Η ορμητική επιστροφή του Γιώργου Χειμωνά Facebook Twitter
Εικονογράφηση στηριγμένη σε φωτογραφία από το Αρχείο Χειμωνά.

Η ορμητική επιστροφή του Γιώργου Χειμωνά

0

Αν το κείμενο, όπως το ήθελε ο Γιώργος Χειμωνάς, δεν είναι παρά ένα σώμα που δεν καταλήγει, τότε μένει ανοιχτό στον χρόνο για να διαβαστεί, να δοξαστεί ή να κατακρεουργηθεί, να επιστρέψει για να θυμίσει την αιώνια καταγωγή του.

Κάπως έτσι συμβαίνει με τα α-χρονικά γραπτά του Χειμωνά, που επανέρχονται για να μας τονίσουν το αιώνιο θάμβος τους στη συναστρία των ελληνικών γραμμάτων. Να δικαιώσουν αυτό που πάντοτε ήθελε να εξαιρεθεί και να θυμίσουν αυτό που πρόκειται να γίνει στο μέλλον.

Μονάχα έτσι μπορεί να διαιωνιστεί ο αμφίσημος λόγος του Ηράκλειτου ή των τραγικών, επιβεβαιωμένος από τις αντιφάσεις της Ιστορίας και τη συμπαντικότητα της ποιητικής μεταφοράς που εκείνος, σε ρόλο μάντη Τειρεσία ή προφήτη, είδε να σπαρταράει στο εσωτερικό του ελληνικού λόγου όχι ως κάτι αποστασιοποιημένο αλλά ολοζώντανο, βγαλμένο ως γέννα ή καθολική μοίρα.

«Θεωρώ τον εαυτό μου λαϊκό συγγραφέα» έλεγε για να θυμίσει την αυτονόητη θνητή καταγωγή του αυτός ο «θαυματοποιός του λαϊκού πανηγυριού», ο κατεργάρης μάγος.

Του άξιζαν δικαιωματικά τα σκήπτρα και ο θρόνος. Ήταν, άλλωστε, ο μεταμφιεσμένος σε Έλληνα Άμλετ.


Άλλωστε, το σωκρατικό δαιμόνιο, ο ερμητικός συμβολισμός του Ευριπίδη ή ο περιπαικτικός λόγος του Αισχύλου τις στιγμές της ύψιστης σοβαρότητάς τους δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας ατιθάσευτης μεταφοράς που τσίμπησε η χειρουργικής ακρίβειας πένα του γιατρού-αλχημιστή Χειμωνά με ιερό δέος και δεινότητα και την παρέδωσε στους ανώνυμους γείτονες ή στους ανυπεράσπιστους ασθενείς (σωμάτων ή λόγων): στην Ελισώ ή στον Καπετάν Λαμπρινό και τον σγουρομάλλη γιο του Μάνιο.

Η ορμητική επιστροφή του Γιώργου Χειμωνά Facebook Twitter
Με τη Λούλα Αναγνωστάκη, στο σπίτι τους στην οδό Καψάλη στο Κολωνάκι.

Ωστόσο, ο ίδιος δεν έβγαλε ούτε στιγμή την αυτοκρατορική μπέρτα του με το κόκκινο της πορφύρας που φρόντιζε να σε σέρνει σε κάθε βασιλικής αίγλης λόγο με κέντρο αναφοράς το αμαρτωλό γένος των Ατρειδών. Του άξιζαν δικαιωματικά τα σκήπτρα και ο θρόνος.

Ήταν, άλλωστε, ο μεταμφιεσμένος σε Έλληνα Άμλετ. «Αγαπώ κάνω ένδοξο έναν άνθρωπο» έλεγε στον Εχθρό του ποιητή. Τίποτα λιγότερο από βασιλικές τιμές και δόξα.


Από κει, με αυτά τα δώρα θα επιστρέψει στα μυθοπλαστικά του σύμπαντα όπως η Καβάλα, απ' όπου κρατά η καταγωγή του, η Ξάνθη ή η Θεσσαλονίκη και η οδός Τσιμισκή. Θα φτάσει μέχρι το Παρίσι, όπως ο ίδιος, αφού η αποστολή του είναι αυτή του ποιητή που εξακτινώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη, επαναπροσδιορίζοντας το βίωμα.

Ξέρει πάντα ότι θα βρει έναν τραχύ δρόμο γεμάτο αμφιβολίες γιατί: «Μακριά μέσα σε σκιές υπάρχει μια παρθένα οδός, με περιμένει το ίχνος μου». Κανένας προορισμός δεν είναι οριστικός, αφού τα πάντα διαρκώς μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο, ενώ για κάθε λέξη υπάρχει η αντίθετή της.

