Αλληλογραφία Καβάφη και Ίβο Άντριτς

Αλληλογραφία Καβάφη και Ίβο Άντριτς Facebook Twitter
Ίβο Άντριτς
2

Κωστής ΠαπαγιώργηςΦίλοι σε ελαφρήν απόκλιση

Αλληλογραφία E.M. Forster - Κ. Π. Καβάφη

Μτφρ.: Κατερίνα Γκίκα, Εκδόσεις Ίκαρος, σελ.: 184, τιμή: €16,00

Στον σύντομο πρόλογο του βιβλίου ο Μανόλης Σαββίδης σημειώνει ότι η έκδοση της αλληλογραφίας του Φόρστερ με τον Καβάφη ετοιμαζόταν για περίπου σαράντα πέντε χρόνια. Όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, δεν έχουμε μπροστά μας την απλή «διάσωση» κάποιας αλληλογραφίας, αλλά κυρίως το χρονικό μιας συζήτησης ή κάποιου θεάτρου εκ του μακρόθεν, το οποίο –με διακοπές και κάποια χάσματα– θα θέσει τις βάσεις για τη μετέπειτα φήμη του Καβάφη. Προφανώς, ο Φόρστερ έγραφε αυθόρμητα, αντίθετα ο Αλεξανδρινός (απλός υπάλληλος για την ώρα και χωρίς φωτοστέφανο) είχε ανάγκη το προσχέδιο, τις διαγραφές και την αποσπασματικότητα.

Το κύριο γνώρισμα αυτού του διαλόγου εκ του μακρόθεν αφορά κυρίως μια φιλία που ήταν προφανώς μονομερής.

«Είχαν κοινά ενδιαφέροντα μέχρις ενός σημείου, μεταξύ των οποίων η αισθητική εκτίμηση των ωραίων ανδρών αλλά και η βαθιά προσήλωση στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Ωστόσο, η προσεκτικότερη ανάγνωση των επιστολών αποκαλύπτει μια συνολικά διαφορετική δυναμική. Στο πλαίσιο των σύνθετων κοινωνικοπολιτικών περιστάσεων υπό τις οποίες εγράφησαν, οι επιστολές φωτίζουν περισσότερο τις κοινές ευαισθησίες Φόρστερ και Καβάφη, όπως και τις άρρητες διαφορές τους.

Για παράδειγμα, παραθέτουμε την τέταρτη επιστολή, όπου γίνεται λόγος για το αν ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι διεφθαρμένος: «Δεν το γράφω για να σας παρηγορήσω – η παρηγοριά είναι πολύ κατώτερο είδος, που ανταλλάσσεται μόνον ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν είναι αρκετά ευθείς μεταξύ τους. Μόνον βαθιά εκεί εμφαίνεται κάτι θεμελιώδες στον άνθρωπο που είναι ίσως δυστυχισμένος, αλλά όχι με αυτές τις επιφανειακές δυστυχίες, και που βρίσκει τη γαλήνη όχι με την εκπλήρωση αλλά με τη δημιουργία. Η ειρήνη η υπερέχουσα πάντα νουν είναι η γαλήνη στην καρδιά της καταιγίδας. Με άλλα λόγια –με εντελώς άλλα λόγια!– πιστεύω πως θα συνεχίσετε να γράφετε». Ε.Μ. Φόρστερ, Αλεξάνδρεια, 1 Ιουλίου 1917.

Ο Καβάφης θα εκφράσει την άποψή του με τον ακόλουθο τρόπο: «Δεν ξεύρω αν η διαστροφή δίδει δύναμιν. Κάποτε το νομίζω. Αλλά είναι βέβαιον ότι είναι η πηγή μεγαλείου». Παρά το γεγονός ότι αυτή η σκέψη προδίδει κάποια συμφωνία ανάμεσα στους δύο αλληλογράφους, η συμφωνία γίνεται σιγά-σιγά εσωτερική ασυμφωνία διότι οι θέσεις του Φόρστερ για τον οικουμενικό ελληνισμό καταλήγουν σε πλήρη ασυμφωνία με το «ελληνικό συνεχές» του Καβάφη.

Γράφει ο Φόρστερ: «Από καιρού εις καιρόν κάποιος αυτοκράτορας προσπαθούσε να επουλώσει το σχίσμα (μεταξύ μονοφυσιτών και ορθοδόξων) και έκανε παραχωρήσεις στην αιγυπτιακή πίστη. Αλλά ενώ το σχίσμα ήταν φυλετικό, οι παραχωρήσεις ήταν θεολογικές, οπότε δεν απέφεραν καρπούς. Η Αίγυπτος ελεγχόταν για λογαριασμό της Αυτοκρατορίας μόνον από ελληνικές φρουρές, συνεπώς μόλις ήλθαν οι Άραβες την κατέκτησαν αμέσως».

