ΦΩΤΙΕΣ

Συρτάρι Facebook Twitter
Ο Πάνος Αντωνόπουλος άνοιξε έναν μικρό εκδοτικό οίκο στην Ηρακλειδών, το Συρτάρι. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

«Συρτάρι»: Ένας νέος εκδοτικός οίκος κοσμεί το Θησείο

0

Ο πεζόδρομος της Ηρακλειδών στο Θησείο έχει αλλάξει πολλές φορές. Από δρόμος που φιλοξενούσε ουζάδικα και θορυβώδη καφέ, τα χρόνια της κρίσης ερήμωσε, λίγα μαγαζιά έμειναν σταθερά, και τα δύο τελευταία πήρε νέα πνοή, με μαγαζιά πιο ψαγμένα που ανακαλύπτουν οι foodies, καφέ, ένα ωραίο κουρείο, ένα κατάστημα με ποδήλατα – όταν κάθεσαι μια ανάσα από την πάντα πολύβουη Αποστόλου Παύλου νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε μέρος εξοχικό. Είναι σαν θαύμα το ότι κρατάει ακόμα την αίγλη της παλιάς γειτονιάς, με τον κόσμο να μοιράζει καλημέρες και το σύστημα να αντέχει στην επέλαση των Airbnb.

Θαύμα μοιάζει και το ότι μετά την κρίση και την πανδημία οι άνθρωποι επιχειρούν. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Πάνος Αντωνόπουλος που με μια ομάδα συνεργατών άνοιξε έναν μικρό εκδοτικό οίκο στην Ηρακλειδών, το Συρτάρι.

Η ιστορία του εκδοτικού οίκου ξεκινά ακριβώς τον Μάρτιο του 2020, μία μέρα πριν μπούμε σε καραντίνα –μόνο για 14 μέρες, αν θυμάστε– και ο πρώτος τίτλος έφτασε από το τυπογραφείο την ίδια μέρα, ήταν τα «Αντι-κείμενα» της Άννας Βασιάδη – τα αντίτυπα έμειναν εκεί, στο κλειδωμένο μαγαζί, δεν τοποθετήθηκαν καν στα ράφια.

Μπορεί να μην ήταν η καλύτερη αρχή, ωστόσο ο Πάνος και οι συνεργάτες του δεν αποκαρδιώθηκαν, μοιράστηκαν την πρώτη τους έκδοση με φίλους και γνωστούς και στη συνέχεια έβγαλαν κι άλλους τίτλους, δεκαπέντε συνολικά, νέες φωνές συγγραφέων που άξιζε να βρουν τον δρόμο τους και μια θέση στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων.

Ποίηση, διηγήματα, νουβέλες απαρτίζουν τον σημερινό κατάλογο του Συρταριού που αριθμεί 29 νέες εκδόσεις. «Μικρή φόρμα κυρίως –ακόμα και τώρα επιμένουμε στη μικρή φόρμα–, ελληνική λογοτεχνία και μεταφρασμένη. Το πρώτο από αυτήν τη σειρά βιβλίων έχει τίτλο "Το όνομά μου είναι" και περιλαμβάνει πέντε σημαίνουσες ποιήτριες της ρωσικής λογοτεχνίας που άφησαν ένα ιδιότυπο στίγμα στο ομιχλώδες λογοτεχνικό τοπίο της εποχής κατά την οποία έζησαν και έγραψαν, τις Μίρρα Λόχβιτσκαγια, Ζιναΐδα Γκίππιους, Σοφία Παρνόκ, Άννα Αχμάτοβα, Μαρίνα Τσβετάγιεβα – η μετάφραση από τα ρωσικά είναι της Ντιάνας Καλαϊτζίδη. Και αυτό το βιβλίο εκδόθηκε μέσα στην καραντίνα, ωστόσο έκανε εντύπωση, αν και διακινήθηκε σε συνθήκες σχεδόν "παρανομίας". Ήταν σαν να κάναμε πολιτιστική αντίσταση, αλλά είπαμε ότι δεν θα σταματήσουμε να δουλεύουμε και νομίζω ότι καταφέραμε να τρέξουμε περισσότερο από κάποιους που είχαν διαγράψει μια πορεία, να δουλέψουμε εσωτερικά και να κάνουμε σε αυτά τα δυο χρόνια μια εκκίνηση», λέει ο Πάνος.

