Ακούστε τον Πέτρο Μπιρμπίλη να διαβάζει μερικές σελίδες από το "Μπελ Ετουάλ"

Ακούστε τον Πέτρο Μπιρμπίλη να διαβάζει μερικές σελίδες από το "Μπελ Ετουάλ" Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0
 




ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Τα μαγικά κουφέτα

 

ΒΡΟΧΗ ΞΕΣΠΑΣΕ ΞΑΦΝΙΚΑ. Ένα καλοκαιρινό μπουρίνι. Καθισμένες στην άκρη του κρεβατιού, κοιτούσαν τις σταγόνες να γλιστράνε πάνω στα τζάμια. Η Μαργαρίτα ήξερε ότι θα έμενε μόνη. Θα της έλειπε πολύ η φιλενάδα της. Μα, μπροστά στο λόγο του χωρισμού τους, χαλάλι.
⁃ Να πας να τη βρεις.
⁃ Ναι, πρέπει να τη βρω, Μαργαρίτα. Θα γυρνούσε στο σπίτι της. Στην αδερφή της. Θα της
χτυπούσε την πόρτα. Εκείνη θα της άνοιγε. Αμίλητη και ψυχρή. Στην αναπηρική της καρέκλα. Θα περνούσαν στο σαλόνι. Αφού έσπαγε ο πάγος, θα της ζητούσε να θυμηθεί και να παραδεχτεί όσα έγιναν. Τώρα, που το δυστύχημα είχε λησμονηθεί. Τώρα, που κανείς δε νοιαζόταν, έπρεπε να ομολογήσει, κι ας μην το μάθαινε κανένας άλλος πέρα απ' τις δυο τους, ας έμενε μεταξύ τους. Δε θα την κατηγορούσε, δε θα της κάκιωνε. Ας έλεγε αυτό που έπρεπε και θα της τα συγχωρούσε όλα. Ακόμα και το ότι της κατέστρεψε τη ζωή κλείνοντάς την στο τρελάδικο, προκειμένου να μη μάθει κανείς τι έγινε εκείνη τη νύχτα.
Η Μαργαρίτα σηκώθηκε. Πήγε και στάθηκε μπροστά στο κομοδίνο που υπήρχε δίπλα απ' το κρεβάτι της. Τράβηξε το συρτάρι κι έβγαλε μια μπομπονιέρα. Ήταν απ' τα ελάχιστα προσωπικά της αντικείμενα.
⁃ Μη σε ξεγελάει η όψη της. Μπορεί να μοιάζει με κου- ρελάκι, αλλά δε φαντάζεσαι τι μπομπονιέρα είναι αυτή. Δυσκολευόταν να ξεστομίσει το μυστικό της. Δεν το 'χε πει σε κανέναν. Σε ποιον να το 'λεγε; Θα την έπαιρ- ναν στο ψιλό. Θα 'λεγαν: «Μαζέψτε την, τη γριά. Τα 'χει χάσει. Μη χειρότερα!» Ακόμα και οι επιστήμονες θα σήκωναν τα χέρια ψηλά, αν σκόπευαν να ερευνήσουν τι τρέχει μ' αυτήν την μπομπονιέρα. Όσο κι αν ασχολιό- ντουσαν, σιγά μην καταλάβαιναν. Μόνο η Μαργαρίτα μπορούσε να καταλάβει, κανείς άλλος. Όσο σοφός, όσο σπουδαγμένος και να ήταν.
