Διάλογοι προσφύγων: Ένα άκρως επίκαιρο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ

ΣΑΒΒΑΤΟ Διάλογοι προσφύγων: Ένα άκρως επίκαιρο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ Facebook Twitter
0

ΔΥΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ συναντιούνται τυχαία στο εστιατόριο του σιδηροδρομικού σταθμού Χελσινκφόρς στο Ελσίνκι και ξεκινούν μια συζήτηση για την κατάσταση που τους οδήγησε εκτός πατρίδας, τις πολιτικές εμμονές, τις ψεύτικες ιδεολογίες και τα κομματικά αδιέξοδα, την ειρήνη και τον πόλεμο, τις γυναίκες, τον έρωτα και την πορνογραφία.

Με λίγα λόγια, μιλούν για όλα αυτά που ο Μπέρτολτ Μπρεχτ θεωρούσε αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής, όπως αυτή αποκαλύπτεται στα μεγάλα και στα μικρά της σπαράγματα, χωρίς ένα αποκλειστικό σημείο αναφοράς, πέρα από την υποφαινόμενη αγωνία, η οποία, ωστόσο, δεν εκφράζεται ποτέ δραματικά και κάνει, αντιθέτως, τους δύο συνομιλητές να μιλούν για όλα αυτά σαν να αφορούν κάποιον ξένο, σαν να πρόκειται για μια ταινία που έχει κάποιους άλλους, εκτός από τους ίδιους, για πρωταγωνιστές, με τον γνωστό τρόπο της μπρεχτικής αποστασιοποίησης.

Ξεκινώντας από την καθημερινότητα της προσφυγιάς, π.χ. το ότι είναι πολύ δύσκολο πλέον γι’ αυτούς να βρουν τα αγαπημένα τους πούρα ή να γευτούν μια μπίρα της προκοπής, και φτάνοντας στα πλέον φλέγοντα θέματα, ο αστός, χημικός Τσίφελ και ο βιοπαλαιστής, αλλά με θεωρητικές αναζητήσεις Κάλε ξεδιπλώνουν τις άναρχες σκέψεις τους με φόντο ένα άκρως πολεμικό σκηνικό.

«Το φθινόπωρο έφτασε με βροχές και κρύο. Η γλυκιά Γαλλία γονάτισε. Οι άνθρωποι τρύπωσαν σε λαγούμια κάτω από τη γη. Ο Τσίφελ, καθισμένος στο εστιατόριο του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης Ε, ψαλίδιζε ένα κουπόνι από το καρνέ του ψωμιού», είναι η περιγραφή του Μπρεχτ που μεταφέρει τον αναγνώστη στην πιο μελανή περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Με βαθύ πόνο καρδιάς ο Μπέρτολτ Μπρεχτ παρατηρεί όχι μόνο τα συμβάντα στα πεδία των μαχών αλλά κυρίως στο περιθώριο της Ιστορίας, όπως κάνει πάντα, εκεί όπου οι άνθρωποι καλούνται να ζουν σαν νεκροζώντανοι, ερχόμενοι διαρκώς αντιμέτωποι με τα ψέματα της Ιστορίας και την κατάρα των συνεχιζόμενων διωγμών.

Πρόκειται για το ταμπλό-βιβάν πάνω στο οποίο ξεδιπλώνονται τα σκούρα σαν σε γερμανικό εξπρεσιονιστικό πίνακα χρώματα των άκρως επίκαιρων συζητήσεων που αποτέλεσαν τον βασικό άξονα στο Διάλογοι προσφύγων του Μπέρτολτ Μπρεχτ που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κριτική σε ωραία μετάφραση της Δέσποινας Σκούρτη, της οποίας είναι και το επίμετρο.

Με τον γνωστό ειρωνικό, θεατρικό και αποχρωματισμένο τόνο και διαλόγους που εμπνέονται κατευθείαν από τον τρόπο του πλατωνικού Σωκράτη, αλλά διατηρούν τον αμιγώς γερμανικό τους χαρακτήρα, ο Μπρεχτ προβληματίζεται σχετικά με την ορμητική εξάπλωση του ναζισμού και του πολέμου στην Ευρώπη, βάζοντας τους δυο πρωταγωνιστές να μοιράζονται αντιφατικές πολλές φορές, αλλά απόλυτα καίριες προσωπικές τους σκέψεις.

Με απόλυτα μοντέρνα διάθεση και γλαφυρό προφορικό λόγο ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας και θεωρητικός ανατέμνει, σαν τον ελιοτικό ασθενή πάνω στο χειρουργικό τραπέζι, το άρρωστο πολιτικά σώμα των εμπλεκόμενων χωρών, οι οποίες αδυνατούν να δουν την επέλαση του κακού, ενώ εντελώς προφητικά ξέρει, γράφοντας τους διαλόγους αυτούς την ώρα που ο Χίτλερ αρχίζει να επελαύνει στην Ευρώπη, ότι από αυτή την εμπλοκή δεν πρόκειται να γλιτώσει κανείς.