Στο Συρτάρι επιμένουν στη μικρή φόρμα και θεωρούν ότι αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο προσέγγισης των νέων αναγνωστών αλλά και των παλιότερων που για κάποιον λόγο δεν διαβάζουν όσο παλιότερα, είτε επειδή έχουν κουραστεί, είτε επειδή δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, είτε επειδή εξαιτίας των κινητών έχουν μάθει να διαβάζουν, πια, μικρά κείμενα.

Το εικοστό ένατο βιβλίο είναι μια ποιητική συλλογή, οι «Αλμυρές βουκαμβίλιες» της Χρυσοβαλάντου Κονδύλη, και πριν από αυτό κυκλοφόρησε ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων τίτλος, το «Άκου» του Πίτερ Μπρουκ, για τις αντανακλάσεις του ήχου και της μουσικής στη θεατρική σκηνή – μέσα από τη συλλογή κειμένων του παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτη προσφέρεται μια μοναδική και προσωπική ματιά στον ήχο και την τέχνη της μουσικής, από το δέλεαρ των χειροκροτημάτων μέχρι τον υπέρτατο κενό χώρο: τη σιωπή.

Με ένα καλαίσθητο εξώφυλλο φιγουράρει στις νέες εκδόσεις και το αριστουργηματικό έργο της Βιρτζίνια Γουλφ, «Τα κύματα», σε εισαγωγή και μετάφραση Άννας Βασιάδη​.

Μιλώντας για τα «Κύματα», τον ρωτώ γιατί πήρε την απόφαση να εκδώσει το βιβλίο. «Με έπεισε η Άννα Βασιάδη ότι υπάρχει μια άλλη ματιά σε αυτό το κείμενο πια που αξίζει να διαβαστεί, θεωρεί ότι υπάρχει λόγος ύπαρξης μιας νέας μετάφρασης», λέει.

«Στους ανθρώπους που φτάνουν εδώ, επειδή εμείς δεν βγάζουμε σειρές, λέω ότι πρέπει να επιλέξουν εκείνοι τι θέλουν να μεταφράσουν και για ποιον λόγο θέλουν να το κάνουν. Για παράδειγμα, η επόμενη μετάφραση είναι μια συλλογή ποιημάτων που αναφέρονται στις γυναίκες του Ιράν, δηλαδή ιρανική ποίηση που μας πρότειναν οι ίδιες οι μεταφράστριες. Εννοώ, αυτή είναι η λογική μας και νομίζω ότι αυτό φέρνει ένα καλό αποτέλεσμα στον εκδοτικό, ένα κείμενο που κάποιος το πιστεύει, το αγαπά και θέλει πολύ να το δουλέψει».

Συρτάρι Facebook Twitter
Στις νέες εκδόσεις φιγουράρει και το αριστουργηματικό έργο της Βιρτζίνια Γουλφ, «Τα κύματα», σε εισαγωγή και μετάφραση Άννας Βασιάδη. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

Ο Πάνος έχει αποφασίσει να δώσει χώρο σε νέους ανθρώπους και νέες φωνές και δεν δειλιάζει μπροστά στις δυσκολίες του εγχειρήματος. Ο ίδιος σπούδασε δημοσιογραφία, εργάστηκε στην Πάτρα, τον τόπο καταγωγής του, αλλά κατάλαβε γρήγορα ότι δεν ήταν ο χώρος στον οποίο ήθελε να συνεχίσει και ότι η δημοσιογραφία δεν ήταν καθόλου όπως τη φανταζόταν.