Η ασυμφωνία είναι προφανής και πιθανότατα αιτιολογεί τη γενική απροθυμία του Καβάφη για τον ελληνισμό, παρά το γεγονός ότι δεν ήθελε με τίποτα να φανεί αγνώμων απέναντι σε έναν συγγραφέα που τον είχε συστήσει στον αγγλόφωνο κόσμο.

Συνάμα, η φαινομενική αδιαφορία του Καβάφη για την ενθουσιώδη στάση του Φόρστερ να εκδώσει και να συστήσει τον Αλεξανδρινό στους Άγγλους είχε βαθύτατα αίτια. Μπορεί ο Γιώργος Βαλασόπουλος (μεταφραστής των ποιημάτων) να χρονοτριβούσε επειδή δεν ενέκρινε τα ερωτικά του ποιήματα, ωστόσο η διαφωνία είχε βαθύτερα κίνητρα. Επίσης, οι φιλίες του Φόρστερ δεν ενθουσίαζαν τον Καβάφη, παρά το γεγονός ότι οι γνωριμίες του Άγγλου συγγραφέα περιλάμβαναν πρόσωπα σαν τον Έλιοτ, τον Λώρενς και τον Τόυνμπι. Ειδικά η στάση του έναντι στον Αμερικανό ιστορικό ήταν έκδηλη: «Οι απόψεις του Τόυνμπι σχετικά με τα γεγονότα στη Μικρά Ασία ήταν σκανδαλώδεις για την ελληνική κοινότητα. Η απτόητη συμπάθεια του Αμερικανού για την τουρκική αντίσταση και η αφειδής καταγραφή των ελληνικών ωμοτήτων κατά του τουρκικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας θεωρήθηκε άκρως απαράδεκτη από τους δωρητές της έδρας. Στο ενεργητικό του Τόυνμπι προσγράφεται ότι επέρριψε την ευθύνη της καταστροφής στη Δύση και στην πολιτική του "εκδυτικισμού". Η θεωρία αυτή, προχωρημένη για την εποχή της, ελάχιστα καταπράυνε τη θιγείσα ευαισθησία των Ελλήνων πολιτικών και των Βρετανών φιλελλήνων. (...) Ο δημοσιογραφικός ρόλος του Τόυνμπι και οι προσπάθειές του να επηρεάσει τη βρετανική πολιτική στην Εγγύς Ανατολή είχαν περιέλθει βεβαίως εις γνώσιν του Καβάφη και δεν μπορούσαν παρά να έχουν αρνητική επίδραση στις δοσοληψίες με τον Φόρστερ». Τυχαία μήπως ήταν τα φιλοτουρκικά άρθρα του ίδιου του Φόρστερ (γνωστά στον Καβάφη) που δεν του επέτρεπαν να συνδεθεί μαζί του – πόσο μάλλον όταν η φήμη του ως ποιητή απείχε από την εδραίωσή της στην Ελλάδα.

Τι άλλο χρειάζεται να πούμε για να φανεί ανάγλυφα η άρνηση του Καβάφη να εξουσιοδοτήσει αντιπρόσωπό του στην Αγγλία έναν άνθρωπο με τον οποίο διαφωνούσε ριζικά;

Από την άλλη μεριά, ο Φόρστερ δεν υποχωρεί καθότι έχει την ευγενή πεποίθηση ότι το καβαφικό έργο έχει δύναμη και περιεχόμενο πανανθρώπινης εμβέλειας. Είναι ενδεικτικός ο τρόπος που γράφει στον Βαλασόπουλο για το φαινόμενο «Καβάφης»: «Διαβίβασε την αγάπη μου στον Καβάφη και πες του πως μου οφείλει ένα γράμμα. Αν μου γράψει, θα του στείλω μερικές κριτικές που θα τον ενδιαφέρουν και τον αφορούν. Αν δεν μου γράψει, δεν θα του στείλω τις κριτικές. Μιλώντας σοβαρά (και σε σένα), τα ποιήματά του προσείλκυσαν την προσοχή των κριτικών. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευτυχισμένο με κάνει αυτό. Θεωρώ υψίστης σημασίας να μεταφράσεις μερικά ακόμη. Διαθέτεις όχι μόνο τη φιλολογική ικανότητα αλλά και κάτι εξίσου σπάνιο – την πνευματική εντιμότητα. Βρίσκεται στα χέρια σου ένα πραγματικά σπουδαίο έργο, που κανείς άλλος εκτός από σένα δεν μπορεί να επιτελέσει, και σε παροτρύνω να εξοικονομήσεις λίγο χρόνο, είτε από τις νομικές είτε από τις κοινωνικές σου υποχρεώσεις, και να το επιτελέσεις. Θα προσπαθήσω να επιτύχω τη δημοσίευση των ποιημάτων σε Περιοδικά (έχω επαφές με μερικούς διευθυντές σύνταξης) και αν τα καταφέρω, μπορούμε να σκεφτούμε για βιβλίο. Αισθάνομαι πως το οφείλεις όχι μόνο στον Καβάφη και τον εαυτό σου αλλά και στη Λογοτεχνία. Αν δεν το κάνεις ο (αγγλόφωνος) κόσμος θα είναι σαφώς φτωχότερος».

