Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι

Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
6
Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
SUBJECT: Charles Bukowski FILE: 140-35907

Το 1968 ήταν η χρονιά της μεγάλης αμφισβήτησης. Η συντηρητική Αμερική αδυνατούσε να καταλάβει τι συμβαίνει, πώς προέκυψε αυτή η αντίδραση, και πώς να την ελέγξει.

Το FBI, εκφραστής αυτής της ανησυχίας, προσπαθούσε να καταλάβει πώς συνδέονται αυτές οι νέες ιδέες μεταξύ τους. Η υπηρεσία αδυνατούσε να πιστέψει ότι είχε μπει ένας νέος αέρα στη χώρα, ο οποίος σάρωνε τα πάντα, και επέμενε ότι κάπου υπάρχει ένας ή έστω, κάπου, λίγοι αρχηγοί.

Προκειμένου να βρει τον φταίχτη για όλα αυτά, παρακολουθούσε χιλιάδες πολίτες, «δικαίως», και πάρα πολλούς, αδίκως. Δεν χρειαζόταν να είσαι παρανοϊκός για να πιστεύεις ότι καταγράφονται οι συνομιλίες σου, ή ότι ρωτάνε τους γείτονές σου για το τι κάνεις τα βράδια. Οι πρώτες επιλογές ήταν, αναμενόμενα, καλλιτέχνες που εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις, ακόμη και αν αυτές δεν ήταν διαφωνίες πολιτικές.

Ένας από αυτούς τους καλλιτέχνες ήταν ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, ο οποίος είχε τραβήξει τα βλέμματα με τη στήλη του σε τοπικό ταμπλόιντ χίπικης ατμόσφαιρας, που περιέγραφαν μια άστατη ζωή, και η περιγραφή του εαυτού του από τον ίδιο: «ένας πορνόγερος», ενώ την ίδια εποχή δούλευε στο ταχυδρομείο του Λος Άντζελες.

Το bukowski.net έχει σκανάρει και τις 113 σελίδες από τον φάκελο του FBI και τις παραδίδει στο κοινό. Τι συμπέρασμα βγαίνει; Ότι λίγα πράγματα κατάφεραν να καταλάβουν. Οι γείτονες μιλάνε για έναν ήσυχο άντρα, που δεν ανακατευόταν στις ζωές τους. Όχι, δεν έβλεπαν γυναίκες να μπαινοβγαίνουν. Πέρασε κάποιες νύχτες σε κελί, μεθυσμένος. Παντρεύτηκε, πήγε δύο χρόνια σε κολέγιο. Σε συνέντευξη με το FBI είπε ότι οι στήλες του στο Tabloid "Open City" ήταν «ένα μίγμα πραγματικότητας και φαντασίας» και ότι η πρόζα είναι «εξαιρετικά εξιδανικευμένη για να δώσει στην ιστορία περισσότερο ζουμί.»

O Μπουκόφσκι μέσα από φωτογραφίες

Από το bukowski

Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
Ο φάκελος του FBI για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι Facebook Twitter
Aπόσπασμα από το «Γυναίκες»

«Ήμουν αυτό που λένε αισθηματίας. Συγκινιόμουν με ένα σωρό χαζά πράγματα: γυναικεία παπούτσια κάτω από ένα κρεβάτι, μια ξεχασμένη φουρκέτα στο νεροχύτη, από τον τρόπο που έλεγαν «πάω να κατουρήσω», από τις κορδέλες τους, όταν τις έβλεπα να διασχίζουν το δρόμο 1.30 το απομεσήμερο, από τα ατέλειωτα βράδια του συντροφικού πιοτού, από τους καβγάδες, τις ψιλοκουβέντες, τότε που σκέφτεται κανείς την αυτοκτονία. Και ακόμα έλιωνα όταν ένιωθα να συντελείται το θαύμα, όταν καθόμουν μαζί τους στο αμάξι μου, όταν αναθυμιόμουν τους έρωτές μου στις 3 τα ξημερώματα, όταν μου έλεγαν ότι ροχαλίζω, όταν άκουγα τα ροχαλητά τους, όταν μόνος μου σε ένα εστιατόριο διάβαζα την εφημερίδα μου και ήθελα να ξεράσω γιατί σκεφτόμουν πως τώρα είναι παντρεμένη με έναν διανοητικά ανάπηρο οδοντίατρο. Όταν έπινα, όταν χόρευα. Όταν φλέρταρα, όταν φλέρταραν. Όταν κοιμόμουν μαζί τους...»

«Και η αγάπη;» Ρώτησε η Βάλερι.
«Η αγάπη δεν παρουσιάζει προβλήματα σε εκείνους που ξέρουν να αντέξουν την ψυχική φόρτιση. Είναι σαν να προσπαθείς να κουβαλήσεις έναν σκουπιδοτενεκέ στην πλάτη σου πάνω από ένα ποτάμι αφρισμένα κάτουρα.»

«Οι ερωτευμένοι συχνά είναι νευρωτικοί, επικίνδυνοι. Χάνουν κάθε αίσθηση προοπτικής και χιούμορ. Γίνονται υστερικοί, ψυχωτικοί, ανιαροί. Καμιά φορά γίνονται και δολοφόνοι.»