⁃ Θα είσαι η πρώτη κι η τελευταία που θα το μάθει.
Όμως, δεν πρέπει να το πεις. Αν σου ξεφύγει, τα κουφέτα θα γίνουν σαν όλα τ' άλλα. Απλά κουφέτα. Με την καρδιά μου στα δίνω. Θα τα χρειαστείς. Εγώ, εδώ μέσα, τι να τα κάνω; Το 'χω πάρει απόφαση εγώ. Πού να πάω;
Πρώτη φορά της μιλούσε έτσι. Με τόση σοβαρότητα.
⁃ Συνέβη τη χρονιά που έγινε ο σεισμός, ξεκίνησε την αφήγησή της. Το 1821 νομίζω. Ή το 1821 ή κάπου μεταξύ 1940-41. Ήταν, είπαν οι ειδικοί, ο πιο μεγάλος σεισμός που είχε γίνει ποτέ. Πιάσανε φωτιά χωριά, πόλεις, σπίτια έπεσαν. Όλα βυθίστηκαν. Βούλιαξαν. Ατλαντίδα. Ένας Θεός ξέρει πόσες ψυχές χάθηκαν. Θύμωσε ο Θεός, Μέμη. Με τ' άδικα. Πετάχτηκαν έξω τα σπλάχνα της γης. Δεν άντεξαν.
Την έκοψε κρύος ιδρώτας, όση ώρα έλεγε αυτά που έλεγε.
» Μέσα εδώ, σ' αυτό το δωμάτιο που βρισκόμαστε, συνέβη. Εγώ μόνο το είδα. Ο Θεός διάλεξε εμένα. Έτρεμε η γη, μια λάμψη με τύφλωσε. Είπα: «Ήρθε η Δευτέρα Πα- ρουσία». Δεν πρόλαβα να το πω και τα κουφέτα απ' την μπομπονιέρα που κράταγα έκαναν "τσουπ" κι έβγαλαν έξω, όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά, μια γλώσσα. Να, μια γλώσσα! Πώς έχουν κάτι σαύρες; Τέτοια. Μ' αυτήν τη γλώσσα ρούφηξαν το σεισμό μέσα τους. Να, από δω. Από δω τρύπωσε ο σεισμός, απ' αυτά τα τζάμια, είπε κι έδειξε τα παράθυρα.
» Τα κοιτάω εγώ, τότε, και τι να δω; Τα κουφέτα έβγαζαν φωτούλες σαν τις πυγολαμπίδες! Αντί να φοβηθώ, χάρηκα. Γιατί ήταν όμορφα. Κουφετάκια που αναβό- σβηναν. Άπλωσα το χέρι, έπιασα ένα και το 'βαλα στο στόμα. Το 'γλυψα, το ξανάγλυψα, κάποια στιγμή έλιωσε. Με το που έλιωσε, αυτό ήταν. Όλα ξανάγιναν, όπως ήταν πριν το σεισμό. Λες και δεν είχε συμβεί τίποτα, ποτέ. Έσωσα τον κόσμο, Μέμη. Το καταλαβαίνεις; Κανείς δεν το ξέρει, αλλά τον έσωσα. Γιατί νομίζεις σταμάτησε ο σεισμός; Τον κατάπια. Είχε χωθεί μέσα σ' ένα απ' τα μαγικά κουφέτα.
