Ήταν οι ναζί φιλόζωοι; Facebook Twitter
Φωτ.: Getty Images/Ideal Image

Ήταν οι ναζί φιλόζωοι;

0

Σίγουρα φαίνεται παράδοξο, αν όχι εξωφρενικό, να αναρωτιόμαστε αν οι ναζί υπήρξαν φιλόζωοι, τη στιγμή που εξολόθρευσαν εκατομμύρια συνανθρώπους τους. Ωστόσο, επειδή η φιλοζωία ήταν ένα από τα κύρια μυθεύματα του ναζισμού, που είχε μάλιστα απήχηση μέχρι τις μέρες μας, ο Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιαν Μονχάουπτ αποφάσισε να διερευνήσει σε βάθος το θέμα και να καταρρίψει τον κυρίαρχο μύθο περί φιλοζωίας των ναζί, αντλώντας υλικό από ημερολόγια, σχολικά βιβλία, επιστολές, ακόμα και σχολικά βιβλία της εποχής.

Προϊόν της πολυετούς αυτής έρευνας συνιστά το άκρως ενδιαφέρον και πρωτότυπο βιβλίο του Ζώα στον εθνικοσοσιαλισμό που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και στη χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg σε μετάφραση Γιάννη Κέλογλου.

Χάρη σε αυτό μαθαίνουμε, μεταξύ άλλων, ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι κυρίαρχοι του Γ’ Ράιχ όχι μόνο δεν προστάτευσαν με τον περίφημο φιλοζωικό νόμο τους τα ζώα αλλά άφησαν να θυσιαστούν καθαρόαιμα άλογα και σκύλοι, να κυνηγηθούν και να εξολοθρευτούν σπάνια ελάφια και λύκοι, ενώ ακόμα και ο υποτιθέμενα εξαρτημένος από τα σκυλιά του Χίτλερ δεν δίστασε να τα δηλητηριάσει λίγο προτού αυτοκτονήσει και ο ίδιος.

Σημαντικές είναι, επίσης, οι πληροφορίες που μας δίνει ο συγγραφέας για τον ζωολογικό κήπο που λειτουργούσε στο Μπούχενβαλτ, δίπλα ακριβώς στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, για τη διασκέδαση των φυλάκων και των παιδιών τους(!), όπως πολύτιμα είναι και τα συμπεράσματά του για την άμεση σύνδεση των ρατσιστικών θεωριών περί καθαρόαιμων ειδών με τη μαζική εξολόθρευση των Εβραίων αλλά και για την εμμονή των ναζί με τα δάση όπου θέριεψαν τα τέκνα της νεολαίας τους.

Συγκλονιστικός, επίσης, είναι ο τρόπος που οι ναζί αποσπούσαν από τους Εβραίους τα κατοικίδιά τους για να τα θανατώσουν λίγο πριν οδηγήσουν στα στρατόπεδα εξόντωσης και τους ίδιους.

Δεν αρνείται, μάλιστα, ότι πολλές αντιδραστικές θεωρίες, όπως αυτή για την περίφημη φιλοζωία των ναζί, εξακολουθούν να έχουν τεράστια απήχηση, γι’ αυτό αναλαμβάνει να τις καταρρίψει, ξεπερνώντας τον κυρίαρχο φόβο να θεωρηθεί αντιδραστικός και ο ίδιος. Γιατί πώς, αλήθεια, μπορεί να μιλάει κανείς για τα ζώα, όταν υπήρξαν εκατομμύρια θύματα;

Όλα αυτά περιγράφονται από τον Μονχάουπτ με κάθε λεπτομέρεια, καθώς ο συγγραφέας δεν ανατρέχει απλώς σε στοιχεία που αντλεί από τις πρωταρχικές πηγές για να συντάξει τα επιχειρήματά του αλλά τα συνδέει και με αναφορές αναγνωρισμένων διανοουμένων και συγγραφέων, όπως ο Ελίας Κανέτι, ο Τέοντορ Αντόρνο και ο Μισέλ Τουρνιέ, για να αναφέρουμε απλώς μερικούς.

