«Σιωπηλή Άνοιξη»: Ένα δοκίμιο που εμπνέει τους οικολόγους για δεκαετίες

ΜΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ δρόμους στη σκέψη και στην ανθρώπινη ευαισθησία, χωρίς να είναι πολιτικά μανιφέστα με την κλασική έννοια του όρου. Η Σιωπηλή Άνοιξη (Silent Spring) της Ρέιτσελ Κάρσον στάθηκε μια τέτοια περίπτωση ενός βιβλίου από αυτά που προαναγγέλλουν τα καινούργια πεδία γνώσης και δράσης, απευθυνόμενα στο μεγάλο κοινό.

Η Κάρσον γεννήθηκε το 1907 στο Σπρίνγκντεϊλ, μια αγροτική πόλη έξω από το Πίτσμπουργκ. Από μικρή τη γοήτευσε το πνεύμα της επιστήμης, όχι μόνο ως άσκηση γνωστική αλλά και ως εργαλείο για τη χειραφέτηση του νου και του πρακτικού πειραματισμού με καινούργιες δυνατότητες.

Στη Σιωπηλή Άνοιξη, η βιολόγος Κάρσον συγκέντρωσε πληροφορίες για τα χημικά που χρησιμοποιούνται σε αεροψεκασμούς, σε βιομηχανικούς χώρους και στα τρόφιμα για να δει τις οικολογικές τους επιπτώσεις. Πραγματοποίησε εκτενείς έρευνες, διυλίζοντας δεκάδες επιστημονικές εκθέσεις, διεξάγοντας συνεντεύξεις με κορυφαίους ειδικούς και εξετάζοντας υλικό από διάφορους κλάδους.

Το βιβλίο δέχτηκε κριτική ως συναισθηματικό και όχι επαρκώς επιστημονικό. Κατηγορήθηκε για προπαγάνδα και η συγγραφέας του ως υπονομεύτρια της επιτυχημένης και ακμαίας τεχνολογικά Αμερικής.

Στο βιβλίο της παρουσιάστηκαν κάποια από τα δεδομένα που θα συζητηθούν πολύ αργότερα, τις δυο τελευταίες δεκαετίες. Για παράδειγμα, ότι ο ψεκασμός για τον έλεγχο των πληθυσμών εντόμων μπορεί επίσης να σκοτώσει πτηνά που τρέφονται με νεκρά ή ετοιμοθάνατα έντομα ή ότι οι χημικές ουσίες δεν ταξιδεύουν μόνο μέσω του περιβάλλοντος αλλά και μέσω της τροφικής αλυσίδας. Επίσης, ότι χημικές ουσίες που δεν σκοτώνουν εντελώς μπορούν να συσσωρευτούν στους λιπώδεις ιστούς μας, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα υγείας αργότερα.

Οι ιδέες ήταν νέες για τη συνείδηση του κοινού, κυρίως η ιδέα της ζωής ως ολότητας, της οποίας οι επιμέρους διαδικασίες συσχετίζονται και διασταυρώνονται. Μπορεί ως ιδέα να ανατρέχει στην εποχή των ρομαντικών του δέκατου ένατου αιώνα, όμως στη βιομηχανική και αισιόδοξα υλιστική Αμερική των χρόνων της ευημερίας όλο αυτό ήταν ανατρεπτικό.

Γι’ αυτό και το βιβλίο δέχτηκε κριτική ως συναισθηματικό και όχι επαρκώς επιστημονικό. Κατηγορήθηκε για προπαγάνδα και η συγγραφέας του ως υπονομεύτρια της επιτυχημένης και ακμαίας τεχνολογικά Αμερικής.

Σχεδόν έξι δεκαετίες μετά, όμως, στην εποχή της κλιματικής αλλαγής και των προγραμμάτων μετάβασης σε πιο καθαρές μορφές ενέργειας, η Σιωπηλή Άνοιξη δεν έχει χάσει τίποτα από την αξία της ως λογικής και ευαίσθητης προειδοποίησης. Σαν όλα τα βιβλία με διορατικότητα, μπόρεσε να δημιουργήσει μια δική της παράδοση κριτικού λόγου για τα περιβαλλοντικά ρίσκα του κόσμου μας.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.