Μια φορά (και ίσως άλλη μία): Η συναρπαστική ιστορία ενός μοναδικού βιβλίου

Μια φορά (και ίσως άλλη μία): Η συναρπαστική ιστορία ενός μοναδικού βιβλίου Facebook Twitter
Ο Κωστής Μαλούτας έχει μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Καλών Τεχνών και ασχολείται με τη λογοτεχνία και τη μουσική. Έχει σπουδάσει ηχοληψία και παίζει στους Ρο(-) όταν έχουν ντράμερ, δηλαδή σπανίως. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
1

Ένα ολοκληρωμένο κείμενο μοιάζει με έντομο φυλακισμένο μέσα σε κεχριμπάρι. Δεν αφήνει πολλά περιθώρια ως προς το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί διαφορετικά, πώς θα μπορούσε να έχει αποδράσει από τη ροή που τελικά του δόθηκε. Όταν όμως ένα κείμενο δεν έχει γραφτεί ή βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της δημιουργίας, οι πιθανότητες που απλώνονται μπροστά του είναι άπειρες. Ωστόσο, από καταβολής κόσμου οι συγγραφείς γράφουν τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Γράφουν για τη μήτρα και τον θάνατο, για τον έρωτα και την απώλεια, για το καλό και το κακό, για το εγώ και τον εαυτό, για την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι, λοιπόν, αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι μέσα σε τέσσερις χιλιετίες μυθοπλασίας δεν υπήρξαν ποτέ δύο πανομοιότυπα από την αρχή έως το τέλος βιβλία. Ή μήπως υπήρξαν;


Το βιβλίο του Κωστή Μαλούτα «Μια φορά (και ίσως άλλη μία)» κυκλοφόρησε πριν από έναν χρόνο ακριβώς και πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Δεν είναι ένα βιβλίο που προσέχεις αν δεν σου το προτείνει κάποιος, δεν έχει κάτι το εντυπωσιακό στο εξώφυλλο, δεν σου τραβάει εύκολα την προσοχή στο βιβλιοπωλείο. Είναι, όμως, γραμμένο με εξαιρετικό τρόπο και είναι ένα απολαυστικό ανάγνωσμα, αλλά, κυρίως, είναι ένα βιβλίο με στόρι από κάθε άποψη συναρπαστικό – και το στόρι που περιγράφεται στο βιβλίο και το στόρι που το συνοδεύει.


Ο Κωστής Μαλούτας έχει γράψει ένα βιβλίο για δύο βιβλία που γράφτηκαν ταυτόχρονα στο τέλος του προηγούμενου αιώνα, από διαφορετικούς ανθρώπους, σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, τα οποία είναι απολύτως όμοια. Έχουν ακριβώς τον ίδιο τίτλο, περιγράφουν ακριβώς την ίδια ιστορία –το ένα στα ισπανικά γιατί κυκλοφόρησε στην Ουρουγουάη και το άλλο στα γερμανικά γιατί κυκλοφόρησε στη Γερμανία– και έχουν και τα δύο ως κεντρικό ήρωα το ίδιο πρόσωπο, τον Ξερακιανό, έναν υπάλληλο και συνιδιοκτήτη βιβλιοχαρτοπωλείου που ζει μια μάλλον αδιάφορη ζωή, σε μια αδιάφορη πόλη που διασχίζει ένα ποτάμι. Η καθημερινότητά του, που περιγράφεται με πανομοιότυπο τρόπο και στα δύο βιβλία (λέξη προς λέξη, στις δύο διαφορετικές γλώσσες), περιλαμβάνει την αγωνία για μια εγχείρηση στην οποία πρόκειται να υποβληθεί, την ανάγνωση βιβλίων και τη σχέση του με τις δύο αδερφές του, τη Μικρή και τη Μεγάλη.

Προς το παρόν δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να γράψω γι' αυτό που ζούμε. Νιώθω σαν να προσπαθώ να αποβάλλω οτιδήποτε έχει σχέση με την Ελλάδα και την κρίση και όλα αυτά που λένε ότι οι κακουχίες και το σκατό είναι αφορμή και πηγή έμπνευσης και διάφορα τέτοια.


