Σοφία Χιλλ - Κωνσταντίνος Χατζής: Μια θεατρική μουσική ιστορία με πιάνο και φωνή

Μια μουσική παράσταση στην αναδίπλωση μιας νέας εποχής Facebook Twitter
Πρόκειται για μια παράσταση που φτιάχτηκε αποκλειστικά και μόνο με τραγούδια, από δυο πρόσωπα που προέρχονται μεν από τον χώρο του θεάτρου. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΑΠΟ ΤΙΣ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ και κάθε Δευτέρα η Σοφία Χιλλ και ο Κωνσταντίνος Χατζής ξαναδιαβάζουν στο Faust τραγούδια από το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο σαν μια «θεατρική» παρτιτούρα, τραγούδια που αγγίζουν θεμελιώδη ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης: ζωή - θάνατος, έρωτας - απώλεια, αγάπη - πόλεμος.

Πρόκειται για μια παράσταση που φτιάχτηκε αποκλειστικά και μόνο με τραγούδια, από δυο πρόσωπα που προέρχονται μεν από τον χώρο του θεάτρου, δεν τα ενδιέφερε όμως να ακολουθήσουν τον δρόμο μιας θεατρικής ερμηνείας πάνω στα τραγούδια, αλλά να χρησιμοποιήσουν αυτή την ιδιότητά τους ώστε να φτιάξουν μια θεατρική μουσική ιστορία.

«Τα τραγούδια που διαλέξαμε θα μπορούσαν να είναι και άλλα, ή κάποια που πιθανώς δεν τα σκεφτήκαμε, που μας διέφυγαν. Θα μπορούσαν ακόμα και να αλλάζουν κάθε βραδιά, δεν έχει και τόση σημασία, γιατί αποφασίσαμε να τραγουδήσουμε την κατάσταση, να τα αντιμετωπίσουμε δηλαδή περισσότερο ως καταστάσεις. Με αυτή την έννοια, περισσότερη σημασία έχει ο ήχος και κατόπιν η μελωδία. Γι’ αυτό και οι τόνοι που έχουμε επιλέξει σε πολλά τραγούδια δεν είναι τόνοι που απαραίτητα βολεύουν τη φωνή μου αλλά τόνοι που εξυπηρετούν την κατάσταση. Αυτή είναι ίσως και η μεγαλύτερη δυσκολία για μένα, το ότι δηλαδή σχεδόν όλα τα τραγούδια δεν είναι αυτό που λέμε “από τον τόνο μου”», λέει στη LiFO η Σοφία Χιλλ. 

«Η “αναδίπλωση της νέας εποχής”, στίχος που ανήκει στον Νίκο Γκάτσο, μας δημιούργησε ένα ποιητικό πλαίσιο για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για πράγματα που μας αφορούσαν πολύ βαθιά. Για την εποχή που φεύγει και γι’ αυτήν που έρχεται».

Έχουν επιλέξει τραγούδια Ελλήνων και ξένων συνθετών, αναζητώντας το νοηματικό νήμα που τα συνδέει, κυρίως μέσω του λόγου, των στίχων τους, ώστε να αφηγηθούν μια ιστορία. Το αποτέλεσμα που έχει προκύψει είναι ένα θεατρικό, μουσικό μονόπρακτο με διαφορετικά είδη τραγουδιών −Ζαμπέτα, Sting, Coen, Mercedes Sosa, μπαρόκ, έως και Amy Winehouse−, που δημιουργούν μια ενιαία ιστορία. 

«Η πρώτη μας συνάντηση με τη Σοφία έγινε το 2020 με τη θεατρική μουσική παράσταση “Κλυταιμνήστρα, μουσική δωματίου για ένα μουσικό όργανο” στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Ύστερα, συνεχίσαμε πάλι με μια μουσική θεατρική παράσταση με τίτλο “Εκάβη Strings” σε μουσική σύνθεση της Σοφίας Χιλλ στη Ρωμαϊκή Αγορά των Δελφών, στο πλαίσιο του “Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός”∙ κατόπιν ανεβάσαμε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο πρόγραμμα Λυρικός Νότος, τις “Ευτυχισμένες Μέρες” του Σάμιουελ Μπέκετ σε δική μου μουσική σύνθεση. Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω γιατί στον πυρήνα των παραστάσεών μας υπήρχε πάντα η μουσική. Ήταν λοιπόν για μας φυσικό επόμενο να κάνουμε μια παράσταση αποκλειστικά με τραγούδια, κάτι που το συζητάγαμε τα τελευταία δύο χρόνια. Είχαμε την ανάγκη να φτιάξουμε μια παράσταση που θα περιέχει μόνο τραγούδια. Μια αφήγηση τραγουδιών, λοιπόν», λέει ο Κωνσταντίνος Χατζής. 

«Στα διαλείμματα των προβών πολλές φορές τραγουδούσαμε διάφορα τραγούδια, που μας έκανε κέφι εκείνη τη στιγμή να τα πούμε. Απλά τραγούδια που αγαπάμε. Είπαμε λοιπόν να κάνουμε μια παράσταση με τραγούδια που θα άρεσε σε μας να ακούσουμε», εξηγεί η Σοφία. 

Τα τραγούδια της «Αναδίπλωσης της Νέας Εποχής» μιλούν γι’ αυτό που έχει αρχίσει να χάνεται, να φεύγει, να απομακρύνεται, σε μια εποχή που στέκει αμήχανα και μελαγχολικά κρυμμένη μέσα μας και παρατηρεί το τέλος των μύθων, ένα απομεινάρι των ανθρώπων που έχουν ανάγκη να ονειρευτούν, να απελευθερωθούν, να διαφύγουν.

ΕΠΕΞ Μια μουσική παράσταση στην αναδίπλωση μιας νέας εποχής Facebook Twitter
«Είχαμε την ανάγκη να φτιάξουμε μια παράσταση που θα περιέχει μόνο τραγούδια. Μια αφήγηση τραγουδιών, λοιπόν», λέει ο Κωνσταντίνος Χατζής. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

«Η “αναδίπλωση της νέας εποχής”, στίχος που ανήκει στον Νίκο Γκάτσο, μας δημιούργησε ένα ποιητικό πλαίσιο για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για πράγματα που μας αφορούσαν πολύ βαθιά. Για την εποχή που φεύγει και γι’ αυτήν που έρχεται. Για την εποχή που έχει αρχίσει να χάνεται, να απομακρύνεται, να γλιστρά από τη μνήμη μας, μια εποχή που στέκεται θλιμμένη, μελαγχολική, που δεν μας μιλάει πια, που κρύβεται σε μια ερημική περιοχή του εσωτερικού μας εαυτού. Η αναδίπλωση της νέας εποχής είναι το τέλος του μύθου, απομεινάρι της πνευματικής και ψυχικής κατάστασης ενός ελεύθερου ανθρώπου με ανάγκες ονείρων, με την αγωνία της απελευθέρωσης, με διάθεση μιας ανυψωτικής φυγής προς καθετί ανοιχτό, προς καθετί που τον οδηγεί στην ελευθερία.

Και η νέα εποχή; Σκοτεινή, αβέβαιη και ύποπτη. Στα τραγούδια της “Αναδίπλωσης της νέας εποχής”, που καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα, ανακαλύψαμε και μια άλλη αλήθεια. Την αφοπλιστική δύναμη του λόγου, των στίχων δηλαδή. Και αυτό είναι που διαφοροποιεί, για παράδειγμα, την ορχηστρική μουσική από το τραγούδι. Στο τραγούδι ο λόγος έχει πιο μεγάλη θέση. Γι’ αυτό και επιλέξαμε να γίνει η παράσταση με φωνή και πιάνο. Λόγος απλός, άμεσος, ακόμα και αν σε μερικά τραγούδια αγγίζει μια ποιητική διάσταση, κατορθώνει να φτάσει ακριβώς στο κέντρο της ψυχής, της επικοινωνίας.