«Έτσι και αλλιώς οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αδιέξοδες. Μόνο οι δυο πρώτες βδομάδες έχουν ενδιαφέρον, μετά τα πράγματα γίνονται επίπεδα, πλαδαρά. Οι μάσκες πέφτουν και εμφανίζονται τα αληθινά πρόσωπα: τρελοί, ηλίθιοι, παρανοϊκοί, εκδικητικοί, σαδιστές, δολοφόνοι. Η σύγχρονη κοινωνία έχει δημιουργήσει ανθρώπους που κατασπαράσσουν ο ένας τον άλλον. Κανίβαλοι. Τα πάντα μοιάζουν με μονομαχία μέχρι θανάτου που διαδραματίζεται πάνω σε ένα τραπέζι μπιλιάρδου... Η μεγαλύτερη διάρκεια που μπορούμε να ελπίζουμε για μια σχέση μας είναι δυόμισι χρόνια.»

(Μετάφραση: Χρύσα Τσαλικίδου, εκδόσεις: Οδυσσέας)

Αποσπάσματα από τον φάκελο του FBI

Δηλώσεις των γειτόνων όταν ο Μπουκόφσκι έμενε στη διεύθυνση 5124 De Longpre Ave στο Λος Άντζελες

«...δήλωσε ότι απ' όσο ξέρει ο ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ δεν είναι παντρεμένος και ότι δεν έχει δει ποτέ γυναίκες μέσα ή γύρω από το διαμέρισμά του. Δήλωσε ότι πιστεύει ότι δεν ξέρει αρκετά τον ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ για να σχολιάσει τον χαρακτήρα, τους συνεργάτες, τη φήμη του ή την αφοσίωση του και δήλωσε ότι δεν μπορεί να κάνει σχετικές συστάσεις για αυτό το θέμα.»

«... δήλωσε ότι έμενε σε αυτή τη διεύθυνση για αρκετά χρόνια. Δήλωσε ότι ο ΧΕΝΡΙ ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ έμενε εκεί αλλά δήλωσε ότι δεν του μίλησε ποτέ και ότι ο ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ είναι πολύ ήσυχος και δεν άκουσε ποτέ θόρυβο από το διαμέρισμά του. Δήλωσε ότι αφού δεν ξέρει τον ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ, δεν μπορούσε να σχολιάσει την προσωπική ζωή του ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ.»

Τι συμβαίνει; Διακριτικοί γείτονες; Ή ο μύθος ενός συγγραφέα χτίζεται μέσα από τα βιβλία ενός συγγραφέα;

Βιβλίο
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

6 σχόλια
Αν τα στοιχεία του FBI αφορούν τη δεκαετία του '60 είναι λογικό οι γείτονες του Buk να τον περιγράφουν απλώς ως έναν φιλήσυχο, μοναχικό άντρα. Τότε ήταν ακόμη ένας σχετικά άσημος συγγραφέας (τουλάχιστον για το ευρύ κοινό, πέρα από τον κύκλο των αντεργκράουντ, χίπικων εντύπων όπου κρατούσε τη γνωστή στήλη "Notes of a Dirty Old Man" και των αντίστοιχων εκδοτικών οίκων που εξέδιδαν τις ποιητικές συλλογές του), και ένας σκληρά εργαζόμενος χειρώνακτας - δούλευε νυχτερινή βάρδια στο ταχυδρομείο, στη διαλογή. Ο εν λόγω συνδυασμός δεν ήταν και πολύ ελκυστικός για τις γυναίκες. Το '69 ο εκδότης John Martin (Black Sparrow Press) του πρότεινε να εγκαταλείψει το ταχυδρομείο και να αφοσιωθεί στο γράψιμο, με αντάλλαγμα μια τακτική επιχορήγηση. Έτσι, ο Buk μπόρεσε να γράψει τα μυθιστορήματα και τα διηγήματα που τον έκαναν διάσημο συγγραφέα και επιπλέον μια θρυλική μορφή της αμερικανικής ποπ κουλτούρας. Η διασημότητα έφερε και τις γκόμενες και ο άνθρωπος το γλέντησε με την καρδιά του, κι ας είχε μπει πια στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του. Βέβαια, η σκιά της στέρησης και της μοναξιάς, μέσα στις οποίες είχε χάσει τα νιάτα του, δεν έφυγε ποτέ. "The young blondes with the tight pussies came too late. The cameras came too late… Don’t grin at me like that, it’s true. They came too late, I’m too strong..." έλεγε στον Taylor Hackford το 1973.
ποτέ δε΄ν πίστεψα ότι ο δάσκαλος πήδαγε ή έστω πήδαγε τόσο.γι αυτό κι έγραφε έτσι νευρώδικα, παρανοικά.άμα πήδαγε καθημερινά θα είχε μπουνταλέψει, λίγο (ή πολύ) απ τη τρέλλα του θα καλμάριζε και τότε αλίμονό μας.και πιστεύω και ελάχιστοι απ΄τους μεγάλους συγγραφείς πήδαγαν σε φυσιολογικά επίπεδα.αραιά και που ή και καθόλου.η ηρεμία διακρίνει το χορτάτο στο γαμήσι που όμως σε μιά τέτοια δουλειά γίνεται αναγνωρίσιμη σα πνευματική πλαδαρότητα.εξαιρέσεις υπάρχουν αλλά πιστεύω ο ικανοποιημένος σεξουαλικά μπορεί ισως να γίνει καλός ποιητής αλλά μυθιστοριογράφος δύσκολο.