Άρχισε να δουλεύει σε τμήματα Επικοινωνίας μεγάλων εταιρειών και όταν αργότερα μπόρεσε να παρακολουθήσει ένα μεταπτυχιακό τμήμα Δημιουργικής Γραφής, ένιωσε μεγάλη χαρά και κατάλαβε ότι αυτό του έλειπε, να γράφει και ο ίδιος πιο συστηματικά, επαγγελματικά, αλλά και το να δραστηριοποιηθεί στον χώρο του βιβλίου και να βιώσει από πρώτο χέρι τη διαδρομή ενός βιβλίου από τη γέννησή του μέχρι την ημέρα που φτάνει στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

«Σκέφτηκα ότι υπάρχει ένας τρόπος προσωπικός για να γίνεται αυτή η δουλειά, ότι υπάρχει ένα κενό που πρέπει να καλυφθεί, να δοθεί χώρος και βάρος σε ένα νέο κείμενο κι έτσι ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια, είτε με νέα κείμενα, είτε με κείμενα παραγνωρισμένα, που δεν θεωρούνται εμπορικά, είτε με την ποίηση, που δεν προβάλλεται. Έχουμε πολύ καλή ποίηση και νέες φωνές και νομίζω ότι έχει αλλάξει και η προσέγγιση των δημιουργών πια. Την ποίηση πολλοί αναγνώστες την έχουν στο μυαλό τους πολύ διαφορετικά, λένε "θα διαβάσω κάτι και δεν θα το καταλάβω" ή "θα διαβάσω κάτι αόριστο". Οι νέοι ποιητές, οι νέες φωνές γράφουν λίγο διαφορετικά, αυτό παρατηρώ. Γράφουν πιο στοχευμένα, πιο απλά, όσο απλά μπορεί να διατυπώσει κάποιος τη σκέψη του γράφοντας ένα ποίημα. Δεν πρόκειται για μια αόριστη ή ασαφή ποίηση των νέων δημιουργών, τουλάχιστον όχι όσον αφορά αυτά που φτάνουν στο Συρτάρι, στα χέρια μας. Υπάρχει σαφήνεια».

Συρτάρι Facebook Twitter
Ποίηση, διηγήματα, νουβέλες απαρτίζουν τον σημερινό κατάλογο του Συρταριού που αριθμεί  29 νέες εκδόσεις. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

Στο Συρτάρι επιμένουν στη μικρή φόρμα και θεωρούν ότι αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο προσέγγισης και των νέων αναγνωστών αλλά και των παλιότερων που για κάποιον λόγο δεν διαβάζουν όσο παλιότερα, είτε επειδή έχουν κουραστεί, είτε επειδή δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, είτε επειδή εξαιτίας των κινητών έχουν μάθει να διαβάζουν πια μικρά κείμενα.

«Η μικρή φόρμα μπορεί να προσελκύσει έναν νέο αναγνώστη που έχει μάθει να διαβάζει σύντομα κείμενα. Μπορεί να μπει στη διαδικασία να δώσει σημασία σε ένα μικρό διήγημα και να επιστρέψει στο ίδιο βιβλίο, σε έναν τίτλο που περιέχει δέκα διηγήματα π.χ., για να διαβάσει το επόμενο, είτε του ίδιου συγγραφέα είτε κάποιου άλλου, αν είναι συλλογικό. Το ίδιο συμβαίνει και με την ποίηση αλλά και τη νουβέλα, γιατί δεν απαιτεί τον χρόνο που χρειάζονται κάποια μεγάλα βιβλία», υποστηρίζει ο Πάνος. «Οι αναγνώστες διαβάζουν τα βιβλία μικρής φόρμας, το έχουμε δει να λειτουργεί, αλλά το εμπορικό κομμάτι είναι πάντα ένα άλλο θέμα».

Όταν τον ρωτώ πόσο δύσκολο είναι να προτείνει κάποιος νέους Έλληνες ποιητές, δεν διστάζει να συμφωνήσει, και επειδή η ποίηση θεωρείται το ανώτερο είδος λογοτεχνίας, με όλα τα παρελκόμενα αυτής της θεωρίας, αλλά και επειδή οι νέοι ποιητές έχουν κάνει κι εκείνοι έναν δικό τους κύκλο και δίνουν επίσης το «χρίσμα» σε κάποιον που πρωτοεμφανίζεται και την ανάλογη στήριξη. «Φυσικά, οι νέοι ποιητές θέλουν να αναγνωριστούν από τους προηγούμενους, γι' αυτό και πολλοί δηλώνουν μαθητές τους».