Άνθρωποι που εκφράζονται και μιλούν απλά. Απλοί άνθρωποι που με τη βοήθεια του θάρρους τους και της συνείδησής τους μπορούσαν να αποκρούσουν ό,τι τους έπνιγε, ό,τι τους καταπίεζε, από την εσωτερική τους ζωή −από εκεί δηλαδή που ξεκινούν πάντα οι επαναστάσεις−, τραγουδώντας τη χαρά τους, τον καημό τους, τον έρωτα, τον ουρανό και τα άστρα. Είτε αυτοί ήταν οι δημιουργοί είτε οι ακροατές», λέει ο Κωνσταντίνος Χατζής.  

Για τη Σοφία Χιλλ «η “αναδίπλωση της νέας εποχής” είναι το κάθε τώρα. Το κάθε σήμερα, που κουβαλάει ένα χτες και εγκυμονεί ένα αύριο. Όπως το κύμα που κινείται μπροστά, ενώ σκάει πάντα στην κορυφή και αναδιπλώνεται και ταξιδεύει στον χρόνο. Τα τραγούδια μιλούν κατευθείαν στην ψυχή. Η κάθε εποχή, το κάθε τώρα χωράει τα δικά του τραγούδια. Η εποχή που διανύουμε είναι ιδιαιτέρως σκοτεινή και ταραγμένη. Υπήρχαν πάντα ταραγμένες εποχές στην ιστορία και πάντα ο άνθρωπος φτιάχνει μουσική για να παλέψει με το ακατανόητο, να κατανοήσει το ανοίκειο, να διαχειριστεί αυτό που τον υπερβαίνει. Ο θάνατος, ο έρωτας, η καταστροφή, η απώλεια, η ήττα, η νίκη, η άνοιξη, οι εποχές που αλλάζουν ερήμην του. Η φύση». 

ΕΠΕΞ Μια μουσική παράσταση στην αναδίπλωση μιας νέας εποχής Facebook Twitter
«Είπαμε λοιπόν να κάνουμε μια παράσταση με τραγούδια που θα άρεσε σε μας να ακούσουμε», εξηγεί η Σοφία. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Το πρόγραμμά τους συγκροτήθηκε πάνω σε αυτά τα υλικά που κινητοποιούν τους ανθρώπους ή τους κρατούν ζωντανούς, στη μνήμη και τις ρίζες μας, στον έρωτα και τα βλέμματα, σε ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια. Σε αυτούς που αντιστέκονται κρατώντας τα πολύτιμα κομμάτια μέσα τους, τα πολύτιμα υλικά της ανθρωπιάς.

«Συνδυάσαμε διάφορα μουσικά ρεύματα. Από μπαρόκ μέχρι ζεϊμπέκικα. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα τραγούδια, γιατί έτσι μπορεί να αδικήσω άλλα. Αλλά ένα τραγούδι που αγαπάω πολύ αυτές τις μέρες είναι το “Λίγα Γαρούφαλα” σε μουσική του Μάνου Λοΐζου και στίχους του Ναζίμ Χικμέτ», λέει ο Κωνσταντίνος, με τη Σοφία να συμπληρώνει ότι «το ρεπερτόριό μας περιλαμβάνει κομμάτια από τον 16ο αιώνα μέχρι και το σήμερα, Ελλήνων και άλλων συνθετών, παλαιότερων αλλά και σύγχρονων. Υπάρχει, ας πούμε, μέχρι κι ένα τραγούδι που δεν έχει καν ηχογραφηθεί ακόμα και είναι του αδελφού μου, Δημήτρη Χιλλ».

Ποια είναι τελικά η νέα εποχή, αυτή η άγνωστη, η ύποπτη και ανοίκεια, που δεν μας εμπεριέχει; Μπορεί να μη τη γνωρίζουμε, αλλά έχουμε τα τραγούδια. Μέσα από αυτά ας ζήσουμε έστω για μια στιγμή εκείνες τις λίγες, τις μοναδικές στιγμές που ζει ένας άνθρωπος. Στιγμές που ο άνθρωπος είναι σκέτα άνθρωπος, χωρίς τη βία του χρόνου, χωρίς την αγωνία του χώρου, χωρίς τη φθορά του εαυτού του. 

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την μουσική παράσταση «Στην Αναδίπλωση της Νέας Εποχής» εδώ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