Ανήκοντας στη γενιά των νεαρών ερευνητών και ιστορικών οι οποίοι ανέλαβαν να ξεσκεπάσουν τις πιο μελανές σελίδες και πτυχές της γερμανικής ιστορίας που μέχρι πρότινος αποσιωπώνταν ή παρέμεναν για χρόνια ταμπού, ο Μονχάουπτ επικαλείται επίσης προσωπικές του διαδρομές, κατά τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος με συγκεκριμένα σημεία, αγάλματα από τον καιρό των ναζί που παραμένουν ακόμα στη θέση τους, τόπους εξόντωσης και μαρτυρίων.

mohnhaupt
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Jan Mohnhaupt, Ζώα στον εθνικοσοσιαλισμό, Μτφρ.: Γιάννης Κέλογλου, εκδόσεις Gutenberg

Δεν αρνείται, μάλιστα, ότι πολλές αντιδραστικές θεωρίες, όπως αυτή για την περίφημη φιλοζωία των ναζί, εξακολουθούν να έχουν τεράστια απήχηση, γι’ αυτό αναλαμβάνει να τις καταρρίψει, ξεπερνώντας τον κυρίαρχο φόβο να θεωρηθεί αντιδραστικός και ο ίδιος. Γιατί πώς, αλήθεια, μπορεί να μιλάει κανείς για τα ζώα, όταν υπήρξαν εκατομμύρια θύματα; Αποδεικνύοντας ακριβώς το τεράστιο και ανήκουστο μέγεθος της αναλγησίας που, για παράδειγμα, επέτρεπε στους ναζί να στήνουν ζωολογικό κήπο μεσοτοιχία με το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, χρησιμοποιώντας φυσικά τους κρατούμενους τόσο ως εργάτες όσο και ως φύλακες.

Εντύπωση προκαλεί η σημείωση του συγγραφέα ότι το πόστο του φύλακα της αρκούδας στον εν λόγω ζωολογικό κήπο θεωρούνταν περίοπτο από τους κρατουμένους, καθώς γνώριζαν ότι έτσι θα είχαν μόνιμη πρόσβαση σε κρέας και μέλι, κάτι που τους έκανε να αψηφούν τον κίνδυνο.

Ως γνωστόν, όμως, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης χρησιμοποιούνταν ειδικά εκπαιδευμένοι σκύλοι, τους οποίους άφηναν επίτηδες ατάιστους, ώστε να μπορούν να ξεσπούν με όλη τους τη βιαιότητά στους κρατουμένους. Όμως ούτε με τους σκύλους τους ούτε με τα υπόλοιπα παράξενα κατοικίδια που συνήθιζαν να έχουν οι εκπρόσωποι της ναζιστικής κυβέρνησης υπήρξαν ιδιαίτερα φιλεύσπλαχνοι ‒ πώς θα μπορούσαν άλλωστε;.

Ο συγγραφέας μάς θυμίζει ότι ο αρχηγός της Γκεστάπο Χέρμαν Γκαίρινγκ διατηρούσε οικόσιτο νεαρό λιοντάρι(!), με το οποίο φρόντιζε να απαθανατίζεται στο πλαίσιο της κυρίαρχης προπαγάνδας που ήθελε τους στιβαρούς φασίστες να είναι συνεχιστές των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, διατηρώντας άγρια ζώα και συλλέγοντας θηράματα και τίτλους.

«Εκτός από τα άλογα και τα εξυψωμένα από τον Γκαίρινγκ ελάφια και τα άγρια βοοειδή, οι εθνικοσοσιαλιστές λατρεύουν κατά κύριο λόγο τα αρπακτικά ζώα, καθώς ταυτίζουν τον εαυτό τους με αυτά», μας υπενθυμίζει ο Μονχάουπτ, παραπέμποντας στη χαρακτηριστική φράση του Σπρένγκλερ ότι «το αρπακτικό ζώο είναι η ανώτερη μορφή της αεικίνητης ζωής».