Συρτάρι Facebook Twitter
Η έκδοση του βιβλίου του Πίτερ Μπρουκ είχε μια πολύ καλή εικόνα εμπορικά. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Συρτάρι Facebook Twitter
Στο Συρτάρι επιμένουν στη μικρή φόρμα. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

Με τον Πάνο συζητάμε αν τα έργα των νέων Ελλήνων δημιουργών γίνονται αποδεκτά όσο τα ανάλογα των ξένων όταν μου αναφέρει ότι, παρά την πανδημία, η έκδοση του βιβλίου του Πίτερ Μπρουκ είχε μια πολύ καλή εικόνα εμπορικά. «Πιστεύω ότι για κάποιον λόγο υπάρχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους ξένους συγγραφείς και το κοινό στρέφεται προς τα εκεί. Υπάρχουν νέοι ξένοι συγγραφείς που δεν είναι καλύτεροι από κάποιους δικούς μας, ωστόσο προτιμούν ένα ξένο βιβλίο που προτείνεται και με ένα πιο δυναμικό μάρκετινγκ.

Στο Συρτάρι έχουν αποφασίσει, στο πλαίσιο του σεβασμού που τρέφουν για τους δημιουργούς και το έργο τους, να εκδίδουν παραδοσιακά τα βιβλία, έστω και σε μικρό τιράζ, ώστε να μπορούν να έχουν ένα υπολογισμένο κόστος.

«Κάνουμε μικρό τιράζ και αν κάποιος τίτλος αποκτήσει δυναμική ανατυπώνουμε. Λίγα αντίτυπα δεν σημαίνει ότι δεν τοποθετείται το βιβλίο, και το παλεύουμε κι εμείς πολύ. Κάνουμε διανομή στην επαρχία, προβάλλουμε το βιβλίο, και όλα αυτά μαζί δουλεύουν παράλληλα», λέει ο Πάνος και σημειώνει ότι κι εκείνος, ως συγγραφέας που ένιωσε όλη τη δυσκολία σε όλα τα επίπεδα, θέλει, σε ό,τι αφορά τους νέους συγγραφείς, να μπορεί να τους δίνει βήμα. Θεωρεί, μάλιστα, ευλογία να μπορεί να το εκδώσει έναν νέο δημιουργό και αυτό που φέρει .

Στα μελλοντικά του σχέδια είναι να πραγματοποιήσει την επιθυμία του να δει κλασικούς συγγραφείς να μεταφράζονται ξανά, με μια νέα ματιά, με εκδόσεις που έχουν μια νέα αισθητική στα εξώφυλλα και μπορούν να προσεγγίσουν πιο φιλικά έναν νέο αναγνώστη.

«Ιδανικά, το Συρτάρι θα ήθελα να είναι ένας δούρειος ίππος που θα μπει στο μυαλό του νέου αναγνώστη ώστε να ξεκινήσει να διαβάζει τα κείμενα, αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη αξία από όλα όσα συζητάμε. Για τα κείμενα, γι' αυτά δουλεύουμε όλοι», μου λέει αποχαιρετώντας με.

Συρτάρι Facebook Twitter
Στα μελλοντικά σχέδια του Πάνου είναι να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του να δει κλασικούς συγγραφείς να μεταφράζονται ξανά, με μια νέα προσέγγιση. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

Ο Πάνος Αντωνόπουλος κάνει μια μικρή επιλογή από τις εκδόσεις Συρτάρι

1

ola xoreuoun
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΟΛΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΚΕΝΟ

Νίκος Μπελάνε

Ενώνοντας τις μαύρες τελείες
Βρήκα ένα καθαρό χαρτί
και –χωρίς να γράψω λέξη–
άρχισα να βάζω τελείες,
εδώ κι εκεί, χωρίς τάξη
και κάπως άναρχα.
Τελείες, μικρές, στρογγυλές τελείες
που, όταν τις ένωσα,
ανακάλυψα κάτι που δεν είχα σκεφτεί.

