«Εννέα Μαρτίου Δύο Χιλιάδες Είκοσι»: Ένα ποίημα της Ιταλίδας ποιήτριας Μαριάντζελα Γκουαλτιέρι

«Εννέα Μαρτίου Δύο Χιλιάδες Είκοσι»: Ένα ποίημα της Ιταλίδας ποιήτριας Μαριάντζελα Γκουαλτιέρι Facebook Twitter
Η Μαριάντζελα Γκουαλτιέρι, με το που ανακοίνωσε η ιταλική κυβέρνηση στις 9 Μαρτίου τα δραστικά μέτρα περιορισμού για την επέκταση του κορωνοϊού, έγραψε το ποίημα «Nove marzo duemilaventi».
0

Η ποιήτρια και θεατρική συγγραφέας Μαριάντζελα Γκουαλτιέρι η οποία ζει και εργάζεται στην πόλη Cesena της ιταλικής περιφέρειας Emilia-Romagna, όπου διευθύνει μαζί με τον σκηνοθέτη Τσέζαρε Ρονκόνι το Teatro Valdoca, με το που ανακοίνωσε η ιταλική κυβέρνηση στις 9 Μαρτίου τα δραστικά μέτρα περιορισμού για την επέκταση του κορωνοϊού, έγραψε το ποίημα Nove marzo duemilaventi (Εννέα Μαρτίου Δυο Χιλιάδες Είκοσι).

Μέσα σε λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε στα πρωτοσέλιδα μιας γερμανικής και μιας ολλανδικής εφημερίδας ενώ παράλληλα μεταφράστηκε στα δανέζικα, στα αγγλικά, στα πολωνικά, ακόμα και στα αραβικά. Η LiFO δημοσιεύει την πρώτη του ελληνική μετάφραση.

Εννέα Μαρτίου Δύο Χιλιάδες Είκοσι

Μετάφραση: Τζίνα Καρβουνάκη

Αυτό θέλω να σου πω,

έπρεπε να είχαμε σταματήσει.

Το γνωρίζαμε. Όλοι νιώθαμε

πόσο ξέφρενο ήταν

ό,τι κι αν κάναμε. Παρόντες στα πράγματα.

Απόντες από τον εαυτό μας.

Ξεζουμίζαμε κάθε ώρα – για να αποφέρει καρπούς.

Έπρεπε να είχαμε σταματήσει,

αλλά δεν τα καταφέραμε.

Έπρεπε να το είχαμε κάνει όλοι μαζί.

Να επιβραδύνουμε το τρέξιμο.

Αλλά δεν τα καταφέραμε.

Δεν υπήρχε ανθρώπινη δύναμη

που να μπορούσε να το σταματήσει.

Μιας και αυτό ήταν

μια σιωπηρή κοινή επιθυμία,

σαν υποσυνείδητη βούληση -

ίσως γι αυτό το είδος μας να υπάκουσε,

να έσπασε τις αλυσίδες που κρατούσαν φυλακισμένο

τον σπόρο μας. Να άνοιξε

τις πιο μύχιες ρωγμές

και να επέτρεψε την είσοδο.

Ίσως γι 'αυτό έγινε ένα άλμα

μεταξύ των ειδών - από τη νυχτερίδα ως εμάς.

Κάτι μέσα μας θέλησε να ανοίξει διάπλατα.

Ίσως, δεν ξέρω.

Τώρα μένουμε σπίτι.

Είναι υπέροχο αυτό που συμβαίνει.

Και υπάρχουν θησαυροί, νομίζω, σ' αυτούς τους παράξενους καιρούς.

Ίσως υπάρχουν δώρα.

Ψήγματα χρυσού για μας. Αν βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.

Υπάρχει ένα πανίσχυρο κάλεσμα

του είδους τώρα, και ως είδος τώρα ο καθένας μας ας σκεφτεί

τον εαυτό του. Μια κοινή μοίρα

μας κρατάει εδώ. Το γνωρίζαμε. Αλλά όχι πολύ καλά.

