο / «Περιμένοντας τον Γκοντό»: Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος ανατρέπει όσα γνωρίζαμε για το αριστούργημα του Μπέκετ

Ένα ταξίδι, μια παράσταση, μια συνάντηση με τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη: από το Μιλάνο στην Αθήνα, από το Piccolo Teatro στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Θεόδωρου Τερζόπουλου προσφέρει μια ριζοσπαστική ανάγνωση του έργου του Μπέκετ.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
1 σχόλια
ex nihilio
ex nihilio
Η δυνατή μουσική δεν κατόρθωσε να καλύψει τον ήχο από το τρίξιμο των κοκάλων του Γουίλιαμ Σαίξπηρ.Έβγαλα το παπούτσι μου για να το πετάξω προς ένδειξη αγανάκτησης για το συγκλονιστικό αυτό υπερθέαμα, με σταμάτησαν.Έψαξα την τσάντα μου για οποιοδήποτε οπωροκηπευτικό για να το προσφέρω με θρησκευτική ευλάβεια στους εξαίρετους συντελεστές του έργου αυτού μα η αναζήτηση αποδείχτηκε άκαρπη.Η χορωδία βογγητών των ομοιοπαθούντων βασανισμένων ανθρώπων/θυμάτων που κάθονταν ολόγυρά μου έδωσε απάντηση στη σκέψη που ταλάνιζε το μυαλό μου: Αραγε αυτό είναι το απαύγασμα της νέας ελληνικής σκηνής;Βγαίνοντας, αφού άκουσα τον κ. Γαβαλά να διατυπώνει μετά λύπης τη δυσφορία του για το γεγονός οτι στην επέτειο της 17ης Νοεμβρίου δεν συμβαίνει καμιά γιορτή, κανένα τζέρτζελο για να πουλήσει κάνα ρούχο, στράφηκα προς την φίλη μου, τουρκάλα ηθοποιό του Κρατικού Θεάτρου της Κων/πολης και ζήτησα ταπεινά συγγνώμη για τον πόνο που βίωσαν τα μάτια και τα αυτιά της.Θεωρώ χρέος μου απέναντι το θεατρόφιλο ελληνικό κοινό, που στο άκουσμα του συνδυασμού Κρίτα-Μουμούρης-Σαίξπηρ θα μπορούσε ισως να ενδιαφερθεί να δεί το έργο αυτο, να δηλώσω τη δυσφορία και τη βαθιά απογοήτευσή μου για τον ξεπεσμό του ελληνικού θεάτρου.