Ανοησίες. Τρέλες της Μαργαρίτας. Τίποτα ιδιαίτερο δεν έτρεχε μ' αυτά τα κουφέτα. Απλά κουφέτα ήταν. Πώς να της το 'λεγες, όμως; Και για ποιο λόγο; Και που δε θα σε πίστευε και που θα της τα γκρέμιζες όλα. Άδικο δε θα 'ταν; Όλη η ζωή της, όλη η δύναμή της βρισκόταν μέσα σ' αυτά.
⁃ Αφού τα κουφέτα σου κάνουν θαύματα, γιατί δεν τα πήρες τόσο καιρό να σε βοηθήσουν να φύγεις από δω μέσα;
⁃ Και πού να πάω; Ούτε παντρεύτηκα ούτε παιδιά έκανα. Δεν έχω κανέναν. Νόμισες ότι είναι δική μου; Μια αδελφή μού την έδωσε την μπομπονιέρα. Από κάτι βαφτίσια.
Αγκαλιάστηκαν.
⁃ Σου τα χαρίζω τα κουφετάκια μου. Όλα. Και κοίτα... κάθε φορά που θα τα βρίσκεις σκούρα, εκεί έξω που πας, να τρως από ένα. Άντε. Σήκω να φύγεις τώρα.
Θα 'φευγε. Όμως, όχι ακόμα. Μπορεί να μην είχε πι- στέψει τις ασυναρτησίες της Μαργαρίτας, όμως ότι ήταν τρομακτική η ιστορία της, ήταν. Τόσο που παραλίγο να κατουρηθεί πάνω της. Σφίχτηκε.
⁃ Πρέπει να κάνω τσίσα, Μαργαρίτα. Αν δεν τα κάνω, θα σκάσω.
⁃ Εντάξει, να τα κάνεις. Γιατί δεν ξέρουμε, αν, εκεί έξω, θα μπορέσεις να ξανακάνεις τσίσα. Θα κάνω κι εγώ, μαζί σου, είπε και κατέβασαν και οι δυο τις κιλότες τους.
Κάθισαν ανακούρκουδα, ακουμπώντας η μια στην πλάτη της άλλης.
⁃ Τα 'κανα. Θα κάνουμε και κακά;
⁃ Να κάνουμε και κακά, ναι. Νομίζω ότι με πονάει το στομαχάκι μου, Μέμη. Κα-κά-κια, κα-κά-κια.
⁃ Κα-κά-κια, κα-κά-κια, επανέλαβε η Μέμη. Το πάτωμα γέμισε απ' τις ακαθαρσίες. – Ουφ,... ωραία ήταν, αλλά νύσταξα τώρα. Λέω να ξαπλώσω μισή ωρίτσα. Θα με ξυπνήσεις; Έχω να πάω στην Αθηνά. Θα με ξυπνήσεις, Μαργαρίτα;
⁃ Ναι, θα σε ξυπνήσω. Σε μισή ωρίτσα. Έλα να κοι- μηθούμε μαζί. Κι εγώ νύσταξα.
Ξάπλωσαν η μια πλάι στην άλλη κι αποκοιμήθηκαν. Με τις κιλότες κατεβασμένες, στο πάτωμα, δίπλα στα περιττώματα.