Η καταραμένη αυλή

του Ίβο Άντριτς

Μτφρ.: Χρήστος Γκούβης, Εκδόσεις Καστανιώτη, σελ.: 136, τιμή: €9,59

Παρότι γείτονες με όλους τους Βαλκάνιους, τα διαφορετικά αλφάβητα και η υπεροχή της ελληνικής γλώσσας και της ιστορίας της μας προσέδωσαν κάποια υπεροχή που δεν σβήνει. Αν διερωτηθούμε πόσους Βούλγαρους συγγραφείς ξέρουμε, είναι βέβαιο ότι η μνήμη μάς εγκαταλείπει. Κανέναν. Και όμως, τα Βαλκάνια έχουν δική τους λογοτεχνία, δικούς τους μύθους και συγγραφείς που αξιοποίησαν αυτόν το θησαυρό με κάθε τρόπο. Το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού έγινε βιβλίο από Αλβανό συγγραφέα και διαβάστηκε, όπως στην περίπτωση του  Ίβο Άντριτς τα έργα του γνώρισαν μεγάλη απήχηση τόσο εντός όσο και εκτός της Γιουγκοσλαβίας και του χάρισαν το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ιδιαίτερα εύγλωττη είναι η άρνησή του σε εκδότη του Ζάγκρεμπ, ο οποίος ήθελε να περιλάβει τα έργα του Άντριτς σε ανθολογία «Κροατών ποιητών». «Ποτέ μου δεν θα μπορούσα να μετάσχω σε έκδοση η οποία θα είχε ως αρχή τον αποκλεισμό άλλων δικών μας, και αγαπημένων μου, ποιητών για τον λόγο και μόνο ότι ανήκουν σε άλλη θρησκεία ή γεννήθηκαν σε κάποια άλλη περιοχή». Δείγματα αυτής της εμμονής –στην ιδέα της ενότητας γράφει ο μεταφραστής Χρήστος Γκούβης– είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιεί στα κείμενά του, εναλλάξ, κυριλλικούς χαρακτήρες (σέρβικους δηλαδή) ή λατινικούς (κροατικούς) και όλα τα ιδιώματα της σερβοκροατικής γλώσσας.

Όσο για την Καταραμένη Αυλή, που δεν είναι τίποτε άλλο από φυλακή, ο Άντριτς επιχειρεί να επιτύχει μια χαρακτηρολογία η οποία αξιοποιεί με πολλούς και αναπάντεχους τρόπους τα κουσούρια και τις αρετές των φυλακισμένων. Το πορτρέτο του Καραγκιόζη είναι επιτυχές και από συγγραφικό χέρι που ξέρει να ζωογονεί την ιστορία των προσώπων του, αδιάφορο αν μιλάει για τη Σμύρνη (την πόλη των ωραίων Ελληνίδων) ή για τον Κιαμίλ και τον αδελφό του που σφετερίζονται τον θρόνο. Παρόμοιες αφηγήσεις έχουν ως επίκεντρο τον ήρωα, τον φονιά, τον φυλακισμένο, τον ταξιδευτή και κυρίως εκείνον που γίνεται «εγώ», που εξέρχεται, άρα, χωρίς να το καταλάβει από την κοινότητα.

«Εγώ! Βαριά λέξη. Λέξη που, μπροστά στα μάτια αυτών που εκστομίζεται, ορίζει τη θέση μας, τη στέρεη και αμετάβλητη, που συχνά βρίσκεται πολύ πιο μπροστά ή πιο πίσω από όσα γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας, πέρα από τις επιθυμίες και πάνω από τις δυνάμεις...»

Βιβλίο
2

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
> Ο Καβάφης θα εκφράσει την άποψή του με τον ακόλουθο τρόπο: «Δεν ξεύρω αν η διαστροφή δίδει δύναμιν. Κάποτε το νομίζω. Αλλά είναι βέβαιον ότι είναι η πηγή μεγαλείου».Καλά, σε ποια γλώσσα γράφανε; Νομίζω στ’ Αγγλικά, όχι στα Ελληνικά. Αν είναι έτσι, τότε ο μεταφραστής στα Ελληνικά μιμείται το καβαφικό ιδίωμα («ξεύρω», αντί για «ξέρω», «δύναμιν» και «βέβαιον» με τελικό ν).