Μαχσά Αμινί, πρόσωπο και σώμα συλλογικό

Μαχσά Αμινί, πρόσωπο και σώμα συλλογικό Facebook Twitter
Ο χαμός της Μαχσά Αμινί γίνεται αρχή αφύπνισης χιλιάδων, εκατοντάδων χιλιάδων γυναικών αλλά και αντρών.
0

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ που έχουν διαψευστεί περισσότερο είναι αυτή που έλεγε πως οι προσωπικότητες δεν μετρούν όσο οι ανώνυμες κοινωνικές ή οικονομικές δυνάμεις. Φυσικά, αυτή η ιδέα, που τη συναντούσε κανείς σε έναν απλουστευτικό μαρξισμό ή σε άλλα κοινωνιολογικά σχήματα, είχε στόχο τις περίφημες ή περιβόητες μεγάλες προσωπικότητες: λαμπρούς ηγέτες, επιφανείς στρατηλάτες, τους διάφορους Καίσαρες και Ναπολέοντες της Ιστορίας. Η άποψη ότι οι «μάζες» και όχι «οι προσωπικότητες» γράφουν την Ιστορία προέρχεται από εκείνη την εποχή που δεν είχε μπει στο παιχνίδι το ανώνυμο και καθημερινό άτομο.

Συχνά ως ιδέα είχε μια χρησιμότητα απέναντι σε αφελείς και ψυχολογικές προσεγγίσεις των μεγάλων πολιτικών φαινομένων. Όχι, ο ναζισμός δεν υπήρξε απλώς υπόθεση της προσωπικότητας ή των παιδικών τραυμάτων του Αδόλφου Χίτλερ. Ο σταλινισμός δεν ήταν απλώς η προσωπολατρία του Στάλιν ή το αποτέλεσμα της ηγεσίας ενός ανθρώπου που πέρασε από ιερατική σχολή ή έκανε ένοπλες «απαλλοτριώσεις» σε τράπεζες στα νιάτα του.

Χωρίς να μπουν σε κίνηση οι πολλοί και διαφορετικές δυνάμεις, οι προσωπικότητες δεν μπορούν να ασκήσουν σοβαρή επίδραση σε μια εποχή. Αμέτρητες προσωπικότητες στην εποχή τους ξεχάστηκαν γρήγορα, έγιναν απλές υποσημειώσεις για τους ειδικούς ή τους συλλέκτες παλιών ιστοριών.

Πάντοτε στην ιστορία των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων τα πρόσωπα είχαν μια ηθική δύναμη που πανικόβαλλε τα στελέχη του κράτους και των άλλων επίσημων θεσμών. Να θυμηθούμε μόνο τις φιγούρες των αιρετικών διανοουμένων και αντιφρονούντων στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Αν επιστρέφω όμως σε αυτήν τη συζήτηση για τον ρόλο των προσώπων, είναι γιατί θέλω να μιλήσω για τη Μαχσά Aμινί και όσα εκτυλίσσονται τώρα στο Ιράν. Ένα πρόσωπο μες στα εκατομμύρια, μια νέα γυναίκα με καταγωγή από το ιρανικό Κουρδιστάν. Ένα «τυχαίο» πρόσωπο που έγινε η επιφάνεια όπου αναδύθηκε ένας συλλογικός χώρος θυμών και αγωνίας.

Ο χαμός της Μαχσά Αμινί γίνεται αρχή αφύπνισης χιλιάδων, εκατοντάδων χιλιάδων γυναικών αλλά και αντρών. Τα πρόσωπα που προχωρούν διεκδικούν την πληρότητά τους, βγάζοντας τις μαντίλες κι έτσι ενσαρκώνουν ήδη το πέρασμα από την απολυταρχία στη δημοκρατία, από τη συλλογική θλίψη στη χαρά.

Όλες αυτές οι γυναίκες και οι άνδρες στους δρόμους στις πόλεις του Ιράν είναι εν τέλει πρόσωπα που αμφισβητούν, στην ουσία, την «ηγετική προσωπικότητα του καθεστώτος», τον Αλί Χαμενεΐ. «Κάτω ο δικτάτορας», φωνάζουν. Και δείχνοντας προς αυτή την «ηγετική προσωπικότητα» του καθεστώτος, αποκαλώντας τον με την ατιμωτική ονομασία του δικτάτορα, αυτοί οι νέοι φανερώνονται σαν προσωπικότητες μιας άλλης, δημοκρατικής χώρας.

Αδελφές και αδελφοί της αδικοχαμένης Μαχσά Αμινί, αναζητούν μια άλλη πνευματικότητα, πέρα από αυτήν της ισλαμικής αστυνομίας ηθών και των τρομοκρατικών περιπόλων της. Συμπράττουν, με κίνδυνο, στην πρακτική επινόηση μιας άλλης ηθικής. Διότι αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο στη συγκεκριμένη εξέγερση είναι πως οι λέξεις της, τα συνθήματά της, επιδιώκουν να φιλοξενήσουν περισσότερες και περισσότερους. Είναι εξέγερση που ξεφύτρωσε από το μαρτυρικό σώμα μιας γυναίκας και από την υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων των γυναικών του Ιράν· την ίδια στιγμή, όμως, είναι διεκδίκηση ζωής και ελευθερίας για όλες και όλους. Αποκλείει μόνο τους τυράννους και όσους ή όσες συμμαχούν ή είναι με το μέρος της τυραννίας. Απέραντα εγκάρδια και φιλόξενη –δίχως ίχνος θρησκευτικού ή πολιτικού σεκταρισμού–, αυτό που βλέπουμε είναι μια εξέγερση κατάφασης στη ζωή.

Πάντοτε στην ιστορία των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων τα πρόσωπα είχαν μια ηθική δύναμη που πανικόβαλλε τα στελέχη του κράτους και των άλλων επίσημων θεσμών. Να θυμηθούμε μόνο τις φιγούρες των αιρετικών διανοουμένων και αντιφρονούντων στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ή πρόσωπα τεράστιας ηθικής ακτινοβολίας όπως ο Μαντέλα στην εποχή του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ. 

Η Μαχσά Αμινί δεν ανήκει σε αυτήν τη γενεαλογία των αιρετικών διαφωνούντων ή των διάσημων αντιπολιτευόμενων. Το πιθανότερο είναι να πήγαινε για ψώνια ή να ανυπομονούσε να βρει τις φίλες της για να πουν τα δικά τους θέματα, όχι για τον Αλί Χαμενεΐ και τη δημοκρατία. Ούτε καν για το χιτζάμπ και τις συνέπειές του. Το πιθανότερο είναι να έπεσε πάνω της η βία της Ιστορίας, όπως συμβαίνει από αιώνες: αδέσποτη βολή του κακού. Και αμέσως ένας συνδυασμός παραγόντων έβγαλε σπινθήρα και οδήγησε στην έκρηξη.

Μπορούμε να υποθέσουμε πως εθνοτικές συγκρούσεις, κοινωνικά παράπονα, οικονομική κρίση και άλλες δυσαρέσκειες στον λαό ή στη νεότερη μεσαία τάξη του Ιράν, όλα αυτά συναντήθηκαν στην έκρηξη. Αναμφίβολα, το πρόσωπο που γίνεται σχεδόν αμέσως Ιστορία δεν παραμένει μοναχικό άτομο: από τη στιγμή που έπεσε κάτω νεκρή, η Μαχσά Αμινί έγινε συλλογικό σώμα. Έγινε όλα αυτά τα κορίτσια και τα αγόρια που προφέρουν το όνομά της.

Τίποτα όμως δεν μπορεί να κρύψει το βλέμμα της που μας κοιτάζει στις φωτογραφίες της με την ομορφιά και τη γλυκύτητα μιας εικοσάχρονης κοπέλας. Η Μαχσά Αμινί είναι έτσι το αληθινό ηθικό πρόσωπο απέναντι στις αστυνομίες των ηθών και τον αντιανθρώπινο και ανήθικο μηδενισμό τους. Ένα αληθινό ηθικό πρόσωπο που δεν θα καταφύγει ποτέ στη διατεταγμένη ηθικολογική βία γιατί ξέρει πως ζωή δίχως ελευθερία είναι μια μορφή ματαιωμένης ύπαρξης κι ένας πρόωρος θάνατος.

Η Μαχσά Αμινί πέθανε, αλλά η ηθική προσωπικότητα που αποσπάστηκε από το νεκρό της σώμα άρχισε να ζει και αναπνέει, παραβαίνοντας τους κώδικες του ολοκληρωτισμού. Το μαρτύριό της, το τόσο παράλογο και άδικο, έγινε μαρτυρία μιας καινούργιας πραγματικότητας για τη χώρα της. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