Ήταν οι ναζί φιλόζωοι; Facebook Twitter
Ο συγγραφέας μάς θυμίζει ότι ο αρχηγός της Γκεστάπο Χέρμαν Γκαίρινγκ διατηρούσε οικόσιτο νεαρό λιοντάρι(!), με το οποίο φρόντιζε να απαθανατίζεται στο πλαίσιο της κυρίαρχης προπαγάνδας που ήθελε τους στιβαρούς φασίστες να είναι συνεχιστές των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.

Αντίστοιχα σημαίνουσα θέση για τους ίδιους ακριβώς λόγους είχε στην κυρίαρχη προπαγάνδα ο άγριος λύκος, καθώς αποτελούσε κομµάτι της «αρχέγονης τευτονικής άγριας φύσης», ούτε αυτός προστατεύτηκε όμως, αντιθέτως εξολοθρεύτηκε τα χρόνια της ναζιστικής ηγεμονίας, όπως τόσα σπάνια είδη στα άγρια δάση της Γερμανίας ή της Πολωνίας, π.χ. στο δάσος Ρομίνσκα. Εκεί θήρευε όσα σπάνια είδη ήθελε ο μανιακός κυνηγός Γκέρινγκ, ο οποίος «το 1938 κηρύσσει την περιοχή επίσημο κυνηγότοπο του κράτους και την αποδεσμεύει από τη γενική δασική διοίκηση, ώστε να είναι στο εξής ο κυρίαρχος ηγεμόνας της».

Ο συγγραφέας επικαλείται την ανάγλυφη εικόνα του Γκέρινγκ που δίνει ο Μισέλ Τουρνιέ στον Βασιλιά των Σκλήθρων, περιγράφοντάς τον ως «ανθρωποφάγα μυθική μορφή, ως τον Δράκο του Ρομίνσκα». Μπορεί, λοιπόν, οι εκπρόσωποι του Γ’ Ράιχ να χρησιμοποιούσαν τα δάση ως συμβολικά σημεία αναφοράς, εντάσσοντάς τα μάλιστα στο κέντρο της εθνικοσοσιαλιστικής θεώρησης και εκπαίδευσης, αλλά καμία ευαισθησία δεν είχαν για τα είδη που ζούσαν σε αυτά.

Στα σχολικά εγχειρίδια ο συγγραφέας ανιχνεύει, επίσης, τις πηγές της άμεσης σύνδεσης της φυσικής ιστορίας, της βιολογίας, των μαθημάτων της ζωολογίας και της εντομολογίας με τη ναζιστική θεωρία και την κυρίαρχη προπαγάνδα. Είναι απίστευτο να αναλογιστεί κανείς ότι δάσκαλοι δίδασκαν στα παιδιά τις «επιστημονικά τεκμηριωμένες» φυλετικές θεωρίες για την εξέλιξη του είδους και την ευγονική, φροντίζοντας να τα εξοικειώνουν με τη λογική του κυρίαρχου είδους μέσα από διαφορετικά πειράματα. Έτσι τα παιδιά διδάσκονταν από μικρά τις αρχές της σηροτροφίας με σκοπό να μυηθούν στους νόμους περί «καθαρότητας της φύσης», στο πλαίσιο των οποίων επιτρεπόταν η αρχή της εξόντωσης.

Χαρακτηριστικό ήταν το μάθημα της εντομολογίας, όπου μάθαιναν να εξοντώνουν τα εχθρικά είδη και μυούνταν στα μυστικά της εξελικτικής χρήσης του μεταξοσκώληκα. Από τα κουκούλια του, άλλωστε, παραγόταν ο μοναδικός ιστός μεταξιού, που ήταν δέκα φορές πιο λεπτός από μια ανθρώπινη τρίχα και χρησίμευε στην κατασκευή των αλεξίπτωτων. Για την κατασκευή ενός και μόνο αλεξίπτωτου χρειάζονταν περί τα 15.000 κουκούλια!

