Όταν η Γενιά του Πολυτεχνείου (δεν) συναντά τη Γενιά της Μεταπολίτευσης

Όταν η Γενιά του Πολυτεχνείου (δεν) συναντά τη Γενιά της Μεταπολίτευσης Facebook Twitter
0
Όταν η Γενιά του Πολυτεχνείου (δεν) συναντά τη Γενιά της Μεταπολίτευσης Facebook Twitter
Γενιά του Πολυτεχνείου. Χαμηλοί τόνοι, αλλά με ένταση μεγάλη από κάτω, λόγια απλά και απέριττα, αλλά με χιλιάδες σελίδες φιλοσοφίας διαβασμένες/μεταφρασμένες να κρύβονται στις χαραμάδες της αφήγησης, το θέμα σπάει κόκαλα...

1. Γενιά της Μεταπολίτευσης. Η γενιά μου/μας, μια φέτα της γενιάς, για να είμαι ακριβής, επιζήτησε πρώτα να ζήσει και μετά να μεγαλώσει και ακόμα πιο μετά να δει τι θα γίνει όταν θα μεγαλώσει. Παρότι ζήσαμε, και εξακολουθούμε να ζούμε, με ένταση και ταχύτητα, παρότι ο στοχασμός για τα πράγματα της ζωής δεν μας έλειψε, φαίνεται ότι την καταγραφή συμβάντων και αναφορών την αφήσαμε για μια πιο ώριμη φάση. Φίλες και φίλοι που καταπιαστήκαμε με κάμποσα κακόφημα κόλπα, που ασκήσαμε πολλά και διάφορα επιτηδεύματα, που περάσαμε από τη μουσική και το θέατρο, από την κοινωνιολογία και τη φιλοσοφία, από τον χορό και τον κινηματογράφο, από την ημιπαρανομία και τις κατακόμβες της επίσημης πραγματικότητας, ερχόμαστε, nel mezzo del camin di nostra vita, να δείξουμε ότι το γράψιμο θέλει ωριμότητα/ρυτίδες/βραχνάδα και ότι, βέβαια, η ωριμότητα θέλει γράψιμο. Ο Νικόλας Σεβαστάκης (Καρλόβασι Σάμου, 1964) μας προσφέρει στις 228 σελίδες του συναρμολογούμενου μωσαϊκού πολυαφηγήματος Γυναίκα με ποδήλατο (εκδ. Πόλις) τη δική του, πολύτιμη για μας, ιστορία των μεταπολιτευτικών χρόνων. Συναντήσεις και συγκινήσεις, περιπολίες στο παρελθόν που δεν λέει να πεθάνει, ίσως γιατί δεν πέθαναν οι όροι που το γέννησαν, αν μ' εννοείς. Πολλά σπάνια, και με τις δύο έννοιες, τραγούδια και μουσικοτεμάχια. Μια ψιθυριστή δοξολόγηση αυτών των προσώπων και πραγμάτων που τα προσπερνάνε οι πολλοί, ενώ είναι θαυμάσια και θαύματα. Μια (ακόμα) απάντηση στην τότε λίαν πρόχειρη και τόσο άστοχη απόφανση ότι είμαστε η γενιά του ιδιωτικού οράματος. What the fuck!, που έλεγε ξανά και ξανά ο εσμός των ηρώων του Tόμας Πίντσον. Ναι, what the fuck! Διαβάζοντας τον Σεβαστάκη θυμήθηκα τον Βακαλόπουλο και τον Τορνέ, την αγάπη τους για τα πρόσωπα που χάνονται, που αποσύρονται πότε μ' έναν λυγμό και πότε μ' έναν βρόντο. Θυμήθηκα την τόσο ευαίσθητη φωτογράφο Anna Wich που ήρθε από το Βερολίνο και τον Theodor Adorno για να αποκρυπτογραφήσει με την κάμερα και το βλέμμα της τι σημαίνει καφενές, ελαιώνας, τσαλάκωμα, αξιοπρέπεια. Ακούστε πώς μιλάει ο Σεβαστάκης: «Πού πήγε αυτό το είδος ανθρώπων; Ποια τάφρος τούς ρούφηξε και τους εξαφάνισε από προσώπου γης; Κι αν από τότε ζούσαν χωριστά, σε μια αυτόνομη ζώνη σεμνών συγκινήσεων, σε μια παράλληλη Αθήνα, πώς θα συνέχιζαν τώρα τη μελωδική τους αποστασία πλάι στα ερείπια του κέντρου;».


2.Γενιά του Πολυτεχνείου. Χαμηλοί τόνοι, αλλά με ένταση μεγάλη από κάτω, λόγια απλά και απέριττα, αλλά με χιλιάδες σελίδες φιλοσοφίας διαβασμένες/μεταφρασμένες να κρύβονται στις χαραμάδες της αφήγησης, το θέμα σπάει κόκαλα. Από τις πρώτες αράδες καταλαβαίνεις ότι για κείνη τη γενιά, για μια φέτα εκείνης της γενιάς, δεν κάπνισε τζάμπα και βερεσέ όλα τα άφιλτρα του ντουνιά, ούτε ξεπατώθηκε να συζητάει για τα πάντα και τους πάντες μερόνυχτα ολόκληρα και νυχτοήμερα, που έλεγε κι ο Καρούζος. Από τις πρώτες αράδες του βιβλίου Κυριακή ρεπό (εκδ. Εστία) του Ζήση Σαρίκα (Θεσσαλονίκη, 1953) καταλαβαίνεις ότι μορφή και περιεχόμενο είναι ένα και ότι σήμερα, τώρα που έχουν πια όλα γίνει στην τέχνη της γραφής, το ζητούμενο είναι να έχεις κάτι να πεις και να ξέρεις πώς να το πεις. Απλά πράγματα, που δίχως πάθος/λογική/διάβασμα/σκέψη/ξενύχτι δεν ξέρεις να τα διακονήσεις. Από τις πρώτες αράδες καταλαβαίνεις ότι υπάρχει πολύ ψωμί: «Όταν πρωτοήρθε η Ελένη από τη Γεωργία στην Ελλάδα, αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, αμέσως μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, την έλεγαν Ναντέζντα, δηλαδή Ελπίδα. Έτσι έγραφε η ταυτότητά της. Και το επίθετό της ήταν ρωσικό, Στεπάνοβα ή κάτι τέτοιο». Ακολουθούν 137 σελίδες που ιστορούν τα όσα τράβηξε, αγόγγυστα και με την αξιοπρέπεια, η Ελένη//Ναντέζντα, από την Τσάλκα και τη Μόσχα ίσαμε τη Θεσσαλονίκη, όπου εγκαταστάθηκε και δούλεψε και γνώρισε ανθρώπους. Ο Σαρίκας γράφει, μέσα από τους τύπους που περνάνε από τις σελίδες του, μέσα από τις καταστάσεις στις οποίες βρίσκεται η ηρωίδα του, την ιστορία της κοινωνικής/πολιτικής/οικονομικής τεθλασμένης που είναι και η ιστορία της Ελλάδας από τη δεκαετία του 1990 έως σήμερα: ένα προμεταμοντέρνο κουλοβάχατο που κινείται με σπασμωδικούς ρυθμούς, μες στα κουρέλια και τα μέταλλα, σαν γλυπτό του Yves Tinguely.

 

radiobookspotting.blogspot.gr/

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