Βραβευμένα βιβλία ξένης λογοτεχνίας: Αξίζουν, πράγματι, τον κόπο;

Βραβευμένα βιβλία ξένης λογοτεχνίας: Αξίζουν, πράγματι, τον κόπο; Facebook Twitter
Μια ματιά στα μεγάλα βιβλιοπωλεία του εξωτερικού, τα οποία προκρίνουν τις αναγνωστικές τάσεις, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι τα λεγόμενα ριζοσπαστικά βιβλία, τα οποία ήταν μέχρι πρότινος κρυμμένα στα πίσω ράφια, βρίσκονται πια στην πρώτη γραμμή.
0

ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να μπεις στον ίδιο ποταμό δυο φορές, όπως υποστήριζε ο Ηράκλειτος, προφανώς είναι αδύνατο, στην εποχή μετά την πανδημία, να διαβάζεις βιβλία όπως πριν από αυτήν: μυθιστορήματα που έφεραν ελπιδοφόρα μηνύματα από τον κόσμο της νέας χιλιετίας δείχνουν να μην έχουν πια κανένα αντίκρισμα σε έναν κόσμο μεγάλων κρίσεων, που χαρακτηρίζονται από βαθιές και με πολύχρονες ιστορίες διακρίσεων και κατάχρησης εξουσίας.

Μια ματιά στα μεγάλα βιβλιοπωλεία του εξωτερικού, τα οποία προκρίνουν τις αναγνωστικές τάσεις, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι τα λεγόμενα ριζοσπαστικά βιβλία, τα οποία ήταν μέχρι πρότινος κρυμμένα στα πίσω ράφια, βρίσκονται πια στην πρώτη γραμμή, ενώ συγγραφείς που κανείς δεν μπορούσε με απόλυτη σιγουριά να αποκαλέσει «λογοτέχνες», όπως η Ανί Ερνό, προβάλλονται πλέον όχι μόνο ως νικητές ενός Γκονκούρ αλλά και του βραβείου Νόμπελ.

Πρόθεση της Δύσης είναι να αποκαταστήσει αδικίες του παρελθόντος και ενδεχομένως να διορθώσει παλιές της αμαρτίες, ευνοώντας τις μεταφράσεις άγνωστων συγγραφέων που όχι μόνο δεν θα είχαν καμία τέτοια τύχη στο παρελθόν αλλά θα δυσκολεύονταν να βρουν και ατζέντη.

Το σίγουρο είναι ότι, παρά τις αντιρρήσεις των οπαδών του Μεγάλου Κανόνα, το κεντρικό κριτήριο για την εκτίμηση ενός βιβλίου έχει αλλάξει, κι αυτό δεν είναι πάντα για κακό. Γιατί ποιος θα πρόσεχε, πριν από λίγα χρόνια, λογοτεχνικές φωνές από τη Σρι Λάνκα, όπως ο Σεχάν Καρουνατιλάκα, ή ποιος θα αφουγκραζόταν τις «χαμηλές φωνές» της ποίησης, όπως αυτή της Λουίζ Γκλικ, αν δεν λάμβαναν, αντίστοιχα, το Μπούκερ και το Νόμπελ;

Είναι προφανές ότι η μεγάλη ανατροπή, όσον αφορά τη λογική των βραβείων, ήρθε όταν η Μάργκαρετ Άτγουντ αγκάλιασε θερμά την Μπερναρντίν Εβαρίστο στη σκηνή το 2019, όταν μοιράστηκαν το Μπούκερ, σε αντίθεση με τους άνδρες προκατόχους τους, Μάικλ Οντάατζε και Μπάρι Άνσγουορθ, οι οποίοι διασταύρωσαν τα ξίφη τους όταν είχαν βρεθεί σε αντίστοιχη θέση τριάντα χρόνια πριν.

Βραβευμένα βιβλία ξένης λογοτεχνίας: Αξίζουν, πράγματι, τον κόπο; Facebook Twitter
Είναι προφανές ότι η μεγάλη ανατροπή, όσον αφορά τη λογική των βραβείων, ήρθε όταν η Μάργκαρετ Άτγουντ αγκάλιασε θερμά την Μπερναρντίν Εβαρίστο στη σκηνή το 2019, όταν μοιράστηκαν το Μπούκερ. Φωτ.: Getty/ Ideal Images