Ή όλοι μαζί, ή κανείς.

Είναι ισχυρή η Γη. Ζωντανή πραγματικά.

Εγώ την αισθάνομαι να σκέφτεται κάτι,

που εμείς δεν γνωρίζουμε.

Κι αυτό τελικά συμβαίνει; Ας θεωρήσουμε

πως δεν το προκαλεί εκείνη.

Αν ο Νόμος που κρατά σε ορθή πορεία

το σύμπαν ολόκληρο, κι αν αυτό που συμβαίνει, αναρωτιέμαι

δεν είναι παρά η απόλυτη έκφραση αυτού του Νόμου

που κυβερνά κι εμάς, ακριβώς όπως κάθε αστέρι –

κάθε σωματίδιο του κόσμου.

Αν η σκοτεινή ύλη είναι εκείνη

που κρατά ενωμένα τα πάντα,

με μια λαχτάρα για ζωή και η αποκομιδή του θανάτου καθώς έρχεται

για να εξισορροπήσει κάθε είδος.

Το κρατά μέσα στο καθορισμένο μέτρο,

στη θέση του, καθοδηγούμενο.

Δεν είμαστε εμείς που δημιουργήσαμε τον ουρανό.

Μια φωνή επιβλητική, άλαλη,

μας λέει τώρα να μείνουμε σπίτι, σαν τα παιδιά

που έκαναν μια μεγάλη αταξία, δίχως να ξέρουν ποια,

και δεν θα δεχθούν φιλιά, ούτε αγκαλιές.

Καθένας μέσα σε ένα φρενάρισμα,

που μας πάει προς τα πίσω, ίσως στον αργό ρυθμό

των αρχαίων προγόνων, των μητέρων.

Για να κοιτάξουμε περισσότερο τον ουρανό,

να βάψουμε με ώχρα έναν νεκρό. Να ζυμώσουμε

για πρώτη φορά ψωμί. Να κοιτάξουμε προσεκτικά ένα πρόσωπο.

Να τραγουδήσουμε σιγά σιγά για να κοιμηθεί ένα μωρό.

Για πρώτη φορά να σφίξουμε με το χέρι μας ένα άλλο χέρι,

και να αισθανθούμε έντονα την εναρμόνιση. Ότι είμαστε μαζί.

Ένας μόνον οργανισμός. Ολόκληρο το είδος μας.

το κουβαλάμε μέσα μας. Εντός μας το διασώζουμε.

Με αυτό το σφίξιμο

της μίας παλάμης με την παλάμη του άλλου,

με αυτή την απλή πράξη που μας είναι απαγορευμένη τώρα -

εμείς θα επανέλθουμε με αντίληψη διευρυμένη.

Θα είμαστε εδώ πιο συνειδητά.

Πιο ευαίσθητο το χέρι μας θα είναι μέσα στο γίγνεσθαι της ζωής

με περισσότερη ευαισθησία.

Τώρα γνωρίζουμε πόσο δυσάρεστο είναι

να βρισκόμαστε σε απόσταση ενός μέτρου. 

Ακούστε το ποίημα στα ιταλικά με ελληνικούς υπότιτλους.

 

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Παγκόσμια ημέρα ποίησης: Φέτος γιορτάζεται ηλεκτρονικά λόγω κορωνοϊού - Όλα τα ποιήματα σε μια ιστοσελίδα

Culture / Παγκόσμια ημέρα ποίησης: Φέτος γιορτάζεται ηλεκτρονικά λόγω κορωνοϊού - Όλα τα ποιήματα σε μια ιστοσελίδα

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, στο poetscircle.gr αναρτώνται όχι μόνο ποιήματα, αλλά και η γνώμη ή οι ιδέες των ποιητών για τη δύσκολη κατάσταση που ζούμε και τους τρόπους αντιμετώπισής της.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