Η περιγραφή της ζωής του βασικού χαρακτήρα είναι το ένα μέρος του βιβλίου. Το άλλο είναι η περιπέτεια των έκπληκτων συγγραφέων τους (και των ακόμα πιο έκπληκτων εκδοτικών τους) από τη στιγμή που κάποιος ανακαλύπτει ότι τα βιβλία τους είναι απολύτως όμοια. Οι πωλήσεις τους εκτοξεύονται, γίνονται παγκόσμια best seller, οι κριτικοί και το κοινό παραληρούν, διοργανώνονται συνέδρια, ημερίδες και αφιερώματα σε ολόκληρο τον κόσμο και συγγραφείς, εκδότες και κριτικοί περιοδεύουν παντού και σχεδιάζουν το επόμενο βήμα –με το κέρδος πάντα στο μυαλό τους–, επιχειρώντας να επαναλάβουν την ίδια απρόσμενη επιτυχία. Αυτήν τη φορά, όμως, με συγκεκριμένο σκοπό και σχέδιο.


Υπάρχουν κι άλλες συμπτώσεις στο βιβλίο που φτάνουν (και ξεπερνούν) τα όρια του μεταφυσικού, όπως οι απολύτως όμοιες κριτικές που γράφονται γι' αυτό από διαφορετικούς ανθρώπους, ενώ η διαπίστωση που υπάρχει στο ξεκίνημα του βιβλίου επιβεβαιώνεται σχεδόν σε κάθε σελίδα του: «Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ιδιότητες της πραγματικότητας είναι η μη προβλεψιμότητά της, ακόμα και στις περιπτώσεις που λειτουργεί με τον πιο απλό, προβλέψιμο τρόπο – παρόλο που ίσως κάποιοι υποστήριζαν ότι ακριβώς τότε αποδεικνύεται πιο μαγική». Αν το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει από κάποιον ξένο μεγάλο εκδοτικό, ίσως να είχαν γραφτεί άπειρες κριτικές που θα ανέλυαν το «φαινόμενο» της μοναδικότητάς του και όλοι να μιλούσαν για έναν νέο, ιδιοφυή συγγραφέα που επινόησε αυτή την πρωτότυπη ιστορία απίστευτων συμπτώσεων που ξεπερνάει και τα όρια της πιο τρελής φαντασίας. Εδώ χάθηκε μέσα στον κυκεώνα των νέων κυκλοφοριών.

Μια φορά (και ίσως άλλη μία): Η συναρπαστική ιστορία ενός μοναδικού βιβλίου Facebook Twitter
«Με ρώταγε ένας φίλος που κάνει γυμναστική "καλά, πώς σου σκάνε οι αδρεναλίνες;" και του είπα "όταν βάζω λέξεις στη σειρά"». Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Ο Κωστής Μαλούτας έχει μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Καλών Τεχνών και ασχολείται με τη λογοτεχνία και τη μουσική. Έχει σπουδάσει ηχοληψία και παίζει στους Ρο(-) όταν έχουν ντράμερ, δηλαδή σπανίως. Το «Μια φορά (και ίσως άλλη μία)» είναι το πρώτο του βιβλίο, γράφει όμως σχεδόν καθημερινά κείμενα στο μπλογκ του, το meteorοslogos.blogspot. Δεν έχει καμία σχέση με τα social media, δεν έχει Facebook, δεν έχει καν Ίντερνετ στο σπίτι για να μην του αποσπάει την προσοχή από το γράψιμο. «Το χρησιμοποιώ όταν πηγαίνω στο σπίτι των γονιών μου» λέει. «Ψάχνω να βρω ό,τι έχω σημειώσει σε ένα word και μετά κάνω copy paste εκεί όσα με ενδιαφέρουν». Δεν έχει καν smartphone. «Ασχολούμαι με τη συγγραφή, αλλά όχι full time, γράφω όποτε μου 'ρθει. Ζω με τα δύο κατοστάρικα που μου δίνει ο πατέρας μου κάθε μήνα. Υποτίθεται ότι ψάχνω για δουλειά, αλλά δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος, δεν ξέρω αν τα πράγματα που κάνω, η ζωγραφική, η ηχοληψία, το γράψιμο, ενδιαφέρουν πολύ κόσμο στην Ελλάδα του 2016. Θα μου άρεσε να δουλεύω σε ένα βιβλιοπωλείο ή να μεταφράζω, και από κει και πέρα να κάνω τα δικά μου. Δεν έχω ιδέα πώς μπαίνεις σε αυτό το κύκλωμα». Πίνει πορτοκαλάδα με ανθρακικό και είναι αμήχανος, γιατί αυτή είναι η πρώτη του συνέντευξη. «Γράφω επειδή είναι το πιο κατάλληλο μέσο για μένα για να εκφραστώ, το μέσο που θεωρώ πιο συνολικό, ολοκληρωτικό» λέει. «Το καλύτερο πράγμα που μου έκανε η Καλών Τεχνών είναι ότι στο δεύτερο έτος κατάλαβα πως η ζωγραφική δεν είναι για μένα κι εγώ δεν είμαι για τη ζωγραφική. Δεν μου πάει η αφαίρεση, το να πρέπει να εκφράσεις κάτι σε δύο διαστάσεις. Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν μια εμμονή με το να διηγούνται και να ακούνε ιστορίες, στο σχολείο τρελαινόμουν να λέω ανέκδοτα, έβαζα σάλτσες... Η αφήγηση μιας ιστορίας είναι για μένα ανάγκη».