O Τζον Mπέργκερ, δε, είχε δεχτεί δριμείες επιθέσεις όταν στον επίσημο λόγο αποδοχής του βραβείου το 1972 είχε τολμήσει να καταγγείλει την πολύχρονη εκμετάλλευση των εργαζομένων στις φυτείες ζαχαροκάλαμου της Καραϊβικής ‒ δώρισε, μάλιστα, τα χρήματα του βραβείου στο κίνημα των Μαύρων Πανθήρων, μια κίνηση που σήμερα μάλλον θα συμφωνούσε και με τη λογική του θεσμού. Άλλωστε, έχουν παρέλθει προ πολλού οι εποχές που το Μπούκερ δινόταν αποκλειστικά σε άνδρες σε μια μεγαλοπρεπή τελετή απονομής στο Γκίλντχολ, στο κέντρο του Λονδίνου· τώρα απονέμεται στο Roundhouse στο Chalk Farm, στο βόρειο Λονδίνο, το μενού αποτελείται από οργανικά πιάτα, ενώ η λέξη black-tie δεν αναγράφεται πλέον στην επίσημη πρόσκληση.

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Σεχάν Καρουνατιλάκα, Τα επτά φεγγάρια του Μάαλι Αλμέιντα, Μτφρ.: Ρένα Χατχούτ, εκδόσεις Gutenberg

Προφανώς, πρόθεση της Δύσης είναι να αποκαταστήσει αδικίες του παρελθόντος και ενδεχομένως να διορθώσει παλιές της αμαρτίες, ευνοώντας τις μεταφράσεις άγνωστων συγγραφέων που όχι μόνο δεν θα είχαν καμία τέτοια τύχη στο παρελθόν αλλά θα δυσκολεύονταν να βρουν και ατζέντη. Κάπως έτσι είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε τον Σεχάν Καρουνατιλάκα, ο οποίος βραβεύτηκε με το Μπούκερ το 2022 (τριάντα ακριβώς χρόνια μετά τον συντοπίτη του, Μάικλ Οντάατζε, για τον Άγγλο Ασθενή) με αφορμή το βιβλίο του «Τα επτά φεγγάρια του Μάαλι Αλμέιντα» που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά σε μετάφραση Ρένας Χατχούτ από τον Gutenberg, ένα παράδοξο νουάρ με φόντο το σκηνικό του εμφυλίου στη χώρα του τη δεκαετία του ’90.

Πρωταγωνιστής ο Μάαλι Αλμέιντα, ένας γκέι πολεμικός ανταποκριτής και τζογαδόρος, ο οποίος προσπαθεί να ανακαλύψει τον δράστη της ίδιας του της δολοφονίας(!), καθώς ξυπνά ανακαλύπτοντας πως είναι νεκρός και το σώμα του διαμελισμένο. Στη διάθεσή του έχει μόλις επτά νύχτες για να ανακαλύψει τον δολοφόνο του, αλλά βρίσκει σχεδόν τους πάντες απέναντί του, μαζί και το κοινωνικοπολιτικό κατεστημένο, από το οποίο έκρυβε τη σεξουαλική του ταυτότητά. Όσο για τα τεκμήρια, αυτά τα αναζητούν από κοινού τόσο ο ίδιος όσο και η κυβέρνηση και οι αντιπολιτευόμενοι αντάρτες, καθώς περιλαμβάνουν μια σειρά από φωτογραφίες που ενδεχομένως να λένε πολλά για το έγκλημα.

Παρά το παράδοξο θέμα του, το βιβλίο είναι ουσιαστικά μια μακάβρια σάτιρα για μια τραυματισμένη χώρα, που αποκαλύπτει κομμάτια ποιητική αντίστασης και φαντασίας. Απόδειξη το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής του Μπούκερ, που εξήρε «το εύρος, την ικανότητα, την τόλμη, την ασέβεια και την ιλαρότητα του συγγραφέα», κάνοντας λόγο για ένα «μεταφυσικό θρίλερ που καταλύει τα όρια όχι μόνο ανάμεσα στα διαφορετικά είδη αλλά και μεταξύ ζωής και θανάτου, σώματος και πνεύματος, Ανατολής και Δύσης».

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: 
Αμπντουλραζάκ Γκούρνα, Άλλες Ζωές, Μτφρ.: Κατερίνα Σχινά, εκδόσεις Ψυχογιός

Τηρουμένων των αναλογιών, ενδεχομένως κανείς να μην ήξερε το όνομα του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα αν δεν είχε λάβει το βραβείο Νόμπελ το 2021 και αν το βιβλίο του «Άλλες Ζωές» δεν μεταφραζόταν στα ελληνικά από την Κατερίνα Σχινά για λογαριασμό των εκδόσεων Ψυχογιός. Μέσα από αυτό μάθαμε για πρώτη φορά τι ακριβώς συνέβαινε με τους Γερμανούς αποικιοκράτες που κυριάρχησαν στη Ζανζιβάρη και στην Ταγκανίκα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, δυο περιοχές σχεδόν άγνωστες στους Δυτικούς αναγνώστες.

