ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ―ΕΝΑΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ

Ένα κείμενο από τα έντυπα αρχεία μας που ψηφιοποιείται πρώτη φορά.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ανήκουν σε αυτό ακριβώς ή σε εκείνο, δεν είναι αυτό ή εκείνο - αλλά κάτι τις ανάμεσα. Μετέωροι, όπως ανάμεσα σε δύο ισχυρούς μαγνήτες, νιώθουν να εκκρεμούν.

Ένα βιβλίο του Richard Billows εξηγεί γιατί αυτή η θρυλική μάχη όρισε τη μοίρα του δυτικού πολιτισμού

«Θα όφειλε κανείς να καταλάβει τον Παπαγιώργη πλησιάζοντάς τον όχι μέσω του Σιοράν αλλά μέσα απ' τα λαϊκά του '60, που τα ακούγαμε κάποτε υπό τον έναστρο ουρανό σαν προφητείες μιας συγκυρίας που θα μας έκανε ευτυχισμένους έστω κι αν άφηνε όλες τις αντιφάσεις ανεπίλυτες.» Ένα νέο κείμενο του Ευγένιου Αρανίτση στη LIFO.

Το εξαιρετικό μυθιστόρημα του Στέφαν Τσβάιχ κυκλοφορεί ξανά στα ελληνικά, με την εμβληματική μετάφραση της Μιμίκας Κρανάκη.

Και τη συνάντηση με τα δελφίνια

Το ντοκιμαντέρ της Ελένης Αλεξανδράκη με τίτλο «Ο πιο γλυκός μισάνθρωπος» επιχειρεί να φωτίσει κάθε πτυχή της προσωπικότητας ενός πραγματικού διανοούμενου

Κωστή, πλάκα μου κάνεις...

Πρώτη ψηφιοποίηση μιας παλιότερης συνομιλίας τους, με αφορμή το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του σήμερα

Σαν σήμερα το 1960, πεθαίνει ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας

Η σκυλοφιλία είναι απόλυτη και σώψυχη ταύτιση. Όποιος πενθεί για το σκύλο του, πενθεί για την προαπώλεια του εαυτού του. Xάνει ένα μύχιο στοιχείο του εαυτού του το οποίο ασυνειδήτως είχε επενδυθεί στη σκυλίσια παρουσία.

Τα κείμενα και τα «βιβλιαράκια» του Κωστή Παπαγιώργη πρέπει να διδάσκονται στα Ελληνικά σχολεία. Και τα Πανεπιστήμια. Οι αυτοδίδακτοι του Κωστή είμαστε πια πεπεισμένοι.

Με αφορμή το πέρασμα του Παπαγιώργη.

Από τον Κωστή Παπαγιώργη

Σήκωσε το λάβαρο ο Παλαιών Πατρών Γερμανός; Υπήρξε ή δεν υπήρξε το κρυφό σχολειό;

Οι προσωπικές αναμνήσεις της Ζυράννας Ζατέλη απ' τον φίλο της Κωστή Παπαγιώργη

Η Αθήνα έγινε μεγάλη, άσχημη και ασυμμάζευτη από επαρχιώτες, πρόσφυγες και κάθε καρυδιάς καρύδι, οπότε το παραμιλητό της και η μνήμη της είναι επιλεκτικοί συνειρμοί.

Μάγκας, τόσα χρόνια που τον ξέρω ίδιος

Με αφορμή την σημερινή επέτειο της γέννησής του, το 1882

Ήταν ο πιο τρυφερός ανάμεσά μας. Καμωνόταν τον κυνικό, αλλά ήταν καρδούλα...

Η πόλη αποτελεί ένα είδος ερωμένης που καθημερινά βγαίνουμε ραντεβού μαζί της. Ξέρουμε τις μοναξιές κάποιων παραλιακών δρόμων, την ξετρελαμένη πολυκοσμία των σικ βραδυνάδικων, μυστικές κρύπτες της νύχτας και κοσμικά καφενεία της ημέρας. Εκείνο που δεν σκεπτόμαστε είναι ότι στα μύχια διατηρούμε ένα παρήγορο απόθεμα της πόλης. Όπου κι αν βρεθούμε, όπως κι αν βρεθούμε, η πόλη δεν μας εγκαταλείπει.

Ο ισολογισμός μιας χώρας που την τρώνε τα παιδιά της.

Από τον Κωστή Παπαγιώργη

Στο δεύτερο βιβλίο του ο νεαρός συγγραφέας παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον δείγμα γράφης.

O Στέλιος Ράμφος επιχειρεί μια ερμηνευτική ανάγνωση της «Πολιτείας» του Πλάτωνα.

