Mely Kiyak: Από την άκρη του Κουρδιστάν στην ελευθερία

Meli Kiyak Facebook Twitter
Mεγαλύτερή της κατάκτηση θεωρεί όχι την επαγγελματική ανεξαρτησία αλλά το ότι μπόρεσε να κατακτήσει τα υψηλά ιδανικά της παιδείας και να μην αλλοτριωθεί, διατηρώντας ζωντανά μέσα της το αληθινό, το αγαθό και το καλό που της έμαθαν στο Κουρδιστάν.
0

«ΣΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΕΡΩΤΗΣΗ που θέτω στον ίδιο μου τον εαυτό με τι ήμουν πιο ευτυχισμένη και γαλήνια, η απάντηση είναι η εξής: Μ’ εμένα. Απλώς και μόνο μ’ εμένα».

Με αυτό το απλό, αλλά δύσκολο στη συνειδητοποίησή του συμπέρασμα θέτει η κουρδικής καταγωγής Μέλι Κίγιακ στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της μια και καλή τα όρια μεταξύ ενός παραδοσιακά συντηρητικού κόσμου και μιας ξένης χώρας που δυσκολεύεται να την αποδεχτεί.

Πόσο εφικτό είναι όμως να διεκδικήσει την αυτονομία της σε ένα περιβάλλον που τη θέλει «αποκατεστημένη», με οικογένεια και παιδιά, εναρμονισμένη με τις παραδόσεις, και ταυτόχρονα να αντιπαρέλθει τους απανωτούς αποκλεισμούς που βιώνουν οι μετανάστες σε έναν ξένο τόπο; Η απάντηση δεν είναι απλή και η ίδια καταφέρνει, τελικά, να ισορροπήσει με τεράστιο τίμημα ανάμεσα στις αντιθέσεις.

Αυτήν τη δύσκολη πορεία προς την ελευθερία και την αυτογνωσία περιγράφει με τρόπο σπαραχτικό, ειλικρινή και άμεσο, αλλά όχι δραματικό, η καταξιωμένη και διακεκριμένη πλέον στη Γερμανία συγγραφέας και δημοσιογράφος Μέλι Κίγιακ στο βιβλίο της Το να είσαι γυναίκα, σε στρωτή, ωραία μετάφραση του Απόστολου Στραγαλινού. Σε αυτό μιλάει για όλα τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει μια γυναίκα προσπαθώντας να επιτύχει την αυτοπραγμάτωση, ξέροντας ότι κάτι τέτοιο είναι εκ των πραγμάτων σχεδόν αδύνατο για μια γυναίκα με τη δική της καταγωγή.

Δεν θέλει να γίνει άλλη μια καταξιωμένη συγγραφέας ούτε να επιδοθεί σε πειραματισμούς και εξομολογήσεις που θα αγαπούσαν οι καθηγητές ή οι αναγνώστες της αλλά να μιλήσει ειλικρινά. Να απλώσει χείρα βοηθείας σε κοπέλες σαν κι αυτή, να μεταφέρει με το παράδειγμά της μια ανάσα ελευθερίας, να μιλήσει εν τέλει απλά.

Ίσως γιατί για τις κοπέλες που ανήκουν στην κουρδική μειονότητα στην Τουρκία η μοίρα είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένη και δεν αφήνει πολλά περιθώρια για διεκδικήσεις, όπως έχουμε καταλάβει με την πρόσφατη περίπτωση της αδικοχαμένης κουρδικής καταγωγής Αμινί στο μακρινό Ιράν.

Ακόμα και αν προέρχεται, όπως στην περίπτωση της Κιγιάκ, από μια φιλήσυχη οικογένεια, όπως η δική της, και είχε έναν πατέρα που την περιέβαλλε με σεβασμό και αγάπη και μια μητέρα που στάθηκε στο πλευρό της, τα πράγματα δεν είναι ευκολότερα γιατί, εκτός από τις προκαταλήψεις του κοινωνικού της περιβάλλοντος, καλείται να ξεπεράσει το εχθρικό περιβάλλον ενός ξένου κράτους που την περιθωριοποιεί, αντιμετωπίζοντάς την ως αλλότριο σώμα.

Αυτό, τουλάχιστον, ήταν το πρώτο εμπόδιο που έπρεπε να αντιμετωπίσει η ίδια ως παιδί «γκασταρμπάιτερ», οι οποίοι ήξεραν ότι η μοίρα τους ήταν προδιαγεγραμμένη, θα γίνονταν εργάτες που θα εξασφάλιζαν με δυσκολία τα προς το ζην.

ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Mely Kiyak, Το να είσαι γυναίκα, Mτφρ.: Απόστολος Στραγαλινός, Εκδόσεις Κριτική, Σελ.: 168

Εξαρχής, λοιπόν, το μέλλον μοιάζει ζοφερό όχι μόνο για την ίδια αλλά και για κάθε άλλη γυναίκα που θα προσπαθήσει να παρεκκλίνει από αυτή την πορεία: «Διαβάζεις, μελετάς, σπουδάζεις, κανένα πρόβλημα, όλα καλά, όλα γίνονται. Τα υπόλοιπα όμως; Αδύναμη γυναίκα, δυνατή γυναίκα ‒ δεν έχει νόημα αυτή η κατηγοριοποίηση για την κόρη. Η λέξη “ανέλιξη” ακούγεται δυσάρεστα, σαν τη μετανάστευση, όπως αυτά που άφησαν πίσω οι γονείς. Σαν να πρέπει να πας σε έναν τόπο όπου μιλούν μια άγνωστη γλώσσα. Το θέλεις όμως; Όλοι γνωρίζουμε τέτοιους ανθρώπους που, φτάνοντας σε έναν ξένο τρόπο, αλλάζουν τα πάντα επάνω τους. Συνήθως μας αρέσει περισσότερο η παλιά εκδοχή παρά οι νέες, επιτηδευμένες χειρονομίες. Έτσι, λοιπόν, προτιμούμε να παραμένουμε όπως είμαστε και εκεί που είμαστε. Επομένως, καμία ανέλιξη, ευχαριστώ».

Αποφασίζοντας να ακολουθήσει διαφορετική πορεία, λοιπόν, δείχνει να αποφεύγει τους μελοδραματισμούς, αφού θεωρεί ότι η θυματοποίηση αποτελεί ανασχετικό παράγοντα σε οποιαδήποτε, εσωτερική κυρίως, προσπάθεια επισκόπησης.

«Η ορατή επιτυχία μας τοποθετούνταν πάνω από τις αόρατες πληγές της γενιάς των γονιών μας», γράφει με κάθε ειλικρίνεια, συνειδητοποιώντας ωστόσο ότι δεν ήθελε να γίνει απλώς μια «πετυχημένη» καριερίστρια αλλά μια γυναίκα που θα μπορούσε να πραγματώνει αυτό που ήθελε, συνειδητοποιώντας το υψηλό τίμημα που κρύβει μια μοναχική ζωή.

Δεν πτοήθηκε ούτε και όταν, λόγω μιας σοβαρής περιπέτειας της υγείας της, κινδύνευσε να χάσει την όρασή της, κάτι που την ανάγκασε να πάρει αποστάσεις από τον κόσμο και να καταδυθεί σε ένα ταξίδι εσωτερικής ενόρασης και αναζήτησης, καταγράφοντας τι είναι αυτό που την έκανε να χαίρεται, παρότι είναι γυναίκα. «Δεν παραπονιέμαι. Δεν μου λείπει κάτι. Αλλά ούτε και μου περισσεύει. Γι’ αυτά θέλω να μιλήσω», γράφει με κάθε ειλικρίνεια, διαχωρίζοντας τις όποιες βλέψεις για εξωραϊσμούς ή λογοτεχνικές επικαλύψεις.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με τα μαθήματα δημιουργικής γραφής, τα οποία καταφέρνει να παρακολουθήσει περνώντας από προσωπική συνέντευξη και έχοντας στη συνέχεια καθηγήτρια τη Χέρτα Μίλερ, η οποία προσπαθεί να της εμφυσήσει την ανάγκη για στυλιστική αποδόμηση, θεωρώντας ότι είναι κλισέ να γράφει για «μικρά ασημένια ψαράκια μέσα στο ενυδρείο», αλλά εκείνη αντιστέκεται. Δεν θέλει να γίνει άλλη μια καταξιωμένη συγγραφέας ούτε να επιδοθεί σε πειραματισμούς και εξομολογήσεις που θα αγαπούσαν οι καθηγητές ή οι αναγνώστες της αλλά να μιλήσει ειλικρινά. Να απλώσει χείρα βοηθείας σε κοπέλες σαν κι αυτή, να μεταφέρει με το παράδειγμά της μια ανάσα ελευθερίας, να μιλήσει εν τέλει απλά. Δεν είναι τυχαίο ότι η σκέψη της παραμένει ισχυρή ακριβώς τη στιγμή που, όπως παραδέχεται, συνειδητοποιεί τις τεράστιες αδυναμίες της.

Η πρώτη αμήχανη στιγμή στη ζωή της ήταν όταν έπρεπε να διεκδικήσει τη σεξουαλικότητά της στο άβολο διαμερισματάκι που είχε ως φοιτήτρια στη Γερμανία, διατηρώντας ωστόσο ζωντανές μέσα της τις συζητήσεις με θείες και ξαδέλφες από το μακρινό Κουρδιστάν.

Η αποξένωση, όμως, δεν έγκειται μόνο σε όλα όσα ενώνουν και χωρίζουν μια κοπέλα από το σώμα της αλλά και στην εγκράτεια που απαγορεύει κάθε εύλογο πάθος και παραμένει, από μια παράξενη ψευδοσυστολή, μέσα στα όρια αυτού που της επιβάλλει η καταγωγή της. Οι εμπεδωμένοι κανόνες που την εμποδίζουν να διεκδικήσει την επιθυμία λειτουργούν ακριβώς όπως η υποτιθέμενη απελευθέρωση που της διδάσκει ο περίγυρος, είναι μακριά από τις δικές της εσωτερικές ανάγκες.