Μέσα από τις σελίδες του επίσης αντιληφθήκαμε τι σήμαινε για τον φτωχό, μικρό μουσουλμάνο Ιλιάς να εξαναγκάζεται όχι μόνο να λάβει χριστιανική εκπαίδευση αλλά και να καταταγεί στον γερμανικό στρατό για να πολεμήσει ενάντια στους Βρετανούς, με τα ίχνη του να χάνονται στην πορεία, αλλά και τι υπέμεινε το φτωχόπαιδο Χαλίφα, το οποίο, παρότι ήξερε να γράφει και να διαβάζει, δεν είχε τις προδιαγραφές που θα τον βοηθούσαν να ονειρευτεί πολλά άλλα πέρα από μια βασική δουλειά. Από τις σελίδες παρελαύνουν και άλλα πρόσωπα, όπως η μικρή αδελφή του Ιλιάς, η Αφίγια, η οποία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του μυθιστορήματος, χαρακτήρες που εκπροσωπούν ζωές ανθρώπων των οποίων τις συνήθειες δεν ξέραμε καν, ούτε τις αγωνίες ούτε την απόγνωσή τους.

Είναι, επομένως, σημαντικό που για πρώτη φορά έρχονται στο προσκήνιο χώρες που η Δύση σχεδόν αγνοούσε και μέσα από τη μυθοπλασία αποκαλύπτονται πτυχές που δεν είχε καταδεχτεί να φωτίσει η πένα κανενός Δυτικού, με εξαίρεση περιπετειώδεις μυθιστοριογράφους όπως ο Τζόζεφ Κόνραντ και ελάχιστους ευαίσθητους ηθογράφους.

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Μαλίντα Λο, Χτες βράδυ στο Τέλεγκραφ Κλαμπ, Μτφρ.: Μαρία Φακίνου, εκδόσεις Διόπτρα

Στο πλαίσιο των πρωτόγνωρων αυτών ατραπών που χαράζουν πλέον η ιστορία και η λογοτεχνία αποκαλύπτοντας άγνωστους τόπους και κοινότητες, εντάσσονται μυθιστορήματα όπως το «Χτες βράδυ στο Τέλεγκραφ Κλαμπ» της Μαλίντα Λο, η οποία τιμήθηκε με το σημαντικό National Book Award 2021 (το βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα, σε μετάφραση Μαρίας Φακίνου). Πρόκειται για την εξιστόρηση των έντονων εμπειριών αλλά και του έντονου ρατσισμού που βιώνουν δυο κορίτσια στην περίφημη Τσάιναταουν του Σαν Φρανσίσκο, δηλαδή τη μεγαλύτερη κινεζική κοινότητα στην Αμερική, τη δύσκολη περίοδο της δεκαετίας του ’50.

Η Μαλίντα Λο, η οποία είχε κάνει το ντεμπούτο της με μια καθόλα τολμηρή «Σταχτοπούτα», δείχνει να μη μασάει τα λόγια της, αποκαλύπτοντας όλη τη σκληρότητα της σκληρής όψης του αμερικανικού ονείρου. Είναι προφανείς η επιρροή που ασκούν στη συγγραφέα άλλες εναλλακτικές φωνές όπως η Σάρα Γουότερς, η οποία άνοιξε τον δρόμο στην γκέι λογοτεχνία με την ιστορία εποχής, και χειραφέτησης, Tipping the velvet, που είχε κάνει αίσθηση τότε και στην Ελλάδα, έχοντας κυκλοφορήσει, για ευνόητους λόγους, με τον πιασάρικο τίτλο Χείλη σαν Βελούδο(!) (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ) από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Οι ίδιες εκδόσεις έχουν αναλάβει εδώ και χρόνια να συστήσουν στο ελληνικό κοινό, μέσα από τις μεταφράσεις τους, άγνωστους πλην όμως εξαίρετους ξένους συγγραφείς, το αξιόλογο έργο των οποίων δεν θα μαθαίναμε ποτέ αν δεν λάμβαναν μια σειρά από θερμές κριτικές και βραβεία. Χαρακτηριστικό, παράδειγμα, το «Τάφος στην άμμο» της σημαντικότατης Ινδής συγγραφέως Γκιτάντζαλι Σρι (μτφρ. Στεφανία Γεωργάκη, Καστανιώτης) που κέρδισε το Μπούκερ το 2022.

