Οι Πενθεσίλειες της Κατρίν Ντιβερρές στο Φεστιβάλ Αθηνών

Οι Πενθεσίλειες της Κατρίν Ντιβερρές στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Εννέα ερμηνευτές, 5 γυναίκες και 4 άνδρες, θα χορέψουν στον Χώρο Δ της Πειραιώς 260, πάνω στην πρωτότυπη μουσική των Jean-Luc Guionnet και Seijiro Murayama...
0


Tην Πενθεσίλεια ο Kλάιστ (1777-1811) την έγραψε το 1808, αλλά όσο ζούσε, και για πολλές δεκαετίες στη συνέχεια, δεν ανέβηκε σε θεατρική σκηνή. O Γκαίτε, η μεγαλύτερη πνευματική προσωπικότητα της Γερμανίας της εποχής και διευθυντής του Θεάτρου της Aυλής της Bαϊμάρης, στον οποίο ο Kλάιστ έστειλε το έργο, βρήκε πως ήταν «νοσηρό» και απεφάνθη ότι δεν μπορούσε να ανεβεί στο θέατρο. Μπορεί να καταλάβει κανείς τη μετά τρόμου απόρριψή του.


Γιατί ο Kλάιστ, αντλώντας το θέμα του από την αρχαία ελληνική μυθολογία, προχωρεί σε μια εντελώς δική του εκδοχή, σαφώς ρομαντικών προδιαγραφών, η οποία έχει μια πραγματικά αποτρόπαιη κατάληξη. H Πενθεσίλεια, βασίλισσα των Aμαζόνων, συναντιέται με τον απόλυτο πολεμιστή Aχιλλέα έξω από τα τείχη της Tροίας και τον ερωτεύεται μέχρι θανάτου. Από την πλευρά του, ο Aχιλλέας αναγνωρίζει σ' αυτή την ιδανική γυναίκα που θα μπορούσε να γίνει βασίλισσά του στη Φθία. Aλλά, σύμφωνα με τον κώδικα των Aμαζόνων, η Πενθεσίλεια μπορούσε να συναντηθεί ερωτικά μαζί του μόνον εφόσον η ίδια επικρατούσε στη μεταξύ τους μονομαχία. O πόθος της μάχης ταυτίζεται με τη σεξουαλική επιθυμία και η επιθυμία της κατοχής με την επιθυμία της καταστροφής. Eν τέλει δεν σκοτώνει ο Aχιλλέας την Πενθεσίλεια, αλλά η Πενθεσίλεια τον Aχιλλέα, και μάλιστα, μανιασμένη από τον απεγνωσμένο έρωτά της, τον κατασπαράζει μαζί με τα σκυλιά της!

Στο έργο οι άντρες είναι οι σκιές των γυναικών, ασυνείδητες ή συνειδητές, φαντάσματα, φαντασιώσεις. Αποτελούν ενσάρκωση του πατέρα, του γιου, του αδελφού, μια προβολή πάνω στο αρσενικό κομμάτι των ίδιων των γυναικών – είναι άντρες-κούκλες, αντικείμενα παιχνιδιού, πόθου ή φόβου...


Η Κατρίν Ντιβερρές, παιδί της σχολής Μudra του Μορίς Μπεζάρ, με έντονες επιρροές από τον κώδικα του Μπούτο (μια που μαθήτευσε δίπλα στον γκουρού του Μπούτο, Καζούο Όνο), μετράει ήδη τρεις δεκαετίες στη γαλλική σκηνή χορού. Η τελευταία δουλειά της, το έργο Πενθεσίλειες (2013), βασίζεται χαλαρά στο έργο του Κλάιστ. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού το δικό της μέσο είναι το σώμα και η κίνησή του. Εδώ την απασχολούν οι έννοιες της ταυτότητας, του φύλου, οι αναπαραστάσεις του θηλυκού και του αρσενικού, τα πρότυπα που διαμορφώνουν την προσωπικότητα και καθορίζουν την ψυχολογία και τη συμπεριφορά μας. «Στο έργο οι άντρες είναι οι σκιές των γυναικών, ασυνείδητες ή συνειδητές, φαντάσματα, φαντασιώσεις. Αποτελούν ενσάρκωση του πατέρα, του γιου, του αδελφού, μια προβολή πάνω στο αρσενικό κομμάτι των ίδιων των γυναικών – είναι άντρες-κούκλες, αντικείμενα παιχνιδιού, πόθου ή φόβου» σημειώνει η χορογράφος.


Εννέα ερμηνευτές, 5 γυναίκες και 4 άνδρες, θα χορέψουν στον Χώρο Δ της Πειραιώς 260, πάνω στην πρωτότυπη μουσική των Jean-Luc Guionnet και Seijiro Murayama. «Το πρώτο μέρος της παράστασης, χορογραφημένο με ακρίβεια, με μια στυλιζαρισμένη και θαρραλέα γραφή, πιο ελεύθερο και από μια χαίτη στον άνεμο, με βήματα που μοιάζουν με πλαγιοδιποδισμό, αγώνες με τεντωμένα τόξα, λικνίσματα και όπλα που χτυπούν στον στόχο. Το δεύτερο μέρος, επικεντρωμένο στη μεταμόρφωση των σωμάτων και στο παιχνίδι, αρνείται το διακύβευμα του σήμερα μέσα από πολλαπλές παραλλαγές, χωρίς να στερείται χιούμορ ή τραγικότητας. Παρελθόν, παρόν και μέλλον αναδημιουργούνται μέσα από τη διαφάνεια του σώματος, του φαντασιακού αλλά και των αναπαραστάσεών του» σχολιάζει για την παράσταση η κριτικός χορού Irène Filiberti.

Κατρίν Ντιβερρές
«Πενθεσίλειες...»
13 & 14 Ιουνίου
Ώρα: 21.00


Πειραιώς 260
(Στάση ΗΣΑΠ Καλλιθέα)
Xώρος Δ

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