Κάποια αποσπάσματα, μάλιστα, είναι γραμμένα την ώρα που ο «Πωστονλένε», όπως χαρακτηριστικά τον αποκαλεί, αρνούμενος ακόμα και να τον κατονομάσει, επιτίθεται στη Γαλλία, ενώ άλλα αντικατοπτρίζουν τον προβληματισμό των αμέτοχων και ουδέτερων χωρών όπως η Ελβετία. Άλλοι διάλογοι, πάλι, γραμμένοι στη Δανία, προφανώς προβλέπουν με ακρίβεια την επερχόμενη και άκρως σύντομη, όπως αποδείχθηκε, επίθεση του Χίτλερ στην εν λόγω χώρα ως μέρος της γερμανικής επιχείρησης Weserübung.

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Μπέρτολτ Μπρεχτ, Διάλογοι προσφύγων, εκδόσεις Κριτική

Με βαθύ πόνο καρδιάς, λοιπόν, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ παρατηρεί όχι μόνο τα συμβάντα στα πεδία των μαχών αλλά κυρίως στο περιθώριο της Ιστορίας, όπως κάνει πάντα, εκεί όπου οι άνθρωποι καλούνται να ζουν σαν νεκροζώντανοι, ερχόμενοι διαρκώς αντιμέτωποι με τα ψέματα της Ιστορίας και την κατάρα των συνεχιζόμενων διωγμών:

«Σε ολόκληρη την Ευρώπη οι ηρωικές πράξεις πολλαπλασιάζονται, τα ανδραγαθήματα του απλού ανθρώπου ολοένα και γιγαντώνονται, κάθε μέρα ανακαλύπτεται μια καινούργια αρετή. Για να εξασφαλίσει κανείς ένα σακί αλεύρι πρέπει να ξοδέψει τόση ενέργεια όση θα χρειαζόταν παλιότερα για να οργώσει μια ολόκληρη επαρχία. Για να καταλήξει, δε, αν πρέπει να περάσει τα σύνορα σήμερα ή να το αφήσει καλύτερα για αύριο χρειάζεται τόσο μυαλό, που πριν από μερικές δεκαετίες θα έφτανε και θα περίσσευε για να δημιουργήσει ένα έργο αθάνατο στους αιώνες των αιώνων. Για να βγει κανείς στον δρόμο χρειάζεται ομηρική γενναιότητα: για να γίνει απλώς και μόνο ανεκτός από τους γύρω του πρέπει να διαθέτει αυταπάρνηση στα επίπεδα ενός Βούδα. Για να μη γίνει κανείς φονιάς, πρέπει να είναι τόσο ανθρωπιστής όσο και ο Φραγκίσκος της Ασίζης. Ο κόσμος μετατρέπεται σε μέρος αποκλειστικά για ήρωες. Εμείς, όμως, πού θα βρούμε απάγκιο;» αναρωτιέται με ρητορικό τρόπο ο Μπρεχτ, φέρνοντάς μας στον νου τους πρόσφυγες που προσπαθούν σήμερα να περάσουν τα σύνορα, αναζητώντας απλώς την επιβίωση, αφήνοντας πίσω τους περιουσίες και μια ολόκληρη ζωή.

Αντίστοιχα, βλέποντας και ο ίδιος από νωρίς την επέλαση του κακού, αφήνει πίσω του τη Γερμανία αμέσως μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ στις 27 Φλεβάρη του 1933, την ώρα που χιλιάδες κομμουνιστές, όπως αυτός, συλλαμβάνονται, ενώ οι πολιτικές ελευθερίες αρχίζουν να καταστρατηγούνται. Φεύγει από το Βερολίνο, κάνοντας στάσεις σε Πράγα, Βιέννη, Παρίσι και Ελβετία, και τελικά βρίσκει καταφύγιο σε έναν στάβλο στη Δανία, όπου γράφει μερικά από τα σημαντικότερα έργα του.

Από το μακρινό αυτό καταφύγιο αλλά και από άλλα μέρη στα οποία διέμεινε έως ότου φτάσει ασφαλής στην Αμερική, ο Μπρεχτ ανατέμνει το παζλ του ναζιστικού μορφώματος, τα κομμάτια του οποίου το μετέτρεψαν σε πανίσχυρη πολεμική μηχανή (έλλειψη ουσιαστικής παιδείας, κυρίαρχος μικροαστισμός, απανθρωποίηση), χωρίς τη βαρύτητα που ενδεχομένως θα είχαν άλλου είδους θεωρητικές αναλύσεις αλλά με την ελαφρότητα των διαλόγων που θα ανέπτυσσαν δύο άγνωστοι πρόσφυγες σε ένα απομακρυσμένο από την πατρίδα τους στέκι.

Οι αλήθειες που λέγονται, όμως, σε ουδέτερο έδαφος και κατά την πρόσκαιρη ανάπαυλα μιας τέτοιας συνάντησης, ανάμεσα σε εξομολογήσεις για ερωτικές περιπέτειες με τη δέουσα ηδονοθηρική διάθεση που αποκαλύπτει διάφορες προσωπικές, βιωματικές εμπλοκές του ίδιου του Μπρεχτ, είναι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ακόμα πιο σφοδρές και καίριες.