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
Στο προαύλιο

 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΩΡΑ, η Μέμη άνοιξε ξανά τα βλέφαρά της. Η Μαργαρίτα κοιμόταν ακόμα. Δε θέλησε να την ενοχλήσει. Ο αποχαιρετισμός θα ήταν δύσκολος. Θα έκλαιγαν. Έβγαλε τη ρόμπα της, που ήταν λερωμένη, και φόρεσε τα παπουτσάκια και το φουστανάκι της, που κρεμότανε σε μια κρεμάστρα στην ντουλάπα. Ούτε θυμόταν από πότε είχε να το βάλει. Έλυσε τον κόμπο της μπομπονιέρας, πήρε ένα απ' τα κουφέτα και το 'βαλε στο στόμα. Το έγλυψε με τη γλώσσα της, ύστερα το μασούλησε με τα δόντια της. Έκανε το σταυρό της κι άνοιξε την πόρτα. Στο διάδρομο δεν κυκλοφορούσε κανείς. Βηματάκι βηματάκι, τον διέσχισε, κοιτάζοντας γύρω γύρω και πίσω της, μέχρι να βρεθεί στο προαύλιο.
Ο εργάτης που ξερίζωσε τη συκιά είχε φύγει. Θα επέ- στρεφε πάλι την επομένη, για να κομματιάσει τον κορμό και τις ρίζες της με το ηλεκτρικό πριόνι. Αξιολύπητο κειτόταν στην αυλή το νεκρό δέντρο. Μουσκεμένο απ' την μπόρα, χτυπημένο από κάποια αρρώστια –μπορεί κι από γεράματα–, με τα κλαδιά ξεραμένα. Μέχρι πριν λίγο καιρό, πουλιά κι έντομα το επισκέπτονταν, για να προστατευτούν απ' τον ήλιο ή τη βροχή, ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Τώρα, μόνο σκουλήκια και σαλιγκάρια απ' τις λάσπες αναδεύονταν πάνω του.
Η Μέμη τη θυμόταν αυτήν τη συκιά απ' όταν είχε πρωτοέρθει, τότε που ήταν ένα δεντράκι τόσο δα, οπότε οι ζωές τους ήταν ταυτισμένες, κατά κάποιο τρόπο. Δεν τις αγαπούσε τις συκιές, γιατί, σύμφωνα με τις παραδό- σεις, ήταν δέντρα γρουσούζικα, όμως είχε μάθει να ζει μαζί τους από μικρή, επειδή είχαν και στον κήπο τους μια. Κανείς δεν ήξερε από πότε ήταν εκεί. Την είχαν βρει.
Παρά την αντιπάθεια που της είχε, όλα τα χρόνια που ήταν στη "Γαλήνη", χάζευε κοιτάζοντας τα κλαδιά της που μερικές φορές χόρευαν πέρα δώθε, παρασυρ- μένα από τον αέρα. Ήταν απ' τα λίγα πράγματα που αποσπούσαν το βλέμμα της εκεί μέσα. Οι σταγόνες της βροχής ξέπλεναν τα φύλλα της. Κρυστάλλινες σταγόνες βροχής. Όμορφα, μεγάλα, πράσινα φύλλα. Τόσο όμορφα που έμοιαζαν ψεύτικα. Γιατί έτσι συμβαίνει συνήθως. Λες κι η ομορφιά δεν υπάρχει στ' αλήθεια, λες και μόνο η ασχήμια ταιριάζει στην πραγματικότητα. Λες κι οτι- δήποτε όμορφο είναι ένα ψέμα. Πάντως, αν δεν υπήρχε αυτή η συκιά, αν δεν είχε γίνει το άνοιγμα στον αυλότοιχο, την ώρα που την ξερίζωναν, δε θα της δινόταν η ευκαιρία να το σκάσει. Τώρα, ήταν εύκολο. Σε μερικά λεπτά θα βρισκόταν έξω.
Γύρισε το βλέμμα της, για να ρίξει μια τελευταία ματιά στην κλινική. Η Μαργαρίτα είχε ξυπνήσει και στεκόταν στο παρά- θυρο. Μια σκιά πίσω απ' το κάγκελο, που σήκωσε το χέρι και της έστειλε ένα φιλί. Έβγαλε την μπομπονιέρα και την κούνησε στον αέρα. «Όλα θα πάνε καλά», διάβασαν η μια τα χείλη της άλλης. Πλησίασε στο άνοιγμα, έσκυψε, και απ' τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε μακριά από γιατρούς, αδελφές και χάπια. Στην αποκεί πλευρά. Στο μεγάλο, κανονικό κόσμο.

______________

Ο Πέτρος Μπιρμπίλης είναι συγγραφέας, πρώην δημοσιογράφος, αλλά και πρώην σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους, βίντεο κλιπ και τηλεοπτικών εκπομπών. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων, Έχω Μόνο Εσένα και Ξυπόλητος, την βιογραφία της Μαλβίνας Κάραλη, την ποιητική συλλογή Η Μέρα που χάθηκε μέσα σε μια άλλη. Το τελευταίο του βιβλίο, η νουβέλα "Μπελ Ετουάλ", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θράκα.