2

Στην τσέπη σου
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ

Ελένη Ποζιού
Εξώφυλλο: Sabine Rudolh

Κυριακάτικη ραστώνη

Χρειάζομαι ένα τετράδιο
που θα μπορούσε να είναι
το καλό μου.
Θα το φορούν στις γιορτές
οι σκέψεις
και θα νιώθουν μελαγχολικές.
Σαν τις Κυριακές που φτιασιδώνεσαι στο εξώφυλλο,
χωρίς κανείς να σε περιμένει
στο οπισθόφυλλο.

3

ΔΕΡΜΑ ΝΕΡΟΥ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΔΕΡΜΑ ΝΕΡΟΥ

Μένιος Καραγιάννης

[…]
λύνω το κουβάρι
φτάνω στα πέρατα της γέννησης
στο γάλα
η μαμά το έβραζε
έβγαζε την πέτσα
έγδερνε το λευκό́ η μαμά
μαμά́ όταν πεθάνεις θα χαθώ
αρίζωτος θα σκορπιστώ́
νάρκισσος παντοτινός
να με γεννήσεις ξανά μαμά
να με θυμηθείς
[…]

4

Το ονομά μου
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ

Μίρρα Λόχβιτσκαγια
Ζιναΐδα Γκίππιους
Σοφία Παρνόκ
Άννα Αχμάτοβα
Μαρίνα Τσβετάγιεβα

Μετάφραση: Ντιάνα Καλαϊτζίδη

Ο άγγελος της νύχτας 
Δε διψώ για απολαύσεις
της τύρβης της παροδικής.
Ζω ανάμεσα σε ίσκιους
ενός ονείρου μαγεμένου.
Κι ενώ ο άγγελος της νύχτας
προς την κλίνη μου πετά –
τους οφθαλμούς μου θα στυλώσω
στο έρεβος με μυστικά.
Με ακόρεστη λαχταρά
στη νωχελική́ σιωπή́
γέρνει στο προσκέφαλό μου
μια οικεία μου μορφή.
Ψιθυρίζω ταραγμένη:
«Χάσου, δαίμονα του σκότους!
Άγγελος δεινός της νύχτας
πλάι στην κλίνη μου ξαγρυπνά».
Καταρρέει διστακτικός
ο άγγελός μου ο αγνός,
που με τρεμάμενα φτερά
κρύβει πρόσωπο χλωμό.

(ΜΙΡΡΑ ΛΟΧΒΙΤΣΚΑΓΙΑ - МИРРА ЛОХВИЦКАЯ)

5

ΚΥΜΑΤΑ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

Virginia Woolf
Εισαγωγή - Μετάφραση: Άννα Βασιάδη​

[…] Τώρα αρχίζει να ξυπνά μέσα μου ο γνωστός ρυθμός· λέξεις που κοιμόντουσαν μέσα μου, σηκώνονται τώρα, πετάνε το λοφίο τους, πέφτουν και σηκώνονται και πέφτουν και πάλι σηκώνονται. Ναι, είμαι ποιητής. Σίγουρα, είμαι ένας μεγάλος ποιητής. Βάρκες και νιάτα περνούν κι απόμακρα δέντρα, “τα καταρρακτώδη σιντριβάνια των κρεμάμενων δέντρων”. Τα βλέπω όλα. Τα αισθάνομαι όλα. Έχω έμπνευση. Τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα. Κι όμως, όσο κι αν τα αισθάνομαι όλα αυτά́, μαστιγώνω το παραλήρημά μου όλο και περισσότερο. Αφρίζει. Γίνεται τεχνητό́, ψεύτικο. Λέξεις και λέξεις και λέξεις, πώς καλπάζουν ‒ πώς τινάζουν τις μακριές τους ουρές και χαίτες, αλλά κάτι μέσα μου με εμποδίζει ν’ αφεθώ στις ράχες τους […]

Βιβλίο
0

ΦΩΤΙΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