Δεν της λένε τίποτα, για παράδειγμα, οι δυστυχισμένες οικογένειες ή οι πετυχημένες γυναίκες καριέρας, αδιαφορεί για τους/τις ελευθεριάζοντες/-ουσες συμφοιτητές/-ήτριές, της ξέροντας ότι «την παλιά πόρτα την είχα κλείσει εγώ, η νέα παρέμενε κλειστή για μένα. Είχα κολλήσει στη μέση. Αιχμάλωτη στην ελευθερία».

Εξού και μεγαλύτερή της κατάκτηση θεωρεί όχι την επαγγελματική ανεξαρτησία αλλά το ότι μπόρεσε να κατακτήσει τα υψηλά ιδανικά της παιδείας και να μην αλλοτριωθεί, διατηρώντας ζωντανά μέσα της το αληθινό, το αγαθό και το καλό που της έμαθαν στο Κουρδιστάν, ακόμα και όταν ήξερε ότι δύσκολα θα της νοίκιαζαν σπίτι επειδή ήταν ξένη ή όταν υπέστη άγριο ξυλοδαρμό ως θύμα ρατσιστικής βίας, το οποίο παρουσιάζει απλώς ως ένα γεγονός ανάμεσα στα άλλα. Κόντρα σε όλα αυτά, το πιο σημαντικό για εκείνη είναι να κρατήσει τις ιστορίες για τους καλούς ανθρώπους ζωντανές, «γιατί από αυτές τις ιστορίες προέρχομαι», να δει ότι αυτό που εν τέλει αξίζει δεν είναι οι υψηλές ιδέες ή τα μεγάλα λόγια αλλά η κάθε μέρα που βιώνεις στη ζωή.

«Είναι δύσκολο να απορρίψεις καθολικά αποδεκτά πρότυπα και κρίσεις για μια πετυχημένη ζωή. Όταν αναρωτιέσαι τι είναι σημαντικό, καταλήγεις πάντα στα μεγάλα. Αγάπη. Φιλία. Υγεία. Αν είχα για μια στιγμή το θάρρος να απαντήσω, η απάντησή μου θα ήταν τα πιο μικρά. Τι ωραία που είναι η ζωή στις λεπτομέρειές της. Το πρωί ή γύρω στο μεσημέρι. Ένα απλό αντικείμενο, κάτι πραγματικά ασήμαντο, τοποθετημένο σε μια ιδιαίτερη γωνιά, που δείχνει πολύ όμορφο. Αυτά θα μπορούσαν να μου δίνουν ευχαρίστηση για απίστευτα πολύ χρόνο. Συλλογιζόμουν πολύ το κάλλος. Το αισθητό και το ηθικό κάλλος. Για το κάλλος του κόσμου και το να ζεις εντός του».

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ Διάλογοι προσφύγων: Ένα άκρως επίκαιρο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Βιβλίο / Διάλογοι προσφύγων: Ένα άκρως επίκαιρο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ μιλάει για τα αδιέξοδα του πολέμου, την απανθρωποποίηση και τα αίτια που οδηγήσαν στον ναζισμό στο άκρως επίκαιρο «Διάλογοι Προσφύγων» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κριτική.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Γιατί ο Ερντογάν αυξάνει την ένταση στα ελληνοτουρκικά σύνορα;

Δυο απόψεις / Γιατί ο Ερντογάν αυξάνει την ένταση στα ελληνοτουρκικά σύνορα;

Οι στρατηγικές επιδιώξεις, η «ενεργητική ουδετερότητα» και ο υβριδικός πόλεμος της Τουρκίας. Αναλύουν στη LiFO ο διδάκτωρ Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και πολιτικός αναλυτής Νίκος Μιχαηλίδης και ο αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου Σωτήρης Ντάλης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΕΠΕΞ Γυναικείες φωνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου

Βιβλίο / Από τη Μαλαισία μέχρι το Μεξικό: 5 νέα βιλία που αξίζει να διαβάσετε

5 συγγραφείς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη χαράζουν νέους δρόμους στη λογοτεχνία. Ανάμεσά τους, η Τζόχα Αλχάρθι που κέρδισε το Booker και η βραβευμένη με Πούλιτζερ Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Αρχαιολογία / Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Η διακεκριμένη ιστορικός Mary Beard στο βιβλίο της «Οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες. Οι ηγεμόνες του αρχαίου ρωμαϊκού κόσμου», παρουσιάζει τη ζωή και το έργο των αυτοκρατόρων μέσα από ανεκδοτολογικές αφηγήσεις και συναρπαστικές λεπτομέρειες, που θυμίζουν απολαυστικό μυθιστόρημα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια εστιάζει στον ρόλο των δούλων, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη σεξουαλική ζωή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
M. HULOT
Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