Σε κάθε εννοιολόγηση, σε κάθε πτυχή του επιβλητικού εαυτού του, κρύβεται ένα σκανδαλιάρικο παιδί του Ηράκλειτου που παίζει με τα ζάρια στα άκρα του νοήματος.

Σε όλα όμως υπάρχει μια σκηνοθεσία, μια ατελείωτη εικονοποιία και μια περφόρμανς διαρκείας: «Ο κόσμος να γίνει εικόνα. Αυτή θα είναι η τελευταία ζωή των ανθρώπων να τους σκεπάσει μια εικόνα» γράφει χαρακτηριστικά στους Χτίστες.


Αυτό το αρμονικό μέσα στο χάος παιχνίδι από λέξεις, εικόνες, αφηγήματα και μυθολογικά σύμπαντα θα διαμορφώσει την κοσμοθεωρία του Γιώργου Χειμωνά, στην οποία προστρέχουμε διαρκώς, και τώρα για έναν ακόμα ουσιαστικότερο λόγο, την αναμενόμενη κυκλοφορία του τόμου με άπαντα τα πεζά του από τις εκδόσεις Πατάκη, σε επιμέλεια Ελένης Κεχαγιόγλου, σε περίπου 600 σελίδες.

Η εμπλουτισμένη με σχολιαστικά κείμενα φίλων, αυτοβιογραφικό κείμενο του ίδιου (Η βιογραφία της όρασής μου), αλλά και κριτικά δοκίμια, έκδοση γύρω από το έργο του –η πρώτη έκδοση ήταν το 2005 από τον Καστανιώτη– απλώς επιβεβαιώνει την ανεξίτηλη επιβολή του γαλαξία του Χειμωνά, γεμάτου από διηγήματα, οιονεί μεγάλα προφορικά αφηγήματα, μικρές ιστορίες για μεγάλες συνθήκες που ανάγονται σε ένα ενιαίο τελικά πεζογράφημα, το οποίο διαβάζεται σαν ένα και μοναδικό ποίημα.

Στο πρώτο μέρος της έκδοσης δεσπόζουν τα εισαγωγικά κείμενα των Ευριπίδη Γαραντούδη, Μάρως Δούκα, Γιώργου Βέλτσου, Αλέξανδρου Ίσαρη και στο τέλος το αυτοβιογραφικό κείμενο και οι λογοτεχνικές κριτικές, όπως τις είχε επιλέξει η Λούλα Αναγνωστάκη.

Από το εισαγωγικό κείμενο του Γαραντούδη μαθαίνουμε, επίσης, ότι τα κατάλοιπα του αρχείου του Γιώργου Χειμωνά και της Λούλας Αναγνωστάκη παραχωρήθηκαν πρόσφατα από τον γιο τους Θανάση Χειμωνά στο Εργαστήριο Νεοελληνικής Φιλολογίας, καθώς και ότι κάποια χειρόγραφα δεν βρέθηκαν ποτέ, όπως αυτό του περίφημου Σπιτιού της Γερτρούδης, το οποίο έγραφε, πριν πεθάνει, στο Παρίσι – ένα γοητευτικό μυστήριο, αντίστοιχο με αυτό που θα συνοδεύει για πάντα το όνομά του.

Η ορμητική επιστροφή του Γιώργου Χειμωνά Facebook Twitter
Με τον γιο του Θανάση Χειμωνά, στο Πεδίον του Άρεως, στα τέλη της δεκαετίας του 1970.


Σύμφωνα με μια κυκλική συνθήκη, αν και ο ίδιος θα προτιμούσε τη μορφή της σπείρας, η διαδρομή του Γιώργου Χειμωνά στα γράμματα ξεκινάει με τον προφητικό Πεισίστρατο και ολοκληρώνεται με τον εσχατολογικό Εχθρό του ποιητή και ενδιάμεσους σταθμούς τη συγκλονιστική Εκδρομή, τον αξεπέραστο Γιατρό Ινεότη, το εμβληματικό Μυθιστόρημα, τον Γάμο, τον Αδελφό, τους αξέχαστους Χτίστες ή το τρίπτυχο των Ταξιδιών.

Σε κάθε περίπτωση, η χειρονομία που απηύθυνε μέσα από τα έργα αυτά δεν ήταν ούτε καταφατική ούτε αποφατική, αλλά μια πράξη απελευθέρωσης, σε αντίθεση με ένα δεσμευτικά επεξηγηματικό σύμπαν όπου ο λόγος κυριαρχεί δυναστικά στις έννοιες.

Εδώ, αντίθετα, αυτές δείχνουν να εννοιολογούν και εννοιολογούνται από μόνες τους, αποκαλύπτοντας μια ολάκερη οντολογία, όπου πυθαγόρειοι, ελεάτες και ο Ηράκλειτος γίνονται ένα.