Ήταν οι ναζί φιλόζωοι; Facebook Twitter
Στα σχολικά εγχειρίδια ο συγγραφέας ανιχνεύει, επίσης, τις πηγές της άμεσης σύνδεσης της φυσικής ιστορίας, της βιολογίας, των μαθημάτων της ζωολογίας και της εντομολογίας με τη ναζιστική θεωρία και την κυρίαρχη προπαγάνδα. Φωτ.: Getty Images/Ideal Image

Με άλλα λόγια, τίποτα δεν έμενε ζωντανό σε αυτό το αδιανόητο πλάνο εξόντωσης και βίας.

Συγκλονιστικό είναι το 5ο κεφάλαιο του βιβλίου με τον τίτλο «Morituri», όπου περιγράφεται ο τρόπος που οι ναζί ανάγκαζαν τους ήδη απελπισμένους Εβραίους να θανατώσουν τα κατοικίδιά τους, προτού οδηγήσουν στον θάνατο και τους ίδιους. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το παράδειγμα ενός ζεύγους Εβραίων που έγραφαν στις σημειώσεις τους για τον αγαπημένο τους Μουσέλ, τη μοναδική τους ελπίδα, που χάθηκε κι αυτή στα άδυτα του ναζιστικού σκότους: «Η υψωμένη ουρά του γάτου είναι η σημαία μας».

Το μόνο ζώο που θριαμβεύει σε αυτό το αδιανόητο βασίλειο της αναλγησίας, του θανάτου και της απανθρωπιάς είναι η ψείρα, και με αυτήν επιλέγει, όχι τυχαία, να ολοκληρώσει ο Μονχάουπτ την έρευνά του. «Η ψείρα είναι η μεταμορφωμένη σε ζώο δηκτική ειρωνεία της Ιστορίας, το απόλυτο ζώο», γράφει με ακρίβεια, θυμίζοντας πως ο Πρίμο Λέβι αναφέρει ότι οι πλύστρες ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης μάζευαν τις ψείρες από τα ρούχα των νεκρών και τις έχωναν στους γιακάδες των φρεσκοσιδερωμένων στολών των SS, μολύνοντάς τους έτσι με τύφο.

Τελικά, ακόμα και το πιο απεχθές έντομο μπορεί ενίοτε να αποτελεί μοναδικό μέσο αντίστασης σε μια περίοδο απόλυτης κτηνωδίας, βίας και συντριπτικής εξόντωσης μέχρι τέλους.

AΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο στενός κύκλος του Χίτλερ: άγνωστες πτυχές

Βιβλίο / Ο στενός κύκλος του Χίτλερ: άγνωστες πτυχές

Στην άκρως διεισδυτική «Αυλή του Χίτλερ», που βασίζεται σε άγνωστα ως τώρα ντοκουμέντα, η ιστορικός Χάικε Γκέρτεμακερ αποκαλύπτει όλα τα πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του Φίρερ, από την πρώτη μέρα ανάληψης της εξουσίας έως το τέλος.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Κύριε Διοικητά»: Πόσο ελκυστική μπορεί να είναι η ιστορία ενός αντιπαθέστατου ατόμου;

Το πίσω ράφι / «Κύριε Διοικητά»: Πόσο ελκυστική μπορεί να είναι η ιστορία ενός αντιπαθέστατου ατόμου;

Μ' αυτό το στοίχημα αναμετρήθηκε ο Γαλλοεβραίος κομίστας και πεζογράφος Ρομέν Σλοκόμπ στο επιστολικό μυθιστόρημά του «Κύριε Διοικητά» – και το κέρδισε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Munich: The Edge of War

TV & Media / «Munich: The edge of war» στο Netflix: Τα γεγονότα που οδήγησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Η νέα κινηματογραφική προσθήκη στον κατάλογο του Netflix βασίζεται στο μυθιστόρημα «Μόναχο» του Ρόμπερτ Χάρις, ο οποίος έστησε μια θριλερική ίντριγκα με φόντο την υπογραφή του Συμφώνου του Μονάχου το 1938.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