Η έμπνευση για το βιβλίο τού ήρθε ένα βράδυ, όταν, γυρίζοντας στο σπίτι του από ένα μπαρ όπου είχε πάει να γιορτάσει τα γενέθλια ενός φίλου, ξαναδιάβασε για τρίτη φορά το «Κουτσό» του Χούλιο Κορτάσαρ. «Ήμουν στο σημείο στο οποίο κάποιος περιγράφει σε μια ηρωίδα το χαλί που θυμάται από τα παιδικά του χρόνια, που πάνω του ήταν ζωγραφισμένη η πόλη Οφίρ στη Μεσοποταμία. Μου θύμισε ένα άλλο βιβλίο που έχω γράψει και δεν θα κυκλοφορήσω ποτέ, που σε κάποιο σημείο του λέω ότι ο καλύτερος χαρακτηρισμός για μια πόλη είναι ένα χαλί που μπαίνει πάνω από τη γη, και σκέφτηκα "κοίτα να δεις, μέσα στο ίδιο κείμενο τόσο κοντά οι δύο λέξεις, πόλη και χαλί!". Και μέχρι να τελειώσω την παράγραφο σκεφτόμουν "φαντάσου να είχαμε γράψει την ίδια πρόταση ή να είχαμε γράψει το ίδιο βιβλίο!". Έγραψα έξι σελίδες σκελετό από την αρχή μέχρι το τέλος και μετά άρχισα να δουλεύω την ιδέα. Βασικά, πιστεύω πολύ στην ιδέα. Αν έχεις μια καλή ιδέα, από κει και πέρα τα πράγματα μάλλον αρχίζουν και συμβαίνουν μόνα τους, δημιουργείται το domino effect και όλα αρχίζουν και μπαίνουν στη θέση τους».

 
«Σε βασανίζει το θέμα της πρωτοτυπίας;». «Ενστικτωδώς μάλλον, δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά θα ήθελα αυτό που γράφω να μην έχει ξαναγραφτεί. Το επιδιώκω, και το δεύτερο, που το έχω έτοιμο, θεωρώ ότι είναι πολύ πρωτότυπο και αρκετά καλύτερο από το "Μια φορά (και ίσως άλλη μία)". Γενικά, μου αρέσουν τα "καλοκαμένα" πράγματα που είναι πραγματικά, αλλά είναι και λίγο κεκλιμένα. Άμα μου σκάσει μια ιδέα την ακολουθώ, ενστικτωδώς μάλλον. Δεν ξέρω αν θα προκύψει κάτι που θα είναι πρωτότυπο, απλώς μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αλλά, ναι, σε κάποιον βαθμό η πρωτοτυπία είναι κάτι που θα ήθελα να χαρακτηρίζει αυτό που κάνω».


«Τι σου αρέσει να διαβάζεις;». «Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι ο Κορτάσαρ, ο Βόνεγκατ, ο Κάφκα, Μέλβιλ. Τώρα διαβάζω για λόγους έρευνας για την κρυπτογραφία, για τα ιδεογράμματα, την αποκωδικοποίηση και διάφορα τέτοια. Πιο πριν διάβαζα για την αλχημεία στη Μεσόγειο».