Άλλωστε, ο λόγος και η ποίηση έφτιαξαν από κοινού τον κόσμο στις εσχατιές του χάους. Φιλία και νείκος συνυπάρχουν στα άκρα της αφήγησης: στην αρχή, στον Πεισίστρατο, επικρατεί η φιλία, στο τέλος, στον Εχθρό του ποιητή, το νείκος. Όσο για τη βία, πάντα ζητούμενο και δημιουργική, λειτουργεί καταλυτικά ως έκρηξη, ξάφνιασμα ή ανάγκη.

Η ορμητική επιστροφή του Γιώργου Χειμωνά Facebook Twitter
Με τη Λούλα Αναγνωστάκη, στο σπίτι τους στην οδό Καψάλη στο Κολωνάκι.


Σε αυτή την ατελείωτη φαντασμαγορία από εκρήξεις, λέξεις και σκηνοθεσίες δεν ξεχωρίζει το φασματικό από το πραγματικό, καθώς όνειρο και πραγματικότητα γίνονται ένα με τα μυθοπλαστικά πρόσωπα που αποκτούν ρεαλιστικές διαστάσεις σε αντιστοιχία με τις καθημερινές φιγούρες των αρρώστων και των μυθολογικών συμβόλων: ο Πεισίστρατος, ο γιατρός Ινεότης, η Κυβέλη, ο Αδελφός, η γητεύτρα Τενάγκνε, η Ελένη, εκπροσωπούν όλους τους ανθρώπους και ποτέ μια αυτόνομη, αυθύπαρκτη, σολιψιστικού τύπου μονάδα.

Αυτό κάνει κι ο ίδιος ο ποιητής, καθώς μιλάει όχι για εκείνον αλλά εν ονόματι του γένους: «Είμαι ένα διάστημα και περιέχω όλους τους ανθρώπους και όχι τα αισθήματά τους και τις σκέψεις τους, αλλά τα πρόσωπά τους και τα μέρη του κορμιού τους το χρώμα των ρούχων τους τα δάχτυλα κι άλλη δυνατότητα να ζω δεν έχω παρά να τους παρακολουθώ και να τους φαντάζομαι και να τους υποδύομαι κι ακόμα και το πρόσωπό μου αλλάζει κι όλος ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπινα κομμάτια η μύτη το μέτωπο οι ακρινές ακραίες τριχίτσες των φρυδιών τα λόγια το χέρι τα διακρίνω ξεχωριστά κι αταίριαστα να αιωρούνται πάνω από τους ανθρώπους κι από τα σπίτια και φωσφορίζουν μέσα από τα σβηστά παράθυρα και μέσα από τις νύχτες τα διακρίνω το μάτι του στην άσφαλτο το μέτωπό του στον ουρανό» (Η Εκδρομή).


Τα πάντα ακούγονται ή ηχούν με μια υπερθετική δυνατότητα και ένα μπαρόκ εκτόπισμα που εύλογα θυμίζει τον τόσο αγαπημένο και μεταφρασμένο από τον Χειμωνά Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: τα δάση και οι άνθρωποι κάνουν θόρυβο, η φύση γεννά, οι λύπες φτεροκοπούν και απελευθερώνονται «οστά από μεγάλες αισθήσεις που ξαφνικά τα ξέθαψε μια βροχή».

Η ορμητική επιστροφή του Γιώργου Χειμωνά Facebook Twitter
Ο Γιώργος Χειμωνάς την εποχή που ολοκλήρωνε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή Θεσσαλο-νίκης.

Οι λέξεις μοιάζουν εν τέλει να αυτονομούνται, όπως τα φτερά του Δαίδαλου στον πλατωνικό μύθο, και να λειτουργούν από μόνες τους ακόμα και αν είναι προϊόντα μιας απόλυτα επεξεργασμένης και άρα ηθικής πράξης ή ενός συμπαντικού πλάνου. Ο μάντης, άλλωστε, αρχαιόθεν ήξερε πάντοτε τι έλεγε και τι έκανε ακόμα και τη στιγμή της αποχώρησης, που δεν ήταν παρά η αρχή της επιστροφής του.

Ή, όπως γράφει ο Γιώργος Βέλτσος στο αποχαιρετιστήριο προς αυτόν ποίημά του:

Με απαγχονισμένα τα ιδανικά
από τα κορδόνια των παπουτσιών του
κρέμεται δίχως τα σανδάλια του Ερμή
που του τα υποσχέθηκε
Αλλά δεν τον ενδιέφεραν τα φτερά
Το αηδόνι του ήταν κουρδιστό
κι ο αυτοκράτορας, το παρωνύμιο της αθανασίας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