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Αναγνώσεις / Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Πώς ήταν η ζωή στην αρχαία Αίγυπτο; Ένας Αμερικανός αρχαιολόγος περιγράφει το 24ωρο των ανθρώπων κάθε ιδιότητας και κοινωνικής τάξης στις Θήβες της αρχαίας Αιγύπτου μέσα από ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι αληθινές.
THE LIFO TEAM
Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Βιβλίο / Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Η Γαλλίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας γεφυρώνει, με τη μυθιστορηματοποίηση της μνήμης, τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μαρσέλ Προυστ μέχρι τον σύγχρονό μας Εντουάρ Λουί. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
ΕΠΕΞΕΡΓ. Παύλος Μεθενίτης «Αμανίτα μουσκάρια»

Το πίσω ράφι / Όταν μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών ξεκληρίστηκε από παραισθησιογόνα μανιτάρια

Στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα «Αμανίτα μουσκάρια» του Παύλου Μεθενίτη εξερευνά το ζήτημα των ουσιών ως καταφύγιο αλλά και ως καταστροφή, και μας παρασύρει σ’ ένα ταξίδι ποτισμένο από την ελληνική πραγματικότητα, παραμονές της οικονομικής κρίσης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Βιβλίο / Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Σε ένα νησί που μετρά λιγότερους από 300 μόνιμους κατοίκους, ένα παλιό καραβόσπιτο μεταμορφώθηκε σε ένα καταφύγιο πολιτισμού γεμάτο βιβλία, μουσικές και μικρούς θησαυρούς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μαρκ Τουέιν, «Οι περιπέτειες του Χακ Φιν»

Το πίσω ράφι / Το μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν που έθαψαν οι κριτικοί και το αποθέωσε ο Χέμινγουεϊ

Στις «Περιπέτειες του Χακ Φιν» ο Μαρκ Τουέιν έπλασε τον πιο ελεύθερο ήρωα της αμερικανικής λογοτεχνίας, που αρνήθηκε τους κανόνες της κοινωνίας του και ένωσε την τύχη του με έναν σκλάβο δραπέτη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή χωρίς αυτόν

Βιβλίο / Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή χωρίς αυτόν

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Βασιλεύς των Βασιλέων», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του ο Ρεζά Παχλαβί, εστιάζει στις διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ που «αποδέχτηκαν πρόθυμα τις φαντασιώσεις του, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τη χώρα του».
THE LIFO TEAM
Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Βιβλίο / Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Σταρ Ελλάς στα νιάτα της, διακρίθηκε ως ηθοποιός, θιασάρχης, ραδιοφωνική παραγωγός, δοκιμάστηκε επίσης στη συγγραφή έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι τώρα επτά βιβλία μαζί με το πρόσφατο «Η τρίτη άνοιξη» (εκδ. Επίμετρο), που έδωσε και το έναυσμα γι’ αυτήν τη συνέντευξη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Βιβλίο / Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Η σπουδαία μεταφράστρια, που έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της δουλειάς της στον Μαρσέλ Προυστ, μας ξεναγεί στον πολύπλοκο κόσμο του και εκφράζει τον θυμό της για την πανταχού παρούσα απάτη της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Βιβλίο / Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Ο Συνταγματάρχης και ο Βασιλιάς» εξερευνά τη συναρπαστική ζωή ενός ακούραστου κομπιναδόρου που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του.
THE LIFO TEAM
Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Βιβλίο / Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Πότε ακριβώς χάθηκε ο πόλεμος για τον Άξονα; Ποια ήταν η πιο σημαντική μάχη του πολέμου; Πόσο «συμμέτοχος» ήταν ο Γερμανικός λαός στο ολοκαύτωμα; Σ’ αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει μια νέα ογκώδης έκδοση με τίτλο «Η συνολική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
THE LIFO TEAM
Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Βιβλίο / Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Είναι νωρίς να πούμε πως αυτά τα ηχητικά λογοτεχνικά αρχεία μπορούν να αντικαταστήσουν το βιβλίο. Είναι όμως μια υπέροχη λύση για όσους θέλουν να διαβάσουν αλλά δεν έχουν χρόνο ή έχουν μπλοκάρει με το κανονικό διάβασμα.
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