«Ελληνικά δεν διαβάζεις;». «Όχι ιδιαίτερα». «Φαίνεται αυτό. Το βιβλίο σου θα μπορούσε να έχει γραφτεί οπουδήποτε, δεν έχει ούτε ίχνος ελληνικότητας. Ήταν κάτι εσκεμμένο;». «Ναι, προς το παρόν δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να γράψω γι' αυτό που ζούμε. Και σε αυτό και στο επόμενο, που είναι ήδη ολοκληρωμένο, νιώθω σαν να προσπαθώ να αποβάλλω οτιδήποτε έχει σχέση με την Ελλάδα και την κρίση και όλα αυτά που λένε ότι οι κακουχίες και το σκατό είναι αφορμή και πηγή έμπνευσης και διάφορα τέτοια. Θέλω να σκέφτομαι πώς θα ήταν αν όλα ήταν καλά, τι θα με ενδιέφερε, κάτι πιο βαθύ και ανθρώπινο. Είναι σαν να προσπαθώ να προσεγγίσω κάτι πανανθρώπινο».

Μια φορά (και ίσως άλλη μία): Η συναρπαστική ιστορία ενός μοναδικού βιβλίου Facebook Twitter
Άμα μου σκάσει μια ιδέα την ακολουθώ, ενστικτωδώς μάλλον. Δεν ξέρω αν θα προκύψει κάτι που θα είναι πρωτότυπο, απλώς μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


«Έχει δικά σου στοιχεία ο Ξερακιανός;». «Μοιραία ναι, τουλάχιστον στο πώς βλέπω τον εαυτό μου σε ορισμένες φάσεις. Μοιάζουμε λίγο στην ατολμία, στη συστολή ώρες-ώρες, αλλά είναι φανταστικό όλο αυτό, δεν είμαι εγώ». Λέει ότι του αρέσει να λέει βλακείες με τους φίλους του, να βγαίνουν και να πίνουν, να βλέπει ταινίες, αλλά κυρίως να γράφει. Δεν είναι πολύ κινητικός άνθρωπος. «Με ρώταγε ένας φίλος που κάνει γυμναστική "καλά, πώς σου σκάνε οι αδρεναλίνες;" και του είπα "όταν βάζω λέξεις στη σειρά"».


Λίγο πριν φύγουμε από το café τον ρωτάω πώς θα αισθανόταν αν έβγαινε ένα βιβλίο ίδιο με το δικό του, πώς θα του φαινόταν αν κάποιος μοιραζόταν ακριβώς την ίδια ιδέα και τις ίδιες λέξεις. «Έχει βγει», μου λέει κάπως συνωμοτικά. «Το βιβλίο αυτό δεν είναι μόνο του και δεν λήγει στις σελίδες του, έχει βγει κι ένα δεύτερο ακριβώς ίδιο, με ψευδώνυμο. Από άλλον εκδοτικό. Το περίεργο είναι ότι το πήρε χαμπάρι ένας μπλόγκερ που ήρθε στην παρουσίαση πριν από μερικές μέρες και μου το έδωσε να το υπογράψω! Το πήραν είδηση και σε ένα φόρουμ. Είναι το ίδιο βιβλίο, με διαφορετικές λεπτομέρειες, υποτίθεται από κάποιον Ιρλανδό συγγραφέα σε ελληνική μετάφραση. Ξέρεις τι ονειρευόμουν τις προάλλες; Ότι ανακάλυπτε κάποιος το "μεταφρασμένο" και με τραβούσαν στα δικαστήρια και τέτοια».


Το «Μια φορά (και ίσως άλλη μία)» του Κωστή Μαλούτα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εκάτη. Το "μεταφρασμένο" βιβλίο υπάρχει επίσης στα βιβλιοπωλεία και περιμένει να το ανακαλύψεις.

1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια
Η ιδέα του συγγραφέα είναι πολύ πρωτότυπη! Ανυπομονώ να το διαβάσω. Με εντυπωσίασε επίσης πολύ η ειλικρίνεια που διακρίνει τον κύριο Μαλαμούτα στη συνέντευξή του, η αμεσότητα και η απλότητα που φαίνεται να διαθέτει. Είναι πρόκληση να διαβάζει κάποιος έργα αυθεντικών ανθρώπων, που ξέρουν γιατί έχουν ασχοληθεί με την Λογοτεχνία... κι αυτός ο λόγος είναι φυσικά κάτι άσχετο με την επιδίωξη της διασημότητας.