Μέσα από αυτές τις συζητήσεις οι δυο τυχαίοι φίλοι, που εκφράζουν τις δυο πλευρές του συγγραφέα, καταφέρονται, μεταξύ άλλων, εναντίον της ιδεολογικής ασφυξίας των εγελιανών ιδεών που δεν επέτρεψαν στην άλλη πλευρά να αντικρούσει τους μικροαστούς οπαδούς της φασιστικής καθαρότητας, χτυπούν τον πουριτανισμό, αποδομούν τον ρομαντικό έρωτα ‒και συλλήβδην, καθώς φαίνεται, τον γερμανικό ρομαντισμό‒, ειρωνεύονται το ιδανικό του υπεράνθρωπου και καταλήγουν ότι «οι μέρες της Δημοκρατίας ήταν μετρημένες».

Κυρίως, όμως, οι συγκεκριμένοι διάλογοι διαβλέπουν πως το κεντρικό έλλειμμα παιδείας και η ψευτο-καλλιέργεια των Γερμανών αξιωματικών, οι οποίοι άκουγαν κλασική μουσική και επικαλούνταν την επιστημονικότητα ανυπόστατων θεωριών, σταδιακά οδήγησαν στο τεράστιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Απέναντι σε αυτήν τη φαινομενική διακήρυξη της επιστήμης και της γνώσης ο Μπρεχτ αντιτάσσει την παιδεία και την ανθρωπιά. «Σίγουρα δεν είμαι τόσο καλλιεργημένος όσο χρειάζεται ώστε να μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου διατηρώντας την ανθρώπινη αξιοπρέπειά μου μέσα σε όλη αυτήν την βρομιά», γράφει με τεράστιο πόνο μέσα από τον ήρωά του Τσίφελ. «Πείτε το και αδυναμία, αλλά δεν είμαι πια τόσο ανθρώπινος ώστε να καταφέρω να παραμείνω άνθρωπος μπροστά σε τέτοια απανθρωπιά».

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, σε μια αντίστοιχα αδιανόητη επίθεση ενός δυνάστη εις βάρος ενός λαού που προασπίζεται την αυτονομία και την αυτοδιάθεσή του, φέρνοντας τους στοχαστές και τους συγγραφείς αντιμέτωπους με το ίδιο το βάρος της Ιστορίας. Απέναντι σε τέτοια ζητήματα, όπως το μεγάλο δίλημμα σε ποιου την πλευρά θα σταθείς, του αδύναμου ή του δυνατού, ο Μπρεχτ ήταν κατηγορηματικός πως κανείς δεν μπορεί να μένει αμέτοχος.

Όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Μπένγιαμιν σε μία από τις σημειώσεις του για τον Μπρεχτ («Για τον Μπρεχτ», μτφρ. Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Έρμα), αυτό που προτείνει ο Μπρεχτ με τα κείμενά του και το επικό του θέατρο «δεν είναι απλή ανακαίνιση αλλά η ριζική καινοτομία. Εδώ η λογοτεχνία δεν επαφίεται στην ευαισθησία του όποιου συγγραφέα, ο οποίος, μην έχοντας τη θέληση ν’ αλλάξει τον κόσμο, περνάει στο στρατόπεδο της μετριοπάθειας. Εδώ η λογοτεχνία γνωρίζει πως η μόνη δυνατότητα που της απέμεινε είναι να γίνει ένα παραπροϊόν στην εξαιρετική, περίπλοκη διαδικασία της αλλαγής του ανθρώπινου κόσμου».

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μη δώσετε προσοχή σε λέξεις που βγαίνουν από το δικό μας σάπιο στόμα»

Αναγνώσεις / «Μη δώσετε προσοχή σε λέξεις που βγαίνουν από το δικό μας σάπιο στόμα»: Ο Θ. Τερζόπουλος διαβάζει Μπρεχτ

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης Θόδωρος Τερζόπουλος επιλέγει να διαβάσει για το LiFO.GR το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Μήνυμα του ετοιμοθάνατου ποιητή στη νεολαία». Επιμέλεια: Χρήστος Παρίδης
THE LIFO TEAM
Ο ανυπότακτος μοντερνιστής Άρης Αλεξάνδρου

Βιβλίο / Ο ανυπότακτος μοντερνιστής Άρης Αλεξάνδρου

Τα παρεμβατικά κείμενα του Άρη Αλεξάνδρου που κυκλοφόρησαν ξανά από τις εκδόσεις Πατάκη με τον τίτλο «Έξω από τα δόντια: Δοκίμια 1935-1975» προβάλλουν την αναγκαιότητα του πάντοτε ελεύθερου και άκρως στοχαστικού λόγου του συγγραφέα του «Κιβωτίου».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ελένη Βαροπούλου: «Μόνο το υπερβολικό είναι αληθινό»

Βιβλίο / Ελένη Βαροπούλου: «Μόνο το υπερβολικό είναι αληθινό»

Εμβληματική θεατρική κριτικός, μεταφράστρια και δοκιμιογράφος, η Ελένη Βαροπούλου αυτοβιογραφείται στο βιβλίο «Σκηνές από το θέατρο της ζωής μου» που κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νεφέλη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