Πρόκειται για την ιστορία μιας ογδοντάχρονης γυναίκας από τη Βόρεια Ινδία, η οποία, προκειμένου να νικήσει την κατάθλιψη από τον θάνατο του άνδρα της, προβαίνει σε μια σειρά από αντισυμβατικές κινήσεις, όπως το να πιάσει φιλίες με μια χίτζρα, δηλαδή άτομο του τρίτου φύλου, βάζοντας τα γυαλιά στα νεότερα και υποτιθέμενα μοντέρνα μέλη της οικογένειας. Επιπλέον, η ηλικιωμένη γιαγιά τολμάει να ταξιδέψει στο εχθρικό Πακιστάν, καταγράφοντας μια σειρά από ζητήματα ταμπού για την ινδική κοινωνία, όπως αυτά του φύλου, των αντιθέσεων, των εθνικών και φυλετικών προκαταλήψεων κ.ά.

portrait
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ:
Χερνάν Ντίαζ, Παρακαταθήκη, Μτφρ.: Κάλλια Παπαδάκη, εκδόσεις Μεταίχμιο

Ωστόσο, αν υπάρχει ένα βιβλίο που δείχνει πώς ξαναγράφεται σε κάθε επίπεδο η λογοτεχνία, ενσωματώνοντας λεπτά κοινωνικά ζητήματα σε μια κεντρική αφήγηση με πολλαπλές εκφραστικές διαστρωματώσεις και υψηλή λογοτεχνική ποιότητα, είναι η «Παρακαταθήκη» (μτφρ. Κάλλια Παπαδάκη, Μεταίχμιο) του Χερνάν Ντίαζ που μόλις απέσπασε ‒και δικαίως‒ το φετινό Πούλιτζερ. Παίζοντας ευρηματικά με τον τίτλο του βιβλίου, Trust, που σημαίνει εμπιστοσύνη, παρακαταθήκη αλλά και εμπορικό τραστ, ο Ντίαζ πλάθει ένα πολυπρισματικό αφήγημα που διαθέτει την ατμόσφαιρα των βιβλίων του Φιτζέραλντ στην καρδιά της μεγάλης ύφεσης αλλά και τις αφηγηματικές αρετές που απαιτεί η μεγάλη λογοτεχνία, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα ένα ευρηματικό γλωσσικό παζλ και στήνοντας στέρεους χαρακτήρες.

Λαμβάνοντας υπόψη την κοινωνική κρίση που θα φέρει τον σημερινό αναγνώστη κοντά στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι ήρωες, ο γεννημένος στην Αργεντινή Ντίαζ ‒μήπως γι’ αυτό του είναι τόσο οικείος ο Μπόρχες;‒ είναι η καλύτερη απόδειξη πως η ευαισθησία αποτελεί βασική προϋπόθεση της λογοτεχνίας και των σπουδαίων αφηγηματογράφων, οι οποίοι οφείλουν να αφουγκράζονται τα σημεία των καιρών, και δεν χρειάζεται κανείς να στήνει περιθωριακούς και «εξωτικούς» χαρακτήρες για να αποσπά τα εύσημα μιας στρεβλής πολιτιστικής ιδιοποίησης (cultural appropriation).

Σαφώς και είναι θετικό το ότι πλέον ακούγονται φωνές συγγραφέων από παραγνωρισμένες χώρες, αλλά το πρώτιστο είναι να γράφει κανείς καλή λογοτεχνία, της οποίας η πραγματική ομορφιά, όπως είπε ο ίδιος ο Ντίαζ σε μία από τις συνεντεύξεις του, «έγκειται εν μέρει στην αχρηστία της», αποδίδοντας στον όρο «uselessness», την έλλειψη σκοπιμότητας, περαιτέρω στράτευσης ή πολιτικής στάσης που οφείλει να υπηρετεί ως είδος. Ο καλός ή η καλή συγγραφέας ξέρει, άλλωστε, όπως ο Μέλβιλ όταν οδηγούσε το δικό του πολυπολιτισμικό Πίκουοντ ‒κάτι σκανδαλώδες για την εποχή εκείνη‒, να ανιχνεύει, όταν χρειάζεται, το λιμάνι του, ξένο, παράδοξο ή οικείο. Κι αυτό ισχύει σε κάθε εποχή.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΤΑ ΕΠΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΑΛΙ ΑΛΜΕΙΝΤΑ» ΕΔΩ

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΑΛΛΕΣ ΖΩΕΣ» ΕΔΩ

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΧΤΕΣ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΤΕΛΕΓΚΡΑΦ ΚΛΑΜΠ» ΕΔΩ

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM