Καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει καλά, όταν συμβαίνουν κάτι τέτοια. Οταν αργά το απόγευμα, την ιδανική ώρα για παραλία και τη χειρότερη για επιστροφή από τη δουλειά, ανάμεσα σε απλήρωτα αυτοκίνητα και τσαλακωμένες γραβάτες, εκεί που θα έπρεπε να χωράει η ελαφρότητα, εμφανίζεται η καταγγελία.
Συνέβη μια Παρασκευή απόγευμα σε μια μπερδεμένη και μποτιλιαρισμένη Αθήνα. Τόσο μπερδεμένη που ούτε καν την ένοχη απόλαυση ακρόασης ενός πεντάλεπτου εξοργισμένων ακροατών σε αθλητικά ραδιόφωνα μπορούσε να προσφέρει. Γιατί οι κάτοχοι των βαρύτονων φωνών, αυτών που συνήθως μιλάνε για τις τσέπες του Κόκκαλη, τις σκέψεις του Ντούσαν και τα μαλλιά του Σισέ, είχαν άλλες ορέξεις.
Οι αυτοδίδακτοι αθλητικοί σχολιαστές μετατράπηκαν σε Τράγκες σε trance και ουρλιάζοντας για τη φορολογία, το ΔΝΤ και τη βουλευτική ασυλία, κάλεσαν τους μισούς να βγούν στον δρόμο και τους άλλους μισούς (τα λαμόγια) να μπουν στη φυλακή. Η Αποκάλυψη έρχεται από κάτι τέτοιες λεπτομέρειες, σε μια ακίνητη Κατεχάκη.
Αυτά όμως αφορούν την ώρα του πανικού. Οταν όλα αυτά κοπάσουν, όταν η ρουτίνα σε κάποια στοιχειώδη μορφή επιστρέψει, οι ίδιες φωνές θα χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς ντεσιμπέλ για να ζητάνε, καπιταλιστικά και άκαρδα, χρήματα από τον ανόρεχτο πρόεδρο της ομάδας τους. Αυτό δεν λέγεται παραλογισμός, αλλά κανονικότητα. Το ερώτημα δεν είναι αν αυτή θα επιστρέψει ποτέ άλλα αν στην πραγματικότητα θέλουμε πίσω την «παλιά μας Ελλάδα». Μέχρι να λυθούν τα υπαρξιακά, τα μόνα ενδιαφέροντα αθλητικά πράγματα συμβαίνουν στο εξωτερικό.
Όπως εκεί που η Ίντερ και η Μπαρτσελόνα, δυο ομάδες με προϋπολογισμό μεγαλύτερο από την περιουσία του Βουλγαράκη, πάλεψαν για την πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Η μάχη δεν είχε μόνο τη λάμψη που τα ελληνικά play off θα αποκτήσουν όταν εμείς δανείσουμε το ΔΝΤ. Η μάχη είχε και καθαρόαιμη ποδοσφαιρική αλητεία, τραμπουκισμό και τον ορισμό του κώδικα της αλάνας.
Στο πρώτο παιχνίδι η Ίντερ δεν πότισε το γήπεδο, για να το κάνει δύσκολο για ποδοσφαιρικό κέντημα από την Μπαρτσελόνα. Στη Βαρκελώνη, όταν ο τακτικιστής της αυτοπεποίθησης (αν είσαι εχθρός, διαβάζεις αλαζονεία) Μουρίνιο κέρδισε καιροσκοπικά, οι Καταλανοί άνοιγαν το ποτιστήρι δίπλα του για να βραχεί το κοστούμι του και να μην μπορεί να πανηγυρίσει. Συμπέρασμα: ανεξαρτήτως χορηγών, η αλήθεια της μπάλας κρύβεται στον τσαμπουκά. Στην κοινωνία όμως, όπως ακούστηκε και στο ράδιο, αυτά δεν μετράνε, Μπάμπη μου, εδώ στην Ελλάδα μάς κόβουν τους μισθούς, με αυτά θα ασχολούμαστε; Εδώ έχουμε μπροστά μας μεταγραφές.
•ΕΙΠΩΘΗΚΕ: «Συμφωνήσαμε όλοι πως θα τηρηθεί ο προϋπολογισμός και πως θα φροντίσουμε για την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων μετά τους Αγώνες». Ο Παύλος Γερουλάνος ξεκαθαρίζει πως οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013 στη Θεσσαλία θα γίνουν κανονικά, με λιγότερα έξοδα μεν, με -επικίνδυνη ως προς τους συνειρμούς-ρητορική Ολυμπιακών Αγώνων δε.
σχόλια