5 συλλογές διηγημάτων από Έλληνες συγγραφείς που μόλις κυκλοφόρησαν

"Το έθνος ζητά από μας τον θησαυρό της δικής μας διάνοιας, της ατομικής, ντυμένον εθνικά"

Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες πεζογράφους καταγράφει στιγμές, σκέψεις, βιώματα και άλλα σε ένα ιδιόμορφο ημερολόγιο.

Οι επιλογές της εβδομάδας από τον Κωστή Παπαγιώργη.

Ο Κωστής Παπαγιώργης ανθολογεί παραγράφους του Έλιοτ περί ποίησης.

Του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, του Λευτέρη Καπώνη, του Χρίστου Χ. Παπαδημητρίου: Τρία ελληνικά βιβλία γραμμένα από αντρικό χέρι που αξίζει να διαβάσετε.

Αν παρ' ελπίδα σού περάσει η ιδέα να σκεφτείς τις ίδιες σου τις σκέψεις, αυτόματα τα πράγματα χάνουν την απλότητά τους, ο ίδιος γίνεσαι λιγάκι αίνιγμα για τον εαυτό σου. [2007]

Το άγγιγμα από μόνο του μπορεί να είναι απολαυστικό, να μεταδίδει λεπτά αισθήματα και περίτεχνες συγκινήσεις. Αλλά όταν επέρχεται αιφνίδια, χωρίς να υπάρχει οπτική εποπτεία, είναι σαν ιοβόλο χτύπημα φιδιού.

H ιστορία της διαμάχης που ξέσπασε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο τον Μάρτιο του 1925 για τον τρόπο με τον οποίο η Ρόζα Ιμβριώτη δίδασκε την Επανάσταση του 1821, μέσα από μια συναρπαστική διατριβή της Μαρίας Ρεπούση.

Ο ρηξικέλευθος Γάλλος διανοητής, Μισέλ Ονφρέ, βάζει στο στόχαστρο τον Ζίγκμουντ Φρόυντ και, αποδομώντας τις θεωρίες του, προσπαθεί να ανακαλύψει το κλειδί της φροϋδικής επιστημολογίας, συντάσσοντας μια ενδιαφέρουσα αντι-αγιογραφία.

Ο σπουδαίος Σέρβος κινηματογραφιστής αφηγείται τη μυθιστορηματική ζωή του που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την -σημαδεμένη από τον πόλεμο- ιστορία της πατρίδας του, σε ένα βιβλίο που μοιάζει με τις ονειρικές ποιητικές σκηνές των ταινιών του.

Γραμμένα απο τον Αμανίτι και τον Σαιντ Εξυπερύ.

Με οδηγό την ευρυμάθεια, τη φιλοσοφική αναζήτηση και το πάθος του, ο Σεστόφ αποδομεί το έργο του Τολστόι μέσα από τρεις σπουδαίες διαλέξεις και επιχειρεί ένα «προσκύνημα μέσα από τις ψυχές».

«Οι γυναίκες χάνουν την ομορφιά τους και παρατείνουν την ύπαρξή τους σαν δοξασμένα λείψανα που χαίρονταν σε υπερσυντέλικο παρόν αλλά πενθούν σε ενεστωτικό. Αντίθετα, οι άντρες έχουν κάποια δυνατότητα να δεχθούν ξώφαλτσα τα βόλια και να περάσουν μια δεύτερη εποχή αρρενωπής ομορφιάς. »(2007)

Ξαναδιαβάζουμε το λαμπρό κείμενο ενός συνεργάτη που μας λείπει πολύ

Είναι τυχαίο ότι η Μεγάλη Ιδέα που έφερε ο Κωλέττης από το Παρίσι άντεξε ακριβώς 100 χρόνια, όσα και οι αυταπάτες του κρατιδίου;

Ο Μισέλ Ουελμπέκ και ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβύ, δυο θεωρητικά αταίριαστοι συγγραφείς, ανταλλάσσουν mails και στοχάζονται, μεταξύ άλλων, πάνω στην ποίηση, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και τη στράτευση των διανοουμένων.

Tέσσερα βιβλία γραμμένα από εβραϊκό χέρι και φρόνημα ιστορούν τις πρωτοφανείς φρικαλεότητες του ολοκαυτώματος (Σοά) και προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις λυπομανίες, τους καβγάδες και το πένθος όσων το έζησαν.

Tα παιδικά καλοκαιρία κυλούσαν πάντα στο χωριό. Οι σκηνές αυτές έχουν διάκοσμο παιδικά κλάματα, σκληρές αγροτικές δουλειές, τη σαρκοφανέλα που κολλούσε στο δέρμα και δεν έβγαινε όση ζέστη και αν έκανε. Καλοκαίρια σκληρά μα αλησμόνητα.